28 Ιανουαρίου 2012

τάδε έφη...Xρόνης Μίσσιος


"Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν, δυστυχώς, να καταλάβουν, τι σημαίνει ζωή. Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, κι όταν φτάνει το ηλιοβασίλεμα, αντί να κλαίνε γιατί πέρασε άλλη μια μέρα, και συνεπώς άλλο ένα βήμα προς το θάνατο, χαίρονται. Χαίρονται! Γιατί η μέρα τους ήταν φορτωμένη με οδύνη, με άγχος, με κυνηγητό, με προβλήματα, με όλα αυτά.

Η οικολογία είναι επαναστατική, με την έννοια ότι στοχεύει να καταργήσει όλες τις αρνητικές δομές της κοινωνίας. Είναι η μόνη επανάσταση, θα λέγαμε, η οποία δε φέρει εξουσία και δεν εδραιώνει καμία εξουσία. Και ξέρουμε από την ιστορία ότι και τα πιο ωραία, τα πιο όμορφα, τα πιο ρομαντικά όνειρα των επαναστατών, σκοτώθηκαν από την εξουσία. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής. Αυτή είναι η αιτία που μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτη.

(...)
Και τι θα πει ανάπτυξη, κι ως που πάει αυτή η ανάπτυξη τέλος πάντων; Αυτή η γραμμή που πάει; Έχει κανένα τέλος; Έχει κανένα τέρμα αυτή η γραμμή; Περάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, περάσαμε την επανάσταση την ηλεκτρονική, και το όφελος του ανθρώπου ποιό; Η ποιότητα της ζωής του, το νόημα της ζωής του έχει χαθεί, έχει αλλοτριωθεί! Η ζωή είναι αλλού και ο άνθρωπος ο σημερινός είναι αλλού! Οι περισσότεροι άλλα ζητούν κι άλλα ζούνε, άλλα επιθυμούν και άλλα πραγματοποιούν μέσα στην κοινωνία.

Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!

Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.

(...)
Όσο υπάρχουν άνθρωποι -κι αυτοί λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο και αντικαθίστανται από τους μεταλλαγμένους- θα νιώθουνε αυτή την ανάγκη μιας διαφορετικής επικοινωνίας.
 

(...)
Είναι δύσκολο να ανοίξουμε μια διέξοδο μέσω μιας οικολογικής επανάστασης. Και γιατί είναι δύσκολο; Από την δεκαετία του ’60 ο Μαρκούζε είχε επισημάνει, ότι αυτό το απεχθές κοινωνικό σύστημα δεν βρίσκεται πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά έχει ενσωματωθεί μέσα στον άνθρωπο και έχει υποχρεώσει τον άνθρωπο να το αναπαράγει συνεχώς. Αυτό τι λέει;

Αυτό λέει, ότι υποχρεωτικά, έχουμε μια μετάλλαξη της συνείδησης, μια μεταφορά της, από την αυτονομία της αναζήτησης του καλού ή της ζωής, σε μια πρακτική η οποία αναπαράγει το σύστημα. Μας έχουν υποχρεώσει να παίρνουμε αυτοκίνητα, μας υποχρεώνουν να παίρνουμε κινητά, μας υποχρεώνουν να κάνουμε τούτο, ή το άλλο. Έχουν οργανώσει έτσι τη ζωή, ώστε δεν μπορούμε να διαφύγουμε.

Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολη μια επανάσταση της οικολογίας. Γιατί πρέπει να απαλλαγεί ο άνθρωπος, να ξεράσει από μέσα του, όλο το σύστημα, να μπορέσει να απελευθερωθεί και να μπορέσει τελικά να δει τα πράγματα όπως είναι, να δει τη ζωή του, να παλέψει, ν’ αντισταθεί, να πολεμήσει.

