Καρτ ποστάλ από την Νάξο...

«Χαρά στον άνθρωπο, συλλογίζουμαι, που αξιώθηκε, προτού πεθάνει, ν’ αρμενίσει το Αιγαίο. Πολλές χαρές έχει ο κόσμος ετούτος [...] μα νά ’ναι χινόπωρο τρυφερό και να σκίζεις το πέλαο ετούτο, μουρμουρίζοντας τ’ όνομα του κάθε νησιού, θαρρώ δεν υπάρχει χαρά που να βυθίζει περισσότερο την καρδιά του ανθρώπου στην Παράδεισο».

(Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, 1981: 27)

Είχα ξεχάσει πόσο επιδρά η αύρα των Κυκλάδων στη ψυχή, αληθινός εξαγνισμός...

Λατρεύω να διασχίζω το Αιγαίο και να βρίσκομαι στις Κυκλάδες,

σε αυτό το μαγικό σύμπλεγμα νησιών...

Αυτή είναι η τρίτη φορά που βρέθηκα στη Νάξο. 

Κάθε φορά αυτό το νησί έχει και κάτι το διαφορετικό να μου δώσει. 

Όμορφο σε έναν τόπο να μπορείς να χαρείς ακόμη και τη σιωπή σε αυτόν.

Κάτι που στην Αθήνα το έχουμε μάλλον λησμονήσει...

Να ανοίγεις το παράθυρο σου και να αντικρίζεις καθημερινά αυτή την εικόνα.

Αλήθεια, πες μου, με πόσα πράγματα μπορεί να συγκριθεί αυτή η ευτυχία;

Κάθε χειμώνα ματώνεις και κάθε καλοκαίρι αγαπάς αφοπλιστικά τούτο τον τόπο όλο και περισσότερο. Αναρωτιέσαι... πόση μαγεία μπορεί να κρατά ακόμη φυλαγμένη μέσα στα σπλάγχνα του και πως έχουμε καταφέρει να μην τη ζούμε; Πως έχουμε καταφέρει να την καταστρέφουμε...

Για μένα ταξίδι σημαίνει και εξερεύνηση. 

Έναν τόπο τον χαίρεσαι όταν τον μαθαίνεις, όταν λουστείς στα νερά του

 και όταν περπατήσεις στα χώματα του...

Όταν διαβάσεις για την ιστορία του,

όταν νιώσεις να γίνεσαι στιγμιαία μέρος και εσύ.

Παναγία η Δροσιανή. 

Πρώιμη χριστιανική εκκλησία με 3 αψίδες και ένα τρούλο, 

από τις αρχαιότερες των Βαλκανίων (4ος ή 6ος αιώνας). 

Όταν η αρχιτεκτονική σε αγκαλιάζει,

όταν η δροσιά των λουλουδιών σε αγαλλιάζει...

"There is no elevator to reach the peak

you have to take the stairs" (Chora, Naxos)

Στις Μέλανες, όπου λειτούργησαν οι πρώτες σχολές γλυπτικής, βρίσκεται αυτός ο Κούρος.  Έχει μήκος 6,5 μέτρα και χρονολογείται από το 7ο αιώνα.

Έχει την ονομασία "Έλληνας" γιατί το μέγεθος και η δύναμη του ταυτίζονται ...με του Έλληνα. Ε, καταλαβαίνεις πόσο έχουν αλλάξει οι αναλογίες από τότε... :)

Η θάλασσα, οι λέξεις, ο ήλιος του Αιγαίου...

Μια αυλή, την οποία αλήθεια ζήλεψα.

Στο πανέμορφο κεφαλοχώρι Χαλκί...

Στο καράβι στην επιστροφή προς Αθήνα. 

Με συγκίνησε πολύ η φετινή διαμονή στο νησί. Αν το 2011 είχα ενθουσιαστεί με τη Νάξο, εφέτος σαν να την αγάπησα - τι λέξη, ισχυρή - μα ένιωσα στεναχώρια καθώς την χάζευα από το κατάστρωμα, αργά να ξεμακραίνει. 
Μια "ξένη" λοιπόν, από την Αθήνα, γέμισε εικόνες, και αισθάνθηκε τη χώρα της τόσο αληθινά μαγική...

* Και ποιο είναι το θετικό των ιστολογίων σε σχέση με την παρουσία στα υπόλοιπα social media; Μα κυρίως ότι εδώ ποτέ τίποτα δε χάνεται! Παρουσιάζεται πιο ολοκληρωμένο και έχει συνέχεια. Ό,τι θες θα το βρεις, αρχειοθετημένο. Σαν ένα ηλεκτρονικό βιβλίο σε συνέχειες. Έτσι, όταν θέλω να θυμηθώ κάποια ταξίδια μου, πλέον πηγαίνω στις ταξιδιωτικές αναρτήσεις που έχω μοιραστεί κατά καιρούς μαζί σας... και όλα με περιμένουν... Μαζί με τις στιγμές που μοιραστήκαμε και τα σχόλια σας.

