Ξημερώματα προς την Επίδαυρο.
Είναι μια από εκείνες τις εμπειρίες που σε σημαδεύουν και θα τις θυμάσαι πάντα.
Ξημέρωμα στο θέατρο Επιδαύρου με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να αγκαλιάζουν την πλάση, παράλληλα με ένα τελετουργικό κάλεσμα στον ήλιο, που πραγματοποίησε ο μεγάλος γιαπωνέζος δάσκαλος Rokuro Gensho Umewaka, ακολουθώντας μια παλαιά τελετουργία του ΝΟ.
Πρόκειται για μια επίκληση του θιάσου προς τον ήλιο προκειμένου να ανατείλει.
Η τελετή ήταν γεμάτη με ιερότητα, αυστηρό τυπικό και αρχαίους κώδικες, ξένους προς τη δική μας ίσως κουλτούρα, βαθιά μοναστικούς.
Δε θα αναλύσω το τι είδαμε καθώς είμαι σίγουρη ότι όσοι ενδιαφέρεστε θα τα έχετε ήδη διαβάσει στον τύπο, σας παραθέτω όμως δυο σχετικές αναφορές, μπορείτε να δείτε εδώ:
Το απόγευμα της ίδιας μέρας ξαναβρεθήκαμε στο Θέατρο.
Το φεγγάρι μόλις έχει ξεπροβάλλει από πάνω του.
Εδώ ως θεατές μιας θεατρικής συνάντησης δύο πολιτισμών με βαθιές ρίζες μέσα στο χρόνο. Το θέατρο Νο της Ιαπωνίας καταπιάστηκε με τη ραψωδία λ της «Οδύσσειας» του Ομήρου, για την παράσταση «Νέκυια».
Περισσότερο από 2.500 χρόνια μετά τη δημιουργία της ομηρικής Οδύσσειας και 800 χρόνια από την ίδρυση του θεάτρου Νο, ομηρική και ιαπωνική «Νέκυια» συναντήθηκαν στην Επίδαυρο.
Το πρωί μια επίκληση στον ήλιο - ένα κάλεσμα προς ζωή.
Το βράδυ η "νέκυια" - ένα κάλεσμα στον Άδη.
12 σχόλια:
Συγχαρητήρια για την παρουσίασή σου.....! Ειλικρινά είναι μια πληροφόρηση-γνώση που μας δίνεις που δεν την συναντάς σχεδόν πουθενά παρά σε αυστηρά ειδικευμένα μέσα.
Μαγική η ιεροτελεστία που αναφέρεις και σε θεωρώ ύψιστα τυχερή για την παρουσία σου εκεί. Είναι από τις στιγμές που μένουν ανεξίτηλες.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ για το θέμα.
Υπέροχη και πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση !!!
Καλό μήνα και καλή συνέχεια !!!
@ Giannis Pit : Μεγάλη χαρά μου έδωσαν τα λόγια σου, ήταν όντως μια ξεχωριστή εμπειρία. Ευχαριστώ Γιάννη και εγώ για το σχόλιο σου. Καλό μήνα.
@ Art-traveller: Καλημέρα ταξιδευτή της τέχνης. Επίσης καλό μήνα, σε ευχαριστώ!
Το πρώτο που πρόσεξα ασυναίσθητα ήταν στην πρώτη φωτογραφία το αυτοκίνητο μπροστά, στη μέση του δρόμου καβάλα στην διπλή γραμμή. Σκέφτηκα, πότε ήρθες στην Ιταλία και δεν μας το είπες, αλλά μετά θυμήθηκα ότι δεν έχουν πολλές διαφορές Ιταλία-Ελλάδα.
Υπέροχη ανάρτηση, και ένα θέαμα-συμμετοχική εμπειρία που πολύ θα ήθελα να είχα "πάρει μέρος" κι εγώ! Πραγματικά κάτι το ξεχωριστό! Και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η σύζευξη άπω ανατολής και αρχαίας Ελλάδας στο σήμερα.
@ Dimitristhinks: Δημήτρη, νομίζω ότι μόλις μας είχε προσπεράσει. Να σκεφτείς ότι η ώρα εκείνη τη στιγμή πρέπει να ήταν 5.50 πμ, οπότε δεν είχε καθόλου κίνηση. Δυστυχώς στη Βενετία δε βρέθηκα φέτος. Μα κάποια χρόνια πριν. Δες εδώ: http://roadartist.blogspot.gr/2008/08/blog-post_25.html και http://roadartist.blogspot.gr/2008/08/blog-post_30.html. Άλλες εποχές. Το φετινό καλοκαίρι ήταν αρκετά περίεργο. Η συγκεκριμένη στιγμή ήταν από τις πιο όμορφες. :)
Ουαου! Εντυπωσιακο! Μεθυστικο θα ελεγα!
@ Butterfly : Μεθυστική που είναι η Επίδαυρος... Μια όμορφη στιγμή του καλοκαιριού... Χαίρομαι που σου άρεσε :)
Εντυπωσιακό!
@ Antonis Kirikos: Προφανώς τότε του άξιζε η πρώτη ανάρτηση της νέας σεζόν στο blog ;)
Όμορφες φωτος
Φιλάκια ...
@ Maria Elena: Σε ευχαριστω!! :)
Δημοσίευση σχολίου