Χρήστος Οικονόμου, Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα, Πόλις

«Εδώ που τα λέμε, όλη η ζωή είναι ένα παραμύθι, το παραμύθι που λες στον εαυτό σου. Αυτό είναι η ζωή. Ένα παραμύθι που φτιάχνεις μέσα σου. Ένα παραμύθι που έχει μέσα το μέρος που ζεις και τα μέρη που έζησες. Αυτά που ζεις κάθε μέρα. Τους ανθρώπους που ζεις κάθε μέρα – άντρες, γυναίκες, παιδιά, συγγενείς, φίλους, γείτονες, συνάδελφους, εχθρούς και ξένους. Τα πράγματα που γίνονται κι αυτά που πρέπει να γίνουν κι αυτά που θα ήθελες να γίνουν. Κι ύστερα κάτι γίνεται και το παραμύθι τελειώνει και τότε πρέπει να φτιάξεις άλλο παραμύθι, αν θέλεις να ζήσεις κι άλλο. Πρέπει να φτιάξεις ένα καινούργιο παραμύθι εδώ που σ’ έστειλαν να ζήσεις, σ’ έναν άλλο τόπο μ’ άλλους ανθρώπους. Και παλεύεις να το φτιάξεις, αν θέλεις να ζήσεις. Παλεύεις να χωρέσεις, σ’ αυτό το νέο παραμύθι άλλους τόπους, άλλους ανθρώπους. Παλεύεις να φτιάξεις ένα καινούργιο παραμύθι. Έναν κόσμο καινούργιο, με σπηλιές και ρέματα, με πλατάνια, ξωκλήσια, ξερολιθιές κι αμπέλια ξερικά, με βάρκες, κουπιά και άγκυρες. Και για να φτιάξεις αυτό τον καινούργιο κόσμο πρέπει να φτιάξεις πρώτα έναν καινούργιο εαυτό. Καινούργια μάτια, καινούργια αυτιά, καινούργια γλώσσα, καινούργια μύτη, καινούργια χέρια. Γιατί έτσι μόνο θα μάθεις νέες εικόνες, νέους ήχους, νέες μυρωδιές και γεύσεις. Πρέπει να μάθεις τους καιρούς και τις θάλασσες και πως φυσάνε οι αέρηδες χειμώνα-καλοκαίρι. Πρέπει να μάθεις πώς να μην τρομάζεις όταν ο σορόκος ξεστελιώνει δέντρα και πέτρες και όταν μυρίζεις τη δρακοντιά κι όταν ακούς τους αρτέμηδες να κλαίνε στο σκοτάδι κι όταν ακούς τα ξύλινα σκαλοπάτια να τρίζουνε τις νύχτες του Αυγούστου. Πρέπει να μάθεις πως ξαγκιστρώνεις το γοφάρι για να μη σου φάει τα δάκτυλα και πώς ρίχνεις ξίδι στο κεφάλι της σμέρνας για να ψοφήσει. Κι ύστερα, όταν θα έχεις φτιάξει πια με χίλια ζόρια τον καινούργιο κόσμο, σε πιάνει εκείνος ο φόβος πως κάτι θα γίνει και θα τελειώσει και αυτός κι ύστερα θα πρέπει να φτιάξεις κι άλλον, κι άλλον, κι άλλον. Ως πότε όμως; Πόσοι κόσμοι χωράνε σ’ έναν κόσμο; Πόσες ζωές χωράνε σε μια ζωή; Πόσες ζωές χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει;» (σ. 62)

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα από τις πρόσφατες ελληνικές εκδόσεις. Ο Χρήστος Οικονόμου είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς. Οι ήρωες του αισθάνονται φυλακισμένοι και η θάλασσα εντείνει αυτή την αίσθηση.  Ο τίτλος του βιβλίου είναι ειρωνικός. Το καλό δεν έρχεται ποτέ από τη θάλασσα. 

Χρήστος Οικονόμου, Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα, Πόλις, 2014

Παλαιότερες αναρτήσεις αφιερωμένες στον Χρήστο Οικονόμου: 

Κάτι θα γίνει θα δεις, Πόλις.
[Εις Εαυτόν], Χρήστος Οικονόμου.

Παξοί - Αντίπαξοι : αλλιώς ο επίγειος παράδεισος....

"Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. 

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους•" (Κ. Καβάφης)

Αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε σχεδόν πριν ένα χρόνο, Αύγουστο του 2014. 

Αμέλησα ν' ανεβάσω όμως κάποιες εντυπώσεις και φωτογραφίες. 

Οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο, αλλά τις θυμάσαι για πάντα. 

