Green Design Festival.. εντυπώσεις..

Το Green Design Festival τελείωσε. Είχα υποσχεθεί ότι θα αναρτούσα φώτο και εντυπώσεις. Ήταν βέβαια η πρώτη χρονιά.. Ελπίζω να καθιερωθεί και συνεχώς να γίνεται καλύτερο..
Λοιπόν.. η ιδέα του φεστιβάλ ήταν έξυπνη, οι street artists πέρασαν κάποια μηνύματα.. Καιρός όλοι μας να αλλάξουμε συμπεριφορά προς το περιβάλλον πριν να είναι πολύ αργά…
Παρακάτω λίγα λόγια μαζί με εικόνες..

Στο σταθμό του μέτρο Μεγάρου Μουσικής.. Don’t panic..
Μόλις περάσαμε την είσοδο.. του Ecomuseum στο Σύνταγμα.
ναι, είμαστε ακριβώς ..εκεί!!
Το μήνυμα της γης μέσα στη λεκάνη.. ο καθένας νομίζω το αντιλαμβάνεται…
..βιβλιοθήκη με βιβλία, κόμικς, περιοδικά για τη φύση.. Σίγουρα όχι μεγάλη ποικιλία, αλλά για πρώτη χρονιά του φεστιβάλ κάτι ήταν.. ;)
..μέσα από λεζάντες και φωτογραφίες, ‘περνούσαν’ αρκετά μηνύματα. Αρκεί να έχεις τη διάθεση να τα διαβάσεις..
Σας παρουσιάζω μερικά από αυτά εδώ..






..υπερμεγέθη τετράδια όπου μπορούσες να γράψεις τις ιδέες – προτάσεις σου..

...μια μικρή έκθεση φωτογραφίας

..η ομορφιά της φύσης

..και η παρέμβαση του ανθρώπου..

..ιδέες για δημιουργίες από άχρηστα αντικείμενα..

βάζο...

μολυβοθήκη...

Διακρίνοντας τις κλιματικές αλλαγές, βλέποντας πόσο καταστροφικοί είμαστε ως προς το ίδιο το «σπίτι» μας....ας αλλάξουμε την καθημερινή συμπεριφορά μας προς το περιβάλλον!!

Κλείνω το post με κάποια λόγια μιας λεζάντας του festival :
«η απάντηση είναι στο χέρι του καθενός από εμάς, ως μοναδικό άτομο. Διαφορετικά, μπορεί μια μέρα να γίνουν οι άνθρωποι το αξιοθέατο για τους πιγκουΐνους.»

Αφιερωμένο...στους bloggers που μένουν εκτός των Αθηνών..
Κυρίως όμως στον tovene592, που σε εκείνη την ανάρτηση, είχε ζητήσει : «φωτογραφίες ή έστω τις εντυπώσεις σου και για εμάς που είμαστε μακριά!» :)) !!!

Καλή εβδομάδα σε όλους!!

...η εικόνα της ‘άλλης’ Ελλάδας!

Στα σχόλια του προηγούμενου post υπήρξε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με κάποιους από εσάς.

Οι περισσότεροι συγκλίναμε στην αξία των σημερινών νέων και πόσο σημαντικό είναι να έχουν στήριξη, προσοχή.
Πραγματικά είναι πολύ σπουδαίο να ξέρεις πως μέσα στην γενικότερη καταχνιά κάποιοι όντως διαφοροποιούνται, απέναντι στις όποιες αντιξοότητες και οραματίζονται κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο..!

Το χειρότερο είναι η ισοπέδωση, το να κόβεις τα «φτερά» τους και η απογοήτευση!

Η βράβευση του Νίκου Πασσαλή, του 17χρονου μαθητή από τη Θεσσαλονίκη μου έδωσε πολύ χαρά! Πιστεύω ότι στην γενικότερη κατάσταση του ‘σήμερα’, τέτοιες ευχάριστες ειδήσεις, αξίζουν να αναδεικτούν!!

