4 Δεκεμβρίου 2007

Μνήμες απο το παρελθόν..

Μνήμες από το παρελθόν..
..βιβλία, μουσικές, αξίες, ίχνη από ένα ονειρεμένο χαμένο απώτερο παρελθόν.
…αισθάνεσαι πως έχεις για πάντα χάσει την αγάπη.. την μοναδική ευκαιρία για την αληθινή ευτυχία.. νομίζεις πως ποτέ δεν την προσέγγισες καν!!
Που να ήξερες όμως πως μέσα στο υποσυνείδητο σου εξακολουθεί να υπάρχει.. κρατιέται ζωντανή η ανάμνηση της μορφής του ευτυχισμένου εαυτού σου..
Εκείνης της πλευράς του εαυτού σου, που έχεις – νομίζεις – για πάντα ξεχάσει!..
Κάποια στιγμή το έζησες όμως. Άγγιξες την ευτυχία. Την έχεις νιώσει. Την ξέρεις.
Εκεί στη παιδική χαρά της γειτονιάς σου, με τ’ άλλα παιδιά παίζεις κρυφτό, σε κυνηγάνε, κρατάς τσίλιες, τους κυνηγάς και εσύ…
Προσπαθείς να βρεις το «χαμένο» θησαυρό στο δάσος, ν’ ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι, να βάλεις το καλάθι στη μπασκέτα, να τους δείξεις τι αξίζεις.. εσύ!..
…Να ηγηθείς, μπορείς να οδηγήσεις την ομάδα σου στην νίκη, μπορείς να τους δείξεις εσύ.. όλος ο κόσμος αυτό το τελευταίο καλάθι,
αυτή η σαΐτα,
αυτό το μικρό χάρτινο καραβάκι,
αυτό το ψηλό ξύλινο σπιτάκι πάνω στα πεύκα που στο έφτιαξε ο μπαμπάς και κρύβεσαι εκεί μέσα από όλους..
Είναι το δικό σου καταφύγιο, το σπίτι των ονείρων σου..
Δεν έχει καν πόρτα, μόνο λίγα σανίδια – πρόχειρα καρφωμένα για πάτωμα – πάνω στους κορμούς του δέντρου… Κι όμως για εσένα είναι το ομορφότερο ανάκτορο!...
Εκεί έχεις τα παλιά κιάλια του παππού Βασίλη και παρατηρείς τις κινήσεις, κατασκοπεύεις τα πάντα.. Χαζεύεις τα πουλιά, τις μέλισσες, τη θάλασσα, τις μοναχές από το μακρινό μοναστήρι. .που κλέβουν λίγο χρόνο ανεμελιάς από τη μονότονη μέρα τους..
Ζεις για λίγο τις ζωές των άλλων…
Νιώθεις μοναδικά.
Ξέρεις ότι εσένα κανείς δεν μπορεί να σε δει!
Φωνάζεις τους φίλους και μοιράζεσαι τα παιχνίδια σου μαζί τους.
Χαζολογάτε μέχρι αργά το βράδυ. Έπειτα ξεθεωμένα από τη κούραση, αποκοιμιέστε ήρεμα.
Έχεις το πιο γαλήνιο ύπνο της ζωής σου.
Καιρό έχεις να περάσεις τόσο ξέγνοιαστα όπως τότε..
Οι μόνες σου έγνοιες…
… «τι θα πρωτοπαίξουμε αύριο;»
… «με ποιον;».. «που;» .. «Σε μένα…ή σε σένα;»
… «άσε! Αύριο θα έρθω εγώ!»
«τι λες; Πάμε στη βρυσούλα μετά;»
«….Στην βρυσούλα πάνω στο βουνό, να ψάξουμε καμία σπηλιά, να εξερευνήσουμε κάποιο εγκαταλειμμένο σπίτι, να ψάξουμε κάθε γωνίτσα του δάσους;»
«θέλω να σου δείξω μια σπηλιά που είδα εχτές με τα κιάλια!... Φαινόταν φανταστική, αν ψάξουμε καλά ίσως τη βρούμε!...»
Στο σχολείο, ανυπομονείς να χτυπήσει το κουδούνι…
Είσαι στη Δευτέρα δημοτικού..
…αγχώνεσαι με τα μαθήματα, δεν έχεις καταλάβει γιατί πρέπει να πηγαίνεις κάθε μέρα στο σχολείο. Νόμιζες ότι θα ζούσες για πάντα σπίτι..
Σε πήγανε και σου είπανε ότι πρέπει να πας και εσύ, όπως όλοι.
Να και το πρώτο «πρέπει» στη ζωή σου.
Σου αρέσει όμως με τον καιρό, συνηθίζεις…
Εκτός από τα μαθηματικά, υπάρχουν πραγματικά ωραία μαθήματα!!
Σου αρέσουν πολύ η ιστορία & ειδικά η ώρα του «σκέφτομαι και γράφω»..
Όμως η ωραιότερη στιγμή της ημέρας είναι οι ώρες του διαλείμματος!
Μόλις χτυπά το κουδούνι ξεχύνεσαι στο προαύλιο και παίζεις κάθε λογής παιχνίδια με τους φίλους σου. Κρυφτό, βόλεϊ, μπίλιες, μπουκάλα, σκοινάκι…
Τελικά είναι ωραία & στο σχολείο!
Κάνεις φίλους & περνάτε υπέροχα!
Μετά τους βλέπεις και στο κοντινό βουναλάκι, όπου θα παίξετε ξανά (!!!) και πάλι!
Θα κάνετε κούνια και τραμπάλα!
Τόση μαζεμένη ευτυχία και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή!!
Γιατί ενοχή;; Αφού την αξίζεις την ευτυχία αυτή!
Μάλλον μόνο έτσι αξίζει η ζωή..

108 σχόλια:

Poet1 είπε...