Για μένα το να βρεθώ σε ένα τόσο όμορφο νησί, από τα πιο όμορφα της Μεσογείου...

 ίσως και του κόσμου, σε ένα καφέ με το σημειωματάριο μου, τη φωτογραφική και αγαπημένους ανθρώπους είναι μια στιγμή ευτυχίας. Είθε να την ξαναζήσω. 

Τοπία παραδείσου, μιας χώρας που αγαπάς

αγαπάς βαθιά, μα σε πληγώνει πολύ. 

Είναι και που αυτές οι εικόνες

αυτή η απίστευτη, γνήσια, παρθένα ομορφιά

αυτή η αίσθηση ελευθερίας

έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα όσα βιώνει η χώρα.

Αν αντικατοπτρίζεται ο πλούτος σε ομορφιά,

τότε είμαστε ζάπλουτοι και το παραβλέπουμε.

Αυτή η χώρα με τόση ιστορία,

τέτοια παράδοση, τέτοιο πολιτισμό

Πέρασμα, ένωση, είσοδος προς την Ευρώπη

από άκρη σε άκρη της μπορεί να σε μαγεύει

να σε ωθεί για να ανοιχτείς, 

έτσι είναι ακριβώς δημιουργημένη.

Φυσική πισίνα.

Διασχίζοντας το Ιόνιο Πέλαγος.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι Παξοί σχηματίστηκαν όταν ο Ποσειδώνας πέταξε την τρίαινά του με δύναμη στην Κέρκυρα προκειμένου να αποκολλήσει ένα κομμάτι της για να γίνει το ερωτικό του καταφύγιο με την νηρηίδα Αμφιτρίτη.

Γαλάζιες σπηλιές 

Ιδανικός προορισμός για ιστιοπλοΐα

Στα σοκάκια του νησιού

ματιές στα μαγαζιά

take me to the beach

λιτή ομορφιά

ο βασιλικός και η γάτα ;)

...μπλούμ!

Η χώρα μας ζει πολύ δύσκολες στιγμές - όλα αυτά τα τελευταία χρόνια -  

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση 

για μοιράσματα και αναρτήσεις με όλα όσα συμβαίνουν.

Σκοπίμως δεν έχω αναφερθεί σε όλα όσα ζούμε
και δεν παίρνω θέση. Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει.

Ας ευχηθώ ότι καλύτερο για την πατρίδα μας
και για τους ανθρώπους της... για όλους μας.

Ότι και να γίνει, να είμαστε όλοι ενωμένοι. 

ένα χαμογελαστό ανθρωπάκι στο δρόμο μου...

Οι μέρες είναι περίεργες.  Δε θα πιάσω όμως τις πολιτικές αναλύσεις εδώ.

Αντίθετα θα σας μιλήσω για ένα περίεργο ανθρωπάκι, καμωμένο από καπάκια, που έτυχε να συναντήσω στο δρόμο μου, καθώς περπατούσα στην Πεύκη. 

Τράβηξε την προσοχή μου. Είχε και ένα μήνυμα επάνω γραμμένο.

Το έπιασα στα χέρια μου, να το διαβάσω.

"Η διαρκής αισιοδοξία πολλαπλασιάζει τη δύναμη"

Χαμογέλασα λίγο.

Η πίσω μεριά εξηγούσε το εγχείρημα. Πρόκειται για ένα project από τους εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς του 14ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου. Όπως αναφέρουν η ιδέα ήταν να τοποθετηθούν "ανθρωπάκια στο Νέο Ηράκλειο. Αφού διαβάσετε αυτό το μήνυμα - και θέλετε να μας βοήθησετε- χαμογελάστε (είναι απαραίτητο), πάρτε το, τοποθετήστε αλλού εκτός Νέου Ηρακλείου, φωτογραφίστε το, κάπου όπου να υποδηλώνει το νέο τόπο, στείλτε μας τη φωτογραφία με email και αφήστε το ανθρωπάκι για να το βρει κάποιος άλλος... 

Πρόκειται για το σχέδιο δράσης (project) "Αισιοδοξία / S-e-odoxa"

Σχετικά με το project διάβασε εδώ.  

Αν και ομολογουμένως άργησα, τελικά αποχωρίστηκα το ανθρωπάκι πριν από λίγες μέρες.

Το απελευθέρωσα και το άφησα στο Ηρώδειο, λίγο δίπλα από την Ακρόπολη. 

Συγκεκριμένα σε ένα ταμείο. Ήταν κλειστό, μα μια βραδιά γεμάτη με κόσμο. Θα το βρήκε σίγουρα τα επόμενα λεπτά κάποιος. Δε ξέρω αν ήταν τουρίστας ή κάποιος Έλληνας. Όπως και να έχει, ελπίζω να συνεχίσει το ταξίδι του.

