dispute

κάτι από το soundtrack της Amelie..
..να ξεκινήσει έτσι εδώ η εβδομάδα!..

Βραβεία World Press Photo 2010

Το World Press Photo είναι ο σημαντικότερος ετήσιος διεθνής διαγωνισμός δημοσιογραφικής φωτογραφίας. Διοργανώνεται από το 1955, με εικόνες δημοσιευμένες την προηγούμενη χρονιά σε εφημερίδες, περιοδικά σε όλον τον κόσμο.

Στο blog έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στην αξία της φωτογραφίας, εκτός από το εικαστικό της ενδιαφέρον, λειτουργεί και ως «ντοκουμέντο».

Έχουνε ήδη παρουσιαστεί, από τα αντίστοιχα περσινά και προπέρσινα βραβεία, κάποιες βραβευμένες φωτογραφίες. Μπορείτε να τις δείτε εδώ:
Βραβεία World Press Photo 2008
Βραβεία World Press Photo 2009

Ανακοινώθηκαν, οι καλύτερες περσινές φωτογραφίες που βραβεύτηκαν από την κριτική επιτροπή World Press Photo. Ακολουθούν κάποιες που επέλεξα..

Αυτή βραβεύτηκε ως η Καλύτερη Φωτογραφία της Χρονιάς που πέρασε.

Από τον Ιταλό Pietro Masturzo: Ιρανές διαδηλώνουν στις ταράτσες των σπιτιών τους στην Τεχεράνη μετά τα αποτελέσματα των ιρανικών προεδρικών εκλογών. «Η φωτογραφία δείχνει την απαρχή μιας μεγάλης ιστορίας. Δίνει άλλη διάσταση στις ειδήσεις. Σε αγγίζει τόσο οπτικά όσο και συναισθηματικά», δήλωσε ο πρόεδρος της επιτροπής.

Αυτή είναι η δική μου αγαπημένη.. Τα χρώματα, η ξεγνοιασιά στα πρόσωπα των παιδιών.. Σε μεταφέρει εντελώς αλλού, σίγουρα σε άλλες εποχές..

Το 1ο Βραβείο, κατηγορία Arts and Entertainment Stories για την Καναδή Kitra Cahana: Η Φάμπρικα των Χρωμάτων, στη Ρέινμποουλαντ του Νέου Μεξικού.. Αν μπείτε στο site, έχει περισσότερες από εκεί..

1ο βραβείο, κατηγορία Sports Action Singles για τον Βρετανό Gareth Copley: Στιγμιότυπο από αγώνα κρίκετ στο Λονδίνο.. Catch the moment!!

1ο Βραβείο, κατηγορία Sports Features Stories για την Αμερικανίδα Elizabeth Kreutz: "Η επιστροφή του Λανς Αρμστρονγκ"..

1ο βραβείο, κατηγορία Sports Features Singles για τον Αμερικανό Robert Gauthier: Οι οπαδοί των Yankee προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή του παίκτη των Angels, Χουάν Ριβέρα..

1ο Βραβείο, κατηγορία Portraits Singles για την Βρετανή Laura Pannack: Πορτρέτο ανορεξικού εφήβου

2ο βραβείο, κατηγορία Portraits Stories για την Ολλανδή Annie van Gemert: Η φωτογραφία τιτλοφορείται ως "Αγόρια και Κορίτσια".

2ο Βραβείο, κατηγορία Contemporary Issues Singles για τον Ιταλό Stefano De Luigi: Εικόνες ξηρασίας από τη βορειοανατολική Κένυα...

1ο Βραβείο, κατηγορία Nature Singles για τον Ούγγρο Joe Petersburger: "Κυνηγώντας την Αλκυόνα"..

2ο Βραβείο, κατηγορία News Singles για τον Αμερικανό David Guttenfelder: Με το πολύχρωμο μποξεράκι και τις σαγιονάρες του ορμά στην μάχη κατά των Ταλιμπάν ο στρατιώτης της δύναμης των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.

1ο Βραβείο, κατηγορία Sports Action Stories για τον Αμερικανό Donald Miralle Jr.: Στιγμιότυπο από το Ironman World Championship στη Χαβάη το 2009..