Δεν γινεται να αποκοπουμε απο το παρελθον μας.Οι αναμνησεις παιζουν καθοριστικο ρολο στη ζωη μας... Την καλημερα μου Roadartist και καλό μηνα ευχομαι...

Alexis B είπε...

Πολύ ωραίο, πολύ μου άρεσε, όμως "τόση μαζεμένη ευτυχία χωρίς καμία ενοχή"
Γιατί πρέπει να νιώθουμε ενοχές για αυτό.
Δεν το αξίζουμε?
Σαφώς και ναί, πρέπει να σκεφτόμαστε και λίγο εγωιστικά όταν πρόκειτε για ενα τόσο σοβαρό θέμα, μέ μέτρο όμως.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

gerasimos είπε...

Aν σου πω ότι τις έχω κάνει κι εγώ ακριβώς αυτές τις σκέψεις... όσο θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια (αν ήταν ευτυχισμένα) κρατιόμαστε υγιείς, ισορροπημένοι και βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή την ίδια με ζεστασιά και ανθρωπιά.
Oι άνθρωποι ασχημαίνουν (εσωτερικά εννοώ) όταν αφήνουν στη λήθη τα παιδικά τους χρόνια και κόβεται το νήμα των αναμνήσεών τους.

Dr_MAD είπε...

Επειδή εμένα μου έλειψαν οι ευχάριστες παιδικές εικόνες (ή μπορεί να τις έθαψαν πιο βαθιά οι αντίστοιχες δυσάρεστες) διάβασα το κείμενο με νοσταλγία. Τώρα μπορώ να πω ότι ζω όσα στερήθηκα και το βρίσκω πιο "δίκαιο" για μένα να ζω σε αυτό το κλίμα παιδικότητας, αθωότητας -όπως θες πες το. Μαρέσει η κοσμάρα μου, μαρέσουν κι οι εικόνες σου. Τις κρατώ για καληνύχτα...

PS: Στη Δευτέρα Δημοτικού δεν έχει ιστορία (η μικρή μου είναι δευτέρα, όχι ότι το θυμάμαι) χοχοχο

Adonios GK είπε...

Όμορφες αναμνήσεις που αξίζει να θυμάσαι για πάντα...
Η παιδική αφέλεια είναι αυτό που μας κρατά σε απόσταση από το παιδί που έχουμε μέσα μας...
Εξαιρετικές οι αναμνήσεις σου, θα έλεγα.. ζηλευτές!
Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Αυτές κι αν είναι μνήμες!
Να τις κρατήσεις πολύτιμό φυλαχτό στην ψυχή σου και σε κάθε δύσκολη να τις φέρνεις στο νου!
Καλή σου μέρα! :)

Tradescadia είπε...

Ξέρεις τι θα ήταν όμορφα; Να καταφέρνουμε να έχουμε και ως ενήλικες στιγμές ευτυχίας χωρίς ενοχή, ακόμα κι αν τα πρέπει βαραίνουν στην πλάτη. Δε νομίζω ότι αξίζει να ζεις διαφορετικά...Καλημέρα!

roadartist είπε...

@ Donald: Καλημέρα σου, επίσης καλό μήνα! Οι παιδικές μας μνήμες ειναι η βάση όλης της προσωπικότητας μας.. Και εσένα το nickname κάτι λέει όμως... :))

roadartist είπε...

@ Alexis B: Καλημέρα Αλέξη! Συνήθως οταν όλα πάνε καλά και ζεις σε τόση ευτυχία, δεν νιώθεις σαν να περιμένεις κάτι να συμβεί να στα ανατρέψει όλα? Άλλωστε ειναι ψιλοδεδομένο οτι η ζωή δεν ειναι μονο ευτυχία..αλλά εναλλάσεται συνεχώς! Τώρα άν περάσω μια φάση ευτυχίας.. υποσυνείδητα πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται "...πόσο θα κρατήσει όλο αυτό", αντί να το χαίρομαι ολοκληρωτικά και να το ζω. Σαν ο άνθρωπος να μην ειναι φτιαγμένος για την συνεχή και παντοτινή ευτυχία! Και όμως..αν ανατρέξω στο παρελθόν, στα χρόνια τα πολύ παιδικά, βλέπω οτι έζησα την απόλυτη ευτυχία!.. :)

roadartist είπε...

@ gerasimos: Γεράσιμε καλημέρα σου! Συμφωνώ απολύτως!.. Έτσι το βιώνω και εγώ. Νομίζω οτι παραήμουν ευτυχισμένη στα παιδικά μου χρόνια. Όποτε βλέπω παιδιά να περνάνε δύσκολα, πραγματικά με πληγώνει, αυτό θα τους στιγματίσει σε όλη την μετέπειτα ζωή τους!

roadartist είπε...

@ MAD: madούλι..εδώ είμαστε να σε κάνουμε να νιώθεις σαν παιδί!! Να σε ταξιδεύουμε σε μνήμες ευχάριστες και ΟΛΕΣ οι υπόλοιπες να σβήσουν με το καιρό!
Τι?? Στην Δευτέρα δεν κάνουν ιστορία???????? ΑΙΣΧΟΣ..ΑΙΣΧΟΣ.. χε χε :)) Ποια είναι η μικρούλα? Καλή σου μέρα!

roadartist είπε...

@ stalagmatia: Σταλαγματιά είσαι πολύ γλυκιά, σε ευχαριστώ πολύ :))

@ Tradescadia: Ακριβώς! Εκεί κρύβεται το νόημα της "βιωματικής" ευτυχίας!! Να είσαι πάντα ευγνώμων για την ευτυχία που ζεις και να νιώθεις οτι την αξίζεις!! Αν tradescadia μπορούσαμε να το κάναμε αυτό, θα άλλαζαν τα πάντα. Δυστυχώς όμως έχουμε γεμίσει τη σκέψη μας με πολλά που την επηρεάζουν. Ακόμα και οι φιλοσοφίες την επιβαρύνουν! Ως παιδί είσαι απόλυτα ελεύθερο για να χαρείς! Συμφωνώ οτι σίγουρα μονο έτσι θα αξίζει να ζεις!

