7 Μαρτίου 2012

ο τυφλός ψαράς



Το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς» του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου, 
είναι το πρώτο ντοκιμαντέρ από τη σειρά των «Καθημερινών Ηρώων».  


Ευχαριστώ πολύ το ξωτικό που μου το έστειλε 
και μου χάρισε φως. 


Περισσότερα για τον «Τυφλό Ψαρά»
O Γιάννης Κουκούμιαλος έχασε την όραση και το χέρι του, στην ηλικία των έντεκα χρόνων από εναπομείνουσα νάρκη του πολέμου του 1940. Γεννημένος σ’έναν ναυτικό τόπο, στην Λαγκάδα της Χίου, μυείται από μικρό παιδί στην τέχνη του ψαρέματος. Μετά από τον τραυματισμό και την ανάρρωσή του και έχοντας στο μυαλό του όποια γνώση του έχει τυπωθεί μέχρι αυτή την ηλικία γύρω απ’την ναυτοσύνη, συνεχίζει να βρίσκεται μέσα σε ψαροκάικα έχοντας όμως πλέον μια διαφορετική παράμετρο στη ζωή του, αυτή της επίκτητης αναπηρίας του.

Σε ηλικία είκοσι χρονών πηγαίνει σε σχολή τυφλών στην Αθήνα όπου και κάθεται για δύο χρόνια και ξαναεπιστρέφει στη Χίο γιατί δεν μπορεί να συνηθίσει τον αστικό τρόπο ζωής. Συμβιβασμένος πλέον με τις δυσκολίες που γεννώνται από την απώλεια της όρασής του και του χεριού του, συνεχίζει να ψαρεύει έχοντας πλάι του έναν δικό του άνθρωπο και συγγενή του, την Πλουμή, στην οποία και μεταδίδει όλες τις γνώσεις του ψαρέματος. Η στιγμή όμως που θα αρχίσει και μόνος του πλέον να ταξιδεύει και να ψαρεύει, δεν αργεί να έρθει. Με εικόνες πραγματικές, αυτές των παιδικών του χρόνων, με έναν κόσμο ταξινομημένο και οργανωμένο που κατασκευάζει στο μυαλό του, με τη διαίσθησή του και μια δύναμη θεική…όπως λέει και ο ίδιος, συνθέτει το χάρτη του και παρέα μ’αυτόν ταξιδεύει τα τελευταία εβδομήντα χρόνια μες τη θάλασσα.

30 σχόλια:

Flora είπε...

Road...
είναι εκπληκτικές οι δυνάμεις
που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι!
Πού κρύβεται αυτή η συμπυκνωμένη
τιτάνια έκρηξη
που όταν βρεθεί η σπίθα
θαυματουργεί;
Μου φαίνεται στη λέξη
"πιστεύω και μπορώ".
Είναι κάτι σαν αυτό που λέει
η Kiran Bir Sethi στην Ινδία
για τη μεταδοτική νόσο "μπορώ"...
αντί για "μπορώ;"...

Ωραίος ο κυρ--Γιάννης, ο Χιώτης.
Το λατρεύω ξέρεις το νησί.
Με την άδειά σου,
(που ξέρω φυσικά ότι τη δίνεις πάντα απλόχερα)
το δημοσιεύω στο μπλογκ των παιδιών
του σχολείου μου...

Την αγάπη μου
και τις καλημέρες μου,
φωτεινή, ολόφωτη road!!!!

Roadartist είπε...

Καλημέρα Φλώρα!
Εγώ φωτεινή; Το ξωτικό σίγουρα ναι. :) Αυτή μου έστειλε το βίντεο και σκέφτηκα πως άξιζε να αναρτηθεί, γιατί έχει να δώσει πράγματα σε αρκετούς που ειδικά αυτή την εποχή θα το έχουν ανάγκη. Τελικά οι αληθινοί "τυφλοί" είναι άλλοι.

Να σου πω, μόλις το είδα, έστειλα στο ξωτικό ένα εμαιλ και της έγραψα "μα πως;"... Η απάντηση της ήταν η δύναμη της ψυχής. Ναι αυτή που μας την σιγοτρώνε καθημερινώς σήμερα.
Έχεις δίκιο πρόκειται περί νόσου, της χειρότερης όμως.
Πραγματικός γίγαντας ο κ.Γιάννης!!

Δεν έχω πάει στη Χίο, θα το ήθελα όμως πολύ. Εννοείται να το αναδημοσιεύσεις.
Σε φιλώ, καλή μέρα!!

Ανώνυμος είπε...

Arxontas!!!!!
Kai emeis poli mikroi mprosta tou, "Emeina"...

Mallon einai to thaumatourgo Aigaio pou tou dinei dunami, o anthrwpos isws sti fisi na briskei to dromo kai me kleista ta matia, sti poli xanetai

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 'ΑΦΕΝΤΕΣ' ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ!!!!! ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΛΕΕΙ 'ΦΤΟΥ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ'. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ Κ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΩΤΙΚΟ.
ΤΡΟΜΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

PiciFriki είπε...