2ο Βραβείο, κατηγορία Arts and Entertainment Singles, για τον καταπληκτικό jr , για τον οποίο έχει ανέβει στο blog εκτενές αφιέρωμα..

Σκόπιμα δεν ανέβασα φωτογραφίες με σκηνές από πολέμους και πολιτικούς.. Όποιοι θέλετε μπορείτε να δείτε όλες τις φωτογραφίες πατώντας εδώ

Μπέρτολτ Μπρέχτ

Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ (Bertolt Brecht) υπήρξε ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Διακρίθηκε ως ποιητής, σκηνοθέτης και ως θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία.

Ο Μπρέχτ γεννήθηκε σαν σήμερα στις 10 Φεβρουαρίου 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής εταιρίας χάρτου. Η διαφοροποίηση του Μπέρτολτ Μπρεχτ ως προς τους ανθρώπους της τάξης του ξεκίνησε αρκετά νωρίς, όπως μπορούμε να καταλάβουμε και από το παρακάτω νεανικό ποίημά του:

«Μεγάλωσα σαν γιος καλοστεκούμενων / ανθρώπων. Οι γονείς μου μού φορούσαν / γιακά, μ' έμαθαν τις συνήθειες εκείνων / που έχουν υπηρέτες και με δίδαξαν / πώς να διατάζω. Αλλά, όταν μεγάλωσα / και είδα γύρω μου, οι άνθρωποι της / τάξης μου δεν μ' άρεσαν, το να διατάζω / δεν ήταν του γούστου μου, ούτε και το / να με υπηρετούν. Γι' αυτό εγκατέλειψα / την τάξη μου και συντρόφεψα με τους / μικρούς, φτωχούς ανθρώπους».

Στο σχολείο ο ατίθασος Μπρέχτ χλευάζει ανοιχτά τους καθηγητές του, γεγονός που συχνά τού κοστίζει ακριβά. Το 1917 γράφεται στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκαταλείπει τις σπουδές του και ξαναγυρίζει στο Άουγκσμπουργκ, όπου υπηρετεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο.

Εκεί θα βιώσει όλη την φρίκη του πολέμου. Οι κραυγές των τραυματισμένων, οι θρήνοι των ακρωτηριασμένων, θα του αφήσουν ανεξίτηλα σημάδια και θα εδραιώσουν μέσα του μια αταλάντευτα ειρηνόφιλη συνείδηση.

Τα έργα του αρχικά χαρακτηρίζονταν από πνεύμα καταδίκης του πολέμου, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920.

Οι θεατρικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν γρήγορα την καταξίωση, με το Βραβείο Κλάιστ (Kleist Prize, 1922). Υπήρξε αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ εξορίζεται: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον.

Μετά τον πόλεμο γυρίζει στο Βερολίνο και εγκαθίσταται στον ανατολικό τομέα του. Εδώ εργάζεται στο θέατρο. Συμπεριφέρεται σε όλους με την ίδια ευγένεια, κρατώντας μια απόσταση. Τις γνώμες των άλλων, ακόμη και τις έντονες κριτικές, τις άκουει σιωπηλός και προσεκτικός.

Οπως διηγείται ένας φίλος του, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν γεμάτα από προαισθήσεις θανάτου. Στις 15 Μαΐου 1955 ο Μπρεχτ έστειλε το παρακάτω γράμμα στη Γερμανική Ακαδημία Τεχνών: «Σε περίπτωση θανάτου μου δεν επιθυμώ να εκτεθεί πουθενά η σορός μου. Κατά την ταφή δεν πρέπει να γίνουν ομιλίες. Θα ήθελα να ταφώ στο νεκροταφείο δίπλα στο σπίτι μου, στη Σοσεστράσε».

Στις 17 Αυγούστου 1956 κηδεύεται στο νεκροταφείο Ντοροτέεν, στο Βερολίνο. Στο μνήμα του δεσπόζει ένας απέριττος βράχος με σκαλισμένο πάνω μονάχα το όνομά του: Bertolt Brecht.

Χωρίς τον Μπρέχτ, το θέατρο δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε..Τα έργα του, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά σήμερα προβάλλονται και τιμούνται περισσότερο παρά ποτέ.

Έχει γράψει όμως και εξαιρετικά ποιήματα..
Ακολουθούν κάποια.. αγαπημένα..

