βαρκάδα στον Αχέροντα

Αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο. Μετά από την επίσκεψη μας στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, ένα συγκλονιστικό αρχαιολογικό τόπο - κάνε κλικ εδώ για να δεις τη σχετική αφιερωμένη ανάρτηση - ακολούθησε βαρκάδα στον ποταμό του Αχέροντα.

Πριν επιβιβαστούμε αντικρίσαμε αυτό το "χάρο" στη βάρκα... 

Προφανώς κάποιος ντόπιος είχε πολύ πλάκα. :) 

Επιβιβαζόμαστε στο καραβάκι, ενώ μας καλωσορίζει ο καπετάνιος:

"Σήμερα θα είμαι ο Χάρος, αυτή είναι η βάρκα μου και θα σας πάω βόλτα στο ποτάμι μου!" 

(σατανικό γέλιο) :)

Και ένα υπέροχο ταξίδι μόλις ξεκινά!

Δεν πρόκειται μόνο για όμορφη βαρκάδα, σε ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, 

αλλά είναι κάτι περισσότερο. 

Μια ξεχωριστή ιστορική βόλτα, μια διαδρομή που περιγράφεται 

στα κείμενα του Ομήρου ως ο ποταμός του Κάτω Κόσμου.

Το ξύλινο σκαρί περνά πρώτα από τις γαλάζιες σπηλιές, όπου

ο καπετάνιος σταματάει για να παρατηρήσουμε το τοπίο. 

Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους

Καταγάλανα χρώματα της θάλασσας...

 και τα παιχνίδια στις σπηλιές της...

 

Η φύση μας βγάζει πονηρά τη γλώσσα

με κάποιους σχηματισμούς των βράχων.

Καθώς το καραβάκι διασχίζει τη θάλασσα και στρίβει για να κατευθυνθεί προς τον ποταμό, θυμάμαι τις αφηγήσεις στο σχολείο για τον Όμηρο. Ακόμη μια φορά σκέφτομαι πως τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με τη γνώση που αποκομίζεις από τα ταξίδια. 

Επιστρέφουμε στη βαρκάδα, όπου όλοι οι συνεπιβάτες είναι χαρούμενοι, ενθουσιασμένοι 

και περίεργοι για τη συνέχεια τούτης εδώ της ιδιαίτερης βόλτας...

Εγώ κρατώ μαγεμένη το ξύλινο σκαρί και ρουφώ στιγμές ευτυχίας.

Το καράβι κυλάει αργά, για λόγους ασφαλείας, μέσα στο ποταμό. 

Ο οποίος ποταμός θα μπορούσε να προστατευόταν καλύτερα. 

Αν δεν κάνω λάθος, απαγορεύεται τόσο το ψάρεμα...

όσο το "παρκάρισμα" γιοτ και ιστιοπλοϊκών...

Αλλά σωστά παρατηρήσατε, μόνο στα χαρτιά.

Σε άλλη χώρα, έναν τέτοιο Ιστορικό ποταμό, 

θα τον προστάτευαν, θα τον "αναδείκνυαν" καλύτερα. 

 Ιστορικοί από τα πέρατα του κόσμου, φτάνουν ως εδώ με όνειρο να τον επισκεφτούν. 

Πρόκειται για τον πιο ιστορικό ποταμό μετά από τον Νείλο. 

 Κοιτάζω αχόρταγα τις εικόνες στις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αχέροντα.

Οι αντικατοπτρίσεις δημιουργούν ένα ονειρεμένο σκηνικό. 

  

Εδώ απλωνόταν το σιωπηλό βασίλειο του Άδη, ο τρομερός κόσμος της σκιάς, 

ο Κάτω Κόσμος των αρχαίων Ελλήνων. 

Σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών.  

Ο ποταμός αποτελούσε το δρόμο μέσω του οποίου ο Χάροντας οδηγούσε τις 

ψυχές στη Λίμνη Αχερουσία, στα έγκατα της βρισκόταν το βασίλειο του Άδη.