Ακολουθούν επιλογές από προηγούμενες αναφορές στη Νάξο, όπως έχουν παρουσιαστεί πιο παλιά στο blog. Βόλταρετε και σε αυτές, να γεμίσετε εικόνες, να διαβάσετε σκέψεις και εντυπώσεις που δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τότε, αντίθετα λειτουργούν συμπληρωματικά :

Νάξος, 2011 στίγμες 
Νάξος 2012

Συνεχίζεται...

Πρώτη Σεπτεμβρίου...

Πρώτη Σεπτεμβρίου. Ειλικρινά δεν κατάλαβα πότε πέρασε αυτό το καλοκαίρι. Μετά από ένα δύσκολο χειμώνα, ήρθε το φετινό καλοκαίρι που μου χαμογέλασε από την αρχή έως το τέλος. Ζώντας μέσα σε αυτή την εποχή, βιώνοντας τις αδικίες που όλοι έχουμε υποστεί στη χώρα μας, αισθάνομαι ευγνώμων και έτσι ακριβώς θα κρατήσω και την πιο μικρή, όμορφη στιγμή του μέσα μου. 

Το ιστολόγιο κατέβασε ρολά για μια θερινή διακοπή στις 18 Ιουλίου, συγκεκριμένα συνολικά για 44 μέρες. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Για όσους παρακολουθούν χρόνια το ιστολόγιο, αυτή είναι μια συνήθεια που προσπαθώ να κρατώ από την αρχή της λειτουργίας του. Ήδη από το 2007, πριν από την έφοδο των social media στη σημερινή τους μορφή, επέλεγα πάντα να κλείνω το ιστολόγιο για ένα χρονικό διάστημα. Έχει ανάγκη και αυτό να ανασάνει, όπως βέβαια και εγώ μαζί του. Πιστεύω ότι χρειάζεται να κρατάς μια απόσταση από κάτι που αγαπάς, να μη "γίνει σα μια ξένη φορτική", κάτι το καταναγκαστικό, ρουτινιάρικο, να μη χάσεις το μεράκι σου για αυτό.  

Ο λογαριασμός του ιστολογίου στο facebook έχει μόλις 1,5 χρόνο ζωής. Όλα τα προηγούμενα χρόνια η διαδικτυακή μου "αποτοξίνωση" ήταν πλήρης. Πλέον με τα κινητά είναι εύκολο να ανεβάσεις κάποιο νέο status από όπου βρίσκεσαι. Όσοι λοιπόν παρακολουθείτε το blog και στο facebook, έχετε μια ιδέα κάποιων καλοκαιρινών στιγμών, οι υπόλοιποι θα τις διαβάσετε πιο ολοκληρωμένες στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν. 

Το φετινό καλοκαίρι είχε στιγμές στη φύση, στη θάλασσα του Αιγαίου και του Ιονίου, ένα roadtrip που θα μείνει αξέχαστο, αναγνώσεις πολλών βιβλίων, μουσικές, μια ξεχωριστή αρχαιολογική επίσκεψη, δραστηριότητες σε ένα μυθικό ποτάμι, διάβασμα στην αγαπημένη μου γωνιά στην αιώρα στον ίσκιο μουριάς, κρασιά, αμπελοφιλοσοφίες, πανσελήνους με βραδινά μπάνια, στιγμές με φίλους, εντέλει ίσως ήταν σαν ένα κλείσιμο του ματιού για μικρά θαύματα.  Η μετάδοση του θεατρικού, βοήθησε σημαντικά στο να υλοποιηθούν κάποιες από τις παραπάνω στιγμές, όμως οι φίλοι & άνθρωποι μου υπήρξαν ο σημαντικότερος παράγοντας. Θα μοιραστούμε στιγμές σε επόμενες αναρτήσεις. 

Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο. 
"Καλή αρχή", όπως ευχήθηκε μια φίλη προχτές, καθώς τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας. Ακριβώς επειδή η εποχή είναι δύσκολη, τόσο περισσότερο πρέπει να εκτιμάς και ν' αναγνωρίζεις την αξία της κάθε ομορφιάς όποτε σου χαρίζεται. Ευχές για καλές αρχές! 

θερινή διακοπή...

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος, η λειτουργία του ιστολογίου θα ανασταλεί για ένα χρονικό διάστημα. Καιρός για την καθιερωμένη "αποτοξίνωση" από το διαδίκτυο, για περισσότερο χρόνο σε αναγνώσεις βιβλίων, γραφές, βόλτες, θάλασσα, σκέψη, ηρεμία, φίλους. Να γεμίσουμε ιδέες, προτάσεις και φυγές κάθε είδους για να τις μοιραστούμε μόλις επιστρέψουμε...

Ευχαριστώ όσους κόντρα στο αναδυόμενο μίσος και στην ανοησία αυτής της εποχής, επιμένετε να διαβάζετε καθημερινά το ιστολόγιο. Αυτή η συμμετοχή σας είναι μια ελπίδα πως υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που ψάχνουν το διαφορετικό. 

