15 Απριλίου 2010

"σπάσιμο" νεύρων..

ο ουρανος σημερα το πρωι..


Οι προηγούμενες μέρες ήταν εντελώς διαφορετικές, καθώς μέχρι σήμερα νοσηλευόμουν στο Ασκληπιείο της Βούλας. Το μεσημέρι του Σαββάτου, γλίστρησα και έσπασα το χέρι μου.

Είναι πραγματικά να μη βρεθείς σε ανάγκη περίθαλψης σε αυτή τη χώρα. Μεσημέρι Σαββάτου στα επείγοντα του Ασκληπιείου της Βούλας. Η κατάσταση εκεί χαοτική.. Χαρτί προτεραιότητας. Αναμονή σε σειρά με ανθρώπους με σπασμένα πόδια, χέρια, κλπ..

Φτάνει η στιγμή να σε δει ο γιατρός. Συμπλήρωμα ονόματος, ηλικίας και σημείο ατυχήματος. Έπειτα άλλη αναμονή, ουρά στη γραμματεία. Σφραγίδα και συμπλήρωμα των υπολοίπων στοιχείων.
Άλλη αναμονή στο ταμείο. Έπειτα άλλο χαρτί προτεραιότητας και αναμονή για ακτινογραφία. Ξανά αναμονή για αποτελέσματα. Ήδη για αυτά είχανε περάσει σχεδόν 4 ώρες, σε περιπτώσεις για ανάγκη άμεσης ιατρικής περίθαλψης. Αναμονή ξανά στην ουρά για να σε εξετάσει επιτέλους γιατρός. Απλά μια επίσκεψη σε δημόσιο νοσοκομείο σε φέρνει αντιμέτωπο με τον πλήρη σουρεαλισμό αυτής της χώρας.

το κρεββατι μου τις προηγ. μερες..

Σπάσιμο χεριού και δυστυχώς ανάγκη χειρουργείου.
Το οποίο έγινε την Τρίτη, πρωί.

Όπως καταλαβαίνετε, κάποια πράγματα, για όσο διάστημα θα χρειαστεί μέχρι να αναρρώσω πλήρως, θα ανατραπούν στην καθημερινότητα μου.

..ενα λουλουδι που μου φερε ενας κυριος λιγο
πριν μπω στο χειρουργειο..

Σίγουρα κ στο blogging. Είχα ιδέες, ήθελα να ανεβάσω posts με αφιερώματα, πράγματα που παρακολούθησα, αλλά τώρα αυτό γίνεται δύσκολο.

Δε θα μπορώ να απαντώ σε σχόλια – γιατί ο πόνος είναι αρκετός.
Δε θα χαθούμε, θα διαβάζω αναρτήσεις σας, σχόλια και ότι αισθάνομαι θα το αναρτώ.

Ακούγεται τετριμμένο, μα πραγματικά όσα βλέπεις, συναντάς σε νοσοκομεία, αν έχεις τη ματιά κ την καρδιά ανοικτή, μπορούν να σου ανατρέψουν νοοτροπίες.. Ιστορίες ανθρώπινες, πόνο, περίεργα παιχνίδια, ανθρώπινο μεγαλείο από κάποιες συμπεριφορές.

..και οι στιγμές που ξεχωρίζουν οι φίλοι, οι άνθρωποι και συγκίνηση αισθάνεσαι όταν βρίσκονται δίπλα και σε επισκέπτονται.. Δύναμη νιώθεις να σου δίνουν σαν τη χάνεις..

Να είστε όλοι καλά!

Υγ Ο Μάνος Ξυδούς με τις δημιουργίες του, συντρόφευσε την εφηβεία μου. Δεν έχανα συναυλίες των ΠΥΞ ΛΑΞ.. Μάνο ευχαριστούμε, καλό σου ταξίδι..

10 Απριλίου 2010

le petit nicolas

Άς αλλάξουμε κλίμα.. Σκέφτηκα να ανεβάσω για μια ταινία που την είδα πριν καιρό και μου είχε φτιάξει την διαθέση!

Η κινηματογραφική μεταφορά του "Μικρού Νικόλα".
Ο μικρός Νικόλας (γαλλ. Le petit Nicolas) είναι δημιούργημα του (σεναριογράφου) Ρενέ Γκοσινί (Rene Goscinny) και του (σκιτσογράφου) Ζαν Ζακ Σανπέ (Jean-Jacques Sempe).


