9 Μαρτίου 2012

μπλεγμένοι στα καλώδια





Άνθρωποι μπλεγμένοι στα καλώδια. Μαθημένοι χρόνια σε χειροκροτήματα, σε ‘σταυρούς’, σε υποκλίσεις, σε ψεύτικες ευφορίες, σε εναλλασσόμενες λυκοφιλίες. Ενταγμένοι κανονικά στο στρατόπεδο του εχθρού, φιλώντας το χέρι του συνεργάτη τους, ενώ ήθελαν να του το κόψουν. 

Γιατί απορείς; Ακόμη να καταλάβεις πως έτσι ακριβώς είναι διαρθρωμένη η πυραμίδα; Όσο πιο ψηλά, τόσο πιο σκοτεινά. Το φανταχτερό περιτύλιγμα, παραπλανεί.   
«Στα υπόγεια είναι η θέα». Το είχα ακούσει μα το βίωσα κιόλας… Δύσκολο να το αντιληφθείς, αν δε το συγκρίνεις με τη «μέσα» θέα ενός ουρανοξύστη. Δηλαδή όχι αυτή που φαίνεται από το μπαλκόνι, όχι αυτή που θαμπώνει, μα αυτή μέσα στα λαμπερά σαλόνια, πίσω από τα γραφεία, από τις κλειστές πόρτες, εκεί όπου λίγοι έχουν την πρόσβαση. Εκεί που η ψυχή βρίσκεται εκτεθειμένη, εκεί που δε μπορείς να την κρύψεις, δε μπορείς να την καμουφλάρεις, να πλανέψεις και τους δικούς σου φόβους. Εκεί που βρίσκεσαι μετέωρος ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα της ψυχής.

Όση χλιδή, όση δόξα, όσα μεγαλεία… αυτή η ψυχή δε θα χορταίνει. Όσα να της χαρίσεις έρχεται μια στιγμή που βρίσκεσαι αντιμέτωπος και μονάχος απέναντι της. Εσύ και Εσύ. Δίχως τους πολλούς. Δίχως την ακριβοθώρητη θέα. Στέκεσαι μόνος, γυμνός απέναντι της και ξεκινάς ένα διάλογο που θα ήθελες να αποφύγεις. Αν οι φίλοι χάθηκαν, ποτέ δεν ήταν «φίλοι». Σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό, πούλησες τη ψυχή σου σε τιμή παζαρέματος.

Έδωσες τη ψυχή σου για μια εξασφάλιση ευημερίας και ασφάλειας. Ασφάλεια σε έναν ανασφαλή και ετοιμόρροπο πλανήτη. Καταλαβαίνεις την ειρωνεία; Ζητάς το ανεκπλήρωτο. Ζητάς να αποκτήσεις ότι δε μπόρεσε κανείς. Ζητάς να ζεις από το υστέρημα των πολλών, σαν κάποιος να έδωσε σε εσένα το απόλυτο, αποκλειστικό προνόμιο. Παγκόσμια παραφροσύνη, που αποσπά την προσοχή από τα τόσα σπουδαία που αγνοούμε, που ακόμη δε γνωρίσαμε. Όταν χτίζεις τοίχο απέναντι στον άλλο και αυτός θα κλείσει τα παράθυρα και θα σε αποκλείσει απ'έξω. Όταν κλείνεις την καρδιά προς το διπλανό σου και αυτός θα σταματήσει να σου αφήνει φωτεινά περάσματα της δικής του. Όσο αποφεύγεις την αλήθεια, τόσο θα εγκλωβίζεσαι εσωτερικά στο παραποιημένο ψέμα σου. 

Τότε θα τρέξεις στους ξένους, για λίγες σταγόνες συντροφιάς, εκείνη όμως θα είναι κάλπικη. *Ανακαλύπτεις και κατανοείς τις ρίζες σου μόνο καθώς τις βιώνεις.* Πόσο οδυνηρό όταν βίαια προσπαθείς να τις αποσπάσεις, να απαλλαγείς από αυτές, λες και σε προσβάλλει η μόνη αλήθεια σου.  


