Το 2017 ήταν μια δύσκολη χρονιά, γεμάτη με μαθήματα – οικογενειακά, προσωπικά. Με ανατροπές και απώλειες. Τώρα που έχει κατά τα 98% σχεδόν φτάσει στο τέλος της, σκέφτομαι το σύντομο χρονοδιάγραμμα μιας ζωής. Άραγε αν ζούσαμε αιώνια και δεν έτρεχε έτσι ο χρόνος, πόσα λάθη θα κάναμε; Θα ονειρευόμασταν; Θα προσέχαμε περισσότερο αυτό τον πλανήτη; Θα σεβόμασταν την αγάπη του άλλου; Αναρωτιέμαι πως καταφέρνουμε αυτή η προσωρινότητα να μη μας κάνει σοφότερους και πιο αληθινούς. Πώς μπορούμε να αφήνουμε έτσι ανθρώπους, στιγμές, την ίδια τη ζωή μας να φεύγει. Η ζωή είναι πραγματικά τόσο σύντομη σαν βόλτα. Θα έπρεπε να απολαμβάναμε περισσότερο αυτό το ταξίδι. Έχουμε μόνο μια ευκαιρία.
Το 2017 νιώθω περήφανη που έδωσα ευκαιρίες, που ήμουνα δίπλα στους ανθρώπους μου, με στήριξη και αγάπη. Εκτίμησα την αξία της ανθρώπινης ζωής, της υγείας, των μικρών στιγμών που τελικά καθορίζουν το σύνολο.
Κατάλαβα ότι ο κάθε ένας έχει άλλη οπτική στα πράγματα. Δε χρειάζεται να ταιριάζει απόλυτα η οπτική του άλλου με τη δική σου, μα είναι απαραίτητο να σέβεται την αλήθεια σου, τα συναισθήματα σου και να επιδιώκει να σε ακούσει. Είμαστε οι επιλογές μας. Αν χάσαμε κάτι ή κάποιον, σημαίνει ότι δεν χρειαζόταν να συνεχίσει άλλο το ταξίδι του στο πλάι μας.
Το 2017 μου έδειξε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει αν δε το θελήσει ο ίδιος. Όποιος δεν αγαπάει βαθιά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει βαθιά κανέναν άλλον. Όποιος θέλει να μείνει δίπλα σου, θα βρει τρόπο για να μείνει.
Το 2017 μου έδειξε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει αν δε το θελήσει ο ίδιος. Όποιος δεν αγαπάει βαθιά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει βαθιά κανέναν άλλον. Όποιος θέλει να μείνει δίπλα σου, θα βρει τρόπο για να μείνει.
Το 2017 ταξίδεψα. Μπόρεσα να απολαύσω την ανάγνωση αρκετών βιβλίων και νομίζω ότι έγινα λίγο πιο επιλεκτική και εξελίχτηκα ως αναγνώστρια. Είδα θεατρικές παραστάσεις και ολοκλήρωσα ακόμη ένα θεατρικό έργο.
Από τα βιβλία που διάβασα το 2017 ξεχωρίζω κυρίως τον Στόουνερ του J. Williams, το πρώτο μέρος από τα Σημειωματάρια του Αλμπερ Καμύ και τη γνωριμία μου με το σύμπαν της Έλενα Φερραντε.
Από θεατρικές παραστάσεις ξεχώρισα τη "Σοφία Λασκαρίδου, μια αγάπη μεγάλη" , την "Κυρά της Ρω, του Γιάννη Σκαραγκά" και τη "Μεγάλη Χίμαιρα".
Το 2018 θέλω να διαβάσω πολλά και καλά βιβλία (ήδη έχω ξεχωρίσει ποιες θα είναι οι επόμενες επιλογές), να πάω σε περισσότερες εκθέσεις και να δω περισσότερες θεατρικές παραστάσεις. Να γίνω πιο οργανωτική. Να με φροντίσω περισσότερο. Να αγαπήσω, να αγαπηθώ και κυρίως να είναι καλά οι αγαπημένοι μου.
Ας υποδεχτούμε το νέο έτος με χαρά, εύχομαι να έχουμε λιγότερο θυμό και περισσότερες αγκαλιές, αρμονία και αγάπη γύρω μας. Να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους αγαπημένους σας. Καλή μας χρονιά!
8 σχόλια:
Να σου ευχηθώ ολόψυχα Καλή χρονιά. Απολαμβάνω πάντα το πέρασμά σου μέσα από τις δημιουργίες και τις εξερευνήσεις σου εδώ.
Τις πιο ζεστές μου ευχές.
Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη, καλή χρονιά!
Ζεστό σαν τον καφέ της φωτογραφίας σου το κείμενό σου.
Ταξίδεψες, διάβασες, αγάπησες και αγαπήθηκες, έγραψες, γέμισες εικόνες τα μάτια σου. Πόσο πλούσια απλά όλα αυτά (και πόσο, άραγε, δύσκολο, να φτάνει ο άνθρωπος σ αυτή την ανθρώπινη απλότητα;)
Στέκομαι στο θεατρικό που μαθαίνω ότι ολοκλήρωσες. Εεεεε! Κι εμείς δε θα το διαβάσουμε; Τι στο καλό; Πρέπει να βρούμε μια λύση γι αυτό!
Για το 2018 μπορείς να προσθέσεις και τις δικές μου ευχές. Έρχονται πληθωρικές, να συμπληρώσουν και το διάστημα της απουσίας :-) Και, πάντα, εκ βάθους καρδίας:-)
Καλή χρονιά
ΥΓ. Ο κ. Λι μου παράγγειλε να σου πω ότι πήρε στο μέιλ του ένα σχόλιό σου στην τελευταία του ανάρτηση, αλλά αυτό το σχόλιο, παραδόξως, δεν παρουσιάζεται στο μπλογκ του. "Πες της το", μου είπε, "να μη νομίζει ότι το εξαφάνισα εγώ". Γέλασα: Είναι καινούριος,ο καημένος, δε σε γνωρίζει καλά. Τον καθησύχασα. Μαθαίνει..
Ακόμα φωνάζει: "Καλή χρονιά κι από μένα, πες της!"
Διονύση μου,
ήταν γεμάτη χρονιά, θα ήθελα όμως κάποιες στιγμές της να μην υπήρχαν. Όπως π.χ. κάποιες στιγμές έξω από την εντατική (αρχές του χρόνου) να αγωνιώ για τη μητέρα μου, τον πιο αγαπημένο μου άτομο σε αυτή τη ...γη, και πριν λίγους μήνες πάλι ένα βράδυ στο ασθενοφόρο που η καρδιά μου ξανά πήγε να σπάσει. Το τέλος του έτους μας βρίσκει όμως καλά από υγεία.
Όσο για τα άλλα, ελπίζω κάτι όμορφο να μας περιμένει πιο παρακάτω. Ναι ταξίδεψα, ναι γέλασα, ναι έκλαψα. :)
Το θεατρικό σκέφτομαι μήπως το ανεβάσω ως ebook. Δε ξέρω αν έχεις ακούσει την μετάδοση ενός άλλου από το Ρικ, βρίσκεται το link δίπλα. Το 2018 να έχουμε διάθεση και ηρεμία για κάτι άλλο καινούργιο.
Πες στον Λ, δεν παρεξηγώ, τον ευχαριστώ όμως για την διευκρίνηση - lol κάτι σε Πεσσόα μου έκανε αυτό. :P
Πολλά φιλιά, καλή χρονιά και στους δυο σας :))
Έκανα μια μεγάλη βόλτα σε όσα είχα χάσει και θα κλέψω λίγο απο το πολύ ωαρίο σχόλιο του Δ.Μ:
Που αλλού θα βρείς τέτοιο πολύπλευρο ιστολόγιο που άμεσα με ειλικρίνεια και απλότητα σε ταξιδεύει σε τόσα θέματα .
Απολαμβάνω πάντα την ματιά σου .Εύχομαι η νέα χρονιά να είναι καλότυχη και να σε βλέπω να χαμογελάς περισσότερο .
Η μεγαλύτερη ευλογία είναι να μπορείς να αγαπάς .
Φιλί μεγάλο όσο και το ευχαριστώ γι αυτό το ιστολόγιο !!!
Καλή χρονιά φιλεναδάκι .
❤
Σου εύχομαι ολόψυχα αυτή η νέα χρονιά να φέρει όλα όσα θέλεις.... να δίνεις και να παίρνεις αγάπη, να έχεις πολλές μικρές καθημερινές χαρές!!
Μαριελα μου, νασαι καλα, σε ευχαριστω, επίσης. Καλή μας χρονιά!
Δημοσίευση σχολίου