Πρόκειται για τον κεντρικό ήρωα της σειράς βιβλίων "Οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα", τις οποίες διάβαζα (ανάμεσα σε άλλες) με μανία ως παιδί! Ακόμη θυμάμαι τα εξώφυλλα και τα σκίτσα τους..


O Νικόλας είναι ένα ατίθασο, αλλά χαριτωμένο παιδάκι που ζει με την οικογένειά του και τους φίλους του σε κάποια πόλη της Γαλλίας τη δεκαετία του 1950.

Οι ιστορίες δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1956-1964 στη βελγική εφημερίδα Le Mystique και (από το 1959) στις γαλλικές Sud Ouest και Pilot.

Όσο περίεργο κ αν σας φανεί, οι σκανταλιές και η αθωότητα του μικρού Νικόλα και των φίλων του, με έκαναν να ξεφύγω..
Ευχάριστη, ανάλαφρη ταινία!
Όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για μεγαλύτερους..



Μπορείτε να την κατεβάσετε (μέσω rapidshare) από ΕΔΩ.

9 Απριλίου 2010

Kabuli Kid


Σήμερα στο Cine Φιλίπ, ειδική προβολή της ταινίας "Kabuli Kid, To Μωρό της Καμπούλ". Μια κίνηση για την ενίσχυση της πονεμένης οικογένειας του νεαρού Αφγανού, Χαμί Νατζαφί, που σκοτώθηκε από την έκρηξη βόμβας στις 28 Μαρτίου.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, ωστόσο θα υπάρχει ένα κουτί, όπου ο καθένας θα μπορεί να συνεισφέρει ό,τι μπορεί. Το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα δοθεί εξ ολοκλήρου στην μητέρα του θύματος, κυρία Ζάχρα Νατζαφί, η οποία έχασε το αγόρι της κι ένα κορίτσι της θα μείνει (όπως όλα δείχνουν) τυφλό.
Μια ελάχιστη, συμβολική κίνηση. Mια συγνώμη σε αυτή τη μάνα.

Παρασκευή, 9 Απριλίου 2010
Cine ΦΙΛΙΠ
Θάσου 11, Πλ. Αμερικής

ΩΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ
18.30, 20.30 & 22.30
Τηλ: 210-8612476
Οδός Θάσου 11, περιοχή Πλατεία Αμερικής

Από το blog της Ρίτσας Μασούρα

6 Απριλίου 2010

κάδρο

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη γαλήνη από το
να αντικρίζεις τον ορίζοντα της θάλασσας..

..είτε το βυθό της..
..να τριγυρνάς ανάμεσα σε λουλούδια ειδικά τέτοια εποχή..
..που η φύση γιορτάζει..
..όμορφοι σχηματισμοί, χρώματα, αρώματα..
..που παρακινούν το μυαλό σε δημιουργικές σκέψεις, παραλληλισμούς..
..η φύση σε μια αστείρευτη δημιουργία..
που μέχρι και εμένα, μια εξαρτημένη από την πόλη.., μπόρεσε να ξελογιάσει..
..σε τέτοιες θετικές και γούρικες εικόνες περιπλανήθηκα τις προηγούμενες μέρες..
..και αργά τα βράδια, ξύλα στο τζάκι και όμορφες μουσικές..
..φίλοι έρχονται και σε γεμίζουν αγκαλιές..
..ευχές πολλές, αγάπη για τη ζωή..
..και πόσο σημαντικό όταν είναι δίπλα σε δυσκολίες..
..και πόσο όμορφο όταν με το καιρό ξεχωρίζουν..
..να αισθάνεσαι πως σε αγαπάνε όπως ακριβώς είσαι, για αυτό που είσαι..

..μια ζωή που μοιάζει σαν τροχιά στα σύννεφα..
..μα πόσο γρήγορα περνάει..
Τι κρίμα να τη γεμίζουμε με τόσα άγχη..
Πόσο κρίμα ειδικά νέοι..

Και σε σκέφτηκα αυτές τις μέρες..
που έφυγες νωρίς..
και δε πρόλαβες να χαρείς μαζί μας,
δε πρόλαβες να διαβάσεις αριστουργήματα του κόσμου,
δε χάρηκες αγκαλιές, θάλασσες, λουλούδια και αρώματα..
και είμαι σίγουρη πως αν ήσουν εδώ..αυτά θα ήθελες και εσύ..
και είμαι σίγουρη πως αυτά θα μου έλεγες να ζήσω..