------ είπε...

Καλημερα σε σένα και στις τρυφερές αναμνήσεις σου!!!
Μεγάλη τύχη να μπορείς να τις φυλάς μέσα σου και μεγάλη ικανοτητα να μπορείς όποτε θες να τις ανασύρεις!

Roadartist είπε...

@ Νανά Τσούμα: Καλημέρα Νανά! Σε ευχαριστώ..πέρασα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια..και δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ ίσως στην ενήλικη ζωή :)) Εχτές το βράδυ το πέρασα με τη παρέα σου "δεν μπορώ μανούλα δεν μπορώ", να'σαι καλά!

red rose είπε...

Υπέροχα παιδικά χρόνια, ευτυχισμένες στιγμές που νοσταλγούμε πολύ συχνά... Άραγε τα σημερινά παιδιά μπορούν να νιώσουν αυτή την ευτυχία? Τι αναμνήσεις θα έχουν αλήθεια?
Ας κρατήσουμε ζωντανές όλες αυτές τις εικόνες κι ας αφήσουμε μέσα μας άσβεστη τη φλόγα της παιδικής μας αθωότητας.. Είναι πολύ ανώτερη από την "εξυπνάδα" που πλασάρεται.
Γλυκό Φιλί! Καλημέρα:)))

Roadartist είπε...

@ red rose: Καλημέρα σου! Περιττό να γράψω το πόσο πολύ συμφωνώ με όσα επισήμανες! Η παιδική αθωότητα είναι πολύ πιο ανώτερη από την "εξυπνάδα" που πλασάρεται. Σωστά.. Τα σημερινά παιδιά δεν ξερω τι αναμνησεις θα εχουν. Σε αυτό παίζει ρόλο η οικογένεια και το περιβάλλον. Δεν θελω να σκεφτώ π.χ. τα παιδιά στην Πελοπόννησο που είδανε να χάνονται τα αγαπημένα τους κρυσφήγετα στο δάσος.. θα ήταν σαν να καίγονται τα όνειρα τους! Πολύ άσχημο πραγματικά :(

αντωνης είπε...

καλημερα road
υπεροχα ειναι οταν εχει καποιος καλες αναμνησεις απο τα παιδικα χρονια, και εμεις στα περιχωρα της Αττικης ειχαμε την ευτυχια να μεγαλωσουμε σε αλανες.

πολυ ωραιο θεματακι road
μου θυμισε ενα γνωστο mail που ειχα ποσταρει παλιοτερα εδω
http://giobigr.blogspot.com/2007/10/blog-post_29.html

Roadartist είπε...

@ a.g.: Καλημέρα Αντώνη. Τώρα το διαβασα το ποστ σου.. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985 (άρα με πιάνει..). Ναι ειναι τυχερά τα παιδιά που μπορούνε να παίξουνε, να τρέξουνε, να αφήσουνε την φαντασία τους ελεύθερη! Όλα αυτά τα έζησα και μάλλον πρέπει να ειμαι ευγνώμων τελικά! Στην Αθήνα σήμερα..δύσκολο να το ζήσεις όλο αυτό. Μακάρι οι γονείς να τους βρουν διεξόδους. Να τους κλείσουν τη τηλεόραση, το pc και να τους πηγαίνουν στην φύση! Να τη χαρούν όσο....την προλαβαίνουν!! Να έχεις μια όμορφη μερα!

αντωνης είπε...

επειδη δεν εχω μεγαλωσει σε διαμερισμα, μου ειναι δυσκολο να το καταλαβω. Τωρα που βλεπω τα ανιψια που ζουν σε διαμερισματα, μου φαινεται περιεργο. Αλλα τα σημερινα παιδια ειναι απιστευτα εξυπνα για την ηλικια τους. Ισως βεβαια και μεις να φαινομαστε ετσι στους μεγαλυτερους και παει λεγοντας. Αλλα εγω οταν ειδα 3-4 χρονων παιδι να ξερει να γραφει σε CD στο p/c μου φανηκε καπως.

Roadartist είπε...

@ a.g: Είναι πάρα πολύ έξυπνα γιατί οι πληροφορίες που πέρνουνε είναι ίσως περισσότερες απο τις τότε αντίστοιχες δικές μας. Ειναι ολη μερα μπροστα σε μια τηλεόραση ή σε ενα Η/Υ. Εγώ πρωτοχρησιμοποιήσα υπολογιστή..μετά το λύκειο! .. Ναι.. Και στο δημόσιο σχολείο που πήγαινα, δεν είχαμε. Κακώς αλλά τουλάχιστον γέμιζα το χρόνο μου με υπαίθριες δραστηριότητες. Ειχα τη χαρά του διαλείμματος, της "παιδικής χαράς".. Νομίζω οτι και η υπερβολική πληροφόρηση δε κανει παντα καλό. Επίσης τα σημερινά παιδιά παραείναι πονηρά για την ηλικία τους. Εχει κάπως χαθεί η αγνή παιδική αθωότητα! :)

αντωνης είπε...

σωστα road, ειδικα το τελευταιο που λες (για την παιδικη αθωοτητα) ειναι πολυ εντονο. Κυριως στα παιδια που μεγαλωνουν χωρις αδελφια, πραγμα παρα πολυ συνηθισμενο.

Και εγω που πηρα p/c στο πρωτο ετος του παν/μιου, ημουν απο τους πρωτους στην ηλικια μου. Καλα, για το σχολειο ουτε λογος για τετοια πραγματα τοτε.

Roadartist είπε...

