18 Φεβρουαρίου 2016

Η Ελλάδα μέσα από τις συλλογές της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης






Θέατρο του Διονύσου


Στύλοι Ολυμπίου Διός
Ναός του Θησείου
Επίδαυρος
Ιερό Ασκληπιού, Επίδαυρος
Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
Σχολή Αθηνών

Πέρασα το χτεσινό απόγευμα, ψάχνοντας την ιστοσελίδα της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Νέας Υόρκης. Είναι τέτοιος ο ιστότοπος της που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι εκεί με φυσική παρουσία, καθώς ενημερώνεται καθημερινά μέσω δεκάδων τρόπων. 

Το αληθινά μαγικό κομμάτι της όμως είναι οι ψηφιακές συλλογές. Κάθε χρήστης έχει πρόσβαση σε χιλιάδες αρχεία, μεγάλης ιστορικής αξίας, όπου μπορεί να τα απολαύσει και να τα επαναχρησιμοποιήσει με σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες. Κατέβασα στον υπολογιστή μου κάποιες φωτογραφίες της Αθήνας, του Αρχαίου Θεάτρου του Διονύσου, της Επιδαύρου κ.α  Έπειτα σκέφτηκα να μοιραστούμε εδώ κάποιες από αυτές. 

Χαρίστε στον εαυτό σας αυτό το διαδικτυακό ταξίδι στη γνώση, στο χρόνο. Είναι μαγικό. Δεν είναι μόνο η Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, κάποιες πρωτοστατούν και σιγά σιγά οι υπόλοιπες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Όσο για εμάς, ένα κλικ χρειάζεται απλά, για κάτι που οι προηγούμενες γενιές θα πάσχιζαν να εντοπίσουν... 

Περισσότερα από 670.000 αρχεία, εδώ: http://digitalcollections.nypl.org

15 Φεβρουαρίου 2016

Eternal sunshine...



Είχα ξεχάσει τα χρώματα που έχει η θάλασσα το χειμώνα. 


Την αγριάδα της, τα εντυπωσιακά σύννεφα και τη γοητεία που της προσδίδουν


Εικόνες μόλις λίγα λεπτά από το κέντρο αυτής της πόλης...


Ο ήλιος δύει...
 

...χαρίζοντας τις ακτίνες του στους πίνακες του πλανόδιου καλλιτέχνη,
κάπως έτσι τα σοκάκια του Παρισιού φωτίζονται από το φως της Ελλάδας...


Στιγμές οι εικόνες έχουν τέτοια μαγεία, που σκέφτεσαι γιατί έκανες τόσο καιρό 
να κατηφορίσεις κοντά της. 


Κυριακή, δεκατέσσερις Φλεβάρη


Eternal Sunshine of the Spotless Mind...

1 Φεβρουαρίου 2016

κύκλοι


Πρώτη Φεβρουαρίου. Αυτός ήταν ο πρώτος Ιανουάριος, από τότε που ξεκίνησε αυτό το ιστολόγιο, που ανέβασα μονάχα μία ανάρτηση εδώ. Μα όχι μόνο αυτό. Υπήρχαν πολλές μέρες που δεν ήθελα να ανοίξω τον υπολογιστή, δεν έμπαινα στο facebook, γενικότερα αφιέρωνα αρκετό χρόνο σε άλλου είδους πράγματα. Αυτή η απουσία είναι συχνό φαινόμενο σε άλλα blogs, μα όχι στο δικό μου. Προς τον περαστικό αναγνώστη φυσικά αυτό δε θα σημαίνει τίποτα. Για μένα όμως, που η γραφή είναι ανάγκη και που χρησιμοποιώ το blogging με μια ίσως διαφορετική μοιρασιά, σημαίνει κάτι.