και είμαι σίγουρη πως δε θα πίστευες πως έχω εμπλακεί..
..για σκέψου.. ένα κάδρο σου χαρίστηκε..
από κάποιον άγνωστο θεό.., δεν ξέρω ποιον και το γιατί..
μάλλον ποτέ δε θα το μάθω..
μα σκέψου.. έχεις ένα κάδρο.. στη ζωή σου..
..στο χέρι σου είναι ποιους θα συμπεριλάβεις μέσα σε αυτό..
..από σένα εξαρτάται ποιοι από όσους σε προσεγγίζουν θα πλαισιώσουν
το σύνολο της ζωής σου και πόσους θα αφήσεις απέξω..
..στο χέρι σου είναι που θα το τοποθετήσεις..
με τι είδους τοπία θα γεμίσει, τι μουσικές θα έχεις ως υπόκρουση..
πως θα διασκεδάζεις, τι θα διαβάζεις,
πως θα γεμίζεις κάθε ελεύθερο χρόνο,
ποια χρώματα τελικά θα κυριαρχήσουν... αν θα μείνεις στο γκρίζο ή θα αναζητήσεις την πολυχρωμία τριγύρω.. Η ομορφιά υπάρχει ακόμη,
την αναζητάς;;..

Σίγουρα δε θα χωρέσει μια ολόκληρη ζωή στον πίνακα σου..
Κάποιες στιγμές θα αφήσεις απ' έξω..


αν μείνεις σε σχέσεις, που δεν εκτίμησαν την αξία σου, την φιλία,
την παρουσία σου, την εργατικότητα σου,
σε όποιους έβαλαν άλλα, πιο πάνω από αυτά..
..επέλεξε ποιες στιγμές θα γεμίσουν το κάδρο σου..

Μόνο κάποιες πινελιές θα τον καθορίσουν..

..Πάρτο και μετακίνησε το..
Καιρός να του αλλάξεις τώρα φόντο..
Γέμισε το κάδρο της ζωής σου με γέλια και θάλασσες..
με αγκαλιές, με φίλους, με μάτια όλο σπίθα, με τρέλα..
με χρώματα, με αλήθεια, με αρώματα, με ζεστασιά..
δίχως έννοια σε ποιους θα αρέσει,
..για όσο κρατήσει..

31 Μαρτίου 2010

..καλή ανάσταση..

..ζωγραφισμένη πεταλούδα σε τοίχο της Πλάκας..

"Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου,
η ζωή το λέει πεταλούδα.
"
Λάο Τσε, 6ος αιώ. π.Χ.


Είναι σίγουρα πολύ δύσκολες οι μέρες που διανύουμε..
Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, μα επιπλέον μια ευρύτερη κρίση αξιών που δυσχεραίνει τα πάντα..

Στις δυσκολίες, οφείλουμε όλοι μας να βρούμε διεξόδους, αντιστάσεις και τρόπους για να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας και την αλήθεια μας.


Η ζωή μας δεν είναι αιώνια, και όλοι είμαστε ευάλωτοι.
Αν υπάρχει κάτι που μετουσιώνει τη στιγμή σε αιωνιότητα, είναι μονάχα η αγάπη.
Η αγάπη σε κάθε της έκφραση..

Η αξία του πρόσκαιρα "ισχυρού", "δυνατού" (γιατί όλα είναι πρόσκαιρα σε αυτή τη ζωή) έγγειται στο να προσφέρει ένα χέρι βοήθειας στον αδύναμο, όταν θα χρειαστεί.

Διαφορετικά τι νόημα έχει η όποια εξουσία του; Αν δεν το κάνει, τότε χάνει κάθε ουσία. Εκμηδενίζεται στιγμιαία..


Σε τόσο δύσκολες εποχές, η επικοινωνία είναι λυτρωτική. Kαι μια τέτοιου είδους επικοινωνία, πιστεύω πως προσφέρει το blogging.

Σας ευχαριστώ για όσα μοιραστήκαμε όλο αυτό το διάστημα μέσω του blog, με τα σχόλια σας και τα emails σας. Υπήρξαν στιγμές που βοηθήσατε περισσότερο από όσο φαντάζεστε. Ιδιαίτερα ευχαριστώ κάποιους που έχετε έρθει πιο κοντά μου, είστε αρκετά σημαντικοί..

Σας αφήνω με τις καλύτερες ευχές μου για τις μέρες που έρχονται.
Να περάσετε όμορφα, να χαρείτε το κάθε "τώρα" που σας χαρίζετε.., όλα εκείνα που κανείς δε μπορεί να σας "κλέψει"..
Γεμίστε τις ψυχές σας με αγάπη, ευαισθησία, αλήθεια και σεβασμό.


Καλή Ανάσταση σε όλους!

29 Μαρτίου 2010

bookcrossing.. στο ζάππειο μια μέρα...

..σκεφτόμουν αρκετό καιρό να πάρω ποδήλατο, αλλά για διάφορους λόγους το άφηνα.. Τελικά για το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν είχε μπει νωρίτερα στη ζωή μου..Είναι φοβερό το πόσο διαφορετικά βλέπεις την πόλη, όταν ποδηλατείς.. Πρώτα από όλα σου δίνει μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας.. Έπειτα "καθαρίζει" το μυαλό σου από σκοτούρες και άγχη.. Σε βοηθάει να ξεφεύγεις, αν και παραμένεις εδώ.. Ποδηλατώντας, εστιάζεις σε πράγματα, σε ανθρώπους, σε στιγμές της ζωής σε αυτήν τη πόλη, που διαφορετικά ίσως θα αγνοούσες ή θα προσπερνούσες βιαστικός..

Είναι τόσα αυτά που παρατηρώ, τόσες οι ιστορίες που με εμπνέουν τις τελευταίες μέρες, που θα ήθελα πολλές καθημερινές αναρτήσεις για να τις μοιραστώ μαζί σας..

Πάμε μια νοερή βόλτα.. μέσω σκέψεων και φωτό..
..ένα πέρασμα από τον εθνικό κήπο..
..σαν μοναδικό έργο τέχνης μπροστά μου..

..μια στάση για φωτογραφία..
..η άνοιξη είναι εδώ...
..και όμως αυτή η φωτο είναι τραβηγμένη στο
κέντρο, συγκεκριμένα στο Ζάππειο!!
Ποδηλατούσα όταν ξαφνικά είδα δίπλα μου
μια χελώνα.. Αμέριμνη βοσκούσε :) :)
..κατά τη γνώμη μου,
...από τα ομορφότερα γλυπτά της Αθήνας
..
"Ο έρωτας σπάζει το τόξο" του Γ.Βρούτου

στο Ζάππειο..
..περνώντας από ένα παγκάκι, πρόσεξα ένα αφημένο βιβλίο..
..πλησίασα και άνοιξα την πρώτη σελίδα..
...έγραφε...
"Χαρίζω αυτό το βιβλίο σε όποιον το βρει!!
Με την υποχρέωση να το αφήσει πάλι σε ένα
παγκάκι για να το διαβάσουν πολλοί!!
Σμάρω"


Θα ήταν ωραίο να διάβαζες αυτές τις γραμμές..
Το βιβλίο που άφησες στο παγκάκι, έτυχε να έρθει στα χέρια μου..
Το έχω τώρα εδώ δίπλα από το πληκτρολόγιο..
Πάντα με μάγευε αυτή η ιδέα του "ταξιδιού" ενός βιβλίου..
Μου δημιουργεί απίστευτους συνειρμούς..
Έτσι θα συνεχιστεί το ταξίδι του..
Μια από τις επόμενες μέρες θα το αφήσω σε κάποιο άλλο παγκάκι..
σε μια ηλιόλουστη γωνιά της πόλης..
Το ταξίδι του λοιπόν συνεχίζεται.. όπως και το δικό μας...

27 Μαρτίου 2010

ντόμινο..

(από τοίχο των Εξαρχείων, από τις 100 μικρές ανάσες)

Σκόπιμα δεν έχω αναφερθεί στο blog για όλα όσα γίνονται..(και όσα ακούγονται πως θα γίνουν).. Η αλήθεια είναι πως κάποιες στιγμές, με τα πολλά λόγια χάνεις την ουσία και αντί να βοηθήσουν, καταφέρνουν το αντίθετο. Αυτό δε σημαίνει πως δεν ενημερώνομαι, δεν προβληματίζομαι.
Kρατικό χρέος 300 δις. ευρώ, 5η θέση παγκοσμίως, ετήσιο κρατικό έλλειμμα 30 δις ευρώ (το υψηλότερο της Ευρωζώνης), τρομερές σπατάλες στο δημόσιο τομέα, προκλητικές συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα… Παράλληλα ακρίβεια παγκοσμίου κλάσεως, με την Αθήνα να συγκαταλέγεται στις 5 ακριβότερες πόλεις του πλανήτη (!) και ... ανεργία. Με την καταστροφική εθνική πολιτική των περασμένων δεκαετιών, είμαστε στην αρχή της χειρότερης εποχής της ελληνικής οικονομίας μετά τη Μεταπολίτευση.