Σήμερα και σ’ αυτόν τον τομέα -και είναι πολύ αισιόδοξο- διάφορες παρέες παίρνουν τα βουνά και προσπαθούν να ζήσουν έξω από το σύστημα. Ακόμα, σε κάποιες περιοχές έχουν καταργήσει και το χρήμα. Εσύ έχεις βγάλει φέτος περισσότερα φασόλια, εγώ έχω πατάτες, ο άλλος έχει λάδι, ο άλλος είναι γιατρός κι αντί για πληρωμή θα του δώσω αυγά ή κοτόπουλο, κλπ.

Αυτά νομίζω είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, διότι από το οργανωμένο πολιτικό-θεσμικό σύστημα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία αποκλείεται να αναπαράξει τίποτα καλό, τίποτα της προκοπής.

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μια περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου.

Πιτσιρικάς δεκατριών χρονών πολέμησα τους Γερμανούς. Μετά, πολέμησα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την εποχή που ερχόταν εδώ ο Αμερικανός στρατηγός και του έλεγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, διανοούμενος Κανελλόπουλος, «Ιδού ο στρατός σας!», δείχνοντας τον ελληνικό στρατό. Την εποχή που ερχόταν ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών ο περίφημος Πιουριφόι, και έμπαινε στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ανέβαζε τα πόδια του πάνω στο γραφείο και του έλεγε τι να κάνει και τι να μην κάνει…

Ε, περίπου τα ίδια δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί. Τα ίδια δεν κάνουνε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού είναι;

Λέω καμιά φορά, σ’ αυτά τα παιδιά που τρέχουν στις διαδηλώσεις και χτυπιούνται με τους μπάτσους και μετά τους πλακώνουν με τα χημικά σα να ‘ναι κατσαρίδες, «Τι πάτε και σκοτώνεστε μες στους δρόμους και δεν πάτε να καταλάβετε τα χωράφια της Μονής του Βατοπεδίου και να κάνετε μια φάρμα; Είστε όλοι σας μορφωμένα παιδιά, έχετε διάφορες ειδικότητες, να καταλάβετε τα βασιλικά κτήματα, αυτού του κερατά στο Τατόι, να κάνετε μια φάρμα; Θα ‘χετε και τον κόσμο μαζί σας! Ποιος θα σας πει κουβέντα; Πάτε και πετάτε γκαζάκια, και καίτε το αυτοκίνητο του αλλουνού του κακομοίρη, τι σας φταίει ο άλλος;».

Θέλω να πω, ότι, δυστυχώς, επίσης για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της, και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!

Άκουγα τον Γιανναρά να λέει «Τουλάχιστον ας κατέβουν εκατό- διακόσιες χιλιάδες κόσμος να καταλάβουν το Σύνταγμα και να κάτσουν εκεί και να απαιτήσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση». Αλλά πού; Αυτό που λέγεται, πια, ότι απέμεινε σαν σύνθημα γραμμένο σε γκρεμισμένους τοίχους: «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», τυρβάζει περί των… ευαγγελίων ακόμα!

Ξέρεις τι είπε ο Δαντόν πριν τον καρατομήσουν; «Τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». Κατάλαβες; Και μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητά τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Γιατί, σου λέω, ότι η εξουσία είναι το χειρότερο, είναι το τρομακτικότερο εφεύρημα του ανθρώπου!

Εγώ είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, υπέρ των μικρών κοινοτήτων, και το μόνο που θα έλεγα σήμερα που η χώρα μας περνάει κρίση, θα ‘τανε, “πάρτε τα βουνά, ξαναγυρίστε στα χωριά σας, ξαναγυρίστε στη λίμνη! Ξαναεποικήστε την Ελλάδα!”

