..χάρτινος αετός..

Θυμάμαι όταν ήμουν στο σχολείο φτιάχναμε τους δικούς μας χαρταετούς..

Και έπειτα τους πηγαίναμε στο σπίτι. Κάθε Καθαρή Δευτέρα όλοι μαζί στην εξοχή, αυτή την εξοχή που τόσο έχουμε αγαπήσει.. που έχει δεθεί η ψυχή μας μαζί της.. 
Σε αυτό το χώμα που παίζαμε μικρά παιδιά, τρέχαμε, ανεβαίναμε στο βουνό.. φτιάχναμε  ομάδες 'εξερευνήσεων' και ψάχναμε για κρυφές σπηλιές.. Τότε που υπήρχε πολύ πάθος, ξεγνοιασιά και διάθεση για παιχνίδι.. Σε εποχές που δεν υπήρχαν 'δήθεν' αλλά κυριαρχούσε μόνο η παιδική αθωότητα.. και να που τώρα.. τόσα χρόνια μετά.. δεν έχει χαθεί.. Και που αρνείται να υποταχθεί σε κάθε ψεύτικο και σε κάθε δήθεν.. Και που προσπαθεί να διαφυλάξει τη ψυχή.., αδιαφορεί για τα εκθαμβωτικά, αγώνας να κρατήσει ψηλά τα όνειρα της.. 

Παίρνεις φόρα, κρατάς αντίσταση και προσδοκάς να πετάξει.. Αν είναι ούριος ο άνεμος, μπορεί να σηκωθεί πολύ ψηλά.. μπορεί να βρει τον προσανατολισμό του.. και να πετάξει μέχρι εκεί που με δυσκολία θα τον διακρίνεις πια.. Στον απέραντο ουρανό.. ανάμεσα σε άλλους χαρταετούς.. Περήφανος.. και εσύ θα τον κοιτάς και θα πετάει η ψυχή σου από την χαρά.. Και μετά ο συναγωνισμός με τους φίλους.. Ποιανού θα φτάσει πιο ψηλά.. Ποιος θα ξεπεράσει ποιον.. Ποιανού θα πέσει πρώτος.. Ποιανού ο χαρταετός θα έχει τα ομορφότερα χρώματα.. Χαρά για τα χρώματα.. 
Χαρά για το πέταγμα..

Σαν τα όνειρα και οι χαρταετοί..Τους δίνεις ώθηση..και εξυψώνονται..Πετάνε.. Αναλόγως τον άνεμο.. αν θα είναι ούριος, τότε θα εξυψωθούν.. Αν θα πιάσει θύελλα, μπορεί να καταποντιστούν απότομα..

 Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει τον Χαρταετό από τη Μαρία Νεφέλη του Ελύτη

"Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός.
Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν
έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα
τιμωρημένη ώρες και ώρες."

*Αν σας δοθεί η ευκαιρία, πετάξτε τους χαρταετούς σας ψηλά.
Όλα είναι καλά, απλά τα σχόλια μένουν για λίγο κλειστά.*