Σταυρούλα Σκαλίδη, Κρέας από σταφύλι, Πόλις

To «Κρέας από σταφύλι» (Πόλις, 2010) της Σταυρούλας Σκαλίδη ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα στην αυγή του νέου έτους. Oι ήρωες του λογοτεχνικού κόσμου της Σκαλίδη, πίσω από τα σκληρά προσωπεία τους, κρύβουν προσεκτικά την ευαισθησία, την ανασφάλεια και τη δίψα τους για αγάπη. Επιζητώντας λανθασμένα την αποδοχή, προκαλώντας πόνο στους εαυτούς τους και στους άλλους, πάντα όμως «με πρόσχημα την αγάπη». 

Η συγγραφέας παίζει εύστροφα με τις λέξεις. Γραφή σχολαστική, ματιά συμπονετική, αλλά ταυτόχρονα και ειρωνική, με σαρκαστικό και θυμωμένο ύφος. Οι χαρακτήρες επιβιώνουν σ' έναν κόσμο με βία και ωμότητα, όπως σε προϊδεάζει και ο υπότιτλος του βιβλίου ("μια ιστορία ωμοφαγίας"). Βία που πηγάζει από τον ασφυκτικό οικογενειακό περίγυρο, τη μοναξιά και τη σκληρή κοινωνική περιθωριοποίηση. 

«Το καλοκαίρι την έβγαζε έξω και σε παγκάκια, δεν είχε πρόβλημα, αλλά το χειμώνα το κρύο δεν περνιότανε, όσες εφημερίδες κι αν γέμιζαν το σώμα τους. Η καλύτερη μόνωση. Ας χρησίμευαν κάπου και οι φυλλάδες, αφού ο κόσμος όλο και λιγότερο τις διαβάζει. Πάντα αυτές είναι το μονωτικό υλικό. Ανάμεσα στην εξουσία και σ’ αυτούς που την υφίστανται. Όταν κόβεται το αόρατο καλώδιο μεταξύ τους, ανθίζουνε φούντες οι χούντες. Και πάλι από την αρχή. Μέχρι να ξαναγίνει το καλώδιο. Γείωση για τη δημοκρατία».

«Μέσα σε τριάντα χρόνια η Ελλάδα πέρασε από τα διάσελα στα άσυλα. Τι ψάχνεις; Είκοσι χρόνια τόσα και εμείς στους δρόμους. Φύγαμε από τους τόπους μας. Βασανιστήκαμε στα μουγκά. Φαλιρίσαμε. Κι είμαστε τώρα βάρος. Της κυρίας Ελλάδας. ‘Άααλα! Άνοιξε κι άλλη μπουκάλα!’ (Πιάνει ένα κουτάκι μπίρα ο Νικηφόρος από την τσέπη του και τ’ ανοίγει.) Καταλαβαίνεις; Μείναμε μπουκάλα. Α, κοίτα ποιοι φέρνουν τ’ αμάξια τους εδώ κι αράζουνε. Χρυσά τα πλερώνουνε. Οι τίποτα. Τους βλέπεις; Γούνες, δερμάτινα, ασημικά απάνου τους με το κιλό. Έξω κούκλα και μέσα πανούκλα. Κοίτα με τι σιχασιά μας κοιτάνε. Άμα μπορούσαν θα μας αφανίζανε. Θα μας πατάγανε με το τζιπ, μην τους χαλάμε το ντεκόρ. Τη μόστρα. Ζούμε, ρε, κι εμείς. Ζούμε τα φτωχαδάκια. Οι μπατίρηδες. Ζούμε. Εκείνοι έχουνε τη ρόδα, εμείς έχουμε τα ρόδα. Στην ψυχή, ρε παιδάκι μου. Άκου με που σου λέω. Πρίγκιπες είμαστε. Από μόνοι μας. Άκου με. Άκου με, ρε φίλε», τράβαγε τραγουδιστά τις κουβέντες του ο Νικηφόρος κι έβγαλε από την τσέπη του μια φυσαρμόνικα. Μια στάλα πράμα και σείχτηκε ο τόπος. Γαλήνεψε το μέρος. Σωπάσανε οι δρόμοι. Γέμισε ο κόσμος. Καημό. Της φυσαρμόνικας. Ένα υποσχετικό βαλσάκι, παραπαπαπάμ πα παμ πα παμ, πήρε το μούχρωμα και το ‘κανε νύχτα. Βράδυ κρύο και βαρύ. Τα μαζέψανε σιγά σιγά και φύγανε για κανά κατάλυμα. Σέρνανε τις σακούλες και τα χαρτόκουτά τους. Tο βιος τους. Tο αβίωτο. Που με βία μετράει. Τους ανθρώπους. Κάτω από το όριο της επιβίωσης. Τη γη.»