Έχουμε μια χώρα η οποία είναι ευλογία Θεού, παράγει τα πάντα! Από βότανα, από τρόφιμα, τα πάντα μπορεί να παράξει. Ποτέ όμως δεν είχαμε μια ικανή πολιτική ηγεσία.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μια ιδεολογία ή μια θεωρία για την κοινωνία και να καλέσεις τους ανθρώπους να την εφαρμόσουν. Είναι όμως τρομερά δύσκολο, ως ανυπέρβλητο, να ξεπεράσεις το εμπόδιο του εαυτού σου και της κουλτούρας που σου πότισαν από τα γεννοφάσκια σου και τα δεσμά που έχει δέσει γύρω σου το σύστημα.

Γι’ αυτό ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.

Για την ώρα το κάνουν αυτοί που έχουν κάποια δυνατότητα να το κάνουν. Δηλαδή, γνωρίζω ανθρώπους, οι οποίοι φύγανε και πήγανε στο Πήλιο, ένα από τα πιο παραγωγικά βουνά της Ελλάδας -εκεί και… μπουκάλια να φυτέψεις θα φυτρώσουνε και υπάρχουν κτήματα τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα, γεμάτα ελιές, καρυδιές, μηλιές κλπ.- και νοίκιασαν ένα κτήμα, ίσα ίσα για να μην χάσει ο ιδιοκτήτης την κυριότητα, δηλ. με 500 ευρώ το χρόνο, για να καλλιεργούν και να ζουν εκεί, να πουλάν το λάδι και καμιά φορά να βγαίνουν και στην λαϊκή αγορά. Κάποιοι από αυτούς είναι και γιατροί ή δάσκαλοι και διοργανώνουν εκδηλώσεις. Περνάνε όμορφα, με την παρέα τους, με τα οργανάκια τους, κάθε άνοιξη συγκεντρώνουν τις εμπειρίες τους, για το πως π.χ. γίνεται το μελιτζανάκι τουρσί, τα καρύδια γλυκό, πώς από το λάδι γίνεται το σαπούνι, πώς χτίζουν σπίτια με αχυρόμπαλες κλπ., διάφορες γνώσεις, γιατί όλοι τους είναι και πολύ ενδιαφέροντες άνθρωποι και έχουν κυνηγήσει αυτήν τη γνώση, η οποία είναι πολύτιμη.

Με την τεχνολογία, έχουμε χάσει πολύτιμες γνώσεις από την εμπειρία του ανθρώπου, που εξασφάλισαν την επιβίωσή του στον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα η γνώση μας έρχεται απ’ το μέλλον, δεν έρχεται από το παρελθόν!

(...)
Αλλά, δεν υπάρχει παιδεία, σήμερα. Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία κι άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους! Να εξασφαλίσουν κάποια θέση σε κάποιο επάγγελμα.

Τη μηχανή του κέρδους! Αυτό είναι το πρόβλημα. Όσο στην κοινωνία μας η κυρίαρχη αξία του συστήματος είναι το κέρδος, από κει και πέρα μην ψάχνεις να βρεις… αυτό διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και διαποτίζει όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες όπως είναι η παιδεία και όλα τα πράγματα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν υπάρχει ελπίδα διεξόδου, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι θα την διαμορφώσουν.

Καμιά φορά με ρωτούν οι δημοσιογράφοι: Χρόνη, έχεις μετανιώσει για τη ζωή σου; Λέω όχι. Όχι! Τί πιο ωραίο να πεθαίνεις για ένα όραμα, για έναν όμορφο μύθο, απ’ το να ζεις συνεχώς μια χαμοζωή; Εμείς, λοιπόν, ταξιδέψαμε σ’ έναν υπέροχο μύθο, σ’ ένα πάρα πολύ όμορφο όραμα. Τώρα, αν αυτό στο τέλος της ζωής μας κατάντησε εφιάλτης, αυτό είναι άλλο θέμα, είπαμε, είναι θέμα της εξουσίας.