απίστευτο!

island είπε...

Τρομερή φωτογραφία μα κυρίως τρομερή ιστορία

BUTTERFLY είπε...

Πολυ μου ελειψες Αρτιστακι! Υπεροχη ιστορια, μου θυμισε εναν στιχο απο ενα τραγουδι του Θαλασσινου "βλεφαρα κλειστα, ματια ανοιχτα", με τα ματια της ψυχης βλεπεις πιο καθαρα και οταν απαλλαχτεις απο τα "επιγεια" ερχεσαι τοσο κοντα στη φυση σου που γινεσαι ενα με αυτην! Ποσα διδαγματα σε μια και μονο ιστορια! Ποσες πλευρες!
Φιλια!

Dee Dee είπε...

Πριν λιγο καιρο ειχα δει αυτο το βιντεακι και ειχα εντυπωσιαστει. Μερικες φορες νιωθω πολυ κουτη οταν λεω "δεν μπορω" κι εχω στο μυαλο μου καποιους ανθρωπους σαν τον περηφανο Χιωτη μας :)

καλο απογευματακι!!

ειρήνη είπε...

Όποιος νοιώθει οίκτο για τα άτομα με αναπηρία, και "δεν θέλει να παει στους παρολυμπιακούς να δει τους καημένους να δυσκολεύονται", μπορεί από αυτόν τον Γιάννη και τόσους άλλους "Γιάννηδες" να πάρει την απάντησή του για το ποιός είναι άξιος οίκτου...
Όταν πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό(εγώ μάλλον καθημερινά :) ) η απάντηση δίνεται από μόνη της...
Έχω γνωρίσει και από κοντά τέτοιους ανθρώπους που απλά δεν καταλαβαίνουν τίποτα και νοιώθω πολύ τυχερή..είναι όπως λέω μια έμπνευση με πόδια-walking inspiration(ή κ χωρίς).Τα άτομα με ειδικές ανάγκες (όπως και όλοι μας σε ένα βαθμό) θέλουν ειδικές συνθήκες για να λάμψουν(δεν θα μπορούσε να είναι ο ίδιος αν η οικογένειά του τον έκλεινε στο σπίτι μην τον δει ο "κοσμος")....!αλλά δεν μπορεί να βάλει το μυαλό του ανθρώπου ότι υπάρχουν σπίτια στην αθήνα που τέτοιοι άνθρωποι, και άνθρωποι με νοητική υστέρηση και πολύ σοβαρότερα θέματα ζουν σχεδόν αυτόνομα...με ελάχιστη εξωτερική επίβλεψη. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό το βιντεο. Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΟ. (πάλι πολλά είπα!)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Α, ώστε δεν έχει μόνο κάμπο και μαστίχα η Χίος, ε;
Αχ! Πότε θα καταλάβουμε πως εμείς είμαστε η δύναμη του τόπου μας;
Ευχαριστούμε, roadartist!

Margo είπε...

Το μήνυμα (μάθημα) που παίρνουμε από ανθρώπους σαν τον Γιάννη, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Ένα τέτοιο μάθημα πήρα σε πολύ μικρή ηλικία από τη Θεία μου την Ερνούλα που ήταν τυφλή και μάλιστα σε μια εποχή που στιγμάτιζε παρόμοιες περιπτώσεις ειδικά σε πολύ κλειστές κοινωνίες. Όμως εκείνη κατάφερε να κάνει απίστευτα πράγματα ακόμη και για εμάς που βλέπουμε.
Με συγκίνησε ιδιαίτερα ο Γιάννης ο ψαράς.. να είναι καλά!

Ευχαριστώ και το ξωτικό και εσένα που το δημοσίευσες!

Άρης Άλμπης είπε...

Τυφλός ψαράς
Πόσα προβλήματα και πόσους πόνους
καλλιεργούμε μες στη ζωή,
άυπνα άγχη, ατέλειωτους φόβους,
πίκρες σωρεύουμε μες στην ψυχή.
Κι έρχεται ένας ψαράς δίχως μάτια
και μ’ ένα χέρι, κι ’ναι ευτυχής.
Άνθρωπε στάσου, δες τα ρημάδια,
ψάχνεις γι’ ανάγκες και δυστυχείς.
(εξαιρετική ανάρτηση, μπράβο!)

kiki είπε...

Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει ο άνθρωπος...

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : Το Αιγαίο είναι σίγουρα θαυματουργό. Να είναι καλά πάντα ο άνθρωπος!!

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : Μάλλον η αληθινή ελευθερία έρχεται στη ζωή όταν γράψεις κανονικά αυτά που αναφέρεις!

Roadartist είπε...

@ PiciFriki : μα πως;;; Πως μπορεί, απίστευτο....

Roadartist είπε...

@ island : Φοβερός άνθρωπος, δεν υπάρχουν λόγια, μόνο που σκέφτομαι το πως ζει και τι έχει καταφέρει αν και τυφλός, πραγματικά απορώ και ταυτόχρονα νιώθω μικρή, απίστευτος!

