14 Σεπτεμβρίου 2011

Σκακιστική νουβέλα, Stefan Zweig


Ένα από τα βιβλία που διάβασα το καλοκαίρι ήταν η Σκακιστική Νουβέλα, το τελευταίο έργο του Στέφαν Τσβάιχ, μια από τις πιο διαβασμένες νουβέλες του εικοστού αιώνα, η οποία δημοσιεύτηκε το 1943 στη Στοκχόλμη.

Στο πλοίο, με δρομολόγιο από τη Νέα Υόρκη στο Ρίο και το Μπουένος Άιρες, όπου αρκετοί Ευρωπαίοι επιβάτες, φεύγοντας μακριά από τη βία και τη σύγχυση του ναζισμού, αναζητούν καταφύγιο στην Αργεντινή και τη Βραζιλία ως τόπο εξορίας και ελπίδας, ο δρ. Μπ. αντιμετωπίζει σε μια παρτίδα σκακιού τον Μίρκο Τσέντοβιτς, παράξενο παγκόσμιο πρωταθλητή του σκακιού.
The Austrian writer Stefan Zweig (1881-1942). Photograph: Bettmann/Corbis

Ο συγγραφέας αναπτύσσει με αριστοτεχνικό τρόπο το θέμα του πνευματικού εγκλεισμού που δεν μπορεί να βρει διέξοδο μονάχα στην τρέλα. Ο δρ. Μπ., πριν ταξιδέψει, υπέστη από τους ναζί μια ιδιαίτερη φυλάκιση σ’ ένα εντελώς άδειο δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς τίποτα να μπορεί ν’ απασχολήσει ή να διασκεδάσει το μυαλό του, μέχρι που ανακάλυψε ένα εγχειρίδιο με παρτίδες σκακιού, άρχισε να αποστηθίζει και να ξαναπαίζει από μνήμης. Έχοντας εξαντλήσει τις πηγές του βιβλίου, το μυαλό του τον οδήγησε σε παρτίδες με αντίπαλο τον εαυτό του κι έτσι άρχισε να υποβάλλεται σε μια σχιζοφρενική διάλυση που επρόκειτο να αποβεί μοιραία.

 Poison on the Night Stand: Bodies of exiled Austrian author Stefan Zweig & his wife lying on bed, still holding hands, after they committed suicide together – Rio De Janeiro, Brazil – 1942

Πρόκειται για μια μεταθανάτια έκδοση, αφού ο συγγραφέας αυτοκτόνησε τον προηγούμενο χρόνο μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του στη Βραζιλία, τον τόπο όπου πήγε το 1940 αυτοεξόριστος. Πίστευε ότι η καταστροφή της Ευρώπης στη δεκαετία του ’40 σηματοδοτούσε την καταβαράθρωση του έργου του.

Στο αφήγημα απεικονίζεται η πάλη του πνεύματος και της φαντασίας - χαρακτηριστικά του παλαιού κόσμου - ενάντια στον εσωτερικό δαίμονα και την πεισματική λογική τής σύγχρονης βαρβαρότητας.

Μου θύμισε τη σκηνή από την ταινία του Ingmar Bergman "Η έβδομη σφραγίδα" με την παρτίδα σκακιού που παίζει ο Ιππότης με τον Θάνατο.


Bio Stefan Zweig : wikipedia.org

13 Σεπτεμβρίου 2011

Quiet Signs of Love


Μια ταινία μικρού μήκους, "Quiet Signs of Love", είναι η ιστορία ενός κοριτσιού και ενός αγοριού που ερωτεύονται. Αυτό θα μπορούσε να είναι κοινότοπο, μόνο που στην ιστορία το κορίτσι δεν μπορεί να ακούσει το αγόρι, γιατί είναι κωφό. Όμως παρά τις πολλές δυσκολίες ανάμεσα στους δύο κόσμους, πάντα υπάρχει μια χρυσή τομή. Τελικά ίσως αυτό που μας ενώνει είναι κάτι παραπάνω από τις λέξεις, ή όπως λέει και ο σκηνοθέτης, η αγάπη τα υπερβαίνει όλα. Aπό την ikonfilm σε σκηνοθεσία Γιάννη Νικολακόπουλου.