(...)
Σήμερα, μια σημαντική λέξη είναι η λέξη «βιότοπος». Τι σημαίνει; Σημαίνει βιώνουμε μαζί, κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί βιώνουμε μέσα στην διαφορετικότητά μας κι όχι σε κάποια ομπρέλα ιδεολογική η οποία μπορεί να μας οδηγεί σε διαφωνίες και σε συγκρούσεις όπως αυτές που συντηρούνται σήμερα μέσα στον χώρο της αριστεράς, οι οποίες δεν έχουν κανένα νόημα.

Όσο για έναν… εμπνευσμένο αρχηγό και ηγέτη εγώ πιστεύω πάρα πολύ ότι σε μια κοινότητα, η συλλογική γνώμη είναι πολύ πιο ασφαλής και πιο ισχυρή από οποιονδήποτε ηγέτη.

Στο άλλο σημείο στο οποίο επίσης έχω διαφωνία με τον όποιον ηγέτη και την ιδεολογία, είναι ότι πιστεύω στο αυθόρμητο των ανθρώπων, δηλαδή, μέσα σε αυτή τη διαδικασία ανατροπής ή επανάστασης πρέπει να αναπτυχτεί ένα κίνημα όχι καθοδηγούμενο αλλά αυθόρμητο. Ένα κίνημα που γεννιέται από τη συνείδηση των ανθρώπων που ξέρουν που πάνε και ξέρουν τι θέλουν. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να ξαναγυρίσουμε σε μορφές εξουσιαστικές, κι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω, εγώ ασκώ εξουσία.

(...)

Σήμερα μπορεί κανένας άνθρωπος να ορίσει τι σημαίνει αναρχικός; Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο είναι δομημένο με ανήθικους τρομοκρατικούς και βάρβαρους κανόνες. Το να αρνηθείς τους κανόνες και τη θέσπιση αυτού του συστήματος τι σημαίνει, ότι είσαι αναρχικός;
Με αυτή την έννοια είμαστε όλοι αναρχικοί! Γιατί όλοι αναζητούμε το κάλλιστο.

(...)

Εγώ βρίσκομαι στην άλλη όχθη! Δεν γουστάρω αυτό το σύστημα, δεν γουστάρω καπιταλισμό, δεν γουστάρω νεοφιλελευθερισμό, δε γουστάρω συγκεντρωτισμό, δε γουστάρω αυτά τα πράγματα! Θέλω μικρές κοινότητες, αυτόνομες, σε ανθρώπινα μέτρα να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Έχω μια άλλη λογική, μια άλλη αντίληψη για το πώς οργανώνεται η κοινωνία.

Ξέρω πια τι σημαίνει πολιτική. Δεν γίνεται. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα δεν έχουμε το στοιχειώδες. Δεν έχουμε έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, γιατί αυτά τα καθίκια δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Η πατρίδα κινδυνεύει, η πατρίδα βουλιάζει, και πολεμάν σαν κατίνες ο ένας τον άλλον, εσύ έκανες εκείνο στο αυτό κι εσύ έκανες το άλλο. Δεν έχουν την παλικαριά, την εντιμότητα να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να αφήσουν τις κατινιές στην άκρη και να κουβεντιάσουν. Είναι τυχαίο; Μα ένας δεν αυτοκτόνησε απ’ αυτούς εδώ τριανταπέντε χρόνια; Ένας δεν ζήτησε συγγνώμη, ένας δεν παραιτήθηκε;

Γι αυτό λέω, ότι είναι πρόβλημα συνείδησης και όχι ιδεολογίας; Είναι πρόβλημα συμπεριφοράς κι όχι ιδεολογίας.

Και δυστυχώς, πιστεύω, ότι εμείς ήμασταν οι… τελευταίοι των Μοικανών. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε σωματική βία, μας έκλεινε φυλακή, μας βασάνιζε, μας χτυπούσε για να μας υποτάξει. Για τις σημερινές γενιές είναι πιο δύσκολα. Τους κάνουν λοβοτομή, τους απορροφά το σύστημα συνεχώς μέσα στη μηχανή του κέρδους, δεν τους αφήνει περιθώρια ούτε να οραματιστούν, ούτε να φανταστούν, τους αφαιρεί την κριτική σκέψη. Την ψυχή!

