Οι τάσεις φυγής ποτέ δεν σταματούν
ακόμα και όταν η πραγματικότητα τις απαγορεύει, μα
ευτυχώς υπάρχει η Τέχνη για να μας ταξιδεύει...
Στην συγκεκριμένη ανάρτηση: ο κινηματογράφος!
Είδα τη συγκεκριμένη ταινία και τη λάτρεψα.
Πρόκειται για την ταινία "Maidentrip", η εξιστόρηση της αληθινής ιστορίας
της 14χρόνης Λόρα Ντέκερ και γυρισμένη από την ίδια.
Η Λόρα Ντέκερ έγινε το νεότερο άτομο που ταξίδεψε τον κόσμο με το σκάφος της, μόνη. Είχε μαζί της και μια κάμερα και το αποτέλεσμα ήταν το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Maidentrip».
Η ταινία κέρδισε το βραβείο Visions Audience Award στο SXSW. Αν και η Ντέκερ γύρισε το υλικό μόνη της το ντοκιμαντέρ είναι σκηνοθετημένο από την Τζίλιαν Σλέσινγκερ, η οποία ήταν και η δημιουργική δύναμη κατά την προετοιμασία για τα γυρίσματα όσο και στην περίοδο του μοντάζ.
Απίστευτη ταινία... Δείτε παρακάτω το τρέιλερ, αναζητήστε την :
28 σχόλια:
Άλλο ένα παράδειγμα του τι μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος στην ζωή… Με περιγραφικές εκφράσεις, στο τρέηλερ, όπως «Η Υπόσχεση της Νιότης»… Παραξενεύτηκα λίγο που χρησιμοποίησες την λέξη «φυγή» και την περιγραφή «τάσεις». Κατά την δική μου εμπειρία, η επιτυχία έρχεται όταν πηγαίνουμε ΠΡΟΣ κάπου, και όχι τόσο όταν φεύγουμε ΑΠΟ κάπου…
Σαν μια μεταφορά για τις απεριόριστες δυνατότητες στην αρχή της ζωής, όταν τόσο λίγος φόβος υπάρχει και τόσο πολλή όρεξη για τα πάντα!
Θα την αναζητήσω την ταινία - thanks για την ενημέρωση! :-)
Αχ φαίνεται πάρα πολύ ωραία, αλλά δεν ξέρω που θα μπορούσα να την δω;;;
Απίστευτη εμπειρία. Υποθέτω πως θα σου ταίριαζε κάτι τέτοιο...
Κι εγώ θα την αναζητήσω...
Καλό Σαββατοκύριακο!
Απίθανη!
Πολύ μεγάλο τόλμημα, εξαιρετικά επικίνδυνο, αλλά και εμπειρία ζωής.
Θυμάμαι βέβαια ότι είσαι κι εσύ skipper:)
Θα έλεγα πραγματικά και μεταφορικά:)
φιλιά πολλά
καλό βράδυ!:)
@ Thinks: Καλημέρα. :) Δεν είχα σκεφτεί αυτή την οπτική. Ξεκινάς για κάπου μέσω της ορμής να γνωρίσεις κάτι άλλο, αυτή είναι μια τάση φυγής, μπορεί να σου δημιουργηθεί οπουδήποτε. Η φράση δεν έχει να κάνει με πχ. φυγή όπως των προσφύγων τώρα, αλλά φυγή από την καθημερινότητα, με ανάγκη αλλαγής εικόνων. Που ακόμη και μια βόλτα στη φύση, ή μέσω της τέχνης σου προσφέρεται η ευκαιρία στο να "ξεφύγεις". Αν θα μπορούσα να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι θα ήταν κάτι ακόμη καλύτερο, και θα επέστρεφα με άλλη διάθεση πίσω. Έπειτα σίγουρα θα ξαναένιωθα τάση φυγής, δε το λέω με αρνητική έννοια. Παρ' όλο που ειδικά στη σημερινή συγκυρία της Ελλάδας είναι απολύτως φυσιολογικό να θες να ξεφύγεις από όλη τη δυστυχία που βλέπεις τριγύρω σου, από την άλλη και στα χρόνια της μη κρίσης (δίχως όλα αυτά τα έντονα γειτονικά προβλήματα), η τάση φυγής υπήρχε και η δίψα για το άλλο και της επιστροφής μετά. :))))
@ To love life for what it is : Έτσι ακριβώς! Αυτή η κοπέλα είχε κάτι σημαντικό, εμπειρία και πίστη από τους γονείς της. Ο ίδιος ο πατέρας της την παρακίνησε να ανοιχτεί μόνη της στους ωκεανούς, δε νομίζω ότι θα υπήρχε εύκολα κάποιος γονιός που θα άφηνε το παιδί του να πράξει κάτι τέτοιο δίχως φόβο. Τι εμπιστοσύνη, άλλη νοοτροπία. Η νιότη παίζει πολύ βασικό ρόλο. Ταυτόχρονα όμως και τόσο ώριμη για να κατορθώσει κάτι τέτοιο.
@ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ....! : Μπορείς να τη δεις και online, ή να τη κατεβάσεις. :)
@ Μηθυμναίος : Ότι με εξιτάρει είναι το μόνο σίγουρο. Αν είχα τις ίδιες εμπειρίες με εκείνη σίγουρα ναι είναι κάτι που μου ταιριάζει. Αλλά εγώ απλά ένα δίπλωμα skipper έχω, όχι τέτοιου επιπέδου, απλά δίψα για τη θάλασσα και το "άνοιγμα". Καλημέρα Στράτο!!
@ Άστρια : Είμαι αλλά το δίπλωμα έχει αραχνιάσει. :) Που ξέρεις ίσως κάποια στιγμή να ξαναμπώ στο όλο κλίμα κυριολεκτικά. Μεταφορικά όμως σίγουρα καθημερινά φροντίζω να (με) ταξιδεύω. Διψάμε για ζωή. :) Φιλί!!
Καλή σου μέρα :-) Πολύ διαφορετικές οπτικές: «Ξεκινάς για κάπου μέσω της ορμής να γνωρίσεις κάτι άλλο», ναι, αλλά δεν «ξεκινάς» καν: η πορεία, η κίνηση, η συμπερίληψη των πάντων είναι η φύση (σου) --και δεν είναι για κάτι «άλλο», αλλά για κάτι περισσότερο, για «ανακαλύψεις» που προσθέτουν στο υπάρχον. Εγώ, π.χ., ειλικρινά δεν αισθάνομαι ότι έφυγα ποτέ από πουθενά :-) Απλά ότι μεγαλώνει το σύμπαν μου και ότι βρίσκομαι πάντα εκεί που επιλέγω. Κι αν βρίσκομαι «εδώ» και όχι «εκεί» είναι επειδή το «εδώ» είμαι «εγώ» και το «εκεί» μου είναι αδιάφορο σαν αυτόνομη ενότητα (δεν είναι αυτόνομη από μόνη της η ενότητα του «εκεί», αλλά μόνο μπορεί να συμπεριληφθεί στην προσωπική μου κατανόηση έννοιας εμπειρίας). Αν το «εκεί» με κρατά και απαιτεί να επιστρέψω, τότε είμαι σκλάβος του. Από την δική μου οπτική, αν είχα αισθανθεί ποτέ ότι ήθελα να «φύγω», θα ήταν αυτό καθ’ αυτό μια ήτα και εγώ ένας δραπέτης καταδικασμένος στην επιστροφή ή την μοναξιά. Μια υποχώρηση. Η «τάση φυγής» είναι παραδοχή του ότι δεν μπορεί κανείς πραγματικά να «φύγει» από μια κατάσταση δυναστική για την ψυχή –γι’ αυτό λέγεται και «τάση». Πιστεύω ότι κανείς επιτυχημένος εξερευνητής δεν «έφυγε» από πουθενά ποτέ, αλλά, αντίθετα άνοιξε την ψυχή του, όρμησε, μπροστά, παντού, επεκτείνοντας, συμπεριλαμβάνοντας, όχι αλλάζοντας. Και η συμπερίληψη δίνει στην αρχική «κατάσταση» το διαφορετικό φως. Με «φυγή» δεν «φεύγει» κανείς ποτέ από πουθενά…