*Σε έναν κόσμο που καθαγιάζει το κέρδος, αδιαφορείς για τη θέα του, παραμερίζεις τους ουρανοξύστες και φτάνεις στα άγια άκρα.*

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kapoioi omws einai statheres axies, kai auto den allazei kai oute prokeitai pote na allaxei. Kai einai
spanio!
k nixta
arco ;D

ps' mplegmenoi sto mustirio', auto to akatanohto pou to kanei mustirio

konstantinos είπε...

Μέσα μας η μεγαλύτερη αλήθεια, μέσα μας και το μεγαλύτερο βάραθρο, πάνω από το οποίο ισορροπούμε, στην προσπάθειά μας να περάσουμε απέναντι και να ενωθούμε με τους άλλους.
Στη γυάλινη πρόσοψη του ουρανοξύστη, όσο κι αν έχει προσπαθήσει να τα καθαρίσει με κίνδυνο της ζωής του ο μετανάστης εργάτης που κρέμεται από ψηλά, θα δεις τα ίχνη από τα χέρια που καλούν σε βοήθεια, σε ένα χάδι, ένα χτύπημα στον ώμο...

Dee Dee είπε...

Οσο περναν τα χρονια νιωθω οτι ολα εδω πληρωνονται. Κι αν δεν φαινεται η τιμωρια με γυμνο ματι, την νιωθουν καλα αυτοι που την ζουν.
Επιλεγουμε το πως θα ζησουμε. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο! Ας προσεχουμε τις επιλογες μας λοιπον :)

καλημεραααα

kovo voltes... είπε...

"Όσο αποφεύγεις την αλήθεια, τόσο θα εγκλωβίζεσαι εσωτερικά στο παραποιημένο ψέμα σου"...Στους καιρούς μας μοιάζει ολοένα και περισσότεροι να εγκλωβίζονται σε ένα ψέμα. Συνειδητότατα όμως, όχι απο αφέλεια. Πού θα πάει...θα γυρίσει ο τροχός. Πάντα γυρνάει, όσο μαγκωμένα και αν είναι τα γρανάζια του...

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ (Κ ΤΡΙΤΗ) ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟ ΠΟΣΤ, ΞΑΝΑΠΕΡΝΑΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΕΡΑ ;)

k είπε...

Εξαιρετικά εύστοχος ο λόγος σου. Με βρήσκει σύμφωνη. Καλημέρα.

Ιω είπε...

Κι εγώ τα ίδια με τον Βαρθακούρη.

Θα ήθελα να αφήσω την αγάπη μου εδώ(είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά έτσι απλά τη γράφω)

city addict είπε...

Ypoklinomai.
Apla.

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : Ουράνιο τόξο μου, αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι σαν είδος προς εξαφάνιση. Την καλησπέρα μου και μεγάλη αγκαλιά!

Roadartist είπε...

@ konstantinos : Απίστευτη η σκέψη σου για το μετανάστη και τα ίχνη από τα χέρια που καλούν προς βοήθεια, απίστευτη. Προχώρησες τη σκέψη μου, σε ευχαριστώ.

Roadartist είπε...

@ Dee Dee : Καλώς το :) επιλέγουμε όπως κ το και ποιους θα έχουμε δίπλα μας. Γίνονται και λάθη, μέσα από τα λάθη μαθαίνεις. Δε ξέρω αν όλα εδώ πληρώνονται, δε ξέρω αν πιστεύω στη νομοτέλεια πλέον, θα πω μετά από κάποια χρόνια, αν θα είμαι εδώ και σε θέση να σου απαντήσω τότε :)

Roadartist είπε...