**Μου άρεσε πολύ η ταινία, σκέφτηκα
πόσο σπουδαίο είναι τελικά αν μπορείς να μπεις στη θέση του άλλου**

Quiet Signs of Love
amvrakia

12 Σεπτεμβρίου 2011

Σπανουδάκης στο Ηρώδειο...




Ήταν πραγματικά μια μαγική συναυλία, η προχθεσινή του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Ηρώδειο...  Πάνω από το θέατρο, το φεγγάρι φώτιζε ολόγυρα τη σκηνή και εμείς περίπου στο μέσο του, αφεθήκαμε στο ταξίδι των νότων του... Μια βραδιά γεμάτη γαλήνη, από εκείνες που σαν γιατρικό ηρεμούν το νου και τη ψυχή σου.




"έρχονται δύσκολοι καιροί,

απ' όλες τις μεριές θα μας χτυπάνε

και θα αντέξουν μόνο αυτοί

που μάθανε νωρίς ν' αγαπάνε"

Αυτοί οι στίχοι ήταν η εισαγωγή του προγράμματος... Κατά την επικύρωση του εισιτηρίου στην είσοδο του θεάτρου ο κάθε θεατής απόκτησε τον τελευταίο δίσκο του Σταμάτη Σπανουδάκη «Θέλω να ‘μαι πάντα μαζί σου». Παρουσιάστηκαν παλιές αγαπημένες συνθέσεις, νέες μελωδίες και ενορχηστρώσεις. Με την Ιροντίνα, τραγουδίστρια στις «Νύφες», με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη να ηγείται με το βιολί του της 12μελούς ορχήστρας εγχόρδων, τον Τσίκο στα τύμπανα και το Στέφανο Λαρεντζάκη στα κρουστά, το Νίκο Χατζόπουλο στο κοντραμπάσσο, το Δημήτρη Γιαννακάκη να αγκαλιάζει αυτό το ενορχηστρωτικό οικοδόμημα.


"Σήμερα"


"Ξαφνικός Έρωτας"


Ακόμη μια φορά, σκεφτόμουν πόσο σημαντική είναι η επαφή με τις τέχνες, πόσο απαραίτητο είναι να αφήνεις τη ψυχή σου να πετάξει, να διαφύγει, να ονειρευτεί... 

Ακόμη μια φορά, σκεφτόμουν πόσο σπουδαία είναι η φιλία, πόσο μπορεί να αλλάξει τη διάθεση μιας μέρας. Σε ευχαριστώ φιλαράκι για την όμορφη βραδιά και τη συντροφιά σου.

9 Σεπτεμβρίου 2011

μάνα είναι μόνο μία


...Η φύση ακολουθεί ανεπηρέαστη
τη ροή της ζωής..

Είχαμε γεννητούρια...πέντε γατάκια..
εξερευνούν, κοιτούν γεμάτα απορία...
...κάνουν τρελές γκριμάτσες,
παίζουν ασταμάτητα
ηρεμούν μόνο όταν είναι δίπλα στη μάνα τους
χώνονται στην αγκαλιά της...
εκεί βρίσκουν το φάρμακο, 
και το καταφύγιο τους...
εκείνη τα παρακολουθεί διακριτικά, τα βοηθά,
εκείνη ανοίγει στοργικά την αγκαλιά της
είναι συνέχεια κοντά, υπομονετικά
η αγάπη της μάνας υπάρχει αστείρευτη στη φύση.. 
μοναδική σπάνια ανεκτίμητη ουσία

...μάνα είναι μόνο μία...
Related Posts with Thumbnails