@ thinks: "Αν το «εκεί» με κρατά και απαιτεί να επιστρέψω, τότε είμαι σκλάβος του." Όταν κάνεις ένα ταξίδι, αλλά επιστρέφοντας σπίτι σου νιώθεις όμορφα και οικεία, τότε αυτό σημαίνει ότι είσαι σκλάβος της Τοσκάνης και του χώρου σου; Δεν συμφωνώ. Δε μπορώ να μιλήσω για όλους, αλλά όταν έγραψα "τάση φυγής" εννοούσα αυτό που περιγράφεις : "άνοιξε την ψυχή του, όρμησε, μπροστά, παντού, επεκτείνοντας, συμπεριλαμβάνοντας", σε αυτά δε διαφωνώ. Ίσως να μη το έθεσα σωστά. Πχ. στο μυαλό μου δεν ταυτίζομαι με την ταινία Wild, όπου η άλλη είχε μια χάλια ζωή, διαζύγιο, καθημερινότητα και "ξεφεύγοντας" πήγε στα βουνά. Δεν έχω ξεκινήσει ποτέ να ταξιδέψω έτσι κάπου. Αν και ποτέ δε ξέρεις οκ. Με τη δίψα να γνωρίσω και να δω κάτι καινούργιο. Από μόνο του το ταξίδι έχει την έννοια της "φυγής", αυτό το γράφω με την έννοια του "ανοίγματος" δίχως να αποκλείει την αγάπη για το εδώ και στοιχεία του τώρα. Αν δεν κάνω λάθος, νομίζω περιγράφουμε το ίδιο.
Στην επιφάνεια είναι σαν να λέμε το ίδιο πράγμα. Βέβαια άλλο οι διακοπές και άλλο η ανακάλυψη. Η κοπέλα της ταινίας δεν πήγε διακοπές. Άλλο να επιστρέφω σπίτι μου στην Εμίλια-Ρομανια, μετά από διακοπές, και άλλο να γνωρίζω ότι η Εμίλια-Ρομάνια είναι το σπίτι μου, «τώρα», την στιγμή που φτάνω για πρώτη φορά στην ζωή μου το 2008 από κάπου αλλού, και να μην μου λείπει ποτέ το παλαιότερο. Η διαφορά των διακοπών και της ανακάλυψης. Καταλαβαίνω, μάλλον, πως εννοείς εσύ την έκφραση «τάσεις φυγής» και δεν έχω πρόβλημα με την δική σου ερμηνεία όπως την εξηγείς, αλλά απλά προτείνω ότι υπάρχουν και άλλες ερμηνείες της συγκεκριμένης έκφρασης, που κρύβουν κίνδυνο για την ψυχή, εκείνες που κρατάν τον ασφυκτικά «στενό» κύκλο μιας γενέτειρας κατάστασης σαν αυτόνομο πυρήνα στον οποίον είναι καταδικασμένος κανείς να επιστρέψει χωρίς να τον επεκτείνει. Λίγη επανάσταση, που και που, είναι κάτι το υγιές. «Και η θάλασσα θα προσφέρει σε κάθε άνθρωπο νέα ελπίδα. Ο ύπνος φέρνει όνειρα Εστίας» -Χριστόφορος Κολόμβος. Άλλωστε, το καθοριστικό δεν είναι αν μια οποιαδήποτε εμπειρία θεωρείται υποκειμενικά καλή ή κακή, αλλά το πως, ότι και να είναι, επεκτείνει το σύμπαν του ανθρώπου, συμπεριληπτικά και όχι αφαιρετικά,με όλα όσα αυτό προσδιορίζει σαν οπτική.
