Ξυπόλητα οικονομικά

Τυπώστε και επικολλήστε σε όλα τα βιβλία οικονομικών.

ΠΡΟΣΟΧΗ!: Αυτό το βιβλίο οικονομικών δεν είναι κατάλληλο για την εφαρμογή του σε πραγματικούς πλανήτες που έχουν οικολογικά όρια. Η εφαρμογή των ιδεών, αξιών και αναλυτικών εργαλείων που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, χωρίς υψηλά επίπεδα σκεπτικισμού και σύνεσης, μπορεί να οδηγήσει σε υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, μεγαλύτερη δυσκολία στην επιβίωση και εκτενή αθλιότητα. Άλλα είδη μπορεί να εξαλειφθούν. Συγκρούσεις με γενικά παραδεκτές ανθρώπινες αξίες. Κατάλληλο για χρήση σε φανταστικούς κόσμους μόνο ή για ιστορική μελέτη.

Μια συνέντευξη του οικονομολόγου Manfred Max Neef. Αξίζει να την δείτε ολόκληρη. 

Θα σημειώσω μόνο τα παρακάτω: Στην ερώτηση της δημοσιογράφου τι θα δίδασκε σε νέους οικονομολόγους απάντησε: "Η διδασκαλία θα βασίζονταν σε 5 αξιώματα και μία θεμελιώδη αρχή."

Τα αξιώματα:

1. Η οικονομία είναι για να υπηρετεί τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι την οικονομία.
2. Η ανάπτυξη έχει να κάνει με ανθρώπους και όχι με αντικείμενα.
3. Η μεγέθυνση δεν είναι ταυτόσημη με την ανάπτυξη και η ανάπτυξη δεν προαπαιτεί τη μεγέθυνση.  
4. Χωρίς την φροντίδα των οικοσυστημάτων καμιά οικονομία δεν είναι εφικτή.
5. Η οικονομία είναι ένα υποσύστημα ενός μεγαλύτερου και πεπερασμένου συστήματος της βιόσφαιρας. Επομένως η μόνιμη ανάπτυξη είναι αδύνατη. 

Η θεμελιώδης αρχή:

Σε καμιά περίπτωση κανένα οικονομικό συμφέρον δεν μπορεί να τοποθετηθεί υψηλότερα από το σεβασμό για τη Ζωή.

Πιο απλοϊκά τα έλεγε ο ινδιάνος Cheaf Seattle:

Αυτό γνωρίζουμε: Η Γη δεν ανήκει στον άνθρωπο· ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Όλα είναι συνδεδεμένα σαν το αίμα μιας οικογένειας. Ό,τι συμβαίνει στη Γη, συμβαίνει και στα παιδιά της Γης. Ο άνθρωπος δεν υφαίνει τον ιστό της ζωής, είναι απλώς ένα νήμα σε αυτόν. Οτιδήποτε κάνει στον ιστό, το κάνει στον εαυτό του. 

Από το εξαιρετικό : sobaresapopseis.blogspot.gr

4ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου σ' όλο το κέντρο

Καλλιτέχνες δρομου θα πλημμυρίσουν τον Σεπτέμβριο το κέντρο της Αθήνας, με happening και παραστάσεις.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Δρόμου της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί από την 20 έως 24 Σεπτεμβρίου. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν σε όλο το κέντρο: Το Καλλιμάρμαρο, τη πλατεία Συντάγματος, την Ερμού, την πλατεία Καπνικαρέας, την πλατεία Μοναστηρακίου, το Θησείο, τον κήπο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. και τα Άλση που βρίσκονται στην Αποστόλου Παύλου, Κεραμικό είναι οι χώροι στους οποίους θα απλωθούν οι ομάδες ή μεμονωμένοι καλλιτέχνες του Φεστιβάλ.

