Ένα σαββατοκύριακο στην Αίγινα!

Το καλοκαίρι είναι εδώ. Ήδη αυτές τις μέρες διανύουμε τον πρώτο καύσωνα... 

Τι καλύτερο από μια ημερήσια ή διήμερη εξόρμηση σε κάποιο από τα κοντινά νησιά στην Αθήνα.

Είμαστε τυχεροί να ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα που εμφυσά συνεχώς ζωή...

Καθώς σαλπάραμε προς την Αίγινα, ένα κοπάδι γλάρων ταξίδευε παράλληλα μαζί μας.

Το ίδιο και στο ταξίδι της επιστροφής προς τον Πειραιά, όπου είχαμε συνοδοιπόρους εκτός από τους ελεύθερους, ταξιδιάρικους γλάρους και ένα εκθαμβωτικό ηλιοβασίλεμα. 

Η Αίγινα δε φημίζεται για τις παραλίες της, όσο άλλα νησιά, 

μα σε αποζημιώνει με τις όμορφες διαδρομές της...

Από την πόλη ακολουθήστε την παραθαλάσσια διαδρομή (προς τις παραλίες Μαραθώνα, Πέρδικα, Αιγινίτισσα κλπ) και απολαύστε τις βόλτες...

Θα κάνετε και τις βουτιές οπωσδήποτε...

Must στάση στο Ναό της Αφαίας

Ο καλύτερα διατηρημένος αρχαϊκός ναός σήμερα στην Ελλάδα.

Για το Ναό της Αφαίας όμως, μιλήσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, 

δες πιο αναλυτικά εδώ

.

Αν θες βέβαια μπορείς να κάνεις μια στάση και στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου.

Πρόκειται για ένα μεγαθήριο... το λες μαρμάρινο παλάτι...

Ένα κεράκι, μια ευχή μπορείς να την αφήσεις.

Ο Άγιος Νεκτάριος είναι συνυφασμένος με το νησί.

Η ιστορία της Αίγινας είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον Καποδίστρια. Τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας και ένα από τους πιο άξιους πολιτικούς που υπήρξαν σε αυτό τον τόπο. 

Η παρουσία του είναι έκδηλη παντού στο νησί. Έχει αφήσει μεγάλη παρακαταθήκη.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η παραπάνω ζωγραφιά του Καποδίστρια που αντίκρισα σε τοίχο της πόλης, καθώς τριγύριζα στο λιμάνι.

Οι βόλτες στο λιμάνι και στα σοκάκια της Αίγινας, αξίζουν πιο πολύ στο νησί. 

Αίγινα, Ιούνιος 2016

Βράδυ στα σοκάκια της.

"Συλλογίζομαι την Αίγινα – το σπίτι, τον ήλιο, τη μπλάβη θάλασσα – και λέω τί τέρας πρέπει να ’ναι ο άνθρωπος, τι άπληστο θεριό η ψυχή, για ν’ αφήνει τέτοια ανεχτίμητα αγαθά και να περιπλανιέται μακριά, μέσα στη βροχή και στην ομίχλη" 

Νίκος Καζαντζάκης (Λονδίνο, 2 Ιουλίου 1939).

Φως και θάλασσα. Το καλύτερο γιατρικό.

Να έχουμε ένα όμορφο καλοκαίρι! 

ο Ναός της Αφαίας, στην Αίγινα

Φτάσαμε στην Αίγινα, πρωί του Σαββάτου.  

Κατεβήκαμε στο λιμάνι και πρώτος προορισμός μας ήταν ο Ναός της Αφαίας. 

Πρόκειται για ένα όνειρο για τους λάτρεις της κλασσικής παιδείας και του αρχαιοελληνικού πολιτισμού το να τον επισκεφτούν. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται από τα πέρατα του κόσμου για να θαυμάσουν αυτά τα αρχιτεκτονικά οικοδομήματα και να αφουγκραστούν τα μηνύματα που ακόμη έχουν να δώσουν προς τον κόσμο. 

Περιδιαβαίνοντας τον Ναό σκεφτόμουν πόσοι από τους νεοέλληνες έχουν τη λαχτάρα να τον επισκεφτούν. Πόσοι τον έχουν ως "στόχο" στη λίστα των ταξιδιών τους, ή πόσοι συνδυάζουν τα ταξίδια τους με κάποιο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Φοβάμαι πως η απάντηση δε θα μας εκπλήσσει. 

Υπάρχει όντως κάτι το ιερό σε αυτούς τους χώρους, κάτι που είναι πέρα από θρησκείες, θεότητες και φανατισμούς. Έχει να κάνει με τη πίστη στο θαύμα του ανθρώπινου πνεύματος, του μυαλού, της φαντασίας και της ανάτασης του ατόμου. Ό,τι λείπει και τείνει να εκλείψει από την εποχή μας.

Περπατήσαμε περιμετρικά του ναού, διαβάζοντας την ιστορία του. 

