dimitris taxis

..από τοίχους..της Αθήνας..

..γκάζι..

..κεραμεικό..

..εξάρχεια..

..ψυρρή..

dimitris taxis

Θάνος Μικρούτσικος, Χρήστος Θηβαίος στο Σταυρό του Νότου...

Τι σχόλια μπορείς να κάνεις για μια τέτοια μορφή της ελληνικής μουσικής; Απλά κάθεσαι, κοιτάς, ακούς, απολαμβάνεις.. πότε σιωπηρά, πότε ψιθυρίζοντας, πότε χειροκροτώντας, κυρίως ταξιδεύοντας με τις νότες.. σε μνήμες.. σε στιγμές..γιατί οι άνθρωποι χάνονται, οι αναμνήσεις όμως ποτέ...

Ο Θάνος Μικρούτσικος μας ταξίδεψε εχτές το βράδυ, σε θάλασσες, σε χάρτες ναυτικούς, στην ποίηση του Νίκου Καββαδία, σε στιγμές του με τον Τσιτσάνη, σε συνθέσεις ιδιαίτερων τραγουδιών.. 
Σε ποιο να πρωτοσταθείς.. "Θεσσαλονίκη", "Ένα Μαχαίρι", "Ρόζα", "Ερωτικό", "Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί", "Οι 7 Νάνοι στο s/s Cyrenia", "Για το φτωχό Μπερτολτ Μπρεχτ", "Kuro Siwo", "Λύχνος του Αλαδδίνου", κ.α.

Οι 7 Νάνοι στο s/s Cyrenia

Ο Χρήστος Θηβαίος με μια φωνή, αληθινό...δυναμίτη.., που αγγίζει κατευθείαν μέσα στην ψυχή.. Ερμηνεύοντας τόσα πολλά και αγαπημένα τραγούδια.. 
"Ο Άμλετ της Σελήνης", "Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο" , "Ημερολόγιο", "Βροχή μου", "Ξημερωμα Στην Εθνικη", "Μικρή πατρίδα", "Πόσο πολύ σε αγάπησα", "Αυτούς τους έχω βαρεθεί" κ.α.

..πόσο πολύ σε αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις..

Η βραδιά έκλεισε με το "Γέλα πουλί μου, γέλα.. Είναι η ζωή μια τρέλα.." έτσι σε πείσμα αυτών των τοσο δύσκολων καιρών...
Γιατί "τίποτα δεν έχει αλλάξει, και τίποτα δεν (θα) είναι όπως παλιά.. Μένει όμως ακόμα ένα πείσμα, που δεν είναι συνήθεια μοναχά.. "

Ευχαριστώ πολύ τον Τάσο, την Λένα και τον Στέλιο για την όμορφη παρέα τους.. 

Μια φράση που "έμεινε" και στους 4 στο τέλος της βραδιάς,

 ήταν εκείνη που είπε ο Θάνος Μικρούτσικος, κατά την έναρξη του προγράμματος, 

"ο κόσμος υπάρχει μόνο όταν τον μοιράζεσαι.."

..Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο..

 Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο..

3. Δυστυχισμένοι οι πτωχοί τω πνεύματι, γιατί όπως ήταν πάνω στη γη, θα είναι και κάτω απ’ τη γη.

4. Δυστυχισμένοι όσοι θρηνούν, γιατί πια απόχτησαν τη θλιβερή συνήθεια του θρήνου.

5. Μακάριοι όσοι ξέρουν πως ο πόνος δεν είναι στεφάνι δόξας.

6. Δεν αρκεί νά ’σαι ο έσχατος για νά ’σαι κάποια μέρα ο πρώτος.

7. Ευτυχισμένος όποιος δεν επιμένει πως έχει δίκιο, γιατί κανείς δεν έχει, ή έχουν όλοι.

8. Ευτυχισμένος όποιος συγχωρεί τους άλλους καθώς κι εκείνος που συγχωρεί τον ίδιο τον εαυτο του.

9. Ευλογημένοι οι ειρηνοποιοί, γιατί δε θα καταδεχτούν τη διχόνοια.

10. Ευλογημένοι όσοι δεν διψούν για δικαιοσύνη, επειδή ξέρουν πως η μοίρα μας, αντίδικη ή σπλαχνική, είναι έργο της τύχης, της ανεξιχνίαστης.

11. Ευλογημένοι οι ελεήμονες, γιατί η ευτυχία τους θα είναι να ελεούν κι όχι να περιμένουν ανταπόδοση.

12. Ευλογημένοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί βλέπουν το Θεό.

13. Ευλογημένοι όσοι διώκονται για χάρη του δίκιου, γιατί τους νοιάζει περισσότερο το δίκιο απ’ ό,τι η ανθρώπινη μοίρα τους.

14. Κανείς δεν είναι το αλάτι της γης, μα και κανένας δεν υπάρχει που να μην ήταν σε κάποια στιγμή της ζωής του.

15. Ν’ ανάβει το φως του λυχναριού κι ας μην το βλέπει κανένας. Θα το δει ο Θεός.

16. Δεν υπάρχει εντολή που να μην παραβαίνεται, ακόμα και αυτά που λέω, κι αυτά που έχουν πει οι προφήτες.

17. Κείνος που θα σκοτώσει κινημένος απ’ το δίκιο, ή από κείνο που πιστεύει για δίκιο, δεν είναι ένοχος.

18. Οι ανθρώπινες πράξεις δεν αξίζουν ούτε για την κόλαση, ούτε για τους ουρανούς.

