...η εικόνα της ‘άλλης’ Ελλάδας!

Στα σχόλια του προηγούμενου post υπήρξε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με κάποιους από εσάς.

Οι περισσότεροι συγκλίναμε στην αξία των σημερινών νέων και πόσο σημαντικό είναι να έχουν στήριξη, προσοχή.
Πραγματικά είναι πολύ σπουδαίο να ξέρεις πως μέσα στην γενικότερη καταχνιά κάποιοι όντως διαφοροποιούνται, απέναντι στις όποιες αντιξοότητες και οραματίζονται κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο..!

Το χειρότερο είναι η ισοπέδωση, το να κόβεις τα «φτερά» τους και η απογοήτευση!

Η βράβευση του Νίκου Πασσαλή, του 17χρονου μαθητή από τη Θεσσαλονίκη μου έδωσε πολύ χαρά! Πιστεύω ότι στην γενικότερη κατάσταση του ‘σήμερα’, τέτοιες ευχάριστες ειδήσεις, αξίζουν να αναδεικτούν!!

Για όσους δεν το διάβασαν, ο Νίκος Πασσαλής κέρδισε το πρώτο ειδικό βραβείο του ΕIROForum (της κοινοπραξίας των επτά μεγαλύτερων επιστημονικών και ερευνητικών κέντρων της Γηραιάς Ηπείρου), ένα βραβείο που ισοδυναμεί με ταξίδι στο «όνειρο», με μια επίσκεψη στο CERN της Γενεύης.

Την ιδέα για την εφεύρεση του, την εμπνεύστηκε από ένα blog (!!!!), όταν διάβασε ότι οι υπολογιστές των 100 δολαρίων είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός κατανεμημένου συστήματος υπολογιστών. Αυτό του κέντρισε το ενδιαφέρον και θέλησε να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Μαθητής ακόμη στην τρίτη τάξη του 2ου Λυκείου Νεάπολης Θεσσαλονίκης, άρχισε να «ασχολείται» με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές από την ηλικία των 3 ετών. Γεννήθηκε το 1991. Λίγο πριν οι γονείς του είχαν αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον οποίο «αποδόμησε» όταν πήγαινε στο δημοτικό για να…εξερευνήσει το εσωτερικό του..

Πάνω στο project του δούλεψε 12 ολόκληρους μήνες, καθώς απαιτούσε ευρεία και συνδυασμένη γνώση hardware και software.

Η ιστορία του 17χρονου Νίκου από τη Θεσσαλονίκη ξεφεύγει από το προσωπικό και αγγίζει το γενικό. Γιατί η ιστορία του Νίκου δεν είναι μοναδική. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που υπερβαίνουν την τετριμμένη εκπαιδευτική καθημερινότητα και κατορθώνουν σημαντικά πράγματα. Δυστυχώς όμως τα περισσότερα δεν θα τα γνωρίσουμε ποτέ!

Κάποια από αυτά τα παιδιά ίσως να σπουδάσουν στο εξωτερικό -όσα θα έχουν την οικονομική δυνατότητα- και να βρεθούν στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της υφηλίου...

Το θέμα είναι όμως, τι κάνει η Ελλάδα για όλα αυτά τα παιδιά; Θα μπορέσει να αξιοποιήσει ως χώρα αυτά τα μυαλά, θα μπορέσει να τα κρατήσει στο δημόσιο πανεπιστήμιο;

Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι αισιόδοξες.

Και αποκαλύπτουν μία από τις σοβαρότερες παθογένειες του εκπαιδευτικού και του πολιτικού μας συστήματος.

Στην εποχή της απαξίωσης των πάντων η απάντηση τελικά βρίσκεται στους δρόμους που χαράσσουν οι άνθρωποι με τον κόπο τους.

Κι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τύχουν -επιτέλους- της προσοχής όλων μας..

Κλείνω με ένα μήνυμα του Νίκου:

«Για την επιστήμη τίποτα δεν είναι αδύνατο. Με υπομονή και επιμονή μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Το μόνο όριο είναι η φαντασία μας..»

ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ στον Νίκο...

Επίσης, ο ελληνικός επιστημονικός κόσμος, που μοχθεί εκτός συνόρων χωρίς τη βοήθεια της Πολιτείας, βραβεύθηκε χθες στο πρόσωπο του διακεκριμένου επιστήμονα Ιωσήφ Σηφάκη, ο οποίος διαπρέπει εδώ και χρόνια στη Γαλλία.

Με ειδική τελετή στο Μέγαρο των Ηλυσίων, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί απένειμε στον ελληνικής καταγωγής ερευνητή στον τομέα της Πληροφορικής το βραβείο «Turing 2007».

Το εν λόγω βραβείο απονέμεται από το 1966 και θεωρείται το «Νόμπελ της Πληροφορικής».

Ο κ. Σηφάκης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης, διευθύνει σήμερα το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας (CNRS) της Γαλλίας και είναι ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag της Γκρενόμπλ. Βραβεύθηκε (μαζί με τους Αμερικανούς επιστήμονες Εντμουντ Κλαρκ και Αλεν Εμερσον) για την ανακάλυψή του που αφορά στην τεχνική της μοντελοποίησης συστημάτων «model checking». Πρόκειται για ένα σύνολο τεχνικών «αυτόματης επαλήθευσης δυναμικών συστημάτων ηλεκτρονικής ή πληροφορικής προέλευσης».

Πηγές άρθρων από: Εδώ και από Εδώ