Κι ας είμαστε η χώρα των μεγάλων ποιητών. Κανένας λαός δέκα εκατομμυρίων δεν έχει τρία νόμπελ και ένα βραβείο Λένιν. Και μάλιστα, θα υπήρχαν κι άλλοι που θα έπρεπε να πάρουν το νόμπελ και δεν το πήραν… αλλά τέλος πάντων.

(...)
Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος.

Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, «είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε». Δεκαεφτά χρονών παιδί ήμουν και καταδικασμένος για θάνατο, κι εγώ τους έγραφα… Τώρα, βέβαια, λέω για “τί”;"

--

Πόσοι άνθρωποι υπαρχουν σήμερα που να μιλάνε με τέτοια αυθεντικότητα;
Πόσο λείπουν τέτοιες φωνές; Πόση αληθινή νεότητα σε συνδυασμό με σοφία, μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος;
Αξίζει να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη του εδώ!

38 σχόλια:

Roadartist είπε...

Ήθελα να παραθέσω όλη τη συνέντευξη, ήταν αδύνατο λόγω της έκτασης της!
Και πάλι η ανάρτηση βγήκε πολύ μεγάλη, μα όμως τι να "κόψεις" από μια τέτοια σκέψη.
Παρέθεσα ένα κομμάτι - αξίζει να τη διαβάσετε όμως ολόκληρη στην πηγή της - για να τη δούνε, όσοι φίλοι του blog την έχασαν.

tasos είπε...

Poli diskolo o neoellinas na niwsei to logo tou Missiou. Ti phixi, tin idiosigkrasia, poli eleutheros gia ta stenomuala muala pou anaparagei i 'ekpaideusi'. Se eyxaristw, mou edwse polla enausmata gia skephi.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ενας αθόρυβος δημιουργός..
δίχως έπαρση με ελάχιστες συνεντεύξεις αλλά με ΟΥΣΙΑ γραφής και λόγου.

Αγαπητοί θεατές η παράσταση αρχίζει.
Βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός σπιτιού του μέλλοντος.
Ενα τετράγωνο χωρίς παράθυρα.
Ενα φως αλειτούργητο, χωρίς τη συνοδεία των ίσκιων, που έρχεται από πουθενά και δεν πάει πουθενά.
Μπροστά μας, πάνω στο λευκό γυαλιστερό τοίχο, τρεις επιγραφές:

ΓΟΝΕΙΣ. ΑΠΟΓΟΝΟΙ. W.C.

"Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι"

Συγνώμη για την κατάχρηση.
Είναι αγαπημένος μου......

Ευχαριστώ......

koulpa είπε...

αχ.. τα λέμε τα λέμε.. και γινόμαστε γραφικοί.. τόσο ξεκάθαρα.. τόσο συγκεκριμένα.. αλλά και τόσα αόρατα όταν φοράς γυαλιά παραμορφωτικά.. :(
καλησπερούδια.. :) :)

Roadartist είπε...

@ tasos : Tα απλά έγιναν τόσο δύσκολα; Να είσαι καλά, καλό σου σκ!

Roadartist είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη : δεν τον έχω μελετήσει, πρέπει να ερευνήσω τα γραπτά του γιαγιά Αντιγόνη. Όποτε διαβάζω συνεντεύξεις του, αισθάνομαι μια απίστευτη χαρά γιατί οι λέξεις του ταιριάζουν απόλυτα με τις δικές μου απόψεις και τη ψυχή μου. Κάτι που μου συμβαίνει σπάνια. Εγώ σε ευχαριστώ, φιλιά.

Roadartist είπε...

