..τα μαθητικά χρόνια..

Σήμερα έκανα μια βόλτα στην γειτονιά.

Ο περίπατος με οδήγησε μέχρι το δημοτικό μου σχολείο. Όσο περίεργο και αν σου φανεί, παρόλο που είναι μόλις 5 λεπτά από το σπίτι μου, από τη μέρα του τότεεεε τελευταίου μαθήματος, δεν είχε τύχει να ξαναπάω. Δε ξέρω το γιατί..

Μάλλον το απόφευγα υποσυνειδητά. Έχω περάσει αμέτρητες φορές απ’ έξω, πάντα του έριχνα μια βιαστική ματιά, αλλά ποτέ, τόσα χρόνια δεν είχα μπει μέσα. Σήμερα κάτι με οδήγησε πίσω.

Πέρασα τη μεγάλη αυλόπορτα, και μπήκα στο προαύλιο.

Μόλις είχε σταματήσει η βροχή. Δυο παιδιά έπαιζαν βόλεϊ με μια μπάλα. Σε μια μόνο αίθουσα υπήρχε φως. 

Πέρασα απ’έξω και έφτασα μέχρι τη «τάξη» μου. Απίστευτο... Και όμως ένιωσα σαν να μην είχε περάσει ούτε μέρα.

Χιλιάδες συναισθήματα ζωντάνεψαν ξανά..

Θυμήθηκα τους πρώτους μου δασκάλους, τα παιχνίδια στα διαλείμματα, το κρυφτό και τα «μήλα». :)

Θυμήθηκα τις πρωινές προσευχές στο πλακόστρωτο προαύλιο (όπου πάντα μέσα μου παρακαλούσα να μην επιλεγώ εγώ για να τη πω..)

Θυμήθηκα τις παραστάσεις που δίναμε σε κάθε σχολική γιορτή.

Θυμήθηκα τους συμμαθητές μου… Με ελάχιστους, μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού, μιλάμε ακόμη. Για τους περισσότερους δεν έχω καν ιδέα τι κάνουν στις ζωές τους..

Θυμήθηκα τους φίλους που δυστυχώς πλέον δε ζουν. Χάθηκαν αρκετά νωρίς. Από τροχαίο και οι δύο...

Θυμήθηκα τα πρώτα σκιρτήματα, τους πρώτους αληθινούς έρωτες, με συναισθήματα τόσο γεμάτα ζωή, αλήθεια και τόση μοναδική αθωότητα..

Ταξίδεψα στο παρελθόν μου σήμερα. Στα μακράν ομορφότερα χρόνια της ως τώρα ζωής μου.

Με θυμήθηκα στην τάξη, μια όμορφη γλυκιά αίσθηση.. ν’ ανυπομονώ να χτυπήσει το ‘κουδούνι’, να ‘παίξουμε’.

Θυμήθηκα λευκώματα με ‘στιχάκια’ και αφιερώσεις..

Θυμήθηκα τις πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο, τη μητέρα μου να στέκεται υπομονετικά έξω από το παράθυρο της τάξης και να με κοιτά.., για να νιώσω ασφάλεια, που αποχωρίστηκα για πρώτη φορά την αγκαλιά της..

Απίστευτα συναισθήματα!

Η παιδική ηλικία υπήρξε η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου.

Θα έδινα τα πάντα να ξαναγύριζα στο τότε.

«…μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα,

στις ίδιες τάξεις, στα ίδια θρανία.., με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία..»

Υ.Γ. Επηρεάστηκα πολύ από τη σημερινή βόλτα.. Οι αναμνήσεις ξαναζωντάνεψαν, τα συναισθήματα με κυρίευσαν.. χωνιασμένα μέσα μου.. Το πλέον σίγουρο είναι πως έχω να ακούσω πάρα πολλά χρόνια αυτό το τραγούδι, με μεταφέρει ξανά εκεί..

Photos : allposters