Εντυπώσεις από τη χτεσινή πάρασταση στο Μουσείο Μπενάκη..

Ο τίτλος «Να είσαι ήλιος, να χαρίζεις φως» (φράση από ένα από τα καθημερινά σημειώματα που έστελνε ο ποιητής στην αδελφή του από την εξορία), ήταν ο καταλληλότερος που μπορούσε να είχε επιλεγεί για τη χτεσινή παράσταση στο Μουσείο Μπενάκη.

Υπάρχουν μερικές στιγμές που τα συναισθήματα είναι δύσκολο να αποτυπωθούν με λέξεις..

Η χτεσινή παράσταση για το Γιάννη Ρίτσο στο Μουσείο Μπενάκη από τους μαθητές-bloggers του 6ου Λυκείου Καλλιθέας και του 10ου Λυκείου Πειραιά ήταν απίστευτη!

Πριν μπούμε στο αμφιθέατρο του Μουσείου, μας υποδέχτηκαν μαθητές των δυο σχολείων προσφέροντας μας σελίδες με αποσπάσματα του έργου του Ρίτσου, σελιδοδείκτες και πρόγραμμα της παράστασης…

Πριν σβήσουν τα φώτα, ο Δημήτρης Αρβανιτάκης υπεύθυνος του Μουσείου, ανοίγει την εκδήλωση με ένα μικρό πρόλογο, ευχαριστώντας τους συντελεστές. 

Στο άκουσμα των ονομάτων των καθηγητών τα παιδιά ξεσπάνε σε χειροκροτήματα, επιβράβευση και αληθινή αναγνώριση των κόπων τους..

Αρχίζει η παράσταση με παρουσίαση των πιο σημαντικών στιγμών της ζωής του Γιάννη Ρίτσου...

Τα παιδιά απαγγέλλουν και τραγουδούν στίχους με βαθιά συγκίνηση, που ήταν αδύνατο να μη σου τη μεταδώσουν, όλοι ήταν προσηλωμένοι (ακόμη και τα παιδιά που παρακολουθούσαν την παράσταση ως θεατές)..

Μέσα από βίντεο, ντοκιμαντερ και Cd αποσπάσματα με τον ίδιο τον Ρίτσο να μιλάει για τη ζωή του. Για τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια, για την αγαπημένη του Μονεμβασιά, για την οικογένεια του, τις σκανταλιές του, αργότερα τα χρόνια των αγώνων και των εξοριών, του έρωτα και της επανάστασης. Άπειροι παραλληλισμοί με την σημερινή εποχή…

Κατά την διάρκεια της παράστασης, οι μαθητές να ζωγραφίζουν πίνακες εμπνευσμένοι από το έργο του ποιητή, να δημιουργούν ταμπλό με στίχους, εικαστικό και φωτογραφικό υλικό, να φτιάχνουν graffity, να δείχνουν βίντεο από την εκδρομή τους στην γενέτειρα του την Μονεμβασιά.

Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς, όταν τα παιδιά προσκαλούν στη σκηνή τον κ.Μανώλη Γλέζο.

Ο Μανώλης Γλέζος διαβάζει το ποίημα του Ρίτσου, το γραμμένο για το Νίκο Γλέζο που 19χρονο εκτέλεσαν οι Ναζί στην Καισαριανή. Ο Γλέζος πάνω στην σκηνή, περιτριγυρισμένος από νέους μαθητές, δακρύζει από τη συγκίνηση.

Η ατμόσφαιρα γεμάτη συγκίνηση και συναίσθημα.

Τα παιδιά προσεγγίσανε με απίστευτη αγάπη, τόσο βαθιά το ποιητή..

Να βλέπεις πως η αληθινή ποίηση είναι πάντα επίκαιρη, όποια εποχή και αν γράφτηκε..

Να βλέπεις πως η ελπίδα όχι απλά δεν έχει χαθεί, αλλά ακτινοβολεί μπροστά σου..

Εισπράξαμε πολλά από τα παιδιά των δημοσίων σχολείων, εχτές το βράδυ εγώ και η παρέα μου. 

Έπειτα στο ποτό που ακολούθησε, συζητούσαμε πως έχοντας δει αρκετές παραστάσεις εφέτος από καταξιωμένους καλλιτέχνες, τέτοιο πάθος, τέτοια θέρμη στην καρδιά, σε ελάχιστες εισπράξαμε!

Εχτές γίναμε πιο πλούσιοι.. 

Σε δύσκολους καιρούς τα παιδιά αντιστάθηκαν, αφιέρωσαν χρόνο σε γνώση, μετέδωσαν ομορφιά.., διαφοροποιήθηκαν από ότι κυριαρχεί τριγύρω τους.

Μόνο μια λέξη, ειλικρινής, εγκάρδια : ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες του post, είναι του Διονύση Μάνεση (που καταχειροκροτήθηκε εχτές από όλους τους μαθητές του..)