@ Thinks: Εμ δε με ενδιαφέρει η επιφάνεια Δημήτρη, θέλω στο βάθος της ουσίας να εννοούμε το ίδιο πράγμα. Ο πρώτος εργοδότης μου, βλέποντας την ανυπομονησία μου, θυμάμαι ότι μου είχε πει πώς βλέπω το ταξίδι ως εμπειρία, ως γνώση και όχι απλά ως διακοπές. Έτσι θέλω να πιστεύω ότι όσο έχω μπορέσει το βιώνω. Τουλάχιστον αυτό αισθάνομαι - βέβαια αυτή η συζήτηση, μένει μέσα μου για να με προβληματίσει, και να μου ανοίξει νέους δρόμους ως προς το τι θες να μου πεις. Σε ευχαριστώ.
Μπορούμε, από τον κύκλο της Εστίας μας να κοιτάξουμε άλλους κύκλους γύρω μας, επισκεπτόμενοί τους, να τους κατανοήσουμε, ως εμπειρία, ως γνώση, και να αποτελούν πάντα, για μας, μέρος του γνωστού σύμπαντος πέρα και γύρω από τον δικό μας κύκλο. Ή, μπορούμε να επεκτείνουμε τον ένα κύκλο μας να συμπεριλαμβάνει όλη την εμπειρία σε Ένα, ώστε να μην έχει σημασία το που μέσα στον Ένα κύκλο επιλέγουμε να βρισκόμαστε, για αυτό που είμαστε. Καμιά φορά, το να σκέπτεται κανείς «έξω από το κουτί» σημαίνει την συνειδητοποίηση του ότι δεν υπάρχει κουτί :-) Εγώ σ’ ευχαριστώ, πάντα :-)
@ Thinks: Πολύ ωραία οπτική. Πραγματικά. Καλό σκ, φιλιά. :)
Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια ...
@ Μαρία Έλενα: Καλό βράδυ.
Φαίνεται πολύ καλή ταινία! Θα προσπαθήσω να τη βρω στο ίντερνετ γιατί ούτε για αστείο δεν θα την έφερνε εδώ το σινεμά της πόλης! Ευχαριστούμε για την ταινιοπρόταση!
@ librarian: και εγώ έτσι την είδα, αξίζει είναι όλες οι σκηνές αληθινές όπως τις έζησε. Καλημέρα!
Αρτιστακι μου, αν θελεις κι εχεις χρονο, θα χαρω πολυ να διαβαζες την πρωτη μου ποιητικη συλλογη και να μαθω τις εντυπωσεις σου!
Μπορεις δωρεαν να την κατεβασεις εδω:
http://www.ideostato.gr/2016/02/e-book.html
Ευχαριστω πολυ!
Δεν την βρήκα online και δεν ξέρω να κατεβάζω, γι'αυτό είπα μήπως ξέρεις κάποια διεύθυνση για να το δω....γιατί πραγματικά που κίνησε το ενδιαφέρον!
Καλή συνέχεια :)
@ Butterfly: Πεταλουδίτσα μου, συγχαρητήρια! Καλοτάξιδη να είναι και εσύ πάντα δημιουργική! Μόλις την κατέβασα, απλά να ξέρεις ότι αυτή την εποχή γράφω τη διπλωματική μου εργασία και είμαι σε τρελή πίεση, ο ελάχιστος χρόνος μετά από τη δουλειά, αφιερώνετε στην έρευνα και τη συγγραφή της. Είναι στην επιφάνεια εργασίας και μόλις θα έχω χρόνο θα τη δω, δε θέλω να τα διαβάσω βεβιασμένα! Να είσαι καλά, φιλιά!
@ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ....! : Την είδα πριν μήνες, οπότε δε θυμάμαι από που, αν την είχα κατεβάσει ή ήταν από online. Δε ξέρω αν υπάρχει διαθέσιμη για online μετάδοση. Μπορώ όμως να σου πω πώς να την κατεβάσεις. Στείλε μου Email.
Βρήκες κ ελληνικούς υπότιτλους;
Δε το θυμάμαι καθόλου. Ίσως είχα αγγλικούς υπότιτλους...
Ευχαριστώ....θα πω αν είναι ένα φίλο μου που κατεβάζει ταινίες να μου την βρει!
Καλή σου μέρα :)
υ.γ. σόρρυ που άργησα να απαντήσω, είμαι σε περίοδο εξεταστικής!
@ KΑΘΕ ΜΕΡΑ: καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου