26 Ιουνίου 2018

Αθήνα είναι...


"Ο Έρωτας σπάζει το τόξο", στο Ζάππειο. 

Αθήνα είναι...  μετά από μια γεμάτη μέρα, να μπαίνεις στο Ζάππειο και να κοντοστέκεσαι μπροστά από τον "Έρωτα που σπάζει το τόξο"· αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα αγάλματα της πόλης.

"Ο μικρός θεριστής", στο κήπο του Ζαππείου

Λίγο παρακάτω, μπροστά στο "Μικρό θεριστή". 
Αναμφίβολα ακόμη ένα υπέροχο και μαγικό άγαλμα. 


Περπατάς, καθώς τριγύρω έχει απλωθεί παντού στα πόδια σου το μωβ χαλί από τις τζακαράντες, αυτό το τροπικό δέντρο με τα μενεξεδένια του φύλλα.

"Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας / ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι." (Γιώργος Σεφέρης στο Ημερολόγιο Καταστρώματος, Β’ «Κerk Str. Oost, Pretoria, Τransvaal") 



Athina, belle endormie mais qui attend son heure

Αθήνα είναι... η Πλάκα, τα Αναφιώτικα.  
Η βόλτα μου, η "γειτονιά" μου.

Κουκάκι

Αθήνα είναι... να περπατάς κάποιο βράδυ, με το κεφάλι γεμάτο έγνοιες και η έντονη μυρωδιά από τις νεραντζιές να σε παρασέρνει, σαν να σε αρπάζει ξαφνικά από το χέρι, μια ευλογία στο βάδισμα σου.

Ζυράννα Ζατέλη

Αθήνα είναι... να διασταυρώνεσαι στο δρόμο με τη Ζυράννα Ζατέλη, να γυρνάς για να την κοιτάξεις φευγαλέα και να μπαίνεις σε χιλιάδες σκέψεις, να συγκρίνεσαι και να χαμογελάς... Γιατί αυτή η πόλη διαθέτει ακόμη αυτές τις ξεχωριστές, απόκοσμες και τελικά τόσο κοντινές σου παρουσίες. Αυτές που ξέρεις πως κάποια στοιχεία σε δένουν μαζί τους. Και ας μη τους μίλησες ποτέ.

 Αιρετικός "Βυσσινόκηπος"

Αθήνα είναι... να βλέπεις μια θεατρική παράσταση και να ανυπομονείς να επιστρέψεις στο σπίτι για να γράψεις και να μοιραστείς εντυπώσεις σου.  Να μη σταματά, να τροφοδοτείται το μυαλό ιδέες.


...τεμπέλικες γάτες κοιμούνται στα αρχαία μάρμαρα στους Αέρηδες

 Αθήνα είναι... να χαζεύεις τις γάτες που λιάζονται στα αρχαία μάρμαρα των αρχαιολογικών τόπων, αμέριμνες, τεμπέλικες, μα τόσο εναρμονισμένες με το περιβάλλον.

Σ' ένα δισκοπωλείο στο Μοναστηράκι

Αθήνα είναι... ο έρωτας που φεύγει και έρχεται. 

Φιλοπάππου

Αθήνα είναι... οι περίπατοι, με γεμάτες γόνιμες σκέψεις, στο λόφο του Φιλοπάππου. Το ακολούθημα των βημάτων παλιών περιηγητών και φιλοσόφων. Ακολουθώντας τα χνάρια τους, οι σκέψεις σου αισθάνεσαι ότι μπλέκονται με τις δικές τους. 



Αθήνα είναι... όταν ανηφορίζεις τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φτάνεις στο Μοναστηράκι, περπατάς δίπλα από την Αρχαία Αγορά, χαζεύεις και μπλέκεσαι με τους τουρίστες. Επιστρέφεις πίσω προς το ναό του Ολυμπίου Διός.  


Αθήνα είναι... οι αναμνήσεις. Εκείνων που διασταυρώθηκες, μοιράστηκες κάποια συναισθήματα, κάποιες λέξεις, κάποια φιλιά, κάποιες στιγμές. 


Αθήνα είναι... η θέα από τον ιερό βράχο και από τον Λυκαβηττό που χαζεύεις την πόλη από ψηλά.  


Αθήνα είναι... τα βιβλιοπωλεία, 
τα βιβλία που συναντάς στα βήματα σου και 
χάνεσαι να ξεφυλλίσεις ατέρμονα τα βλέμματα σου. 




Η Αθήνα δε μπορεί να μιλήσει σε όλους. Θα πρέπει να μπορείς να την καταλάβεις, να την αισθανθείς, να νιώσεις τον παλμό και τη ψυχή της.


Αθήνα είναι... 
μια Πόλη γεμάτη μνήμες.

...μονάχα όποιος τα διψάει όλα
μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε
χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμιά φορά,
τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
όσα δε ζήσαμε
αυτά μας ανήκουν—

(Τάσος Λειβαδίτης)

Αθήνα είναι... και οι στιγμές που θα έρθουν.

18 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Συμφωνώ σε όλα και επαυξάνω!
Για την αγαπημένη Αθήνα είναι πως τη βλέπουμε...
Οι κοντινές και οι μακρινές ματιές μας, εναλλακτική φόρμα μιας δύσκολης ισορροπίας…

Giannis Pit. είπε...

Πολύ όμορφες και ξεχωριστές εικόνες.
Την καλησπέρα μου.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Αθήνα είναι .. η roadartist in athens!