@ kovo voltes... : Πάρα πολλοί. Εδώ αλλά και εκτός. Έρχεται σίγουρα η στιγμή που βγάζεις τη μάσκα και φανερώνεις το αληθινό σου πρόσωπο. «Μπορείς να κοροιδέψεις λίγο κόσμο για πάντα η πολύ κόσμο για λίγο, όχι όμως όλο τον κοσμο για παντα»... Κάπως έτσι... Καλό σκ, εύχομαι να είσαι καλά. :)

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : Λογικότατο, ίσως είναι κ δύσκολο να τις σχολιάσετε και να τις καταλάβετε, καθώς είναι καθαρά προσωπικές σκέψεις. Εδώ θα είμαστε ξαναπέρνα όποτε θες. ;)

Roadartist είπε...

@ k : Είναι σπουδαίο να σε καταλαβαίνουν και να αισθάνονται κάποιοι. Σε ευχαριστώ.

Roadartist είπε...

@ Ιω : Δεν υπάρχει μεγαλύτερο 'δώρο' που θα μπορούσες να κάνεις. Ακόμη και αν είναι μεγάλος λόγος, να ξέρεις πως με γλύκανες πολύ, και τώρα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία για μένα αυτός ο λόγος σου. Καλό σαββ/κο.

Roadartist είπε...

@ city addict : καλό σαββατοκύριακο!

ειρήνη είπε...

Αν όλοι(η πάρα πολλοί) θέλουν σταθερές και ουσιαστικές σχέσεις τι είναι αυτό που εμποδίζει πολλούς μοναχικούς να γίνουν μια γροθιά? αναρωτιέμαι...
Τα "χαλαρά"...δεν τα υπολογίζω για εχθρό της μοναξιάς...

Υψηλά στανταρ? εγωισμός?σίγουρα δεν φταίει ότι είμαστε όλοι στην μοναξιά της κορυφής..αν ήμασταν όλοι εκεί, θα ήμασταν κ μαζί...
επιτυχημένοι κ μαζί.. :)

ενδιαφέρον ποστ...αν κ με δόσεις "μυστηρίου"

Roadartist είπε...

@ ειρήνη : Μα στην κορυφή δε θέλεις κανένα δίπλα σου, θες να είσαι μόνος εκεί και να απολαμβάνεις αυτή και τα όποια προνόμια μόνος σου. Άσε που στο ...ταξίδι προς την κορυφή έχεις ρίξει και μερικούς κάτω, προς το διάβα σου.
Ως "μυστήριο" κατανοώ τι εννοείς, δεν γίνεται εσκεμμένα, αυτός είναι ο τρόπος σκέψης και γραφής μου. Σε ευχαριστώ πολύ για το 'ενδιαφέρον'.

BUTTERFLY είπε...

Οσο σε διαβαζα, μπερδευτηκα, αναρρωτιομουν αν ο λογος αυτος ο μεστος ειναι η ψυχη της καλλιτεχνιδας η αποσπασμα απο καποιο μεγαλο λογοτεχνικο εργο που αγγιξε την ψυχη της καλλιτεχνιδας. Οσο ωριμαζεις γινεσαι καλυτερη, ποιοτικα, σαν το καλο κρασι, πιο αληθινη, πιο πονεμενη ισως, μα και πιο βαθια...

pAnOs είπε...

…δανείζομε μια παράγραφο από το βιβλίο του Jack Kerouac Satori in Paris
…''το ζήτημα δεν είναι τα λεφτά οι ψυχές να περνάνε καλά'' …
πάντα οι σκέψεις σου με βάζουνε …σε σκέψεις αγαπητή r/a…. ευχαριστώ…

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : Σε ευχαριστώ ειλικρινά από την ψυχή μου, για τα λόγια που άφησες, για την εκτίμηση, είναι σπουδαίο αυτό που έγραψες, να είσαι καλά. Μακάρι να ισχύει έστω και στο ελάχιστο αυτό που σκέφτηκες. Καλό σαββατοκύριακο.