Από τις εκδόσεις «Πόλις» κυκλοφορεί και το πρώτο βιβλίο της Σκαλίδη «Προδοσία και εγκατάλειψη» (2008), το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα από το περιοδικό «Διαβάζω». Το «Κρέας από σταφύλι» (2010) είναι το δεύτερο βιβλίο της.  Μέχρι λοιπόν να κυκλοφορήσει επόμενο βιβλίο, εσείς μπορείτε να αναζητήσετε τα δυο προηγούμενα, το αξίζουν.

Το blog της : scalidi.wordpress.com .

Σταυρούλα Σκαλίδη, Κρέας από σταφύλι, Πόλις

«Ομήρου Ιλιάδα» στο Θέατρο Χώρα, μια θεατρική εμπειρία...

(εκπληκτική αφίσα της παράστασης) 

Χτες βράδυ στο Θέατρο Χώρα, παρακολουθήσαμε την «Ιλιάδα» του Στάθη Λιβαθινού. Το ανυπέρβλητο ομηρικό έπος (24 ραψωδίες και 15.692 στίχοι) σε μια μεγάλη παραγωγή, ανεβασμένο στην εξαιρετική, βραβευμένη μετάφραση του Δ.Ν. Μαρωνίτη. Μια πραγματικά σπουδαία παράσταση. 

Εύστοχα σκηνοθετικά ευρήματα του Στάθη Λιβαθινού, με ερμηνείες που σε αφήνουν άφωνο, υπέροχη ζωντανή μουσική επένδυση και με τις λέξεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας να σε γεμίζουν πλούτο...  Μια καλοκουρδισμένη παράσταση που κερδίζει το στοίχημα με το θεατή και δεν τον κουράζει με τη μεγάλη χρονική της διάρκεια. Δίχως υπερβολή πρόκειται για ένα θεατρικό έπος, μια θεατρική εμπειρία...

Μπορούμε να πούμε ότι το έργο είναι μια ακόμη αφορμή για να κοιτάξεις ξανά «μέσα» σου. Να διαπιστώσεις πόσο μάταιος είναι ο κάθε πόλεμος, να συνειδητοποιήσεις τη δυσκολία της ένωσης, τον αιώνιο διχασμό της ελληνικής φυλής. Να επαναπροσδιορίσεις την αξία της συμφιλίωσης. Το φινάλε του έργου ίσως είναι ένα από τα πιο ουμανιστικά κείμενα που έχουν γραφτεί ποτέ... Αξίζει να σκύψουμε ξανά πάνω από αυτά τα κείμενα, γιατί κάπου χάσαμε την ουσιαστική επαφή στην πορεία μας.

Είχαμε την τύχη εχτές το βράδυ να παραβρίσκεται στο θέατρο Χώρα και ο μεταφραστής της Ιλιάδας και να κάθεται ακριβώς μπροστά μας. Στο τέλος της παράστασης, λίγο πριν αποχωρήσουμε, πήρα το θάρρος και στράφηκα προς το μέρος του κυρίου Μαρωνίτη και του είπα ένα εγκάρδιο "ευχαριστώ" για όλα όσα μας έχει προσφέρει. Έμεινα συγκλονισμένη από την αντίδραση του. Μου έσφιξε το χέρι και δακρυσμένος μου είπε εκείνος "ευχαριστώ". Ένας σπουδαίος φιλόλογος και μεταφραστής αρχαίων συγγραφέων, συγκινημένος από την αποδοχή του έργου του. Είναι λίγες οι φορές που βιώνεις τέτοιες θεατρικές στιγμές, είμαι ευτυχής που την έζησα... 