Για όσους δεν το διάβασαν, ο Νίκος Πασσαλής κέρδισε το πρώτο ειδικό βραβείο του ΕIROForum (της κοινοπραξίας των επτά μεγαλύτερων επιστημονικών και ερευνητικών κέντρων της Γηραιάς Ηπείρου), ένα βραβείο που ισοδυναμεί με ταξίδι στο «όνειρο», με μια επίσκεψη στο CERN της Γενεύης.

Την ιδέα για την εφεύρεση του, την εμπνεύστηκε από ένα blog (!!!!), όταν διάβασε ότι οι υπολογιστές των 100 δολαρίων είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός κατανεμημένου συστήματος υπολογιστών. Αυτό του κέντρισε το ενδιαφέρον και θέλησε να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Μαθητής ακόμη στην τρίτη τάξη του 2ου Λυκείου Νεάπολης Θεσσαλονίκης, άρχισε να «ασχολείται» με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές από την ηλικία των 3 ετών. Γεννήθηκε το 1991. Λίγο πριν οι γονείς του είχαν αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον οποίο «αποδόμησε» όταν πήγαινε στο δημοτικό για να…εξερευνήσει το εσωτερικό του..

Πάνω στο project του δούλεψε 12 ολόκληρους μήνες, καθώς απαιτούσε ευρεία και συνδυασμένη γνώση hardware και software.

Η ιστορία του 17χρονου Νίκου από τη Θεσσαλονίκη ξεφεύγει από το προσωπικό και αγγίζει το γενικό. Γιατί η ιστορία του Νίκου δεν είναι μοναδική. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που υπερβαίνουν την τετριμμένη εκπαιδευτική καθημερινότητα και κατορθώνουν σημαντικά πράγματα. Δυστυχώς όμως τα περισσότερα δεν θα τα γνωρίσουμε ποτέ!

Κάποια από αυτά τα παιδιά ίσως να σπουδάσουν στο εξωτερικό -όσα θα έχουν την οικονομική δυνατότητα- και να βρεθούν στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της υφηλίου...

Το θέμα είναι όμως, τι κάνει η Ελλάδα για όλα αυτά τα παιδιά; Θα μπορέσει να αξιοποιήσει ως χώρα αυτά τα μυαλά, θα μπορέσει να τα κρατήσει στο δημόσιο πανεπιστήμιο;

Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι αισιόδοξες.

Και αποκαλύπτουν μία από τις σοβαρότερες παθογένειες του εκπαιδευτικού και του πολιτικού μας συστήματος.

Στην εποχή της απαξίωσης των πάντων η απάντηση τελικά βρίσκεται στους δρόμους που χαράσσουν οι άνθρωποι με τον κόπο τους.

Κι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τύχουν -επιτέλους- της προσοχής όλων μας..

Κλείνω με ένα μήνυμα του Νίκου:

«Για την επιστήμη τίποτα δεν είναι αδύνατο. Με υπομονή και επιμονή μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Το μόνο όριο είναι η φαντασία μας..»

ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ στον Νίκο...

Επίσης, ο ελληνικός επιστημονικός κόσμος, που μοχθεί εκτός συνόρων χωρίς τη βοήθεια της Πολιτείας, βραβεύθηκε χθες στο πρόσωπο του διακεκριμένου επιστήμονα Ιωσήφ Σηφάκη, ο οποίος διαπρέπει εδώ και χρόνια στη Γαλλία.

Με ειδική τελετή στο Μέγαρο των Ηλυσίων, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί απένειμε στον ελληνικής καταγωγής ερευνητή στον τομέα της Πληροφορικής το βραβείο «Turing 2007».

Το εν λόγω βραβείο απονέμεται από το 1966 και θεωρείται το «Νόμπελ της Πληροφορικής».

Ο κ. Σηφάκης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης, διευθύνει σήμερα το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας (CNRS) της Γαλλίας και είναι ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag της Γκρενόμπλ. Βραβεύθηκε (μαζί με τους Αμερικανούς επιστήμονες Εντμουντ Κλαρκ και Αλεν Εμερσον) για την ανακάλυψή του που αφορά στην τεχνική της μοντελοποίησης συστημάτων «model checking». Πρόκειται για ένα σύνολο τεχνικών «αυτόματης επαλήθευσης δυναμικών συστημάτων ηλεκτρονικής ή πληροφορικής προέλευσης».

Πηγές άρθρων από: Εδώ και από Εδώ

χώρα αφιλόξενη..

Πόλη δίχως πάρκα, δίχως πράσινο, με καμένα δάση να περικυκλώνουν τον ορίζοντα της..
Σπίτια κλουβιά, ο ουρανός κρυμμένος.. Αν σηκώσεις ψηλά το βλέμμα, μόλις που βλέπεις τον ουρανό..
Το βράδυ δε θα δεις τα αστέρια, είναι και αυτά κρυμμένα…
Η αρχιτεκτονική που καθιέρωσαν οι παλαιότερες γενεές κατακρεούργησε την πόλη.., συντελώντας στη μηδενικότητα της ποιότητας της ζωής της..

Τα παιδιά περιορίζονται στις κατ’ επίφαση ‘παιδικές χαρές’..

Οι νέοι αυτής της πόλης αν χρησιμοποιούν ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους αισθάνονται πως κάνουν κάτι επαναστατικό.. το αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, σε εμάς φαντάζει επανάσταση!..

Το πιο ανησυχητικό? Πως δυστυχώς είναι..

Η μόνη αλήθεια σε αυτή τη πόλη βρίσκεται στα συνθήματα των τειχών της. Όσες φορές περπατώ στο κέντρο.. τα συνθήματα με τα μηνύματα με συνεπαίρνουν. Σε αυτά υπάρχει η πιο έξυπνη, η καλύτερη σάτιρα της πόλης!!
Το θέμα είναι πόσοι «βλέπουν» γύρω τους όταν περπατούν.. πόσοι αντικρίζουν την αλήθεια, πόσοι έχουν το ‘βλέμμα’ για να δουν. Νομίζω ότι η αποβλάκωση και η αποχαύνωση έχει πλέον «κάψει» την κρίση και την όραση των περισσοτέρων..

Οι μεγαλύτερες γενεές κατηγορούν τους νέους..
Θα ήθελα για λίγο να αντικρίσουν τον εαυτό τους.. Να θυμηθούν τις αλάνες που έπαιζαν αυτοί ως μικροί, το χώμα… Να σκεφτούν πως μπορεί να αισθάνεται σήμερα ένα μικρό παιδί.. ή πως ένας 20αρης (και βάλε.. λίγο ακόμα) με ένα μέλλον γεμάτο αβεβαιότητα, σε ένα κράτος οικονομικά κατεστραμμένο..

Με την αγωνία του να ‘παίζεται’ ανάμεσα σε συμβάσεις χρόνου, δουλεύοντας δίχως ένσημα τις περισσότερες φορές, τρομοκρατημένος, γνωρίζοντας πως εκεί πλέον δεν πρόκειται για παιχνίδι, αλλά για αιματοβαμμένη αρένα…που άνετα οι υπόλοιποι θα του πρόσφεραν τη θέση τους.

Ο νέος του σήμερα.. έχει ευαισθησίες. Έχει χάσει όμως για πάντα την εμπιστοσύνη του. Έχει πάψει να πιστεύει στο οτιδήποτε.

Γιατί εσείς του κλέψατε τα όνειρα.
Φανήκατε σκληροί μαζί του και αυτός σας γύρισε την πλάτη..
Αναρωτιόσαστε .. ‘γιατί είναι τόσο διαφορετικοί, σκληροί οι νέοι..’

Γιατί τους παραδώσατε ένα κράτος ρημαγμένο, παίξατε με ‘χαρτιά’ σημαδεμένα.. και τους δώσατε τη σκυτάλη σε έναν αγώνα πουλημένο εξ’αρχής.. Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας..

Οι νέοι είναι ήδη σε κατάσταση κρίσιμης ανάγκης..
Όταν μας έλεγαν ότι η Ολυμπιάδα ήταν «μια φορά για μια ζωή», μάλλον εννοούσαν ότι το χρέος της θα μας ακολουθεί για πολλά χρόνια ακόμη…
Διάβαζα κάπου ότι κάθε μωρό από τη στιγμή που γεννιέται έχει χρέος περίπου 20.000ε προς το κράτος…

Οικονομική κρίση, αγώνας για τα αυτονόητα, μελαγχολία, προβληματισμός, κατήφεια, όνειρα που θα μείνουν για πολλούς ‘όνειρα’ και μόνο..