@ koulpa : στα λόγια είμαστε εύκολοι, στις πράξεις χωλαίνουμε. Περιμένω να μου πεις... στείλε σήμερα μόλις ανεβάσεις σχετικό ποστ. Καλό βράδυ κουλπάκι!

dimitris είπε...

Roadartist καλησπερα...

zoyzoy είπε...

Υπέροχος,ευθύς με λόγο που χτυπάει φλέβα και ξυπνά συνειδήσεις.
Για μας τους βιοπαλαιστές είναι σωστός και καυστικός ήθελα να'ξερα οι πολιτικάντες πως τον χαρακτηρίζουν!

Μακάρι να βρούν τα λόγια του ανοιχτά μυαλά και να γίνουν πράξεις και έργα!

Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

ANAZHTHΣH είπε...

τον πρωτογνώρισα από μια συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση και με έλκυσε....
΄
πρέπει να εγκαταλείψουμε-αν και δεν είναι για όλους εύκολο- τη ζωή στις πόλεις με όλα τα γνωστά παρεπόμενά της

καλά να είσαι φίλη μου

karagiozaki είπε...

Σπάνιος, όμορφος άνθρωπος, σταράτα λόγια. Μπράβο για την ανάρτηση. :)

kariatida62 είπε...

Eυχαριστούμε για την ανάρτηση!
Ο λόγος του τόσο άμεσος, λειτουργεί αποτελεσματικά.

kariatida62 είπε...

Ο τίτλος του καταπληκτικού βιβλίου του:" καλά εσύ έφυγες νωρίς", ταιριάζει γάντι... στην σημερινή κατάσταση.

Μηθυμναίος είπε...

«Όσο η εξέλιξη αναπτύσσεται τόσο ο άνθρωπος μετατρέπεται σε δολοφόνο της φύσης και… της ζωής του» Χ.Μ.

Απολαυστικός και… σωστός ο Χρόνης Μίσσιος

Ανώνυμος είπε...

Ο Χρόνης Μίσσιος αγαπά τον άνθρωπο,
βαθύτατα Έλληνας.


ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ (ωραία τα θέματά σου)

αντρεας ευλαβης ! είπε...

ο χρονης μιλα σαν ενας συγχρονος προφητης ....απλος κατανοητος αρκει να εχεις την διαθεση να αλλαξεις πρωτα τον εαυτο σου και μετα τους αλλους !!!!!!

Άστρια είπε...

Αλήθεια, να λεει κανείς να φτάσει η Παρασκευή, να τελειώσει η εβδομάδα νωρίτερα, χωρίς να σκέφτεται ότι ζητά έτσι να τελειώσει γρηγορότερα ο χρόνος του. Γιατί πράγματι, η ζωή δεν είναι πια σε ανθρώπινα μέτρα, να χαίρεται κανείς για κάθε στιγμή της, για κάθε πρωινό που ανοίγει τα μάτια του στο φως, αντί να σκέφτεται άλλη μια μέρα τί τον περιμένει!
Ζωή μέσα στη ζωή ένα νόημα σημαντικό στο κείμενο, τόσο απλό όμως τόσο δύσκολο σήμερα, τόσο που φαίνεται ουτοπικό.

Αυτό όμως που πονάει πιο πολύ είναι η επισήμανση για ό,τι δυστυχώς αισθανόμαστε συνέχεια πια.."Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μια περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου."

roadartist μου σε φιλώ πολύ.
καλή εβδομάδα!

Unknown είπε...

δεν είναι πως δεν τα λέει κανείς..
όλοι μας, τα ξέρουμε, όλα αυτά
τα νιώθουμε στο πετσί μας,
η απορία είναι πως δεν ξεσηκωνόμαστε, τι περιμένουμε;
μήπως πρέπει πρώτα να συνηθίσουμε το φόβο που μας χορηγούν τα ΜΜΕ με υπολογισμένες δόσεις;
γιατί πρέπει να το ξέρουν, και ο φόβος συνηθίζεται και μετά δεν υπάρχει τίποτα άλλο ως ανάχωμα για τις εξουσίες

φιλί ομορφιά μου

nikiplos είπε...