@ a.g: Στην σημερινή εποχή δεν νοείται έφηβος χωρίς pc. Αυτό δεν ειναι απαραίτητα κακο. Αν εκανα παιδιά, θα τους έπερνα και εγω Η/Υ. Όμως θέλει παρα πολύ προσοχή απο τους γονείς, επιμονή και κυρίως να τα καθοδηγήσoυνε στο πως θα το χρησιμοποιήσουν! Θα μου έσπαγαν τα νεύρα αν π.χ. έπαιζε όλη μερα παιχνίδια ή έμπαινε στο ιντερνετ συνεχώς.. Δεν εχουνε κρίση σε αυτές τις ηλικίες, και χρειάζονται τους γονείς δίπλα να τους προστατεύσουν, αλλά οι περισσότεροι σήμερα..δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους.. "έχουνε meeting".. Μην σου πω οτι βολεύονται που 'ησυχάζουν'..

Σπύρος είπε...

Τέλειες αναμνήσεις ..

Τί μου θύμησες τώρα...

κρυφτό , κυνηγητό , αμπάρζα...μπάλα στην γειτονιά ....τέλειες στιγμες παιδική αθωότητα.

Ραβασάκια στο σχολείο . . . χαρτάκια στις κασετίνες...

μου έφερες όμορφες εικόνες να εισαι καλα ...Καλημέρα :)

αντωνης είπε...

αυτο που με εκνευριζει road σε πολλους γονεις, ειναι που προφασιζονται πολλη δουλεια γιατι βαριουνται να περνουν αρκετο χρονο με τα παιδια τους.

Roadartist είπε...

@ LOCKHEART: Χαίρομαι πολύ αν σε γύρισα σε κάτι ευτυχισμένο κ ίσως λίγο παραγκωνισμένο-λησμονισμένο. Ναι..Χαρτάκια, λευκώματα, κρυφτό.. πίσω απο ψηλά δέντρα..μυστικές ομάδες..(εμείς κάναμε οτι είχαμε κατι όπως οι μυστικοί εφτά-απο το παιδικό βιβλίο, δεν ξερω αν το διάβαζες..)...Ειχαμε κρυψώνα και για να μπει καποιος ελεγε ενα σύνθημα! Ποοο τι θυμήθηκα! ! !

Roadartist είπε...

@ a.g: ΝΑΙ!!!! Αν δεν θέλουνε ή αν δε μπορούν ας μη τα κάνουνε καλύτερα!!! :(( Μετά κατηγορούμε τα παιδιά..Δεν ειναι εύκολο να μεγαλώσεις ένα παιδί σήμερα, ας το κάνουνε μόνο όσοι μπορούνε και το θέλουνε πραγματικά!

αντωνης είπε...

και κυριως εκνευριζομαι με τις μητερες σε αυτο.

Roadartist είπε...

@ a.g: Και οι δυο φταίνε. Το θέμα ειανι οτι κακά τα ψέματα, παλιότερα οι περισσότερες γυναίκες δεν δουλεύανε και είχανε ως κύρια απασχόληση την φροντίδα των παιδιών. Σήμερα είναι πιο περίπλοκα όλα τα πράγματα. Kκαι το καταλαβαίνω! Αν και όταν θες βρισκεις χρόνο και είσαι δίπλα. Μια τεμπελιά - βαρεμάρα να ασχοληθούν αυτή με εκνευρίζει εμένα!

αντωνης είπε...

αυτο με την τεμπελια το ζησαμε εντονα στις διακοπες το καλοκαιρι, που ειχαμε παει μαζι με τους κουμπαρους μας. Το παιδι τους λοιπον, 3 ετων τωρα, την πρωτη βδομαδα αυτο ακολουθουσε το δικο τους προγραμμα και οχι το αντιθετο που ειναι κατα τη γνωμη μου το σωστο. Δεν αντεξα και τους το ειπα, εχω και το θαρρος με τα παιδια, δεν παρεξηγουνε. Και την 2η βδομαδα λιγο εφτιαξαν τα πραγματα.

Roadartist είπε...

@ a.g: :(( .. Αντε να δουμε εσύ ως πατερούλης τι θα κανεις..μικρό ολυμπιακό θα τον κανεις σίγουρα :)

αντωνης είπε...

αν ειναι γιος, ειναι το μονο σιγουρο :)))

Roadartist είπε...

:) γερό να είναι! Τα παιδιά είναι το μέλλον μας, απο εμάς εξαρτάται η δική τους ευτυχία, μακάρι όλα να ειναι ευτυχισμένα!! Λατρεύω τα παιδιά!

αντωνης είπε...

μπραβο road :)))

Roadartist είπε...

bravo a.g. :)))

Alexis B είπε...

Ετσι Ε! Μαλιστα.
Ε τότε να σου ευχιθώ μιά ίδια απόλυτη ευτυχία να σέ περιμένει και στό μέλλον

Poet1 είπε...

Το nickname μου Roadartist οντως δειχνει το παιδι που εχω μεσα μου.Οχι παλιμπαιδισμος αλλα αυτο που καποιες στιγμες δεν πρεπει να ξαχναμε οτι και εμεις οι μεγαλοι υπηρξαμε παιδια.Οποτε κατι μενει απο τοτε.Εξου πιστευω πως νιωθουμε οταν αναπολουμε τις στιγμες εκεινες...

Roadartist είπε...

@ Alexis B: Απο το στόμα σου και στου Χριστού, Αλλάχ, Βούδα, Δία, θεού..το αυτί!!!!!! Ας εισακουστεί όμως αυτή η ευχούλα σου γιατί είναι η καλύτερη που μου έχουνε κάνει ποτέ :)

Roadartist είπε...