Η ανάρτηση αφιερωμένη στους ανθρώπους του 14ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου.

Αξίζει να μπείτε στο blog τους: http://14irakliou.blogspot.gr/.

Η αισιοδοξία δε ξέρω αν πολλαπλασιάζει τη δύναμη, πάντως σίγουρα θέλει δύναμη να αισιοδοξείς... και με αυτό το project έκαναν μια αρχή. Ωραία κίνηση σε μια εποχή δύσκολη. 

“Οθωμανική Αθήνα, 1458-1833” @ Γεννάδειος Βιβλιοθήκη

Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα παρουσιάζει έως τις 30 Ιουνίου 2015 την έκθεση «Οθωμανική Αθήνα, 1458-1833».

Η κύρια ιδέα της έκθεσης στηρίζεται στην διερεύνηση της τοπογραφίας, της αρχαιολογίας και της ιστορία της Αθήνας κατά την οθωμανική εποχή, μέσω της προβολής περιηγητικών βιβλίων, έργων τέχνης και τοπογραφικών απεικονίσεων από τις συλλογές της Γενναδείου και των Αρχείων της ΑΣΚΣΑ, καθώς και αρχαιολογικών ευρημάτων από τις ανασκαφές στην Αρχαία Αγορά.

Η έκθεση προβάλει τις συλλογές της οθωμανικής περιόδου που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη μέσα από διάφορες θεματικές που αφορούν στην καθημερινή ζωή των κατοίκων της Αθήνας την περίοδο 1458-1833 και στο ενδιαφέρον των επισκεπτών για τις αρχαιότητες της.

"Άλλη είναι η πόλη για όποιον περνά χωρίς να μπει μέσα, και άλλη για όποιον εγκλωβίζεται σε αυτή και δε μπορεί να ξεφύγει. Άλλη είναι η πόλη στην οποία φτάνει κανείς για πρώτη φορά, άλλη είναι εκείνη που αφήνει πίσω του για να μην ξαναγυρίσει ποτέ. Η καθεμιά αξίζει ένα διαφορετικό όνομα..." 

Ι.Καλβίνο, Οι αόρατες πόλεις, Οδυσσέας, 1989, 146

Είναι σπουδαίο μια βιβλιοθήκη με την ιστορική αξία της Γενναδείου, να κάνει αυτή τη στροφή προς το κοινό, προσφέροντας την ευκαιρία να επισκεφτεί τους χώρους της και να παρακολουθήσει μια έκθεση εξαιρετικού ενδιαφέροντος, με ελεύθερη είσοδο.

Στην έκθεση της Γενναδείου συμμετέχουν το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών - Ίδρυμα Βούρου-Ευταχία (αίθουσα Τσούτσου) και το Μουσείο Μπενάκη (κτήριο οδού Κουμπάρη, αίθουσα 23).

Σπάνια βιβλία που ξεδιπλώνουν μια εποχή...

Επίσης η χρήση των νέων τεχνολογιών επιτρέπει τη ψηφιακή πρόσβαση στο σπάνιο υλικό της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να το μελετήσει με άνεση και σε βάθος.  

Η ψηφιοποίηση έγινε με μια σημαντική χορηγία από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Προσφέροντας την ευκαιρία της εικονικής προβολής βιβλίων και χαρτών, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να τα φυλλομετρήσουν, να περιηγηθούν διαδραστικά. 

Σε μια δύσκολη, αλλά όμως παράλληλα συναρπαστική εποχή, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη δείχνει το δρόμο που κάθε Βιβλιοθήκη θα πρέπει να ακολουθήσει στην εποχή της πληροφορίας και της τεχνολογίας. Δείχνοντας την πρόθεση της να συμμετάσχει σε ένα διάλογο με τους επισκέπτες και να τονίσει την αξία του παρελθόντος στη σύγχρονη ζωή.  Παράλληλα διοργανώνοντας ποικίλες εκδηλώσεις για διαφορετικά είδη κοινού, αλλά και σχετικές ξεναγήσεις. 

"Έλληνες καλούνται οι της παιδεύσεως της ημετέρας μετέχοντες" 

 Έκθεση ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΘΗΝΑ, 1458 – 1833

από 10 Φεβρουαρίου - 30 Ιουνίου 2015

Παλαιότερη ανάρτηση αφιερωμένη σε έκθεση στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη:

‘A Thousand Doors’ στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη σε συνεργασία με τη Whitechapel Gallery