Τι να πει κανείς για τον ΧΜ. Με τη στάση του έχει δείξει ότι κάνει πράξη πρώτα ο ίδιος αυτά που συχνά πυκνά γράφει...

Κάποτε έγγραφε για τη Φυλακή ο Ραφαηλίδης... Του είχε ζητήσει κάποιος τον δίσκο του (του Ραφαηλίδη) για να τον πλύνει μαζί με εκείνους των άλλων κρατουμένων. "Για τι ?" Αναρρωτήθηκε ο Ραφαηλίδης... "Έτσι τους πλένω εγώ!" είχε πει ο Μίσσιος... χωρίς να τον εξαναγκάσει ή να τον υποχρεώσει κανένας...

τα λόγια του χείμαρος, γάργαρο νερό... και δυστυχώς... στ' αζήτητα...

σε φιλώ!

Roadartist είπε...

@ dimitris : Καλημέρα!




@ zoyzoy : Ακριβώς μιλάει για εμάς τους βιοπαλαιστές... μα λέει κάτι αρκετά σοφό. Ο κόσμος δεν αλλάζει ποτέ από την εξουσία, μα από τους ανθρώπους. Δυστυχώς δηλαδή αν κάποια αλλαγή πρόκειται να έρθει αυτή θα είναι από τις μικρές κοινότητες και όχι από την εξουσία...

Roadartist είπε...

@ ANAZHTHΣH : Δυστυχώς δεν είναι καθόλου εύκολο. Τυχεροί όσοι ζείτε στην επαρχία, πιο εύκολα αρκετά πράγματα θα είναι για εσάς...

Roadartist είπε...

@Η karagiozaki : Ξεχωριστός! Αυτό που είπες "σταράτα λόγια" τι σπάνιο σήμερα!

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : εννοείς το "καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς", θα πρέπει να το διαβάσω, το θέλω καιρό, καλό σου ξημέρωμα.

Roadartist είπε...

@ Μηθυμναίος : Ακριβώς... Απλή σοφία μεστή, ζωής! Πόσοι μπορούνε να τον αισθανθούν τελικά;

Roadartist είπε...

@ Ανώνυμος : Ανώνυμε συμφωνώ με τα λόγια σου απόλυτα. Σε ευχαριστώ.





@ αντρεας ευλαβης ! : Ακριβώς. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο!

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Όπως τα λες ακριβώς άστρια μου. Και ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει. Καλό ξημέρωμα φίλη μου!

Roadartist είπε...

@ meggie : Η απάντηση είναι μια : Φόβος. Απαντάει ο ίδιος ο Μίσσιος σε αυτό εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=Y6hoyXCms_I

Roadartist είπε...

@ nikiplos : Αυτό που πληγώνει περισσότερο είναι αυτό το "στ'αζήτητα" που έγραψες στο τέλος των σχολίων σου. Δεν έχεις άδικο. Και υπάρχει εξήγηση φυσικά σε αυτό.
Καλό ξημέρωμα.

thinks είπε...

Ένας από τους λόγους, νομίζω, που οι οικολογία είναι μια επανάσταση που δεν έρχεται, έχει να κάνει με το ότι οι επαναστάτες αντί να κερδίσουν κάτι καλύτερο κερδίζουν την επιστροφή στην φύση και χάνουν τα παιγνίδια που τους είχε προσφέρει ο τεχνολογικός πολιτισμός. Η οικολογική επανάσταση εξ' ορισμού θα αφαιρέσει πολλά από τον τρόπο ζωής μας και από όλα τα εργαλεία και μηχανήματα που πλουτίζουν την ζωή μας, και αυτά με τα οποία τα αντικαθιστά είναι πληκτικές σκιές εκείνων που αφήσαμε για χάρη της επανάστασης. Η Οικολογία είναι μια δραστική αλλαγή πορείας βασισμένης στην άρνηση των αγαθών και της πολυτέλειας και της εύκολης λύσης.