@ Donald: Φαίνεται οτι κάτι έχει μείνει απο τότε..άλλωστε ο donald αυτό το γκρινιάρικο και καταφερτσίδικο παπί, ειναι μια ανάμνηση όλων μας!.. :)))

Ανώνυμος είπε...

kalimera roadartist,

oi eikones pou mou dimiourgises me pigan poli piso...ok oxi para poli den eimai kai toso megali alla tautistika arketa me osa egrapses.Kapos etsi kai ego eniotha, ksenoiasta,omorfa gemati energeia kai xara!!
Pollu omorfes skepseis..mprabo, mou thimiseis stigmes paidikis athootitas!! Makari na eimastan etsi akoma na paizame opos tote na min xreiazotan na douleuoume...
Nefeli

kat. είπε...

αχ..

Ανώνυμος είπε...

καλησπερα...ακομα σκεφτομαι τις φαρσες που καναμε μαζι με την παρεα μου οταν ειμασταν μικρα...αλλες εποχες και παντα μεσα στην καρδια μου θα ειναι..τοτε ειχα και την πρωτη μου αγαπη...αυτα...besitos..xixixi..

Eclipse είπε...

πολύ όμορφες οι αναμνήσεις σου :)
και όχι για την ευτυχία δεν χρειάζεται να έχεις ενοχές αρκεί να μην τη στήνεις στη δυστυχία των άλλων ;)

Roadartist είπε...

@ agnwsti-nefeli: Nεφέλη μου δυστυχώς όσο μεγαλώνει ο κάθε άνθρωπος χάνει την παιδική του ανεμελιά, αθωότητα. Μακάρι να μέναμε πάντα τόσο πρόσχαροι, να ζούσαμε τη κάθε στιγμή τόσο ξέγνοιαστα, μακρυά απο τις σημερινές μας δυσκολίες :))

Roadartist είπε...

@ kat.: Αχ..και βαχ!!!

@ argentina:_hellas: Όμορφες αναμνήσεις damian. Τα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς. ΑΘΩΟΤΗΤΑ αυτό λείπει απο τη σημερινή εποχή! Και οι φάρσες ... ανέτρεπαν την καθημερινότητα. Θυμάσε κάθε πρωταπριλια? ..

Roadartist είπε...

@ daisy: Καλησπέρα daisy, όχι δεν εννοούσα αυτό. Απλά υπάρχουν στιγμές που φτάνουμε να νιώθουμε ενοχές και φόβους όταν βιώνουμε την απόλυτη ευτυχία..και λες δεν μπορεί κάτι θα αλλάξει, πως και τόση ευτυχία?!! Βέβαια σαν να το προκαλείς ενδόμυχα ε? Εχεις δίκιο όλοι αξίζουν την ευτυχία..αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι..πρέπει να ζούμε κόντρα στην εποχή! ΜΕΓΑΛΟ :)

Angel Vs Life είπε...

kaneis filous kai pernate yperoxa.
kai meta xaneste.
kai meta apo xronia tous psaxneis sto facebook...

αντωνης είπε...

καλο το σχολιο της angel
:)))

Roadartist είπε...

Πολύ καλό το σχόλιο της angel :((

Matrix είπε...

Με γύρισες και μένα πίσω.


Τι να κάνουν ορισμένοι από τα παιδιά άραγε...
Και πως βρίσκεις ορισμένους από αυτούς?
Τέλοσπαντων.

Καλησπέρα.

roadartist είπε...

@ Matrix: Γειά σου! Δεν ξερω.. και το καλύτερο..δεν θέλω να ξέρω. Προτιμώ να τους κρατήσω ως ανάμνηση μέσα μου..έτσι όπως τους θυμάμαι..το πιο πιθανό? Να έχουνε αλλάξει πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ!

Βάσσια είπε...

road :-)
Οι αναμνήσεις για μένα είναι το μαξιλάρι που ακουμπώ.

roadartist είπε...

@ Vassia: Καλώς την! .. Ωραία το έθεσες Βάσσια. Καλές είναι αν είναι ευχάριστες..Παιδικές μνήμες...:)) καλό σου βράδυ!

nikiplos είπε...

Άλλωστε, "Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία".

Όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα μυστικά που έμαθες και σε ωρίμασαν... μέστωσαν μέσα σου τον δικό σου ευαίσθητο και σκληρό συνάμα κόσμο...

Αρκεί να μην ξεχάσεις ποτέ και να γυρίζεις πότε πότε, να αντικρύζεις τον κόσμο ετούτο με εκείνα τα ατρόμητα παιδικά σου μάτια...

Roadartist είπε...

@ nikiplos: Μάλλον πολλοί έχουνε ξεχάσει το μικρό παιδί που υπάρχει μέσα τους. Ή το έχουνε απο νωρίς δολοφονήσει :( !
Η συμπεριφορά ενός μικρού παιδιού έχει πολλά να διδάξει. Αν το προσέξουμε, θα πάρουμε αρκετά πράγματα. Απο το τι του δίνει χαρά, απο το πως γεμίζει το χρόνο του, απο την όρεξη για δημιουργία, γενικα..

Ατθάνα είπε...

λοιπόν! μου άρεσε πάρα πάρα πάρα πολύ! βγαίνουν από αυτό το κείμενο πτυχές της προσωπικότητας σου! όμορφες :))))
ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑ Αρτιστάκι μου ευαίσθητο ;)

Ra Ma είπε...

Γειά σου Road, ωραίες οι παιδικές σου αναμνήσεις, ταιριάζουν και με τις δικές μου! Τα διαβάζω με ταξιδεύουν και νοσταλγώ....

Το παιδί που έχω μέσα, δεν ξέρω αν μεγάλωσε πάντως το τρέχουν και του ζητάνε ευθύνες.... Προσπαθώ από χθες να βρώ λίγο χαλαρό χρόνο για να βάλω τις δικές μου παιδικές αναμνήσεις σε μια σειρά και δεν τα προλαβαίνω όλα (και με τον lockheart και τα θέματά του το έχω αυτό...).
Είναι τέλος χρόνου και δουλεύουμε το Budget για Ελλάδα, καταστήματα στα Βαλκάνια και πολλές θυγατρικές. Δεν ξέρω αν μπορείς να εκτιμήσεις τα μεγέθη!

