Αλκίνοος Ιωαννίδης, Νεροποντή (2009) / Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι ένας πολύ αγαπημένος μου τραγουδιστής. Απίστευτα ταλαντούχος, αλλά και σεμνός.

Από τα πιο ευχάριστα νέα είναι πως ο Αλκίνοος, έξι χρόνια μετά την τελευταία του προσωπική δισκογραφική δουλειά και δύο χρόνια μετά τις τελευταίες του εμφανίσεις σε μουσική σκηνή, επιστρέφει με καινούργιo cd, με το τίτλο «Νεροποντή», αλλά και με εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

Ο τίτλος «Νεροποντή» παραπέμπει στην αντίθεση ανάμεσα στην 6χρονη, φαινομενική δημιουργική του «ξηρασία» και στην καταιγιστική έμπνευσή του για τη συγγραφή τραγουδιών, αφού εν τω μεταξύ κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Πού Δύσην ως Ανατολήν» με κυπριακά παραδοσιακά τραγούδια, έγραψε μουσική για θεατρικές παραστάσεις, μπαλέτο και έκανε επιπλέον μαθήματα κλασικής μουσικής στη Ρωσία.

Στο δίσκο με τίτλο «Νεροποντή», τα καινούρια τραγούδια του Αλκίνοου δείχνουν την εξέλιξη του ύφους του.  Δίνοντας τον πρώτο λόγο στη φόρμα της κλασικής μουσικής, με τη συμμετοχή συμφωνικής ορχήστρας, φωνητικών συνόλων αλλά και με αποχρώσεις της ελληνικής παραδοσιακής και της τζαζ, καταφέρνει να δώσει έναν ήχο ιδιαίτερο.  Οι σαφείς κοινωνικοπολιτικές αναφορές του πλέκονται με την κατάθεση των εσωτερικών αναζητήσεών του, μέσα από τους στίχους.

Ωστόσο, παρά τη συμφωνική ορχήστρα, υπάρχει και ένα τραγούδι δοσμένο σε αφηγηματική μορφή με τίτλο «Πατρίδα», ενώ το τραγούδι «Παιδί» το τραγουδά μόνο με την κιθάρα του, εμπνεόμενος από το γεγονός ότι έγινε πατέρας.

Περιλαμβάνει και δύο τραγούδια με αυτοσαρκαστικό στίχο, το τετράστιχο τραγούδι «Επιτυχία!» και το «Ήταν ανάγκη;». Στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου καταγράφεται μέχρι και ο ήχος από μια αναποδογυρισμένη άρπα.  Το cd «Νεροποντή» κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία σήμερα Δευτέρα 16 Μαρτίου. 

Από τις 20 Μαρτίου, και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή ο Αλκίνοος Ιωαννίδης θα εμφανίζεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

To παρακάτω τραγούδι ονομάζεται "Πατρίδα", περιλαμβάνεται στο νέο cd. Το είχε τραγουδήσει στις 19/12/08 στη συναυλία στα Προπύλαια, ενάντια στην αστυνομική βία. Προσέξτε τους στίχους..

Το τραγούδι αναφέρεται στην αιχμαλωσία της μητέρας του (εκφωνήτριας στο ΡΙΚ) από τους χουντικούς, τον βομβαρδισμό της Κύπρου και την εισβολή, τον βομβαρδισμό της Σερβίας (όπου είχε βρεθεί για λίγες μέρες), τους ορφανούς από πολέμους γονείς του, τους .....αστυνομικούς που είδε όπως δήλωσε να ρίχνουν δακρυγόνα χλευάζοντας στους πυροσβέστες που προσπαθούσαν να σώσουν ανθρώπους από φλεγόμενο κτίριο στη συμβολή Πανεπιστημίου και Ομονοίας (όπου κάποιοι κάηκαν ζωντανοί)..., την πρόταση που του έγινε να συμμετάσχει στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων και την άρνηση του, κάποιους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες που μετά μανίας επισκέπονταν τα κατεχόμενα μετά το άνοιγμα της Πράσινης Γραμμής μόνο για να παίξουν στο καζίνο ή για να ψωνίζουν φθηνότερα, τη δική του έπαρση. Για την Ακροδεξιά, που έχει μόνο απαντήσεις. Για την βιαιότητα και τη βεβαιότητα πως είμαστε καλύτεροι. 

Απόσπασμα από συνέντευξη του, στην Καθημερινή 08/03/09.

Πληροφορίες cd από απογευματινή