Συμμετέχουν οι: Action & Play, dFault, Helix, Istfest Action Group, On the Spot, Sokak Sanatlari Atölyesі, Sol Para Τodos, Sold Out, Sweet Delay, WD, Αερηχώ, Βασιλική Καρακώστα, Γιάννης Αρβανίτης, Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα, Δραματική Σχολή Άκης Δαβής, Εθελοντές Καλλιτέχνες, Ενέδρα, Θεατρική Ομάδα Μπουφόνοι, Θέατρο του Μαρτίου, Κατερίνα Βαρδακαστάνη, Κέντρο Τέχνης Ευ Ζην – Δημήτρης Πανταζίδης, Κέντρο Τέχνης Παιδιού, Λίνα Καραμελίνα, Ομάδα Σαράβαλο, Ομάδα Τσόκαρα - Ανακλάσεις , Παραμυθοσέντουκο, Πολυθέαμα Κρόκο και Λίνο, Σπουδαστές Δραματικής Σχολής Δήμου Αγίας Βαρβάρας ''Ιάκωβος Καμπανέλλης'' , Σχολή Θεάτρου «δήλος», Τα παιχνίδια της Ελίζας, Ω2 - 4frontal Θέατρο Δρόμου, τσίρκο, όπερα, μουσικό θέατρο, παιδικό θέατρο, θέατρο σκιών, κουκλοθέατρο, χορός, μουσική, juggling, happening, performance, εγκαταστάσεις, site- specific, γκράφιτι, break dance, hip- hop είναι μερικά μόνο από τα είδη θεάματος που θα αναλάβουν να αλλάξουν για λίγο τον ρου της καθημερινότητας στο κέντρο της Αθήνας.

Η τέχνη ειδικά όταν βγαίνει στο δημόσιο χώρο, αποκτά μια μοναδική δυναμική. 

Πληροφορίες: www.istfest.gr

Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους. 

H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. 

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; 

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου. 

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους. 

11 Φεβρουαρίου 1917»

*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.

Κάποια λόγια από το παρελθόν - ένα αιώνα πριν - μήπως αφυπνίσουν στο σήμερα...

Νικος Κυριακίδης, ποιήματα

photo

ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ

Το μολύβι σταματάει στο ‘’άλφα’’.

Η στιγμή του ψιλόβροχου,

μ΄ένα φόβο αδιόρατο.

‘’Αυτά που έκανα ήξερα τι ήταν....

δεν θέλω να τα θυμάμαι’’

Οι λέξεις γίνονται συμπαγείς,

μένουν ακίνητες.

Εσύ μονάχα-

χορεύεις με τ΄αστέρια

Καθρεπτίζεις στα θολά σου μάτια

Τη νίκη του φόβου,

Όσων μονάχα έχουν φοβηθεί πολύ.

Περιμένεις χαμογελώντας,

ν΄ανοίξουν τα φτερά που κρύβονται

Να πετάξεις.

ΑΓΑΠΟΥΣΕ

Αγαπούσε, σπάνια μεν,

αλλά αγαπούσε.

ποιός νοιάζεται για τη διάρκεια ;

Την είδαν στο κήπο

μιλούσε χωρίς να κινεί τα χείλη

του εξηγούσε τα μπερδέματά της

του έδινε κάποιες απ’ τις αγωνίες της

γινόταν πολύ μικρούλα.

Περίμενε να τη πιάσει εκείνη

η γλυκειά κούραση

αυτή του λεωφορείου στο σχόλασμα

να τα δικαιολογεί, όλα

να τα εξηγεί, όλα.

Που πήγαν οι θυμωμένοι;

Πόσο υπομονή ακόμη έχουν οι ανυπόμονοι;

Κρατιέται από κάποια μεσημέρια.

Έχει ανάγκη να θαρρεί

πως βρίσκεται στη μέση.

Μισούσε βουβά

περίμενε να το πει

κάποιος άλλος

με λόγια με αιτίες, με σχόλια.

Τον άκουγε και χαμογελούσε.

Χωρίς να κινεί τα χείλη.

Stmts art

far away

I love life

radioactive babe

4

scream

hope - future

...

we have to do something

~

By STMTS in Athens, Greece.
http://stmtsart.blogspot.gr/
http://stmts.deviantart.com/

καλά κρασιά ;)

Συνήθεια των γονιών να φτιάχνουν δικό τους κρασί, 'πέρασε' και σε εμάς.

Η margo με αυτή την ανάρτηση της ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις, καθώς θυμάμαι παρόμοιες στιγμές... Τουλάχιστον το κρασί δε θα λείψει :)

* Ο τίτλος της ανάρτησης μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως ;)

** Αφιέρωμα του "Επτά Ημέρες" της Καθημερινής (22/8/1999) με ενδιαφέρουσες σχετικές αναφορές:   "Τρύγος : πανηγύρι της ζωής".