Ακόμα και τώρα είμαι πνιγμένος στα νούμερα (δις...) και δεν είμαι για.... σύνθετες σκέψεις.

Φιλιά και καλό απόγευμα!

Roadartist είπε...

@ karyatida: Σε ευχαριστώ πολύ φιλουνιά! :)) Βάλσαμο τα λόγια σου, σίγουρα έχουνε επηρεάσει όλα αυτά πολύ την μετέπειτα ζωή μου.. Προφανώς το παιδί αυτό το μικρό με τα κιάλια του παππού και την μεγάλη πάντα όρεξη για βόλτες και εξερευνήσεις δεν εχει πάψει να υπάρχει..Αλλά μάλλον κάποια στιγμή θα συμβιβαστεί και θα μεγαλώσει κ αυτό.... Καιρός του δεν ειναι? :(

Roadartist είπε...

@ Radio Marconi: "Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω..φταίει η ζωή που ειναι μικρή"..
Radio για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να εκτιμήσω σίγουρα τα μεγέθη! Απο την μία θα με ενδιέφερε να ακούσω..απο την άλλη όμως..
Όπως και να έχει marconako σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα σου, πόσο μάλλον παρόλο που σε πιέζει τόσο ο χρόνος! Να' σαι καλά, ελπίζω να ηρεμήσεις με το καιρό έτσι!! :))

αντωνης είπε...

επειδη απο ολα οσα εχεις ποσταρει, βγαινουν πτυχες μιας πολυ ευαισθητης προσωπικοτητας (και πολλα αλλα)
εγω θα προτιμουσα να μην αλλαξεις και να σε διαβαζω ετσι οπως γραφεις τωρα

φιλουρες road :)))

και σου ευχομαι να μην αλλαξεις και να μην συμβιβαστεις ποτε ή αν γινει να γινει μονο για να βελτιωθεις.

αντωνης είπε...

Καιρός του δεν ειναι? :(

Ο Χ Ι

Roadartist είπε...

@ a.g: κατακοκκίνησα.. :) ευχαριστώ.. αρκεί αυτό? :))))

tuco είπε...

Έχω και γω κάτι μνήμες
Μόνο που αντί για σπηλιές θυμάμαι πυλωτές πολυκατοικιών...και αντί για δέντρα, στύλους της Δ.Ε.Η....κατά τ' άλλα, όλα καλά.

αντωνης είπε...

φιλουρες road :)))

Roadartist είπε...

@ tuco: To τελικό 'αποτέλεσμα' μετράει :)))) Αφού τα συναισθήματα είναι κοινά......όλα καλά όντως..

Roadartist είπε...

Φιλούνια και σε σένα a.g. καλό βράδυ!!

βασίλης είπε...

Το παρελθόν μας είναι οι ρίζες μας, εκεί επιστρέφουμε όταν θέλουμε να αναωογονηθούμε. Τις τρελες τις παιδικές, τα αμέριμνα χρόνια. Πολύ ωραίο κείμενο

Roadartist είπε...

@ βασίλης: Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη μου για το πέρασμα&τα καλά σου λόγια.
Ίσως αυτές οι αναμνήσεις να ειναι το εφόδιο για τις μετέπειτα 'δυσκολίες'..
Καλό σου βράδυ!

ceralex είπε...

Καλησπερα!
Με γύρισες πίσω, μάλλον όχι πίσω...
Μέσα μου.
Αυτή τη ξεγνοιασιά που το αύριο φάνταζε παιχνίδι.
Μα και τώρα, παιχνίδι είναι με παιδιά που έχουν μεγαλώσει.
Μήπως αν στην κάθε συναναστροφή μας κοιτάζαμε το παιδί που ο καθένας κρύβει πεισματικά μέσα του...

Καλό μήνα!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Οι μνήμες, οι μνήμες [όταν ξεκινάω εγώ έτσι είναι να με φοβάσαι] Γράφω σκόρπια κείμενα από τα εννιά, στα 15 είχα τελειώσει ένα μυθιστόρημα, πλήρες αλλά νοσταλγικά πρωτόλειο. Η διαδικασία της μνήμης, κινητοποιήθηκε μέσα μου, έτσι όπως επιστρέφει σε σένα, προκειμένου να δημιουργήσω το παρελθόν ενός ήρωα, πρόσεξε, όχι ν’ αντιγράψω το δικό μου, αλλά να εργαστούν οι συνειρμοί, να πάρω στοιχεία από άλλα πρόσωπα, να φτιάξω ένα καινούργιο, εκεί, η αυτοσυγκέντρωση είναι μονόδρομος. Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι θυμάσαι πολλά περισσότερα απ’ όσα νόμιζες, εικόνες, φωνές, αισθήσεις, φόβους, τα πρώτα μας πρέπει, τα πρώτα μας εκκωφαντικά θέλω. Κι όλα κατεβαίνουν σταθερά, ασκόνιστα, αυθεντικά, μεγάλη δύναμη ο νους, μεγαλύτερη η ψυχή, ξεπερνάει κι εμάς τους ίδιους ακόμη σαν οντότητες… γλυκό ταξίδι, εκεί πίσω μακριά….

Καλό μας βράδυ…:)*

roadartist είπε...