Ελάχιστοι ζωντανοί μπόρεσαν να πάνε και έρθουν πίσω από τον Άλλο Κόσμο, 

όπως ο Ηρακλής, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Θησέας.

Πλέον & η roadartist 

με την παρέα της! :P

Εδώ έφτασε ο Οδυσσέας, αφήνοντας το πλοίο του και διασχίζοντας τις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αχέροντα, για να μιλήσει και να συμβουλευτεί τη ψυχή του Τειρεσία στο πως θα επιστρέψει στην Ιθάκη.

Ο Αχέρων εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος, στο χωριό Αμμουδιά του Νομού Πρεβέζης.

Εξαιτίας των απίστευτων μύθων με τους οποίους είναι συνδεδεμένος και της περιβαλλοντικής του αξίας προσελκύει πλήθος επισκεπτών από τις πηγές έως και τις εκβολές του. 

Το μήκος του ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα, ενώ από τα νερά του αρδεύονται περίπου 85.000 στρέμματα, εκ των οποίων 28.000 βρίσκονται στο Ν.Θεσπρωτίας & 57.000 στο Ν.Πρεβέζης. 

Και άλλες δραστηριότητες γίνονται στον ποταμό,

στις οποίες θα αφιερώσω όμως μια ξεχωριστή ανάρτηση. 

 Βατράχια, πανέμορφα πουλιά (αλκυόνες, αηδόνια), νούφαρα και χελώνες, 

συναντάς σήμερα στον ποταμό. 

  Ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» αναφερόμενος στην κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη για να πληροφορηθεί από το μάντη Τειρεσία για την επιστροφή του στην Ιθάκη περιγράφει λεπτομερώς το σημείο συνάντησης του Αχέροντα με τον Πυριφλεγέθων και τον Κωκυτό:

…ἄραξ' ἐκεῖ τὸ πλοῖο σου στοῦ Ὠκεανοῦ τὴν ἄκρη,

καὶ στοῦ Ἅδη κίνησε νὰ πᾶς τ' ἀραχνιασμένο σπίτι,

Ἐκεῖ ὁ Πυριφλεγέθοντας στοῦ Ἀχέροντα τὸ ρέμα

κυλιέται μὲ τὸν Κωκυτὸ ποὺ πέφτει ἀπὸ τὴ Στύγα,

κι ὁ βράχος ποὺ βαρύβροντα τὰ δυὸ ποτάμια σμίγουν…

— (κ’ ραψωδία)  

Αλλά και ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη» χρησιμοποιεί το όνομα Αχέρων ως μετωνυμία του Χάρου τη στιγμή που η Αντιγόνη οδεύει προς την τιμωρία του ηθικού χρέους :

…ἀλλά μ᾽ ὁ παγκοίτας Ἅιδας ζῶσαν ἄγει

τὰν Ἀχέροντος

ἀκτάν,οὔθ᾽ὑμεναίων ἔγκληρον,οὔτ᾽ἐπινύμφειός

πώ μέ τις ὕμνος ὕμνησεν,ἀλλ᾽ Ἀχέροντι νυμφεύσω…

— (4ο επεισόδιο, Α σύστημα, στροφή α)

Μοναδική εμπειρία!  

Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι οι πύλες του Παραδείσου...

Ο Αχέροντας βρίσκεται στα σύνορα του νομού Πρέβεζας με το νομό Θεσπρωτίας, στην Ήπειρο. Οι εκβολές του βρίσκονται στο χωριό Αμμουδιά. Ως εκεί φτάνεις πιο σύντομα μέσω του κεντρικού δρόμου Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας.

Δες και την αφιερωμένη ανάρτηση στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα:

κάνοντας Κλικ Εδω . 

Εντουάρντο Γκαλεάνο. Μια θαρραλέα, σπουδαία φωνή...

Eduardo Galeano (3 September 1940 – 13 April 2015)

«Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με τη διοίκηση και αφοσιώνονται στη αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν τη γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν τη σύνταξή τους. «Η ζωή είναι λαχείο», ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν.»

«Ο επιτυχημένος άνδρας: Δεν μπορεί να κοιτάξει το φεγγάρι δίχως να υπολογίσει την απόσταση. Δεν μπορεί να κοιτάξει το δέντρο δίχως να υπολογίσει την αξία του ξύλου. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν πίνακα δίχως να υπολογίσει την τιμή του. Δεν μπορεί να κοιτάξει τον κατάλογο δίχως να υπολογίσει τις θερμίδες. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο δίχως να υπολογίσει το όφελος. Δεν μπορεί να κοιτάξει μια γυναίκα δίχως να υπολογίσει τον κίνδυνο.»

«Στο τέλος της ημέρας, είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε»

«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία. Πιστεύω στην αλληλεγγύη».

«Όλοι είμαστε θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί»

(Eduardo Galeano, 1940-2015)

Την τελευταία του πνοή άφησε χτες σε ηλικία 74 ετών, ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο, ένας από τους πλέον γνωστούς συγγραφείς που ανέδειξε η Λατινική Αμερική τον 20ο αιώνα.  
Αντίο σε μια θαρραλέα, σπουδαία φωνή.

Δες & αυτά:
toperiodiko.gr: Ένας "κόσμος ανάποδα" έχασε τον δικό του συγγραφέα 
doctv.gr: Ο κόσμος ανάποδα

Καλή Ανάσταση!

Αγαπημένοι μου φίλοι,

Εύχομαι ολόψυχα καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση σε όλους.  Να φροντίζετε τους εαυτούς σας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.  Να περάσετε όμορφα, όπως ποθείτε.

Καλές γιορτές. 

“Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;” | Ζοζέ Σαραμάγκου

Artwork: danielbarkley 

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου το Τελευταίο τετράδιο, το οποίο περιέχει κείμενα που έγραψε ο συγγραφέας στο blog του.

“Η λειτουργία του κόσμου έπαψε να είναι το απόλυτο μυστήριο που ήταν, οι μοχλοί του κακού βρίσκονται μπροστά στα μάτια... όλων, για τα χέρια που τους χειρίζονται δεν υπάρχουν πια γάντια ικανά να κρύψουν τις κηλίδες του αίματος. Θα έπρεπε, επομένως, να είναι εύκολο για τον καθένα να επιλέξει ανάμεσα στην πλευρά της αλήθειας και στην πλευρά του ψεύδους, ανάμεσα στον ανθρώπινο σεβασμό και στην ασέβεια προς τον άλλον, ανάμεσα σε αυτούς που είναι με τη ζωή και αυτούς που είναι εναντίον της. Δυστυχώς, τα πράγματα δε συμβαίνουν πάντα έτσι. Ο προσωπικός εγωισμός, το βόλεμα, η έλλειψη γενναιοδωρίας, οι μικρές δειλίες της καθημερινότητας, όλα αυτά συνεισφέρουν σε μια ολέθρια μορφή πνευματικής τυφλότητας, να βρισκόμαστε δηλαδή στον κόσμο και να μη βλέπουμε τον κόσμο, ή να βλέπουμε από αυτόν ότι, ανά πάσα στιγμή, τείνει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να ευχηθούμε παρά να έρθει η συνείδηση και να μας ταρακουνήσει επειγόντως από το μπράτσο και να μας ρωτήσει εξ επαφής: “Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;”. Μια εξέγερση ελεύθερων συνειδήσεων θα χρειαζόμασταν. Είναι άραγε εφικτό;”

Ένα ακόμη απόσπασμα από το βιβλίο που έχει αναρτηθεί στο blog: Όχι στην ανεργία

"Hidden universe" @ Eugenides Foundation - Planetarium

"Το κρυμμένο σύμπαν", η νέα ταινία θόλου του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου, την παρακολούθησα την περασμένη Δευτέρα σε μια πρώτη προβολή. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια της παράστασης από το κινητό μου. 

Hidden Universe 3D - Theatrical Trailer

Από το Δελτίο Τύπου: 

Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Πώς εξελίσσεται και τι αλλάζει; Ποιες είναι οι πιθανότητες ύπαρξης ζωής εκεί έξω; Κορυφαίοι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, εξερευνούν στα πέρατα του σύμπαντος αναζητώντας τις απαντήσεις.  Η ταινία μεγάλης επιφάνειας «Κρυμμένο Σύμπαν» μεταφέρει το κοινό σε ένα ασυνήθιστο ταξίδι στα βάθη του διαστήματος με ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό μέσο. Με την δύναμη του κινηματογράφησης IMAX τα έσχατα του σύμπαντος έρχονται κοντά μας με πρωτοφανή σαφήνεια μέσω πραγματικών εικόνων που συλλαμβάνονται από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια στον κόσμο και προβάλλονται στην οθόνη για πρώτη φορά. Εκπληκτικές εικόνες υψηλής ανάλυσης του διαστήματος επιτρέπουν στους θεατές να εξερευνήσουν τους πρώτους γαλαξίες, να δουν αστέρια που γεννιούνται μέσα σε λαμπρά νέφη αερίου και σκόνης, να περιηγηθούν στην επιφάνεια του Άρη και να θαυμάσουν εικόνες μακρινών ουράνιων δομών, μαζί με μερικές εκπληκτικές όψεις του Ήλιου.

* Πληροφορίες για την προβολή στο Πλανητάριο
* Hidden Universe

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 2015, από τον Krzysztof Warlikowski

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά από μια χώρα-μέλος του μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε. σε όλο τον κόσμο. Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς, Τζον Μάλκοβιτς, Ντάριο Φο, Brett Bailey κ.ά.

Φέτος το μήνυμα έγραψε ο Πολωνός σκηνοθέτης Krzysztof Warlikowski.

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.

ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

από τον Krzysztof Warlikowski

Οι αληθινοί δάσκαλοι του θεάτρου συχνά απαντώνται εκτός σκηνής. Και γενικώς δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το θέατρο ως μηχανισμό αντιγραφής συμβάσεων ή αναπαραγωγής κοινοτυπιών. Επικεντρώνονται περισσότερο στην πηγή της παρόρμησης, τα πραγματικά ζωογόνα ρεύματα που τείνουν να υπερβούν τις θεατρικές αίθουσες και τα πλήθη που είναι διατεθειμένα να αντιγράψουν έναν οποιοδήποτε κόσμο. Αντιγράφουμε αντί να δημιουργούμε κόσμους που να εστιάζουν ή και να εξαρτώνται από τον διάλογο με το κοινό και τα υποδόρια συναισθήματά του. Ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δεν μπορεί να αποκαλύψει καλύτερα από το θέατρο τα κρυμμένα πάθη.

Αρκετά συχνά στρέφομαι στη λογοτεχνία για να με καθοδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση. Κάθε μέρα που περνά σκέφτομαι τους συγγραφείς που σχεδόν εκατό χρόνια πριν περιέγραψαν προφητικά την πτώση των Ευρωπαίων Θεών, το λυκόφως που βύθισε τον πολιτισμό μας σε ένα σκοτάδι που ακόμα περιμένει το φως. Σκέφτομαι τον Φράνζ Κάφκα, τον Τόμας Μαν και τον Μαρσέλ Προύστ. Σήμερα θα προσέθετα και τον Τζον Μάξγουελ Κούτσι σ’ αυτόν τον κύκλο προφητών.

Το κοινό τους όραμα για το αναπόφευκτο τέλος του κόσμου –όχι του πλανήτη αλλά του μοντέλου των ανθρώπινων σχέσεων– και της ανατροπής της κοινωνικής συνοχής, είναι σοκαριστικά επίκαιρο για τον σύγχρονο άνθρωπο στο εδώ και στο τώρα. Για μας που ζούμε μετά το τέλος του κόσμου. Που ζούμε με τα εγκλήματα και τις συγκρούσεις που ξεσπούν καθημερινά παντού με τέτοια ταχύτητα που ούτε τα πανταχού παρόντα Μ.Μ.Ε. δεν μπορούν πλέον να παρακολουθήσουν. Αυτές οι εκλάμψεις γρήγορα γίνονται ενοχλητικές και εξαφανίζονται ανεπιστρεπτί από τους ειδησεογραφικούς τίτλους. Αισθανόμαστε ευάλωτοι, τρομαγμένοι και εγκλωβισμένοι. Δεν είμαστε πλέον ικανοί να κτίσουμε πύργους και τα τείχη που επιμόνως ορθώνουμε δεν μας προστατεύουν πλέον από τίποτα –αντιθέτως, απαιτούν προστασία και φροντίδα που απομυζούν μεγάλος μέρος της ενέργειας μας. Δεν έχουμε πλέον το σθένος να προσπαθούμε να διακρίνουμε αυτό που βρίσκεται πίσω από τις πύλες και πίσω από τα τείχη. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος ύπαρξης του θεάτρου κι εκεί ακριβώς πρέπει να αναζητά τη δύναμη του. Να διεισδύει στο εσωτερικό, εκεί όπου απαγορεύεται.