ξι είπε...

Δίκιο! Υπέροχος!
Πριν χρόνια διάβασα το "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς". Κα-τα-πλη-κτι-κό!

Ωραία ανάρτηση Αρτίστα. Θα μπω το βράδυ να την διαβάσω προσεκτικά.

Καλημέρα.
ξι.

Roadartist είπε...

@ thinks : Είμαστε μπροστά σε πρωτοφανή προβλήματα... Η περιβαλλοντολογική κρίση είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα και όμως οι άνθρωποι εθελοτυφλούν και ζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Έχεις δίκιο, μόνο που φοβάμαι πως θα έρθει μια στιγμή που η μόνη σωτηρία θα είναι η επιστροφή στις ρίζες μας... όσο και αν θα είναι πρακτικά δύσκολο αυτό... Αν το σκεφτείς εμπεριέχει τρομερή ειρωνεία η κίνηση, θα αποδειχτεί πως ως είδος κάναμε μια "τρύπα" στο νερό!

Roadartist είπε...

@ ξι : Φοβερός άνθρωπος! Συνταυτίζομαι με κάθε του σκέψη. Δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, εννοείται σημαντική παράλειψη, άμεσα θα μπει στη λίστα :)

κοπρόγατα είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

thinks είπε...

Φοβάμαι, και λέω από χρόνια, ότι ως είδος ήμασταν ένα πολύ πολύπλοκο πείραμα της φύσης, αλλά με κριτήρια την θέση μας στην φύση και το σύμπαν έχουμε αποτύχει. Ή μήπως όχι: Ότι αλλαγές φέρνουμε στην βιόσφαιρα του πλανήτη τις φέρνει "ο ίδιος ο πλανήτης" εφ' όσον εμείς είμαστε μέρη του γεννημένα και ομοούσια εξελιγμένα από αυτόν. Απλά οι αλλαγές στην εξέλιξη της βιόσφαιρας και σύνθεσης του πλανήτη δεν είναι απαραίτητα εις όφελος του "μοχλού" που τις προκάλεσε :-) πχ., η αλλαγή σύστασης της ατμόσφαιρας μπορεί εν καιρώ να εξελίξει ένα άλλο είδος πιο επιτυχημένο από εμάς όσον αφορά την θέση του στο σύμπαν.

Roadartist είπε...

@ evdokia : Ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Χαίρομαι που σου άρεσε.

Roadartist είπε...

@ thinks : Μπορεί να έχεις απόλυτο δίκιο Δημήτρη. Ζούμε έχοντας ως κέντρο αυτού του κόσμου τους εαυτούς μας, ή καλύτερο το "είδος" μας. Ότι εμείς ως άνθρωποι είμαστε κατά πολύ ανώτεροι από τα υπόλοιπα είδη. Κατά κάποιο τρόπο υποτιμούμε έτσι τη φύση που είναι η μάνα μας. Ενώ υπερεκτιμούμε και τους εαυτούς μας. Μπορεί να έχεις απόλυτο δίκιο. Εμείς βέβαια δε ξέρω αν θα ζήσουμε αυτή την εξέλιξη, ίσως όμως μελλοντικά οι απόγονοι μας.

pAnOs είπε...

...κατα λαθος... το σχολιο μου στο ποστ του Ζοζέ Σαραμάγκου ειναι για Χρονη Μισσιο ...χιλια συγνωμη για την αβλεψια μου ...και παλι ευχαριστω ...για την φιλοξενια των σχολιων μου στο blog σου ...

Roadartist είπε...

@ pAnOs : Κανένα πρόβλημα. Εγώ σε ευχαριστώ για το σχολιασμό και την παρουσία σου εδώ :)

Related Posts with Thumbnails