Αισθάνομαι σαν να παίζουμε συνεχώς το παραπάνω παιχνίδι. Κλείνουμε τα μάτια στην αλήθεια και ακολουθούμε τυφλά αμαθείς, επικίνδυνους, ξεπεσμένους πολιτικούς. Δυστυχώς ως προς τους πολιτικούς, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα. Το να συνεχίζεις όμως να κάνεις τα ίδια λάθη σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
Κάνε την αρχή. Αυτή τη φορά ξεκίνα διαφορετικά.
Σκέψου, προβληματίσου, διώξε κάθε φόβο που σε έχουνε γεμίσει, δώσε υπόσχεση στον ευατό σου πως θα αγωνιστείς πραγματικά για τις ιδέες σου. Επέλεξε αυτό που πιστεύεις, αν σε προδώσει (/πρόδωσε) τότε να το στείλεις στην ανυπαρξία.
Δεν έχεις ανάγκη από άλλα ψέματα και αυταπάτες. Είναι καιρός να κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας, τις επιλογές μας και όλα όσα μας περικλείουν.
Τόσα χρόνια παριστάναμε τους τυφλούς. Μα ειδικά τώρα η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας περισσότερο από ποτέ.
Βγάλε το μαντήλι από τα μάτια. Ήδη χάσαμε πάρα πολλά. Η αλήθεια αποκαλύπτεται, όταν έχουμε φτάσει στο πάτο. Πολιτικοί και πολίτες εγκλημάτησαν με κάθε τρόπο πάνω στη χώρα. Μα το παιχνίδι τελείωσε. Πρώτα πρέπει να αλλάξουμε όλοι εμείς. Χρειάζεται ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή δεν πρόκειται να έρθει από λερωμένα, διεφθαρμένα χέρια, από άδεια μυαλά και συνειδήσεις.
Τράβηξε το μαντήλι από τα μάτια. Βγες από αυτό το στημένο παιχνίδι. Δεν έχεις άλλη ανάγκη από αυταπάτες. Δεν έχεις τη δικαιολογία της άγνοιας. Πλέον γνωρίζεις.
Επέλεξε εκείνο που ταιριάζει στη δική σου ιδιοσυγκρασία, εμπειρία ζωής και κουλτούρας.
Ψάξε τι σε εκφράζει πραγματικά και όχι για προσωπικά οφέλη. Ψάξε βαθιά στη ψυχή για ότι πιο ακέραιο και καθαρό. Έλα σε ρήξη με οτιδήποτε σε κρατά καθηλωμένο στη γη, αντί να σε ωθεί να πετάξεις.
Θες να προσφέρεις, θες να μπορέσεις να δεις αυτό τον τόπο να αλλάζει αληθινά;
Κουράστηκες από τα ξύλινα, ψεύτικα λόγια; Τα ίδια πρόσωπα, αυτά τα διεφθαρμένα, με τα λερωμένα χέρια, μυαλά και άδειες συνειδήσεις;
Ψάξε για το λόγο που θα συνοδευτεί με πράξεις ντομπροσύνης και αλήθειας. Με πάθος για την επόμενη μέρα. Η γη σου ασφυκτιά. Μαζί της και εσύ. Πρέπει να ξαναγίνει ένα φιλόξενο μέρος, να μη διώχνει τα παιδιά της, τα έχει ανάγκη κοντά. Γιατί τι θα μπορέσει να είναι μια χώρα δίχως τα παιδιά της; Ρητορικό το ερώτημα και η απάντηση πονάει πραγματικά.
Αυτός ο συνεχής, αργός θάνατος της χώρας και των ανθρώπων, δίχως απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, θα έχει ως αποτέλεσμα μια Ελλάδα δίχως καμία ουσιαστική αλλαγή, ολόιδια με το παρελθόν μα όμως εντελώς χρεοκοπημένη και φτωχότερη. Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, όταν "πατάς" τους ασθενέστερους, όταν αφήνεις ατιμώρητους να συνεχίζουν να λεηλατούν τη χώρα όσοι την έφτασαν ως εδώ, όταν δε δίνεις ευκαιρίες στους νέους αλλά επενδύεις στην ...ανεργία, τότε σίγουρα διαλύεις, ξεθεμελιώνεις τη χώρα και καταστρέφεις την ήδη αρκετά λαβωμένη δημοκρατία της. Η μόνη ελπίδα είναι να δημιουργηθούν ομάδες, που θα έχουν στόχο τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας και θα έρθουν σε πλήρη ρήξη με ότι την κρατά βαθιά ριζωμένη στη διαφθορά και την αδυναμία οράματος. Αυτό δεν μπορούν να το καταφέρουν τα σημερινά κόμματα, ούτε καν να το επιδιώξουν.