Οι μύθοι αναφέρουν ότι η Αφαία, που ταυτίζεται με τη Βριτόμαρτι, κόρη του Δία και της Κάρμης, για να γλυτώσει από τον Μίνωα που την είχε ερωτευθεί, έπεσε στη θάλασσα και βγήκε στην Αίγινα, όπου έγινε άφαντη (=Αφαία) σε ένα δάσος.  Εκεί κρύφτηκε σε μια σπηλιά, πιθανώς σε εκείνη που υπάρχει στη ΒΑ γωνία του αρχαϊκού περιβόλου και στην οποία βρέθηκαν πολλά πήλινα ειδώλια και άλλα αντικείμενα μυκηναϊκών χρόνων.

Το ιερό της Αφαίας στην Αίγινα βρίσκεται πάνω στον κάβο της Αγίας Μαρίνας, σε έναν λόφο με πανοραμική θέα προς τη θάλασσα.  

Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα της υστεροαρχαικής εποχής. Τον ίδρυσαν οι Αιγινίτες για να τιμήσουν την Μινωίτικη θεότητα Αφαία. 

Ο ναός της Αφαίας είναι δωρικού ρυθμού και από πολλούς θεωρείται το πρότυπο που είχαν στο μυαλό τους οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα. Ο ναός έχει 12 κίονες στις μακριές πλευρές και 6 στις στενές και όλοι είναι μονόλιθοι με 20 ραβδώσεις εκτός από 3 που αποτελούνται από σπονδύλους. 

Η είσοδος στον ναό γινόταν από ένα επικλινές επίπεδο στην ανατολική πλευρά. Τα γλυπτά των αετωμάτων ήταν από παριανό μάρμαρο.

Μέσα στο αρχαιολογικό χώρο υπάρχει ένα μικρό μουσείο. Δυστυχώς όχι σε τόσο καλή κατάσταση. Εκεί υπάρχουν κάποια εκθέματα... Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ξένοι άρπαγες ακρωτηρίασαν τον Ναό και έδειξαν ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυπτά των αετωμάτων. Τα περισσότερα βρίσκονται τώρα μακριά από την Αίγινα, στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, όπου αποτελούν το κυριότερο έκθεμα του. 

Η ιστορία ξεκινάει το 1811, όταν ο αρχιτέκτονας Ch. R. Cockerell και ο φίλος του βαρώνος von Hallerstein, επισκέφθηκαν την Αίγινα και λεηλάτησαν το Ναό Αφαίας. Με αδιαφανείς διαδικασίες και δωροδοκία των ντόπιων προεστών, κρυφά μετέφεραν 17 αγάλματα και πολλά άλλα κομμάτια από τα αετώματα του Ναού. Περισσότερα διάβασε στις παραπομπές στο τέλος της ανάρτησης...

Το θέμα και των δύο αετωμάτων του ναού της Αφαίας είναι οι μυθικές εκστρατείες στην Τροία. 

Η θεά Αθηνά είναι παρούσα σε όλες τις παραστάσεις, έτσι δεν είναι τυχαίο που πολλές φορές ο ναός ονομάζεται της Αφαίας Αθηνάς. Άλλωστε για μεγάλο διάστημα πίστευαν ότι ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά. 

Λέγεται πως όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα μπορείς να δεις το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και την Ακρόπολη των Αθηνών.   Επίσης εικάζεται ότι οι τρεις ναοί σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο

(το λεγόμενο ιερό τρίγωνο της αρχαιότητας). 

Έχω συνδυάσει το Ναό της Αφαίας με διάφορες αναγνώσεις μου. Κυρίως με τη λατρεία που είχε για τον τόπο ο Νίκος Καζαντζάκης. Είναι γνωστό ότι ο Καζαντζάκης είχε αγαπήσει πολύ την Αίγινα, όπου είχε κτίσει σπίτι και διέμενε αρκετούς μήνες. 

Κοίταζα τους κίονες και ήταν σαν να έβλεπα κάπου εκεί ανάμεσα, τον πολυταξιδεμένο Νίκο Καζαντζάκη να ξαποσταίνει στα μάρμαρα τους. 

Ο Νίκος Καζαντζάκης στον ναό της Αφαίας στην Αίγινα. Φθινόπωρο 1927

Θα ξαναεπιστρέψω στην Αίγινα, κυρίως για το Ναό της Αφαίας.

Σχετικές παραπομπές:
Ναός της Αφαίας, Υπ. Πολιτισμού

Γλυπτά του Ναού Αφαίας στην Αίγινα ή αλλιώς «Αιγινήτες»: Η επιβλητικότητα, η αρπαγή και η βέβηλη δημοπρασία της Ιστορίας

Ιστορική Αίγινα
133 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καζαντζάκη – Η ζωή του στην Αίγινα