«Ο μύθος επιδιώκει να εξηγήσει το ανεξήγητο. Καθώς αναδύεται από ένα φόντο αλήθειας, οφείλει να επιστρέψει στο ανεξήγητο» –με αυτό τον τρόπο περιέγραψε ο Κάφκα τη μετουσίωση του μύθου του Προμηθέα. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι ίδιες λέξεις θα όφειλαν να περιγράφουν το θέατρο. Και αυτό το είδος θεάτρου που θεμελιωμένο στην αλήθεια βρίσκει την ολοκλήρωσή του στο ανεξήγητο, εύχομαι σε όλους τους εργάτες του θεάτρου, της σκηνής και της πλατείας και το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.

*Ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι γεννήθηκε στην Πολωνία το 1962 και είναι ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες της γενιάς του. Σε συνεργασία με τη σκηνογράφο Malgorzata Szczęśniak, ο Βαρλικόφσκι δημιουργεί εξαιρετικές θεατρικές εικόνες στις παραστάσεις του. Μέσα από τη σκηνοθετική μεθοδολογία του οδηγεί τους ηθοποιούς να φθάσουν στα βαθύτερά δημιουργικά στρώματα τους. Η παραγωγή του "Καθαροί Πια" της Σάρα Κέιν, η οποία παρουσιάστηκε το 2002 στο Φεστιβάλ Αβινιόν και στο Φεστιβάλ Θεάτρου Αμερικής στο Μόντρεαλ, διακρίθηκε ευρέως και αποτέλεσε σημείο-σταθμό στη διεθνή παρουσία του Βαρλικόφσκι.

Από το 2008 είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Νέου Θεάτρου (Nowy Teatr) στη Βαρσοβία, όπου έχει σκηνοθετήσει μέχρι στιγμής τέσσερεις παραστάσεις, βασισμένες σε πολυδιάστατες διασκευές κειμένων: (A)pollonia (2009), The End (2010), African Tales by Shakespeare (2011) και Kabaret warszawski (2013). Αυτή την περίοδο ετοιμάζει μια δραματουργική διασκευή του έργου "Αναζήτηση του χαμένου καιρού" του Μαρσἐλ Προυστ. Στο Νέο Θέατρο ο Βαρλικόφσκι έχει αναπτύξει μια εντελώς δική του θεώρηση για τον ρόλο που καλείται να διαδραματίσει το θέατρο στην κοινωνία, εμπλέκοντας και το κοινό στη συζήτηση αυτή. Το σύνθημα του θεάτρου του είναι "Δραπετεύοντας από το θέατρο".

Οι θεατρικές παραγωγές του Βαρλικόφσκι παρουσιάστηκαν στα σημαντικότερα φεστιβάλ: Φεστιβάλ Αβινιόν, Festival Prensa de Otoño στη Μαδρίτη, το Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, το Wiener Festwochen, το Next Wave Festival BAM στη Νέα Υόρκη, το Φεστιβάλ Αθηνών, το International Theatre Festival Santiago a Mil στη Χιλή, το International Theatre Festival PoNTI στο Πόρτο, το XXI Seoul Performing Arts Festival στη Νότιο Κορέα, το Festival Bitef στο Βελιγράδι.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Νεόφυτος Παναγιώτου