Ελπίδα υπάρχει?
Ποια είναι η λύση για το αύριο μας?
Και πριν μου πείτε «ο καθένας να κάνει το καλό στη δική του καθημερινότητα»..
Ναι οκ.. το ερώτημα που θέτω.. υπάρχει μια λύση καθολική?
Ακούει κανείς πολιτικός; Μπορεί κάτι να μας βγάλει από το πνευματικό λήθαργο, από την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε?...

Θα γίνει κάτι, όσο έχουμε ακόμα ελπίδες και όνειρα.. ή στο τέλος θα διαψευσθούν και αυτά;

ας παίξουμε!!...

Μετά από αρκετό καιρό.. ήρθε και η στιγμή για παιχνίδι!
2 σε 1!!!

Πρώτο..

Η αγαπητή clockworkplum, με κάλεσε να παίξω στο παρακάτω παιχνιδάκι..

Α. Η επιλογή της κάθε φράσης από τον κάθε μπλόγκερ να μην ξεπερνά τις τρεις λέξεις και να επιλέγεται από τους χρήστες με όσο το δυνατόν τυχαίο copy/paste. Β. Δεν έχει σημασία αν στο τέλος η πρόταση ή η παράγραφος βγάζει νόημα. Αυτό είναι και η πλάκα! Αποφύγετε να "ωραιοποιήσετε" το αποτέλεσμα, και αφήστε την ως έχει. Γ. Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε φράσεις από ήδη επιλεγμένους μπλόγκερ.

Επειδή τα παιχνίδια έχουνε περισσότερο πλάκα όταν αλλάζεις τους κανόνες.. τελικά δεν επέλεξα μόνο τρεις λέξεις, αλλά φράσεις..

Λοιπόν:

Δεν βρίσκω λόγια μα δε με νοιάζει ..... σκέφτομαι τον Μπετόβεν ...... Γκρίζο το τοπίο οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά από όλα. Μοναδικό φως στο βαρύ αυτό κλίμα οι δραστηριότητες κάποιων παιδιών....... μ΄ ένα ποδήλατο....με παγωμένα μάγουλα και ζεστή καρδιά ...... μόνο να δω τι λένε αυτές οι περίφημες μπυρίτσες της ...... Είναι ροκ η ζωή .... αρκεί να πιστέψεις σε ένα θαύμα κι αυτό θα πραγματοποιηθεί...

Οι παραπάνω φράσεις προέρχονται από αντίστοιχες αναρτήσεις των: ceralex, veloudo, dyosmaraki, αθηνά, kikop80, Μαργαρίτα, Μαρία Τζιριτα.
Τους προσκαλώ να παίξουν, εφόσον βέβαια το επιθυμούν..

Δεύτερο..

Από τον lockheart προσκλήθηκα και εγώ στο 'παιχνίδι συγκίνησης από οποιοδήποτε λόγο'. Εδώ καλούμαστε να παραθέσουμε ένα video, κείμενο, στίχο, τίτλο από ταινία ή απόσπασμα αυτής, ή ότι μας έχει συγκινήσει και αν επιθυμούμε να αναφέρουμε και τον λόγο.

Πάρα πολλά πράγματα μπορούν να με συγκινήσουν.. Η επαφή με τη φύση, ένα έργο, μια φωτογραφία, ένας στίχος, μια καθημερινή απλή χειρονομία, το οτιδήποτε! Θα αρκεστώ στο να σας παραθέσω απλά ένα τραγούδι που όποτε το ακούω πραγματικά με συγκινεί πολύ. Ο λόγος είναι προσωπικός και δε θα αναφερθεί..



Καλώ να παίξουν στο παιχνίδι, εφόσον το επιθυμούν οι αγαπητοί: nefelli , fegia , mareld, Παν.Ραμμης , Κ.Υ.Π WALKING , Ναταλία , nikiplos , ανασαιμιά , ενα γελαστο απογευμα , μαργαρίτα , ilive2loveme, leondokardos , Εκτορας , βιολίστρια.