Η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη, παρά τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων να την καταπολεμήσουν. Σε χειρότερη κατάσταση η ανεργία των νέων κάτω των 30 ετών, και ακόμη πιο χάλια των νέων γυναικών, όπου 1 στις 3 είναι επισήμως άνεργη. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις τις αλυσιδωτές συνέπειες των παραπάνω..

Πάμε στα του πολιτισμού..

Συχνά το τελευταίο καιρό, 'έρχεται' στο μυαλό μου η φράση της Μελίνας:

Πόσοι αλήθεια το έχουνε αυτό αντιληφθεί, πόσοι αλήθεια είναι άξιοι στις καίριες θέσεις του ‘πολιτισμού’ αυτής της χώρας; Να θυμηθώ τα του Ζαχόπουλου, να προβληματιστώ για τα σημερινά;

Πώς να μην αισθανθείς πίκρα, απογοήτευση..

Αξίζει να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο..., με επιλεγμένα τα πιο σημαντικά στοιχεία..


Η οικονομική στενότητα αφήνει στην τύχη τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, «κλείνει» μουσεία, σταματά έργα και μας εκθέτει στους τουρίστες- όπως επισήμαναν και ξένα έντυπα. Στις δε υπηρεσίες δεν έχουν ούτε για σαπούνι και λάμπες!

«Δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για να βάλουμε πετρέλαιο στο υπηρεσιακό αυτοκίνητο που κατεβάζει τα σκουπίδια από την Ακρόπολη. Τις προάλλες έβαλε ο αρχιφύλακας 100 ευρώ από την τσέπη του και πριν από έναν μήνα έδωσε άλλα 100 ευρώ ο έφορος Ακροπόλεως. Πού θα φτάσουμε;», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Υπαλλήλων Φυλάξεως Αρχαιοτήτων Γιάννης Μαυρικόπουλος.

Η οικονομική κρίση (...) έχει φτάσει τα πράγματα στο μη περαιτέρω στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Έργα που δηλώνονται ως προτεραιότητα για το ΥΠΠΟΤ, όπως η ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνος, η μετατροπή του εργοστασίου Φιξ σε στέγη του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, έχουν παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες, καθώς δεν έχει ακόμη εγκριθεί η χρηματοδότησή τους από κοινοτικά κονδύλια.

Λουκέτο βρίσκουν οι επισκέπτες στον πρώτο όροφο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (εξαιρούνται τα ευρήματα της Σαντορίνης).

Κλειστό παραμένει εδώ και δύο μήνες τόσο το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας όσο και το Νομισματικό. Ίδια εικόνα και στη Θεσσαλονίκη. Κλειστές οι ρωμαϊκές αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου, μόνο τέσσερις αίθουσες ανοιχτές στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού. Και όλα αυτά λόγω έλλειψης προσωπικού.

«Το 90% των μουσείων και των χώρων υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν», εκτιμούν οι αρχαιοφύλακες, που υποστηρίζουν πως υπάρχουν 1.300 κενές οργανικές θέσεις. Επισημαίνουν πως δεν εκτίθεται μόνο η χώρα όταν τα μουσεία είναι κλειστά, αλλά και τίθεται θέμα ασφάλειας, καθώς «σε πολλούς χώρους δεν υπάρχουν νυχτοφύλακες. Αν συμβεί οτιδήποτε, πράγμα που απευχόμαστε, η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά της ηγεσίας του ΥΠΠΟΤ. Και το ποτήρι θα είναι πολύ πικρό».

Η κατάσταση εκθέτει την Ελλάδα στους τουρίστες και τη διασύρει διεθνώς. Απόδειξη, πρόσφατο ολοσέλιδο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Guardian» υπό τον τίτλο «Το χρέος καταρρακώνει τη δόξα της Ελλάδας». Όπου αναφερόταν πως λόγω έλλειψης χρημάτων η Ελλάδα έχει εγκαταλείψει στην τύχη τους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους και πως «μερικές από τις μεγαλύτερες δόξες της χώρας - μουσεία, κάστρα και αρχαιότητες- είναι κλειστά για το κοινό».