@ ceralex: Καλησπέρα και σε σένα ceralex.."σε γύρησα μέσα σου", αυτό μου άρεσε πολύ! Μακάρι συχνά να κοιτάμε προς τα εκεί και να ακούμε τη φωνή της ψυχής μας! Κάποτε πώς μπορούσαμε και την ακούγαμε?.. Τώρα το παιχνίδι είναι λίγο ως πιο πολύ δύσκολο όμως..και όχι τόσο ανέμελο..
Τι λες όλα να είναι μέσα στο μυαλό μας? Μπορούμε να είμαστε παιδιά και εως ενήλικες? Μερικές φορές η καθημερινότητα παραείναι δύσκολη.. Ο κόσμος τώρα και διάθεση να έχει για βόλτα στο βουνό......δεν έχει χρόνο ούτε για να το σκεφτεί, όχι για να το πράξει..!..

Ανώνυμος είπε...

H ευτυχία, είναι αυτό που μας δίνει ζωή... Οπότε, κοιτάξτε να ζείτε... Πολύ... :)

Crazy Chef είπε...

στα ιδια ειμαστε πάντα αρκει να κρατας το συννεφο ζωντανο...

roadartist είπε...

@ Γιάννης Φιλιππίδης: Γιάννη όταν ξεκινάς να γράφεις έτσι, δεν θα φοβάμαι, αλλά θα προσυλώνομαι για να διαβάσω τη συνέχεια των γραπτών σου. Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα, καλό σου βράδυ!..

roadartist είπε...

@ doremi: "κοιτάξτε να ζείτε" σωστός και εσύ..γιατί το ξεχνάμε αυτό μερικές φορές :) Καλό βράδυ!

@ Crazy Chef: Για να ειμαι ειλικρινής το σημερινό ποστ με ψιλομελανχόλησε..Με γύρησε στα παλιά, και η σύγκριση με το σήμερα ειναι αναπόφευκτη. Θα κρατήσω όμως τη τελευταία μου φράση, οτι "την αξίζεις την ευτυχία". ΟΛΟΙ την αξίζουμε, μας μένει απλά και μόνο αν την διεκδικήσουμε, να την πλησιάσουμε, και το πιο πιθανό είναι να την αγγίζουμε συχνότερα!

island είπε...

Αναμνήσεις όλο γλύκα.Την καλησπέρα μου αγαπητέ.Και με καλές και με κακές αναμνήσεις είναι αδύνατον να αποτάξουμε το υποσυνείδητο.Είναι η μνήμη,η πορεία,η ίδια μας η ζωή.Χαίρομαι που σε διάβασα και σε βρήκα.

Roadartist είπε...

@ island: Καλησπέρα και καλώς όρισες. Μονο που να με λες "αγαπητή" καθότι κοριτσάκι:)) Ευχαριστώ για τα λόγια σου. Το υποσυνείδητο όντως δεν κοιμάται ποτέ, πάντα αγρυπνεί και καταγράφει!!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τον ήλιο ένιωσες στην παιδική και εφηβική σου ηλικία;
Πάντα ήλιους θ' αναζητάς και ήλιους θα φτιάχνεις, γύρω σου..

ceralex είπε...

..."Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
Υπάρχει ελπίδα"...

Suspect είπε...

με τις υπεροχες μνημες κανενας δεν μπορει να αναμετρηθει...

Mh Xeirotera είπε...

Glyko ke ligo pikro... opos kathe ti pou exei aksia.

kalhmera :)

5 pink flowers είπε...

exeis toso dikio..i nostalgia ta epivevonei ola afta kai oi mnimes polytimos thisavros..alla thymamai oti panta me tsantizan ta logia ton megalon se ekeini tin ilikia ..oti afta einai ta kalitera xronia..tora den exero an einai ta kalitera alla sigoura itan gemata apo ola afta pou toso omorfa perigrafeis se afto to post

roadartist είπε...

@ Σπίθας: υπέροχο ... Και τόσο μα τόσο πολύ αληθινό!..

@ ceralex: ..Πόσο σωστός ήταν ο Παύλος!! Καταπληκτικός στίχος! Και θυμάμαι τι κόλλημα είχα μικρότερη με αυτό το κομμάτι! Σ'ευχαριστώ καλή σου μέρα!

roadartist είπε...

@ Suspect: Καλημέρα, μάλλον είμαστε όλοι πραγματικά αδύναμοι.

@ Mh Xeirotera: Γλυκόπικρο όντως.. Αλλά όπως έγραψες κ εσύ ότι αξίζει κάπως έτσι ειναι. Απο τη μια σε πονάει και από την άλλη σε ευχαριστεί..

roadartist είπε...

@ 5 pink flowers: Την είχα ξεχάσει αυτή τη φράση .. "πέρνα τώρα καλά που μπορείς..αυτά ειναι τα καλύτερα σου χρόνια" Ποτέ δεν τους πίστευα και με εκνεύριζαν απίστευτα. Ήρθε η εποχή όμως να τους επιβεβαίωσω ίσως μέσα μου ΚΑΙ αυτό με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο. Να'σαι καλά..!!

Utopia είπε...

Πως μας έχουνε περάσει,η ευτυχία να συνοδεύεται πάντα από ενοχές...Την καλησπέρα μου!

Roadartist είπε...

@ Utopia: καλησπέρα ουτοπία!.. Έχω προβληματιστεί κ εγώ για αυτό αρκετές φορές.. Είναι ένα "κληροδότημα" - να το πω; - του πολιτισμού μας..

ZouZouna είπε...

Αααα, έγραφα τόση ώρα και τόχασα. Ξανά. Ελεγα ότι είναι ευτυχισμένος όποιος έχει γλυκές παιδικές αναμνήσεις που τον συνοδεύουν σ' όλη την ζωή. Ακουμπάμε σ' αυτές σε πρώτη "δυστυχία". Αν και το έχω ξαναγράψει, και ίσως το έχετε διαβάσει θα επαναλάβω. Μετά απο 25 χρόνια βρεθήκαμε με τα παιδιά του δημοτικού και γίναμε παρέα. Και στα 10 χρόνια που βρισκόμαστε πιά, έχουμε ο ένας τον άλλον! Είναι συγκινητικό αυτό που μας συμβαίνει και εύχομαι και σε άλλους το ίδιο. Αχ, κι εμενα μια νοσταλγία με έχει πιάσει στο μπλογκ μου για τα παιδικά μου.... Σου εύχομαι να έχεις αναμνήσεις γλυκές που να σε συνοδεύουν σ' όλη την ζωή. φιλιά πολλά

Roadartist είπε...