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : Και εμένα μου έλειψες Χριστινάκι, χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ, υπάρχουν ακόμη πράγματα που μπορούμε να μοιραστούμε και δεν είναι παράλογα τρελά και άρρωστα... Σωστό: "βλεφαρα κλειστα, ματια ανοιχτα", ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

@ Dee Dee : προώθησε το και εσύ βρε!!! Εγώ μόλις προχτές το είδα πρώτη φορά... Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, μπράβο στους συντελεστές!!!

Roadartist είπε...

@ ειρήνη : Και εγώ μη νομίζεις, ακόμη χειρότερα από εσένα χαχα :) Γι'αυτό πρώτα για εμένα το ανέβασα. Σαν ένα χαστούκι. Τέτοιους ανθρώπους να βλέπουμε, όχι άλλα καθάρματα χορτάσαμε και σιχαθήκαμε. Την καλημέρα μου, να είσαι καλά!

Roadartist είπε...

@ Διονύσης Μάνεσης : "Πότε θα καταλάβουμε πως εμείς είμαστε η δύναμη του τόπου μας;" Μερικές φορές σκέφτομαι πόσο εξαιρετικό ενδιαφέρον θα είχε μια ανάρτηση μόνο με σχόλια σας... Καλημέρα Διονύση!

Roadartist είπε...

@ Margo : Αυτοί οι άνθρωποι έχουν βρει το αληθινό Φως... σε αντίθεση με εμάς και εμένα πρώτη... Να είναι καλά το ξωτικούλι, να έρθει ξανά στην παρέα μας γιατί είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ :)

Roadartist είπε...

@ Άρης Άλμπης : Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και για αυτά τα υπέροχα λόγια που άφησες. Συνυπογράφω...

Roadartist είπε...

@ kiki : Θέλουν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε,μη του το επιτρέψουμε...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κι εγώ, με τη σειρά μου Μαράκι μου, ευχαριστώ κι' εσένα και το Ξωτικό που μ' έκαναν έστω για λίγο να "δώ' πραγματικά, να ξεφύγω απο τη τύφλωση της "τέλειας" όρασης μου...Ισως αυτή σου η ανάρτηση να είναι και η πιό συμπυκνωμένη σε σοφία απο όλες τις τόσο αξιόλογες που έχεις κάνει μέχρι τώρα!
"Βλέπει μόνο τη θάλασσα", είπε...
Ευτυχισμένος! Γιατί οι περισσότεροι απο μάς δεν "βλέπουμε" πιά καν...Καταντήσαμε τυφλότεροι κι απ' τους τυφλούς....

Roadartist είπε...

@ βιολιστης στη στεγη : Τελικά εμείς τυφλωθήκαμε, μόνο μεμονωμένα γίνονται τα θαύματα σε τούτη εδώ τη χώρα. Πόσοι κοιτούν τη θάλασσα και δε μπορούν να την αισθανθούν ή να της μιλήσουν. Πόσοι κοιτούν τα μάτια του διπλανού τους μα δεν μπορούν να μπουν μέσα στη ψυχή του. Πόσα πραγματικά δε γνωρίζουμε. Ευχάριστη έκπληξη η παρουσία σου σήμερα. Χαίρομαι να βλέπω σχόλιο σου, σε ευχαριστώ πολύ.

katabran είπε...

πριν λίγο συζητούσα με φίλο για το πόσο "παραξενο" φαίνεται πια στους ανθρώπους να χει κανείς γεμάτη ζωή, να βαι ευτυχισμένος, ν' αγαπιέται...
εξαιρετικός ο "ήρωας"!
προωθώ!
σε φχαριστώ

teleytaios είπε...

Καταπληκτικός άνθρωπος με τεράστια δύναμη. Ή μήπως στη θέση του όλοι μας θα κάναμε το ίδιο; Πιθανόν ναι, μπορεί όμως και όχι. Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι η ανθρώπινη ψυχή έχει τεράστια αποθέματα δύναμης τα οποία όλοι εμείς, οι "φυσιολογικοί" άνθρωποι τα αφήνουμε ανεκμετάλλευτα!

Την καλησπέρα μου.

Roadartist είπε...

@ katabran : Έχουμε ακόμη πάρα πολλά να δούμε. Όντως τα τελευταία χρόνια αλλάζουν ριζικά οι σχέσεις των ανθρώπων, μέχρι που φαντάζει περίεργο και παράξενο να αγαπιέσαι, να δηλώνεις ευτυχισμένος... Αλήθεια πόσοι είναι...Εγώ σε ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

@ teleytaios : Δε μπορούμε να ξέρουμε, δεν είμαι σίγουρη πως θα κάναμε το ίδιο... Μακάρι να επωφεληθούμε από τις αισθήσεις και τη φύση που μας τις έδωσε γενναιόδωρα και ας τις αξιοποιούμε. Σε ευχαριστώ!

Related Posts with Thumbnails