19. Να μη μισείς τον εχθρό σου, γιατί αν το κάνεις, γίνεσαι κατά κάποιον τρόπο σκλάβος του. Το μίσος σου, δε θα σε ικανοποιήσει περισσότερο από τη γαλήνη σου.

20. Αν σε βάλει σε πειρασμό το δεξί σου χέρι, συγχώρεσέ το· είσαι και σώμα και ψυχή και είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καθορίσεις το όριο που τα διαχωρίζει.

24. Να μη μεγαλοποιείς τη λατρεία της αλήθειας· δεν υπάρχει άνθρωπος που μέσα σε μια μονάχα μέρα, να μην είπε ψέματα φορές πολλές, έχοντας κάθε δίκιο.

25. Να μην ορκίζεσαι, γιατί ο όρκος είναι μονάχα έμφαση.

26. Να αντιστέκεσαι στο κακό, αλλά χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Σ’ αυτόν που θα σου χτυπήσει το δεξί μάγουλο, μπορείς να του γυρίσεις και τ’ άλλο, φτάνει να μην είναι ο φόβος που στο γυρίζει.

27. Εγώ δε μιλώ ούτε για εκδίκηση, ούτε για συγνώμη· η λησμονιά είναι η μόνη εκδίκηση και η μοναδική συγνώμη.

28. Το να κάνεις καλό στον εχθρό σου, μπορεί να είναι πράξη δικαιοσύνης και δεν είναι δύσκολο: να τον αγαπάς όμως, δεν είναι πράξη ανθρώπου, αλλά πράξη αγγέλου.

29. Κάνοντας καλό στον εχθρό σου, έχεις βρει τον καλύτερο τρόπο να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου.

30. Να μη μαζεύεις πλούτη εδώ στη γη, γιατί τα πλούτη γεννούν την απραξία, κι η απραξία τη θλίψη και την ανία.

31. Σκέψου ότι οι άλλοι είναι δίκαιοι, ή ότι θα μπορούσαν να είναι και, αν αυτό δεν ισχύει, το λάθος δεν είναι δικό σου.

32. Ο Θεός είναι πιο γενναιόδωρος από τους ανθρώπους, και θα τους μετρήσει μ’ άλλα μέτρα.

33. Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια σου στους χοίρους· αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις.

34. Ψάχνε, μόνο για νά ’χεις τη χαρά να ψάχνεις και όχι για τη χαρά πως βρίσκεις...

39. Η πύλη είναι εκείνη που διαλέγει, όχι ο άνθρωπος.

40. Μην κρινεις το δέντρο από τους καρπούς του, ούτε τον άνθρωπο από τα έργα του· μπορούσαν νά ’ναι και καλύτερα ή χειρότερα.

41. Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα νά ’τανε η άμμος πέτρα...

47. Ευτυχισμένος όποιος είναι φτωχός δίχως πίκρα και όποιος είναι πλούσιος δίχως αλαζονία.

48. Ευτυχισμένοι οι γενναίοι, αυτοί που δέχονται με τον ίδιο τρόπο τη συμφορά ή τις δάφνες.

49. Ευτυχισμένοι όσοι συγκρατούν στη μνήμη τους τα λόγια του Βιργίλιου ή του Χριστού, γιατί τα λόγια αυτά θα φωτίζουν τη ζωή τους.

50. Ευτυχισμένοι όσοι αγαπιούνται κι όσοι αγαπούν κι όσοι μπορούν να ξεπεράσουν την αγάπη.

51. Ευτυχισμένοι οι ευτυχισμένοι.

Από το βιβλίο: 
Χορχε Λουις Μπορχες, Ποιήματα, Μτφ. Καλομοίρης Δ., Ελληνικά Γράμματα, 1995.

Ακολουθεί ένα εκπληκτικό τραγούδι, 
εμπνευσμένο από το παραπάνω ποίημα,

απο τον Χ.Θηβαίο..

..ο βιολιστής του δρόμου..

Ο καιρός σαν να γίνεται επιτέλους λιγάκι φθινοπωρινός... 

Περνώντας μια βόλτα με το ποδήλατο από τη Δ. Αρεοπαγίτου. Η Ακρόπολη, έτσι ντυμένη στα σύννεφα.. 

Κατεύθυνση προς το Θησείο, έπειτα στροφή και πέρασμα από τον περιφερειακό του Φιλοπάππου, και πίσω προς το Κουκάκι.. Μια ωραία διαδρομή και κυρίως με ελάχιστα αυτοκίνητα..

Ένα χίπικο φορτηγό.. και 
το δικό μου όχημα.. :)

Αυτό όμως που κυρίως με κέρδισε σε αυτή τη βόλτα, ήταν ο παρακάτω κύριος.. 

Ένας βιολιστής του δρόμου, έπαιζε ακριβώς απέναντι από το Ηρώδειο.. 

Καθώς τον πλησίαζα, οι μελωδίες του σαν να με καλωσόριζαν..

Σταμάτησα λίγο μακρυά του.. άφησα το ποδήλατο.. και στάθηκα να ακούσω λίγο τη μουσική.. Παράλληλα τράβαγα μερικές φωτογραφίες το φθινοπωρινό πλέον τοπίο..

Δίχως να το αντιληφθώ, με πλησίασε, χαμογελαστός και ευδιάθετος, χαρίζοντας μου την παρακάτω μελωδία.. Βιντεοσκοπήθηκε..και ακολουθεί, μια στιγμή που η πόλη αλλάζει πρόσωπο και γίνεται πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη.. 

Στιγμές, σκηνές που τις περισσότερες φορές προσπερνάμε αδιάφοροι, είτε βιαστικοί..
Κρίμα δεν είναι; Έτσι νομίζω.. Να είστε καλά!