Είναι κάποιες εποχές στη ζωή σου, που συμβαίνουν τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα που δε μπορείς να τα χωρέσεις σε ένα 24ωρο. Σκέψεις κατακλύζουν το νου. Συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις που προτιμάς να τις κρατάς μέσα σου. Δεν θες να τις μοιραστείς. Θες μόνο να τις ζήσεις. Καλές ή κακές. Με όλο σου το είναι. Και βαρυγκωμάς που δε μπορείς να αφιερώσεις πιο πολύ χρόνο. Η ζωή φεύγει γρήγορα. Το βλέπεις στο πώς τρέχουν οι μέρες και οι μήνες. Εκμυστηρεύεσαι σκέψεις στους πιο κοντινούς σου. Και μετά τις σκέφτεσαι, δίχως να μιλάς, στις ατελείωτες διαδρομές σου μέσα στην πόλη.



Τι είναι η ζωή δίχως να τολμάς; Δίχως όνειρα και δίχως στόχους;

Τι θα ήταν η ζωή χωρίς το πόθο να ξεπεράσεις και τον ίδιο τον εαυτό σου;

Πόσο διαφορετική είναι η ζωή σε κάθε ηλικία. Πως βλέπεις εσύ τον ίδιο τον εαυτό σου καθώς ωριμάζεις. Πως βλέπεις τους άλλους δίπλα σου; Πόσο όμορφο είναι να μη σε νοιάζει πως σε βλέπουν εκείνοι, αλλά μόνο οι κάποιοι λίγοι που θες να είναι κοντά σου; Τι όμορφο είναι να σέβεσαι τις επιλογές του διπλανού σου, απλά γιατί ξέρεις ότι αυτό είναι η βάση της ελευθερίας σε κάθε ανθρώπινη σχέση. Πόσοι λίγοι συνειδητοποιούν αυτή την ελευθερία που τους χαρίζεις, πόσοι μπορούν και να την εκτιμήσουν. Τι μοναδικό είναι να μην κρίνεις την όποια αδυναμία του άλλου. Πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος γύρω σου καθώς περνάς τα πρώτα -αντα και αντικρίζεις λίγο διαφορετικά εσένα και τους άλλους.

Πόσο όμορφο είναι όταν ολοκληρώνεται ένας κύκλος, επαναπροσδιορίζεις τον εαυτό σου και ξεκινάς για κάτι καινούργιο. Πάντα νέοι στόχοι θα έρχονται στο προσκήνιο, εσύ όμως θα είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος.  Είμαι στη στιγμή που ανυπομονώ να ολοκληρωθεί ένας κύκλος στη ζωή μου.  Και να ανοιχτώ στο οτιδήποτε άλλο θα ακολουθήσει.

Καλό μήνα φίλοι μου!
Με δύναμη σε όλους!

22 Ιανουαρίου 2016

Να τιμάς τη ζωή.



Δεν τελειώνει ποτέ η επιθυμία στον άνθρωπο. Η τάση προς τα άνω. Ποτέ. Ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικού στάτους. Πάντα θα μαγεύεται, θα νοσταλγεί και θα παλεύει. Θα θέλει να ζήσει το καλύτερο - εκείνο που τα παιδικά του μάτια κάποτε πίστεψαν, κάποτε ονειρεύτηκαν. Που και μόνο η σκέψη του, τον κατακλύζει με συγκίνηση.


Χαζεύω ατέρμονα το δρόμο. Τόσα αμάξια στις 4 π.μ, ημέρας καθημερινής. Κάποιοι με ποδήλατο. Άλλοι περπατάνε. Ταξί. Ξημερώματα στην πόλη. Αυτή είναι η Αθήνα. Ακόμα και από εδώ μέσα, δε χορταίνω να την κοιτάζω.  Πόλη εν κινήσει. Κάθε αμάξι, σαν μια σκέψη φευγαλέα.


Η συννεφιασμένη και βροχερή μέρα ένα πράγμα σαν να μας φωνάζει. Ζήστε, αγαπήστε. Μη χάνετε ούτε λεπτό. Κάθε στιγμή που λιγοψυχάς, να έχεις στο νου σου όσους είναι στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου. Να ζεις και για αυτούς. Να τιμάς τη ζωή. Να αγαπάς τη ζωή. -

Δίπλα σε αυτούς που αγαπάς. Δίπλα αυτοί που αγαπάς. 
Related Posts with Thumbnails