Μετουσίωση

Όσο αφιερώνεις χρόνο στο να εξελίσσεσαι, θαρρώ ότι τόσο συνειδητοποιείς και εκτιμάς βαθιά όσους έχουν καταφέρει να μετουσιώσουν τη γνώση σε μια πρακτική ζωής. Ίσως επίσης τόσο ν' απαξιώνονται τα πτυχία, μεταπτυχιακά και ντοκτορά μέσα σου.  Γιατί συνειδητοποιείς πως οτιδήποτε δε συνοδεύεται από πηγαίο ήθος, τότε εκμηδενίζεται ακαριαία. Τόσο θαυμάζεις και εκτιμάς τη βαθιά καλοσύνη, την αυθόρμητη ντομπροσύνη, τη γενναιοδωρία, την ευγένεια που πηγάζει από μια ουσιαστική καλλιέργεια. Αξίες τόσες σπάνιες, που τελικά μερικές φορές περισσότερο θαυμασμό σου προκαλεί μια αμόρφωτη γιαγιά, αλλά διαποτισμένη από τη λαϊκή σοφία και καλοσύνη, από τον κάθε άξεστο τύπο με τα 2 μάστερ. Η ανθρωπιστική παιδεία κάποτε σήμαινε ακριβώς αυτή την καλλιέργεια και το "σκάψιμο" του πνεύματος. Μετουσίωση σε μια πρακτική της ζωής. Σήμερα εξοστρακίζοντας την από την εκπαίδευση - όσο προκλητική και αν ακούγεται αυτή η φράση - ουσιαστικά είναι σαν να βάζουμε παρωπίδες στην ίδια την ουσία της γνώσης.

Είναι ωραία να είσαι βυθισμένος μέσα στη ζωή. Να τη βιώνεις στη πιο λαϊκή ουσία της. Είναι δώρο και ας έχει απείρως αμέτρητα και σκληρά εμπόδια. Γιατί τότε βλέπεις την αλήθεια, δεν ζεις αποκλεισμένος, έχεις επαφή με το τι συμβαίνει τριγύρω σου.  Από την άλλη όταν τυχαίνει / συμβαίνει να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους ξεχωριστούς, βαθιά καλλιεργημένους και ουσιαστικά μορφωμένους, που διαφέρουν από το γενικό σύνολο, με εκείνη τη σπάνια κατάκτηση της ανθρωπιστικής παιδείας... Όταν βλέπεις στα μάτια τους εκείνη τη φλόγα την τόσο σπάνια στην εποχή των αριθμών... τότε συνειδητοποιείς τον πλούτο, κατακλύζεσαι - φλέγεσαι - εσωτερικά από τη διαφορά.  Θα έρθει μια στιγμή που η εποχή των αριθμών θα καταρρεύσει, θα απομείνουν μονάχα οι στάχτες της. Μαζί της θα κάψει αρκετούς από εμάς.  Τίποτα καλό δε θα απομείνει από αυτή για να μας τη θυμίζει. Τότε θα στρέψουμε όλοι το βλέμμα σε αυτούς τους εναπομείναντες σπάνιους ανθρώπους. Αν έχουμε απομείνει αρκετοί για να τους εκτιμήσουμε. Όσοι θα έχουν διασωθεί, θα μας δείξουν ξανά το δρόμο. Εκείνο που τόσο σνομπάρουμε, τόσο έχουμε βαθιά υποτιμήσει. Εκείνοι οι γνήσια καλλιεργημένοι με τη σπάνια κουλτούρα και εκείνοι οι βαθιά λαϊκοί με τη σπάνια ντομπροσύνη τους. 

"Θα σε προκαλούσα σε πνευματική μονομαχία, αλλά βλέπω ότι είσαι άοπλος."
William Shakespeare

Χαμηλόφωνα ψιθυρίζει: Εξοπλίσου διαφορετικά.

Καλή ψυχική ανά(σ)ταση!

Αγαπημένοι μου φίλοι,

Φέτος ανέτρεξα σε αναρτήσεις προηγούμενων ετών λίγες μέρες πριν από το Πάσχα. Τις χάζεψα, κοιτάζοντας τα συναισθήματα των ημερών. Στάθηκα περισσότερο σε αυτή και μετά σε αυτή.

Πάντα τέτοιες μέρες έρχονται στο νου παιδικές μνήμες, οικογενειακές στιγμές γεμάτες από μυρωδιές, οικείες συνήθειες, συμβουλές, παρεκτροπές, μυστηριακή ατμόσφαιρα, διαβάσματα, ολόκληρες ώρες ηρεμίας, απολογισμού, σκέψης, προσμονής. Αυτές οι μέρες έχουν μια ιδιαίτερη αξία. Αποτελούν μια ξεχωριστή αφορμή για εσωτερικές ‘ενδοσκοπήσεις’. .

Το Πάσχα για μένα σημαίνει πέρασμα για λίγες μέρες από την πόλη στη φύση. Παρατήρηση της φύσης και των υπέροχων πλασμάτων της, να τα παρατηρώ, να τα φωτογραφίζω... 
 Σημαίνει ξύπνημα παιδικών αναμνήσεων... 
 όσο γίνεται πιο ήρεμα, απλά, λιτά.

Να περάσετε όμορφα, ήρεμα τούτες τις μέρες, μαζέψτε δύναμη ψυχής. Ευχές για υγεία, αγάπη, ότι καλύτερο σε όλους!

Καλή Ανά(σ)τάση!