Όσοι αγαπάτε το θέατρο, ίσως βρείτε το χρόνο να ακούσετε το θεατρικό μου έργο, όπως μεταδόθηκε από το Πρώτο Πρόγραμμα του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου... 

Διακοπή λίγων ημερών για μικρές ανάσες.

Να είστε καλά, να περάσετε όμορφα, όπου κ αν θα βρεθείτε, ότι και αν θα κάνετε. Μέχρι να τα ξαναπούμε από εδώ, ευχές για καλό καλοκαίρι σε όλους.

προτάσεις βιβλίων για το καλοκαίρι, ...για κάθε εποχή... ;)

Το καλοκαίρι βρίσκεται ήδη στα μισά του, όλοι έχουμε ανάγκη να χαρίσουμε στους εαυτούς μας λίγες στιγμές χαλάρωσης μετά από το δύσκολο φετινό χειμώνα. Τι καλύτερο λοιπόν από το να ηρεμείς σε σκιά δίπλα στη θάλασσα, με παρέα και κάποια καλά βιβλία.

Προσωπικά δε διαχωρίζω την ανάγνωση σε εποχές, για αυτό οι ακόλουθες προτάσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν αμιγώς “καλοκαιρινές”. Η ανάγνωση είναι άλλωστε ένας τρόπος ζωής και διαφυγής σε κάθε περίοδο του χρόνου, κάπως έτσι πρέπει να την βιώνουμε.

Ακολουθούν κάποιες προτάσεις βιβλίων που απόλαυσα, με βάση βέβαια τις δικές μου αναγνωστικές προτιμήσεις, για τους αναγνώστες του Art Nouveau…

• Juan Gabriel Vasquez, Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν (μτφ. Α. Κυριακίδη, Εκδόσεις Ίκαρος, 2014)

Έξοχο μυθιστόρημα, δεξιοτεχνικά γραμμένο, που σε κατακτά από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του λέξη… Ο Vasquez ανεβάζει ψηλά τον πήχη και σε καλεί στο σύμπαν του… Αξίζει να μη χάσεις το ταξίδι…

• Roberto Bolaño, Φυλακτό (μτφ. Κ. Ηλιόπουλου, Εκδόσεις Άγρα, 2013)

Ένα μυθιστόρημα σαν ποίημα… του πρόωρα χαμένου, ταλαντούχου Χιλιανού συγγραφέα. Βιβλίο που αξίζει να υπάρχει σε κάθε βιβλιοθήκη…

• Αλεξάντρ Γκριν, Τα πορφυρά πανιά (μτφ. Ι. Καμμένου, Εκδόσεις Κίχλη, 2013)

Μια υπέροχη νουβέλα από τις καλαίσθητες εκδόσεις Κίχλη. Ο Αλεξάντρ Γκριν με την τεχνική της παραβολής και την ατμόσφαιρα του παραμυθιού μάς παρασέρνει σε μια μυθική ιστορία αγάπης.

• Alison Moore, Ο φάρος (μτφ. Α. Δημητριάδου, Εκδόσεις Ίκαρος, 2013)

Ιδιαίτερο μυθιστόρημα της πρωτοεμφανιζόμενης Alison Moore, υποψήφιο στη βραχεία λίστα για το βραβείο Man Booker 2012. Χαμηλών τόνων γραφή, εμφανώς επηρεασμένη από το “Στο φάρο” της V. Woolf.

• Χρήστος Αστερίου, Ίσλα Μπόα (Εκδόσεις Πόλις, 2012)

Ένα βιβλίο που σε συνεπαίρνει με τη δράση και τους χαρακτήρες του. Ευφάνταστη υπόθεση που γεννά συνεχώς εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Αναλυτική παρουσίαση για αυτό το βιβλίο, μπορείτε να διαβάσετε και στο blog: εδώ.

• Γιώργος Μητάς, Ιστορίες του Χαλ (Εκδόσεις Κίχλη, 2011)

Το βιβλίο του πρωτοεμφανιζόμενου στη λογοτεχνία Γιώργου Μητά σε κερδίζει με την καλοδουλεμένη χρήση της γλώσσας, τις εικόνες και τις παρατηρήσεις του. Αποτελείται από τρία διηγήματα, βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2012 από το περιοδικό Διαβάζω. Σχετική παρουσίαση μπορείτε να διαβάσετε επίσης στο blog: εδώ.

Καλές αναγνώσεις και μη ξεχνάτε: η ανάγνωση των βιβλίων είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να ταξιδεύεις, να νιώθεις αληθινά πλούσιος, να ζεις πολλές ζωές…

Τη Roadartist εκτός από το ιστολόγιο της, μπορείτε να την βρείτε στο facebook, στο twitter και στο Instagram. 

--**--

Δημοσιεύθηκε πρώτα στο Art Nouveau για τους αναγνώστες του.