Ζοφερή είναι η κατάσταση στο υπουργείο. «Μας έχουν κοπεί τα χέρια από την απόλυση των ωρομισθίων. Ζητάμε χρηματοδότηση από το Κοινοτικό Πλαίσιο. Χωρίς κόσμο όμως, πώς θα υλοποιηθούν τα έργα;», λέει στα «ΝΕΑ» στέλεχος του ΥΠΠΟΤ. (...) «Δεν έχουμε χρήματα να πάρουμε ούτε σαπούνι, ούτε καθαριστικά. Φέρνουμε από το σπίτι μας», λέει εργαζόμενη σε μεγάλο μουσείο της Αθήνας. «Ευτυχώς που δεν έκανε δύσκολο χειμώνα φέτος. Δεν έχουμε να αγοράσουμε πετρέλαιο», καταγγέλλει υπάλληλος αρχαιολογικής υπηρεσίας στην περιφέρεια. (...)

«Μας έχουν κόψει τις πιστώσεις στα καταστήματα που τυπώνουμε μεγάλα σχέδια και αναγκαζόμαστε να εφευρίσκουμε πατέντες για να κάνουμε τη δουλειά μας. Χρωστάμε σε όλη τη γειτονιά, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη στις παλιές ελληνικές ταινίες», λένε εργαζόμενοι στις τεχνικές υπηρεσίες, ενώ συνάδελφοί τους περιγράφουν: «Ο υπολογιστής μου έχει χαλάσει και η υπηρεσία δεν έχει χρήματα για επισκευή. Αναγκάζομαι και παίρνω δουλειά στο σπίτι».


Η άμυνα καλά κρατεί

Μπορεί τα κονδύλια για τον Πολιτισμό να είναι περιορισμένα, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τις αμυντικές δαπάνες. Η Ελλάδα διαθέτει το 3,5% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για την αγορά όπλων, όταν η Βρετανία διαθέτει το 2,6%, σύμφωνα με στοιχεία που δίνει ο «Guardian». Αγοράζει δε τα περισσότερα όπλα από τα μέλη του ΝΑΤΟ, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ανάμεσα σε σκουπίδια και σε αγριόχορτα

«Oύτε πινακίδα δεν υπάρχει», όπως γράφει η «Guardian», που να θυμίζει πως ένας θησαυρός «κρύβεται» στη «γειτονιά της Καλκούτας», όπως την αποκαλούν οι περίοικοι: το παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου, που ίδρυσε ο Πλάτωνας και στο οποίο σπούδασε ο Αριστοτέλης. Στην Ακαδημία Πλάτωνος. Κι αυτό διότι δεν έχουν βρεθεί 7.000 ευρώ, όπως παραδέχτηκε στα «ΝΕΑ» η αρμόδια έφορος αρχαιοτήτων Νικολέτα Βαλάκου.

(...) Επί της ουσίας, η Ακαδημία Πλάτωνος παραμένει ένας από τους πλέον παραμελημένους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας. Αν και μπήκε στο πρόγραμμα της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Έργων, ουδέποτε υλοποιήθηκε το έργο για την ανάδειξή του και την πεζοδρόμηση των γύρω δρόμων, ενώ μέρος της περιοχής είναι χαρακτηρισμένο βιομηχανικό πάρκο, όπως αποκαλύφθηκε σε πρόσφατη ημερίδα. Και οι απαραίτητες απαλλοτριώσεις 6,5 στρεμμάτων και κόστους 2,3 εκατ. ευρώ ακόμη εκκρεμούν.

Στα χαρτιά εξακολουθεί να παραμένει εδώ και είκοσι χρόνια και το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, που θα φιλοξενήσει 130.000 αρχαιότητες- μάρτυρες της ζωής στην Αθήνα τα τελευταία 5.000 χρόνια, τα οποία σήμερα είναι κλεισμένα σε αποθήκες. Και παρά τις κινητοποιήσεις των κατοίκων και τις καλές προθέσεις του υπουργείου Πολιτισμού, το πάρκο των 120 στρεμμάτων στην Ακαδημία Πλάτωνος και το μουσείο των 16.700 τ.μ. που θα ανεγερθεί στην περιοχή, κόστους 3 εκατ. ευρώ, χωρίς ρευστό θα παραμείνουν προθέσεις.

Νίκησαν οι κατολισθήσεις

Λουκέτο σε μεγάλο μέρος του αρχαιολογικού χώρου βρίσκουν τουρίστες και μαθητές που φτάνουν στους Δελφούς. Επισήμως, η αιτία που κρατά τους επισκέπτες εκτός της περιοχής του Σταδίου είναι η κατάρρευση των Φαιδριάδων των απόκρημνων βράχων που στέκουν πάνω από τους Δελφούς στη νότια πλευρά του Παρνασσού. Η δε περίφημη πηγή Κασταλία παραμένει για τους ίδιους λόγους απρόσιτη για τους επισκέπτες τουλάχιστον για τα τελευταία 15 χρόνια.

Το πρόβλημα θεωρείται χρόνιο στην περιοχή και παρουσιάζεται έπειτα από έντονες βροχοπτώσεις (...) Χρήματα δεν υπάρχουν ούτε καν για τη χαρτογράφηση της κατάστασης, πόσω μάλλον για τη μελέτη που θα οδηγήσει στη λύση για το πρόβλημα που στο παρελθόν έχει προκαλέσει καταστροφή σε καθίσματα του Σταδίου. Εκτός όμως από την επίσημη αιτία, υπάρχει και η ανεπίσημη: «Η έλλειψη προσωπικού», όπως παραδέχονται οι φύλακες.

Πόρτα όμως... τρώνε τα τελευταία 3 χρόνια και οι 246.000 επισκέπτες του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, ενός από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία παγκοσμίως. Δεν υπάρχουν χρήματα για την ολοκληρωθεί η ανακαίνιση, αφού οφείλονται ήδη 2,5 εκατ. ευρώ στον εργολάβο. Δεν έχει γίνει καν προϋπολογισμός για το κόστος της έκθεσης, ώστε να ενταχθεί στο επόμενο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, ενώ καλά κρατεί και μια κόντρα ανάμεσα στους αρχαιολόγους που έχουν οριστεί για να στήσουν την έκθεση και την τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων.

Αποτέλεσμα; Ο «πρώτος ευρωπαϊκός πολιτισμός»- ο μινωικός - θα εκπροσωπείται μόνο από 400 εκθέματα που αποτελούν την αφρόκρεμα- σε μια προσωρινή έκθεση σε έναν χώρο που προοριζόταν αρχικώς για γκαράζ.

Το Σούνιο στο χείλος του γκρεμού


Είναι ο τρίτος σε επισκεψιμότητα αρχαιολογικός χώρος της Αττικής (153.300 επισκέπτες, στοιχεία 2008) και ένας από τους πρώτους σε εγκατάλειψη λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Ο λόγος για το Σούνιο. Αρκεί να στραβοπατήσει ένας από τους χιλιάδες επισκέπτες και θα κινδυνεύσει να βρεθεί στον γκρεμό καθώς η περίφραξη είναι υποτυπώδης.

Τουαλέτες δεν υπάρχουν και οι επισκέπτες καθημερινά αναγκάζονται να σχηματίζουν ουρές έξω από τις ελάχιστες ενός εστιατορίου που λειτουργεί στον χώρο.

«Η εικόνα που δίνει ο χώρος είναι απογοητευτική», έλεγε πρόσφατα στο τραπέζι του ΚΑΣ η προϊσταμένη της Β΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ιωάννα Δρακωτού.

Αφύλακτος από την πλευρά της θάλασσας ο αρχαιολογικός χώρος, δεν αποκλείεται τις νύχτες να φιλοξενεί ακόμη και τελετές μαύρης μαγείας, όπως μαρτυρούν «περίεργα κατάλοιπα» στα πέριξ. Τα οχυρωματικά τείχη- που είχαν καταστήσει το Σούνιο ένα από τα πέντε σημαντικότερα φρούρια της Αττικής καταρρέουν και συγκρατούνται από μεταλλικά υποστυλώματα, καθώς τα 100.000 ευρώ που απαιτούνται για την αναστήλωσή τους δεν έχουν βρεθεί. Και βεβαίως ουδείς αντιλαμβάνεται τι ήταν ακριβώς ο συγκεκριμένος χώρος στην αρχαιότητα. Όχι μόνο επειδή έχει ανασκαφεί ελάχιστα. Ούτε επειδή κλέβει την παράσταση ο ναός του Ποσειδώνα. Αλλά επειδή δεν έχει γίνει ανάδειξη του όλου χώρου ώστε οι επισκέπτες να συνειδητοποιούν πως το Σούνιο υπήρξε ένας οχυρωμένος οικισμός και όχι απλώς ένα ιερό στην άκρη της Αττικής.