@ Αγριο ΚερασοΖouzouna: Σε ευχαριστώ που μπήκες στο κόπο να το ξαναγράψεις! Και εσύ επιστρέφεις γλυκά στο παρελθόν?.. Ίσως να παίζουν ρόλο και οι γιορτινές μέρες των χριστουγέννων που πλησιάζουν. Αυτές οι μέρες έχουνε κάτι απο τη χαμένη παιδικότητα! :)

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Είχα γράψει κάτι πριν από μέρες, αλλά σήμερα που το ανέβασα, σε θυμήθηκα πρώτη, με αφορμή την ενδιαφέρουσα κουβέντα που κάνεις για τις μνήμες του τότε, και του πάντα μας…

φιλι φιλι

roadartist είπε...

@ Γιάννης Φιλιππίδης: Καλησπέρα Γιάννη μου ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση..ελπίζω να προλάβω να το διαβάσω και ΠΡΩΤΗ! :))

solitudine είπε...

Καμιά φορά εκεί που κάθομαι στο μπαλκόνι μου και γυρίσω το βλέμμα μου προς τον δρόμο,ξέρεις τι εικόνες μου έρχονται...μαζεμένα καμία 15αρία πιτσιρίκια στον δρόμο και να φωνάζουμε όλοι μαζί τρέξε Μιχάλη τρέξε και να τρέχει ο Μιχάλης με όλη του τη δύναμη για να προλάβει να πει φτου ελευθερία...

Roadartist είπε...

@ ageliki: Όμορφη ανάμνηση .. και εμένα μου έρχονται συχνά τέτοιες εικόνες..Τι στιγμές, τι ευτυχία.. Που πήγε όλη αυτή η αθωότητα?.. Η χαρά του παιχνιδιού, της συμμετοχής, της ανεμελιάς..
Ο Μιχάλης ποιος ήταν? :)

ο μικρός πρίγκιπας είπε...

καλησπέρα κι από εμένα,νοσταλγίες?

Roadartist είπε...

@ ο μικρός πρίγκιπας: Καλησπέρα "Μιρκέ Πρίγκιπα" (ωραίο nick!!! αυτό να δεις τι αναμνήσεις μου φέρνει!!) .. ναι νοσταλγίες.. Είναι η περίοδος φαίνεται :)

kanataki είπε...

τίποτα δεν χάσαμε ακόμα

υγ ίσως την ευκαιρία να γίνουμε πολυεκατομμυριούχοι, τώρα που το σκέφτομαι....
υγ αλλά πάλι, "ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος"?????

Roadartist είπε...

@ kanataki: Εγωωωωωωωωω...!!!! Για να μπορώ να διαβάζω, να παίζω, να χαζολογώ.. :)

bluesmartoula είπε...

When I was young, seems that life was so wonderfull...
Αυτό το τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό μου όσο διάβαζα...
Καλησπέρα

roadartist είπε...

@ bluesmartoulis: Καλώς όρισες! Πολύ ωραίο τραγούδι.. και όντως θα ταίριαζε μια χαρά για υπόκρουση! :)

Βιργινία είπε...

Ωραία σύλληψη..Με άγγιξε η τελευταία φωτογραφία

roadartist είπε...

@ Βιργινία: Κοριτσάκι πως είσαι? Σε ευχαριστώ, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η φωτό!.. Καλή σου ξεκούραση να το καταευχαριστηθείς!

ερμία είπε...

είναι τα φευγαλέα που έρχονται και γίνονται με τον καιρό όαση που στηρίζει τη ζωή και ζωντανεύουν όλους τους εσπερινούς και τους όρθρους των αναμνήσεων.

(ανεπιτήδευτο κείμενο και λέξεις και χαίρομαι που το διάβασα)

Roadartist είπε...

@ ερμία: Ερμία καλώς όρισες! Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και το comment! Θα χαρώ πολύ να μας ξαναέρθεις :))

Βιργινία είπε...

Kαλά είμαι βρε ψυχή..Προσπαθώ να γεμίσω μπαταρίες,γιατί αυτή η χρονιά ήταν πολύ ψυχοφθόρα

roadartist είπε...

@ Βιργινία: καταλαβαίνω, καλά θα κάνεις να αφήσεις "εκτός" ότι σε κούρασε και να χαρείς τις μερες.. πήγαινε βόλτες και κάνε ότι σου έχει λείψει! φιλιά :)

piece de resistance είπε...

ωραια η νοσταλγια αλλα και η αμεσοτητα της καθε στιγμης ακομη και τωρα που μεγαλωσαμε καλυτερη ετσι για να τους τη σπαμε!!! ενιοτε οποτε μπορουμε πιο συχνα...

Roadartist είπε...

@ piece de resistance: Καλησπέρα, αυτό θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε! :))) Μακάρι να μην μεγαλώσει αυτό το μικρό παιδί που υπάρχει βαθιά μέσα μας ποτέ piece..

island είπε...

Αγαπητή λοιπόν...και σόρρυ αλλά δεν κοιτάω προφίλ.Το υποσυνείδητο δεν καταγράφει απλώς αλλά καθορίζει πορεία ερήμην του συνειδητού.Ερήμην δικιά μας.

roadartist είπε...

@ island : Γι'αυτό και στο είπα..για να σε απαλλάξω απο αυτό! :) Καλή σου μέρα!!

Related Posts with Thumbnails