Η παράσταση «Ομήρου Ιλιάδα» επαναλαμβάνεται στο Θέατρο Χώρα, μετά από την Πειραιώς 260 και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από τις 12 Φεβρουαρίου έως και τις 9 Μαρτίου 2014. 

trailer παράστασης

Θέατρο Χώρα
Αμοργού 20, Αθήνα (Κυψέλη) , +0302108673945 ,
Διάρκεια (με ένα διάλειμμα): 225'

Παράταση των παραστάσεων έως τις 13 Απριλίου!

Μετάφραση: Δ. Ν. Μαρωνίτης
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνική Διασκευή-Επεξεργασία: Στάθης Λιβαθινός, Έλσα Ανδριανού με τη συμβολή των ηθοποιών της παράστασης
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική σύνθεση-Σχεδιασμός ήχου: Λάμπρος Πηγούνης
Αφίσα: Σάκης Στριτσίδης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Σύμβουλος για τη δραματουργία: Στρατής Πασχάλης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κινησιολογική προετοιμασία-Πολεμικές τέχνες: Σι Μιαο Τζιε Μάχιμος Μοναχός Σαολίν
Επιστημονικός σύμβουλος: Μενέλαος Χριστόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Pauline Huguet
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σοφία Γαλανάκη, Νεφέλη Μυρωδιά
Kρουστά: Μανούσος Κλαπάκης
Σύμβουλος για τη δραματουργία: Στρατής Πασχάλης
Επιστημονικός σύμβουλος: Μενέλαος Χριστόπουλος
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Τίνα Τζόκα
Βοηθός φωτιστή: Ηλέκτρα Περσελή
Ειδικές κατασκευές: Νεκτάριος Διονυσάτος
Επιμέλεια μακιγιάζ: Γιάννης Παμούκης
Κατασκευή σκηνικού: Lazaridis Scenic Studio
Παίζουν: Λευτέρης Αγγελάκης, Αργυρώ Ανανιάδου, Βασίλης Ανδρέου, Δημήτρης Ήμελλος, Νίκος Καρδώνης, Νεφέλη Κουρή, Γεράσιμος Μιχελής, Διονύσης Μπουλάς, Γιάννης Παναγόπουλος, Μαρία Σαββίδου, Χρήστος Σουγάρης, Άρης Τρουπάκης, Αμαλία Τσεκούρα, Γιώργος Τσιαντούλας, Γιώργος Χριστοδούλου
Ακούγονται οι μουσικοί: Ανδρέας Χατζηανδρέας (καβάλ, γκάιντες), Νίκος Παραουλάκης (νέυ), Βαχάν Γκαλστιάν (ντουντούκ), Γιώργος Κοντογιάννης (λύρα κρητική), Παντελής Παυλίδης (πολίτικη & αρχαία ελληνική λύρα), Αλέκος Βασιλάτος (κοντραμπάσο), Μανούσος Κλαπάκης (προηχογραφημένα κρουστά), Άρης Τρουπάκης, Λάμπρος Πηγούνης (ηλεκτρικές κιθάρες)

Massimo Listri. Φωτογραφική Αρχιτεκτονική, Μουσείο Μπενάκη

Massimo Listri. Φωτογραφική Αρχιτεκτονική,

 Μουσείο Μπενάκη, 

οδού Πειραιώς

Μπαρόκ παλάτια

εντυπωσιακοί εσωτερικοί χώροι

αναγεννησιακές βιβλιοθήκες

που σου κόβουν την ανάσα...

