Νίκος Κακλαμανάκης

Ο Νίκος Κακλαμανάκης 4 χρόνια πριν, ήταν εκείνος που άναψε τη δάδα στο ΟΑΚΑ και σήμανε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

Θέλησα σήμερα, αρχή του πιο καλοκαιρινού μήνα και λίγες μέρες πριν την έναρξη της Ολυμπιάδας στο Πεκίνο, να αναφερθώ στο καπετάν Νικόλα, ένα αγαπημένο μου αθλητή, πραγματικά πλέον έναν από τους λίγους που με κάνουν να αισθάνομαι υπερήφανη, τόσο για τις επιδόσεις του, όσο κυρίως για το προφίλ που έχει διατηρήσει. Πάντα προσηλωμένος στους στόχους του, απέχοντας απο τα media, με σεβασμό προς τους συναθλητές του και φιλοσοφημένος για τη ζωή.

Ο Κακλαμανάκης είναι ένας από τους ελάχιστους αθλητές στο κόσμο που έχει καταφέρει να διακριθεί σε τέσσερις συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στη Βαρκελώνη 1992 (9η θέση), στην Ατλάντα 1996 (1η θέση), στο Σίδνεϊ 2000 (6η θέση), στην Αθήνα 2004 (2η θέση) και τώρα θα συμμετάσχει και στην Κίνα!

Οι ρίζες του Νίκου κρατούν από την Αμοργό, από τη Μάνη και από τη Κρήτη. Το γενεαλογικό τρίγωνο τον βγάζει κάπου στην καρδιά του Αιγαίου. Από τα 4 του, κάθε καλοκαίρι βρισκόταν στην Άνδρο. Ένα βήμα απ΄ το νερό, κάθε μέρα μέσα στο κύμα, στο Νημποριό.

Στις συνεντεύξεις του, οι δηλώσεις του ουσιαστικές. Δείχνει ένας άνθρωπος καλλιεργημένος και προσγειωμένος παρόλη την επιτυχία του.. με ήθος.. Αξίζει να αναφερθεί η στιγμή στη διοργάνωση "Athens Reggata 2003", όπου ο Νίκος μόλις 50 μέτρα απο το τερματισμό και την 1η θέση στον αγώνα, χτύπησε δίχως δική του ευθύνη μια Ελβετίδα συναθλήτρια του, τότε αμέσως εγκατέλειψε τη κούρσα για να τη βοηθήσει.

photo copyrights http://www.kaklamanakis.gr/

Σας παραθέτω ένα αποσπάσμα από συνεντεύξη του στην εφημερίδα Τα Νεα, που έδωσε λίγο πριν φύγει για την Ολυμπιάδα της Κίνας:

"Τι σας κάνει σημαντικό αθλητή; Το μυαλό ή το σώμα;
Δεν είναι η φυσική μου κατάσταση, μη γελιόμαστε. Υπάρχουν πολύ πιο δυνατοί αθλητές από μένα, τουλάχιστον αυτήν την περίοδο της ζωής μου. Στα 28 μου ήμουν τόσο δυνατός που ακόμα κι αν έκανα κάποιο λάθος, τα «διόρθωνε» το σώμα μου. Τώρα πια δεν έχω περιθώρια να κάνω λάθη.

Εγώ θα νόμιζα ότι το σημαντικότερο είναι τα μπράτσα που κρατούν το πανί και τα πόδια που πατούν στη σανίδα.
Το σημαντικότερο είναι να μπορείς να διαβάσεις τον αέρα, να καταλάβεις αν το σύννεφο της βροχής θα σου δώσει περιστροφικό αέρα ή δυνατή σπιλιάδα. Να έχεις εμπειρία και να μπορείς να συμπεριφερθείς σωστά υπό πίεση. Το πρώτο λοιπόν είναι το μυαλό, μετά η καρδιά και μετά το σώμα.

Όταν λέτε η καρδιά; Τραβάς το ιστίο με τα χέρια σου και αυτή η επαναλαμβανόμενη κίνηση σού αυξάνει πάρα πολύ την καρδιακή λειτουργία. Όλη η αίσθηση είναι πάνω στα χέρια σου. Τα πέλματα απέχουν λίγα εκατοστά από το νερό. Δεν έχεις ούτε τιμόνι ούτε σκοινιά. Η καταπόνηση είναι απίστευτη: 180 σφυγμούς, επί 40 λεπτά, δύο φορές την ημέρα, επί 10 μέρες.

Δεν υπάρχουν μέρες που να βαριέστε τη θάλασσα;
Τη θάλασσα όχι, ποτέ. Τους αγώνες καμιά φορά ναι. Η θάλασσα όμως είναι το πρώτο σπίτι μου, η ζωή μου. Η στεριά είναι το δεύτερο. Από τη στιγμή που είμαι ξύπνιος, τις μισές ώρες είμαι στη θάλασσα. Ακόμα κι αν δεν είμαι μέσα στη θάλασσα, την ψάχνω, αλλιώς δεν μπορώ, νιώθω δυσφορία.