13 χρόνια στο περίμενε

Πρόβλημα δεν αντιμετωπίζουν μόνο τα μνημεία που δεν έχουν χρηματοδότηση, αλλά κι εκείνα που έχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Λύκειο του Αριστοτέλους, χώρος που μένει κλειστός και χωρίς στέγαστρο εδώ και 13 χρόνια, κι ας είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς της Αθήνας.

Οι μελέτες μπορεί να είναι έτοιμες, αλλά τα 4,5 εκατ. ευρώ που χορήγησε ο ΟΠΑΠ πέρσι , φαίνονται πολλά στην ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού για ένα στέγαστρο εν μέσω οικονομικής κρίσης (υπάρχει και η άποψη πως τα χρήματα δεν επαρκούν και πως λόγω αναπροσαρμογής το κόστος έχει ανέλθει στα 6 εκατ. ευρώ).

Για να γίνει οικονομία, αντί τα λείψανα της Φιλοσοφικής Σχολής που ίδρυσε ο δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 335 π.Χ. να καλυφθούν με το μοντέρνο τοξωτό μεταλλικό στέγαστρο που κέρδισε σε σχετικό διαγωνισμό, «θα αναζητηθεί άλλη λύση για τη στέγαση, που θα κοστίσει 1,8 εκατ. ευρώ», σύμφωνα με τη γενική γραμματέα του ΥΠΠΟ, Λίνα Μενδώνη. Όσο για το στέγαστρο που δεν θα υλοποιηθεί; Έχει ήδη ένα μεγάλο μέρος εξοφληθεί, χρήματα που πάνε στον κάλαθο των αχρήστων, καθώς το στέγαστρο είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του συγκεκριμένου αρχαιολογικού χώρου.

Σχετικό post της 28/8/08 με τίτλο .. "Μουσεία..ερμητικά κλειστά!"

26 Μαρτίου 2010

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 27 Mαρτίου 2010

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.).
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο.

Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ κ.ά.


Φέτος το μήνυμα έγραψε η βρετανίδα ηθοποιός Judi Dench. Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.
Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου
Dame Judi Dench


"Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου αποτελεί ευκαιρία για να γιορτάσουμε το Θέατρο στις τόσες και τόσες μορφές του. Το θέατρο είναι πηγή διασκέδασης και έμπνευσης και έχει τη δυνατότητα να ενώνει τους διαφορετικούς πολιτισμούς και ανθρώπους που υπάρχουν στον κόσμο. Όμως μπορεί να είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτό, αφού προσφέρει επίσης ευκαιρίες εκπαίδευσης και ενημέρωσης.

Σ’ όλο τον κόσμο παίζεται θέατρο και όχι πάντα σε παραδοσιακό θεατρικό περιβάλλον. Παραστάσεις μπορούν να προκύψουν σε ένα μικρό χωριό στην Αφρική, κοντά σε ένα βουνό στην Αρμενία, σε ένα μικρό νησί στον Ειρηνικό. Το μόνο που χρειάζεται, είναι ένας χώρος και ένα κοινό. Το θέατρο έχει τη δυνατότητα να μας κάνει να χαμογελάμε, να μας κάνει να κλαίμε, αλλά πρέπει επίσης να μας κάνει να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε.

Το θέατρο προκύπτει μέσα από την ομαδικότητα. Οι ηθοποιοί είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο προσκήνιο, όμως υπάρχει επίσης ένας υπέροχος κόσμος ανθρώπων που βρίσκεται στο παρασκήνιο. Είναι εξίσου σημαντικοί όσο και οι ηθοποιοί και τα διαφορετικής φύσης εξειδικευμένα ταλέντα τους καθιστούν δυνατή την πραγματοποίηση μιας παράστασης. Έχουν κι αυτοί μερίδιο σε όποιο θρίαμβο και επιτυχία προκύψει.

Η 27η Μαρτίου έχει καθιερωθεί επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Με πολλούς τρόπους θα πρέπει κάθε μέρα να θεωρείται μέρα θεάτρου, καθώς έχουμε την ευθύνη να συνεχίσουμε την παράδοση να ψυχαγωγούμε, να εκπαιδεύουμε και να διαφωτίζουμε το κοινό μας, χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσαμε να υπάρξουμε."
Related Posts with Thumbnails