Ο υπέροχος Γιάννης Φέρτης και η Μαρίνα Ασλάνογλου
Το Θέατρο Τέχνης στα 70 χρόνια λειτουργίας του (1942-2012) τίμησε τη μνήμη του Ιάκωβου Καμπανέλλη, -συγγραφέα που συνέδεσε το έργο του με το συγκεκριμένο θέατρο- επιλέγοντας να ανεβάσει το «Ο δρόμος περνά από μέσα», ένα από τα σημαντικότερα και ωριμότερα έργα του μεγάλου δραματουργού.
Πανόραμα της παλιάς Αθήνας
Στο έργο πρωταγωνιστεί ένα παλιό νεοκλασικό αρχοντικό, γεμάτο ακριβά έπιπλα, πίνακες και πολύτιμες αναμνήσεις. Ο ιδιοκτήτης του, ένας ηλικιωμένος αστός, τον οποίο υποδύεται ο Γιάννης Φέρτης, ζει απομονωμένος με τις μνήμες του.
Ο Γιάννης Δρακόπουλος υποδύεται εξαιρετικά (!!) τον απατεωνίσκο αντικέρ
Η ζωή του ανατρέπεται όταν τον προσεγγίζουν ένας απατεωνίσκος αντικέρ με τη γυναίκα του. Ο παλαιοπώλης, υπόδειγμα του λαϊκού νεοέλληνα που προσπαθεί να ανέλθει κοινωνικά μέσα από κολακείες και κουτοπονηριές, του προτείνει συνεργασία με σκοπό να του αρπάξει το αρχοντικό.
Καταπληκτική η Αλίκη Αλεξανδράκη ως ψυχοκόρη
Ο ηλικιωμένος άντρας τους εμπιστεύεται, όμως οι καταστάσεις περιπλέκονται όταν το ζευγάρι εγκλωβίζεται στη μεγαλομανία του. Η σύζυγος απατά τον άντρα της, με το νεαρό γοητευτικό ανιψιό του πλούσιου αστού. Η ζωή και τα δόλια σχέδια τους καταστρέφονται.
Ο Αλέξανδρος Πέρρος υποδύεται τον ανιψιό του ιδιοκτήτη
Αυτό το θεατρικό κείμενο, γραμμένο μόλις το 1990 από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, μας μεταφέρει τον πόθο για την παλαιά Αθήνα με τα εντυπωσιακά νεοκλασικά της. Στους χαρακτήρες του, που αποτελούν ίσως τους πιο αντιπροσωπευτικούς και «ανθρώπινους» χαρακτήρες της σύγχρονής ελληνικής δραματουργίας, κυριαρχούν από τη μια ο ηλικιωμένος αστός, φορέας παλαιών αξιών, προσκολλημένος σε μια άλλη εποχή και από την άλλη ο λαϊκός, ακαλλιέργητος νεοέλληνας, που εκμεταλλεύεται τα πάντα προς όφελος του. Η σύγκρουση και η ισοπέδωση τους είναι αναπόφευκτη...
Μια παράσταση που αξίζει να παρακολουθήσετε!
Διακριτική, μεστή σκηνοθετική προσέγγιση από τον Διαγόρα Χρονόπουλο.
Εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους :
Φάνης Ποριώτης (πλούσιος αστός): Γιάννης Φέρτης
Λίτσα (σύζυγος παλαιοπώλη): Μαρίνα Ασλάνογλου
Γλυκερία (ψυχοκόρη): Αλίκη Αλεξανδράκη
Χάρης Αντωνάκος (αντικέρ): Γιάννης Δρακόπουλος
Ανδρέας Ποριώτης (ανιψιός): Αλέξανδρος Πέρρος
Σκηνοθεσία : Χρονόπουλος Διαγόρας
Σκηνικά : Παπαγεωργακοπούλου Έλλη
Κοστούμια : Παπαγεωργακοπούλου Έλλη
Μουσική : Χρονοπούλου Μαρίνα
Φωτισμοί : Παυλόπουλος Λευτέρης
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο)
Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα,
τηλ. 2103222760
http://www.theatro-technis.gr/
18 σχόλια:
Ομάδα,συγγραφέας, ηθοποιοί, αγαπημένα όλα...Χαίρομαι που το απόλαυσες.
Καλημέρα σας!!!
Και μόνο την υπόθεση που έγραψες, χάρηκα τόσο!
Εξαίρετοι ηθοποιοί!!!
Πολλά φιλιά
ΟΠΟΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ, ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΕΙ.
ΣΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!
@ kovo voltes... : Ήταν μια πολύ καλή θεατρική βραδιά. Από αυτές που σε ξεκουράζουν ψυχικά :)
@ Hfaistiwnas : επίσης :))
@ magda : Ιάκωβος Καμπανέλλης, πόσο ξεχωριστός δραματουργός! Αξίζει πολύ, για το σενάριο, τις στιχομυθίες και τις ερμηνείες! Χαίρομαι που χάρηκες, φιλιά.
@ ΚΛΕΙΩ : Κλειώ καλησπέρα, ποτέ δεν έχω γράψει για κάποια θεατρική παράσταση που δεν αξίζει. Μόνο αν κάτι πιστεύω πως αξίζει τα χρήματα του, τότε αναρτώ κάτι. Η συγκεκριμένη τα αξίζει.
"ο ηλικιωμένος αστός, φορέας παλαιών αξιών, προσκολλημένος σε μια άλλη εποχή"
"ο λαϊκός, ακαλλιέργητος νεοέλληνας, που εκμεταλλεύεται τα πάντα προς όφελος του"
"Η σύγκρουση και η ισοπέδωση τους είναι αναπόφευκτη"
Τα τελευταία 30-40 χρόνια της Ελλάδας και η κατάληξή τους σε τρεις σειρές.
@ thinks : Ακριβώς Δημήτρη. Ενώ παρακολουθείς το έργο, διακρίνεις σίγουρα σε αυτούς τους 'χαρακτήρες' κάποιον που έχεις γνωρίσει και νοοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας...
πολυ καλο!
καλο βραδυ Αρτιστα :)
@ Κατερίνα Διακουμή : Καλώς ήρθες στο blog και στην παρέα, θα χαρώ να τα λέμε. Η παράσταση αυτή αξίζει.
@ iLiAs : καλό βράδυ και σε σένα Ηλία μου.
Είναι από τις επιλογές που έχετε και ζηλεύω που δεν βρίσκω στην επαρχία!
Φιλιά θαλασσινά!
Ενδιαφέρουσα η υπόθεση του έργου.
Εγγυάται η υπογραφή του συγγραφέα!
---
Τα θεάματα για μένα έχουν κοπεί, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο άρτος!
Αναπολώ τις προηγούμενες εποχές που τα απολάμβανα το ίδιο...!
η αλήθεία είναι ότι το θέατρο πολύ μας λείπει...ποτέ δνε προλαβαίνουμε μια παράσταση λόγω δουλειάς...
και τώρα με ξεσήκωσες κυρία μου
Η λύτρωση της Ψυχής περνάει μέσα από τον δρόμο της Τέχνης...
Ένα ακόμη ευχαριστώ που υπάρχεις και γράφεις στην καρδιά μου.
Kαλημερα και καλο σκ!
Δημοσίευση σχολίου