Δες τι ωραία μπόρεσε ο Αργύρης Χιόνης να μιλήσει για τη ματαιοδοξία, για τις χαμένες μέρες, εκείνες που βουλιάζεις σε υποτιθέμενη νηνεμία. Δες πως μπόρεσε να περιγράψει την απελπιστική σιωπή και όσα επιμελώς αποκρύβει. Κάθε λέξη, μια αιχμή στις σιωπές.
Αυτές που απελπιστικά δυναμώνουν, πριν από την καταιγίδα.
Αυτές που απελπιστικά δυναμώνουν, πριν από την καταιγίδα.