Κάποτε όταν θα ‘χουμε καιρό
Κάποτε όταν θα ‘χουμε καιρό
θα σκεφτούμε πάνω στις ιδέες όλων των μεγάλων στοχαστών
θα θαυμάσουμε τους πίνακες όλων των μεγάλων ζωγράφων
θα γελάσουμε μ’ όλους τους χωρατατζήδες
θα κορτάρουμε όλες τις γυναίκες

θα διδάξουμε όλους τους ανθρώπους.

Αν κρατούσαμε αιώνια
Αν κρατούσαμε αιώνια
Θ’ άλλαζαν τα παντα
Μια κι είμαστε όμως θνητοί
Πολλά παραμένουν στην παλιά τους μορφή.

Συνειδητοποίηση
Όταν ξαναγύρισα
είδα πως τα μαλλιά μου δεν είχαν ασπρίσει
και χάρηκα.

Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε
Τώρα μας περιμένουν
οι δυσκολίες των πεδιάδων

Αδυναμίες
Εσύ δεν είχες καμία
εγώ είχα μία:
αγαπούσα.

Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Τ' ότι έφυγε από σένα, δεν είναι απόδειξη
Ότι πολύτιμος δεν είναι. Παραδέξου το:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.

Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.
Έφυγε από σένα, γιατί υπηρετούσες μια καλή υπόθεση
Κι αυτός πήγε μια τιποτένια να υπηρετήσει. Παραδέξου το, όμως:
Έναν πολύτιμο άνθρωπο έχεις χάσει.

Εγκώμιο στη μάθηση
Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν (Free download) :

Θάνος Μικρούτσικος, "Μουσική πράξη στον Brecht", με τον Γ. Κούτρα
Ποιήματα του Brecht, Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη
Ο κύκλος με την κιμωλία
Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια
Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ
Ιστορίες του κ. Κόυνερ
Τα τουφέκια της κυρίας Καρράρ
Φως στα σκοτάδια

Πηγές:
wikipedia
Το βήμα

ομόνοια..;

Στην διονυσίου αρεοπαγίτου περπατάω..
..Στέκομαι..
ένα φύλλο κοιτώ..
το φωτογραφίζω..
"όμορφη πόλη", σκέφτομαι..
..την αγαπάω..πολύ..

Η ώρα περνά.. Ραντεβού στο κέντρο..
Στις 20.00..
μπαίνω στο μετρό..
Στάση Ομόνοια..
Το σκηνικό αλλάζει.., ανεβαίνω τις σκάλες..
δυσωδία φρικτή..

Κοιτώ φευγαλέα δεξιά..
..ένας μεγαλόσωμος άντρας..
...κατουράει στη μέση της πλατείας...
κοντά στις σκάλες του μετρό..

Βιάζομαι.. Προχωρώ..
..προσπαθώ να προσπεράσω, σιχαμάρα..
παιδιά πεσμένα κάτω..
..παιδιά δίχως επαφή..
..Άλλα παιδιά
ανταλλάσουν ναρκωτικά..
χέρι με χέρι..
..ο θάνατος κάνει πάρτυ..
..εδώ..
στο κέντρο της πλατείας
μπροστά στα μάτια όλων..
τριγύρω πολυτελή ξενοδοχεία..

Πόσο κοστίζει η βραδιά;
Πόσο κοστίζει η δόση;
Πόσο κοστίζει η ζωή;
..Τι δεν κοστίζει εδώ;..

Δήμαρχος υπάρχει;..
Που είναι;
Απόκριες έχουμε..
..σε κανένα καρναβάλι..
παρατεταμένα
..όλο το χρόνο..

..πλησιάζει ένα αγόρι..
..στην ηλικία μου..
μοιάζει χαμένος..
απλώνει το χέρι
"δώσε μου έστω ένα ευρώ"
Λύπη.
Μεγάλη.
"οι φίλοι με παράτησαν"
"δώσε κάτι δε θα σε πειράξω"
..χαμένες ζωές..

Παραδίπλα τσακωμοί,
άγριοι καυγάδες
στην "Ομόνοια"..
Τουλάχιστον αλλάξτε της το όνομα..
μετονομάστε τη σε
"νεκροταφείο ψυχών και σωμάτων"!