Μια έκθεση φωτογραφίας στο Μουσείο Μπενάκη όπου παρουσιάζεται μια επιλογή φωτογραφιών του Massimo Listri, η οποία περιλαμβάνει τις εικονικές του προοπτικές για τα μπαρόκ παλάτια, τους νεοκλασικούς εσωτερικούς χώρους και τις μοναδικές αναγεννησιακές βιβλιοθήκες.

Περισσότερο από απλή καταγραφή της αρχιτεκτονικής, ο Listri ανακαλύπτει εκ νέου τους ιστορικούς χώρους. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολλά δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει δημοσιεύσει πάνω από πενήντα βιβλία για την τέχνη και την αρχιτεκτονική. 

Παρατήρησα προσεκτικά τις φωτογραφίες, στάθηκα ώρα μπροστά τους... Μα ένιωσα ότι δεν μου αρκεί... Αντίθετα μεγάλωσε μέσα μου η επιθυμία να ταξιδέψω και να μεθύσω τη ματιά μου σε αυτά τα κτίρια. Να χαθώ στις μοναδικά εντυπωσιακές βιβλιοθήκες, εκεί που θριαμβεύει το ανθρώπινο πνεύμα και σε καλεί να αφεθείς στη μεγαλοπρέπεια, να σε μαγέψει η γνώση...

Επιμέλεια έκθεσης: Μάγδα Μπαλτογιάννη

Έως 16/03/2014

Μουσείο Μπενάκη

Οργάνωση Γη - "Κέντρο της Γης"

Η σημερινή δημοσίευση είναι αφιερωμένη στην "Οργάνωση Γη", μια νεοσύστατη ελληνική μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική οργάνωση που δημιουργήθηκε για να δώσει απαντήσεις σε σύγχρονους κοινωνικούς και περιβαντολογικούς προβληματισμούς.

Βρίσκεται σε μια υπέροχη έκταση στον Δήμο Ίλιου επί της Λεωφόρου Δημοκρατίας 67, εντός του Κτήματος Βασιλίσσης, στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης "Αντώνης Τρίτσης".

Σκοπός της είναι η ενημέρωση, εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω στα σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζει το περιβάλλον. Μέσα από την καθημερινή δράση και πρακτική, να συνεισφέρει στη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και τελικά στην καλύτερη διαβίωση και ανάπτυξη της κοινωνίας. Πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας και όμως νιώθεις σαν να έχεις διακτινιστεί κάπου εκτός Αττικής. 

Χάνεσαι σε αυτή την υπέροχη έκταση... Ακολουθούν φωτογραφίες...

Παρατηρήστε προσεκτικά. 

Όσοι αγαπάτε τη φύση, αξίζει σίγουρα να πάτε μια βόλτα με τους φίλους ή με τα παιδιά σας. Υπέροχες εγκαταστάσεις, όπου διοργανώνονται ενδιαφέροντα ψυχαγωγικά, βιωματικά και εκπαιδευτικά προγράμματα.  

Λειτουργεί από Τρίτη έως Παρασκευή από τις 9.00π.μ - 5.00μμ και τα Σαββατοκύριακα από τις 10.00 π.μ - 5.00π.μ.

Όπως επισημαίνουν και οι υπεύθυνοι : «Το Κέντρο της Γης έχει σκοπό τη διεύρυνση των οριζόντων των επισκεπτών του». Νομίζω πως το καταφέρνουν...

Ενδιαφέρουσα πληροφορία: Το "Κέντρο της Γης" προσφέρει δωρεάν εκπαιδευτικά σεμινάρια για ανέργους, ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης “Εισαγωγή στη Γεωργία”. Ίσως από τα πιο ενδιαφέροντα και ολοκληρωμένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή και μάλιστα εντελώς δωρεάν. Όσοι ενδιαφέρεστε, σπεύσατε να δηλώσετε συμμετοχή. 
Περισσότερες πληροφορίες - See more at: organizationearth.org

* Δες και αυτό το video :