Και δεν είναι κενό αστείο. Η Αθήνα που ζεις, roadartist, η Αθήνα που βλέπεις και που παρουσιάζεις, η Αθήνα που προτείνεις και που θέλεις να μοιράζεσαι, είναι μια πόλη ιδωμένη με αγάπη και ευαισθησία, με λεπτότητα, διεισδυτικότητα, παρόν και παρελθόν, μια πόλη ιδωμένη από μάτια που αναζητούν τον πολιτισμό της και τη "γλώσσα" της, τους κώδικές της.
Φωτογραφίες βόλτας ψυχής, λοιπόν, σε μικρά, πολλές φορές, αλλά εμβληματικά σημεία..
Και μια προκλητική πρόταση και προτροπή να γνωρίσουμε και να μάθουμε να χαιρόμαστε την πόλη μας.

(Ελπίζω ότι θα φτάσει το σχόλιο στο μπλογκ σου, γιατί στην προηγούμενη ανάρτηση της Γουλφ χάθηκε στη μετάφραση - στο γράφω απαντώντας σου και σε μια παλιότερη ανάρτηση στο δικό μου μπλογκ - εδώ: https://kyriosli.blogspot.com/2018/06/blog-post.html Δεν ξέρω τι στο καλό συμβαίνει πια με τα σχόλια και τον Μεγάλο Αδερφό..)

Πολλά φιλιά.

Ρουμπάκης Γιάννης είπε...

Υπέροχα.

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Ακόμη και στους γκρινιάρηδες άνοιξες την καρδιά με τα λόγια σου και τις φωτογραφίες! Την αγαπούμε την Αθήνα, κι ας έχει κι άλλες τοσες ασχήμιες κι ας μην είναι ο γενέθλιος τόπος.

ippoliti_ippoliti είπε...

Τι όμορφο ταξίδι roadartist. τι καθαρή ματιά.

Roadartist είπε...

Καλησπέρα σε όλους φίλοι μου, σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας, απαντώ σε όλους τώρα με πολύ ηρεμία :)


@ Στράτος: Έτσι ακριβώς Στράτο μου, πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσοι τελικά από τους κατοίκους της αγαπάνε αυτή την πόλη... Καλό καλοκαίρι!

Roadartist είπε...

@ Giannis Pit : Καλησπέρα Γιάννη. Σ'ευχαριστώ πολύ!

Roadartist είπε...

Διονύσης Μάνεσης: Καλά τι φ-ο-β-ε-ρ-ή ανάρτηση ήταν αυτή;; "Η ζωή είναι αλλού" στις ψυχές και στα βλέμματα όσων ξέρουν ν΄ αναζητούν την αληθινή ομορφιά. Τώρα τη διάβασα με το πρώτο καφέ της Κυριακής, και με γλύκανες.

Σε ευχαριστώ για τον τρόπο που διαβάζεις τις αναρτήσεις, πάντα τα σχόλια σας δίνουν νέα ώθηση για τη συνέχεια. Και σε συνέχεια των όσων λέγαμε από αλλού (αυτά τα διαβολικά msg χα χα) η αλήθεια είναι μια: Τίποτα μα τίποτα δε συγκρίνεται από την εδώ επικοινωνία μας, όσο πιο δύσκολη και ακριβοθώρητη έχει γίνει στη τρεχάλα των ημερών, τόσο όμως και πολύτιμη).

Ο blogger δε ξέρω τι έχει πάθει, ευτυχώς που με "σκούντησες" γιατί δε θα εμφανίζονταν ποτέ εδώ τα σχόλια. Δεν είχα λάβει καμία ενημέρωση.

Μεγάλη χαρά που κάποιοι συναισθάνονται τη ματιά μου. Ευχαριστώ πολύ.

Roadartist είπε...

Ρουμπάκης Γιάννης: Ευχαριστώ Γιάννη. Χαίρομαι που σου άρεσε.

Roadartist είπε...

@ Katerina Toraki : Πόση γκρίνια έχει σηκώσει στους ώμους της αυτή η πόλη, πόση ασχήμια και πόσο αντιστέκεται σε όλα αυτά. Είναι καταπληκτικό που συνεχίζει να έχει τόσες ομορφιές μπροστά σε τόση κακομεταχείριση. Δε ξέρω αλήθεια Κατερίνα πόσοι νιώθουν αυτά τα συναισθήματα που έγραψα στο post. Ευχαριστώ:)

Roadartist είπε...

@ ippoliti_ippoliti : Πόση χαρά μου έδωσε που σε βλέπω εδώ. Σε ευχαριστώ πολύ.

ξωτικό είπε...

Μα τι αριστούργημα είναι αυτό !!!!!
Εμβληματική ανάρτηση !!!!!
Δάκρυα μου έφερε ....

Εννοείται οτι συντάσσομαι με τον Διονύση απολύτως (σε όλο το σχόλιο για την ματιά σου)

Αθήνα είναι .. η roadartist in athens! ������ <3 <3 <3


Απίστευτη η δεύτερη φωτογραφία με την βουκαμβίλια να συμπληρώνει εικαστικά το άγαλμα !

Σε χαίρομαι , σε θαυμάζω και σ'ευγνωμονώ !!!

George είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο, Roadartist!

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Δε φταίω εγώ, η Αθήνα φταίει! :) Ε, τώρα με αυτά που γράφεις... χίλια ευχαριστώ, αλήθεια. <3

Roadartist είπε...

George: Καινούργιε (;;) φίλε, σε ευχαριστώ πολύ!

mahler76 είπε...

Παρ΄όλα τα στραβά της, είναι όμορφη η Αθήνα :)

Roadartist είπε...

@Mahler : πολύ η άτιμη... :) Καλό σου καλοκαίρι!!!!

Related Posts with Thumbnails