Roadartist είπε...

@ pAnOs : Πάνο αγαπώ πολύ τον Κέρουακ, στην εφηβεία το διάβασα αρκετά, ταξίδεψα μέσα από τις σελίδες του. Η γενιά των beat εξέφρασαν μια ολόκληρη εποχή. Σε ευχαριστώ!

Margo είπε...

Γι αυτό αυτή η κρίση θα γίνει κρίση συνείδησης και αυτοί που θα φτάσουν στα "άγια άκρα" πιστεύω πως θα υπερισχύσουν ώστε να αλλάξει το αρνητικό σε θετικό στο σύνολο του κόσμου.
Εξαιρετικό κείμενο καλλιτεχνάκι μου.
Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Πάντα οι απαντήσεις που ψάχνουμε είναι μέσα μας..
Πάντα ακόμα κι αν κοιτάξεις τους ουρανοξύστες,τα πολυώροφα,οι βάσεις,δηλαδή τα υπόγεια είναι που έχουν την αξία..
το μέσα σου,όπως λένε...
καλημέρα...πολύ όμορφο ποστ! :-)

karkinos7 είπε...

Την Καλημέρα μου!!!
Εκπληκτικό νόημα, η αλήθεια του καθενός μας.
Ενστερνίζομαι κατανοώ και σκέφτομαι τούτες τις γραμμές.

teleytaios είπε...

Διάβαζα τα λόγια σου και ένιωσα κάτι περίεργο. Θαρρείς και όλα αυτά ήταν κρυμμένα μέσα μου αλλά δεν ήξερα τον τρόπο να τα αφήσω να βγουν έξω, να τα πω στον εαυτό μου. Οι σκέψεις σου RoadArtist, είναι οικουμενικές, είναι μέσα σε όλους μας, μας αφορούν όλους μας. Κι εσύ με μεγάλη μαεστρία τους εξωτερίκευσες λες και "διάβασες" το μέσα μας.

Μπράβο σου, ωραίες σκέψεις δοσμένες με ωραία λόγια.

Την καλημέρα μου.

Roadartist είπε...

@ Margo : Η αποχαύνωση τόσων ετών έχει κάνει μεγάλο κακό margo. Είναι αισιόδοξο ότι εδώ σε αυτή τη γωνιά του διαδικτύου έχουμε μαζευτεί κάποιοι άνθρωποι με κοινές απόψεις προς τη ζωή. Κ αυτό είναι ελπιδοφόρο, σε ευχαριστώ πολύ. Καληνύχτα.

Roadartist είπε...

@ mplahmplah@wordpress.com : Να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ. Πολλοί θα περάσουν από αυτή τη ζωή, λίγοι θα καταλάβουν την αξία αυτών που των ουσιαστικών διαφοροποιήσεων. Μόνο μέσα από την καθημερινή τριβή, τα συνειδητοποιείς, τα προσεγγίζεις.

Roadartist είπε...

@ karkinos7 : Η ενστέρνιση κάποιων βαθιών προσωπικών σου απόψεων από τον άλλο, είναι πολύ σημαντικό πράγμα, και νομίζω τελικά δύσκολο να γίνει σε απόλυτο βαθμό. Ακόμη και σήμερα. Σε ευχαριστώ πολύ Τάσο! Καληνύχτα!!

Roadartist είπε...

@ teleytaios : Πραγματικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Και εγώ πιστεύω πως είναι οικουμενικές, από την άποψη πως έτσι κάπως πρέπει να αισθάνεται ο άνθρωπος μέσα στο σύστημα της σημερινής εποχής, όχι μόνο στην Ελλάδα, μα στο σύνολο του 'πολιτισμένου' (εντός εισαγωγικών) κόσμου, που πλέον οδεύει προς την εκθρόνιση του. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου, αν έστω στο ελάχιστον ισχύουν, είναι τιμή.
Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα.

Related Posts with Thumbnails