Από όλες τις θάλασσες που έχετε γνωρίσει ποια είναι η πιο ωραία; Και μη μου πείτε το Αιγαίο..
Η καρδιά του Αιγαίου, ναι, είναι πολύ ωραία. Ένας βράχος άγριος, το βαθύ μπλε, ο γαλανός ουρανός και οι αέρηδες. Όλα αυτά σου δίνουν μοναδική ενέργεια. Υπάρχουν και άλλες γωνιές στον πλανήτη με ανάλογη δύναμη. Στην τροπική μεριά του Ειρηνικού, Αυστραλία, Νότια Αφρική, έχει πολύ ωραίες θάλασσες.

Ξεχωρίστε μου μια.
Νέα Ζηλανδία, η πρωτεύουσα της ιστιοπλοΐας. Ανάμεσα σε Νέα Καληδονία, Αυστραλία, Ταϊτή και Νέα Ζηλανδία είναι μια απ΄ τις πιο ωραίες θάλασσες στον κόσμο. Και από τις τελευταίες που έχουμε αφήσει ζωντανές, γιατί δεν έχουμε αφήσει και πολλές. Και δεν νομίζω ότι θα τις αφήσουμε και για πολύ καιρό... Μια γενιά, μιάμιση; Είναι καταπληκτικά νερά, αγνά και σου δίνει φοβερή ενέργεια ο ωκεανός.

Πάντως έχει πολλή μοναξιά το άθλημά σας. Δεν υπάρχει εξέδρα, δεν υπάρχουν φωνές. Εσείς και η θάλασσα.
Ναι, οι ιστιοπλόοι είναι μόνοι τους στο κύμα. Εμείς δεν έχουμε κερκίδα, δεν έχουμε επικοινωνία, κανένας δεν μαθαίνει πού είμαστε.

Και μετά τους αγώνες; Οι επόμενοι μήνες;
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του ΄96 είχα μελαγχολήσει. Είχα πάρει το χρυσό αλλά έλεγα «και τώρα τι;». Ήθελα την επόμενη Ιθάκη.
Και είπα θα κάνω τον διάπλου του Αιγαίου. Στην επέτειο λοιπόν της Ολυμπιακής νίκης, έκανα τη διαδρομή Αθήνα- Κρήτη μέσα σε δύο μέρες. Οι στιγμές με τους ανθρώπους που με περίμεναν στον μεσοσταθμό στη Σαντορίνη αλλά και στην Κρήτη όταν τελείωσα, ήταν μοναδικές.

Στη Κίνα είναι ανοιχτή θάλασσα, έχει αέρηδες;
Την περίοδο του Αυγούστου, όχι. Με βάση τουλάχιστον τα μετεωρολογικά στοιχεία των τελευταίων 15 ετών, δεν βγάζει ποτέ αέρα πάνω από 3 Μποφόρ. Είναι Ολυμπιακοί στα μέτρα των μικρόσωμων αθλητών, Κινέζων κ.λπ. Λίγο αέρα, υπερβολική υγρασία, ζέστη και πολλά θαλάσσια ρεύματα. Εμείς αγωνιζόμαστε 1 με 3 Μποφόρ το μεσημέρι, οπότε φαντάσου. Υγρασία 85% ως 99% και 40 βαθμούς Κελσίου! Δυσφορείς σαν να έχεις 40 πυρετό…

Αυτή θα είναι η τελευταία διεθνής συμμετοχή σας;
Όχι, δεν θα κλείσω την καριέρα μου στην Κίνα. Ο καλύτερος προπονητής όλων των εποχών, ένας Πολωνός, είπε ότι η ιστιοπλοΐα στην Κίνα είναι σαν να κάνουμε χειμερινή Ολυμπιάδα στη Σαχάρα. Κάνεις κωπηλασία στην ουσία, τραβώντας το πανί σου."

photo copyrights http://www.kaklamanakis.gr/

«Όταν ζεις στη θάλασσα, νιώθεις πάντα μικρός, όσο μεγάλος και αν είσαι».

Ο Νίκος Κακλαμανάκης λίγο πριν φύγει για την προετοιμασία του στη Κίνα, έφτιαξε μια 'διαδικτιακή' κερκίδα. Αν θέλετε μπορείτε να σταθείτε δίπλα του και να ζήσετε την πορεία στην Ολυμπιάδα της Κίνας, κάνοντας κλικ στο : http://www.kaklamanakis.gr/.
photo copyrights http://www.kaklamanakis.gr/

Κλείνω το post, δανειζόμενη τα λόγια με τα οποία, ο Νίκος Κακλαμανάκης, ο γιός του ανέμου, ανοίγει την ιστοσελίδα του:

«Σας καλωσορίζω στην ιστοσελίδα μου, και με ή χωρίς αέρα να είστε σίγουροι ότι θα πρεσβεύω εσαεί την αξιοπρέπεια του αγώνα μου»...

Νίκο σε ευχαριστούμε για όλα! Είσαι ήδη νικητής!

Συνεντεύξεις, φωτο: εδω , εδω .

photo copyrights http://www.kaklamanakis.gr/