Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται. Άπαξ, που λένε. Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον, μ'αυτήν την αυτόνομη μορφή της, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τί την κάνουμε, ρε; Αντί να τη ζήσουμε; Τί την κάνουμε; Την σέρνουμε από δω και από κει δολοφονώντας την...
Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.
Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;
Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος.
Πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα;
Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος. Και μάς είναι βάρος. Γιατί δε ζούμε... κατάλαβες;
Όλο κοιτάμε το ρολόι! Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.
Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ανάγκες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό".
Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών.
Αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας...
Όλα, όλα Σαλονικιέ, τ' αφήσαμε, γι' αυτό το αύριο, που δεν θα 'ρθει ποτέ...
Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως:
Πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για μας.
Όμως, τ' αφήσαμε για αύριο.
Για να πάμε πού ρε Σαλονικιέ; Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος, και δεν πάμε πουθενά αλλού παρά στο θάνατο.
Και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό, γιατί χάθηκε άλλη μια μέρα απ' τη ζωή μας, χαιρόμαστε!
Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.
Την καταντήσαμε έναν καθημερινό -χωρίς καμιά ελπίδα ανάστασης- θάνατο!
Διότι, αυτός είναι θάνατος!
Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος. Είναι μετάβαση.
Είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δεν δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί, θα δώσεις χάρη κι ομορφιά, όπως η Μαρία, που φούνταρε προχτές από την ταράτσα για να μην πεθάνει...
Ήρθανε να την πάρουνε, και η Μαρία, είπε το "όχι", με τον πιο αμετάκλητο τρόπο.
Πήγαμε στην κηδεία της. Και τί άκουσα τον παππά να λέει;
"Χοῦς εἶ, καὶ εἰς χοῦν ἀπελεύσει"...
Και τότε κατάλαβα, πως η Μαρία σώθηκε.
Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια... -
* Αν δεν έχεις διάθεση ή χρόνο να διαβάσεις το κείμενο, πάτησε το play στο βίντεο για να ακούσεις τον Χρόνη Μίσσιο καθώς το διαβάζει. *
32 σχόλια:
Αν δεν έχεις διάθεση ή χρόνο να διαβάσεις το κείμενο, πάτησε το play στο βίντεο για να ακούσεις τον Χρόνη Μίσσιο καθώς το διαβάζει.
Καλή εβδομάδα
και καλό σας μήνα.
Καλά, εμείς πιστέψαμε νωρίς!
Καλημέρα καλλιτέχνιδα!
Προτίμησα το κείμενο, αλλά η διάθεση σαν να έπεσε λιγάκι..
Καλή εβδομάδα!
"Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος"
Πόσο αγαπώ αυτές τις σκέψεις...;)
Και πόσο αγαπώ να τις μοιράζεσαι εσύ εδώ...
Καλημέρες
Τον αγαπώ πολύ όμως όσες φορές κ να τον ξανα διαβάζω. Καλημερα Αρτίστα. Καλη βδομάδα.
η ζωή μας και εμείς. περίεργη σχέση.
θα επιστρέψω για το βίντεο.
καλημέρα κορίτσι :)
Προτίμησα το κείμενο, για να κερδίσω τον χρόνο που χάνω...
Για να δώσω τον χρόνο στον εαυτό μου να μπολιαστεί με τούτες τις σκέψεις.
Και πραγματικά, μετά από αυτό το σχόλιο, κλείνω τον υπολογιστή, φεύγω από το γραφείο και πάω στα ζωντανά μου να τα χαρώ και να τα νοιώσω και να τα ζήσω.
Γιατί αυτό είναι ζωή.
Να καταλαβαίνεις κάθε στιγμή την μεταβολή της φύσης στα δένδρα, τα λουλούδια, τα ζώα.
Και όταν σε αντιδιαστολή με αυτά βλέπεις τους ανθρώπους, μια θλίψη πλημμυρίζει την ύπαρξή μου.
Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Κατήφορος και εμείς στο φουλ το γκάζι! Πως έγινε έτσι η ζωή μας, που λέει και ο Μπαρής;
...καλημερα r/a ...παντα εχει ενδιαφερον ο λογος του...ιδιαιτερα οταν τον ακουω να μιλαει ...η χροια της φωνης του σε ηρεμει ...ομορφη αναρτηση ...ευχαριστω !
Πτώματα στιγμών !!!!!
καίριο !!!
κατευθείαν στο μεδούλι της ψυχής πήγε.
Τι ωραία που το έδεσε η Μάργκω με το παραδεισένιο χαμόγελο που δεν ξέρει ακόμα την έννοια "αύριο"...
όπως και οι γατούλες σου στο προηγούμενο......
γι αυτό σου λέω .....
ας λυτρωθούμε όσο περισσότερο μπορούμε απ'το αύριο ,ας μην σκτώσουμε άλλες στιγμές του σήμερα ,όσο γίνεται .....κάθε μέρα και λίγο περισσότερες ......
υγ. Με ..συνέφερε κάπως η φωνή του ,ξαφνιάστηκα απ'την γαλήνη της.Όταν διάβασα το κείμενο τον "άκουγα" με περισσότερη ....ένταση !!!
σε πολυγλυκοφιλώ ΤΩΡΑ :-)
Η ζωή μια φορά μας δίνεται.
Γι αυτό πρέπει να μαζέψουμε αυτούς που επιτίθενται στις ανθρώπινες ζωές.
Πολύ όμορφα όσα μας μεταφέρεις.
Φιλιά.
Ο χρόνος, οι αρχές και οι αξίες μέσα και απέναντι στη ζωή...Όμως,ναι, "η ζωή μια φορά μας δίνεται": μεγάλη κουβέντα, αρκεί να τη θυμόμαστε πιο συχνά..
Οι σκέψεις της ανάρτησης, ένας ήχος υπενθύμισης!
Μεταφέρω κάτι που διάβασα σήμερα:
"...δεν μπορείς να νικήσεις το θάνατο αλλά
μπορείς να νικήσεις το θάνατο στη ζωή, μερικές φορές.
και όσο πιο συχνά μάθεις να το κάνεις,
τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει.
η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή
μάθε τήν όσο την έχεις...."
(Τσαρλς Μπουκόφσκι)
Σε φιλώ πολύ
Μόλις το έγραψα και στη Margo, αλλά μου θύμισε όταν ανακάλυψε η κόρη μου τον Μίσσιο, που έτρεχε συνέχεια να μου διαβάσει και κάτι...κι έρχονταν συνέχεια.."άκου κι αυτό" έλεγε..."τι αλήθειες γράφει"...
Αυτό θα πω κι εγώ τώρα...!
Καλή εβδομάδα!
Σου εύχομαι ΚΑΛΗΜΕΡΑ ...
Και μια "Καλή μέρα" σημαίνει
"Όχι ακόμα μια χαμένη μέρα" !!!
Γι' αυτό απόλαυσέ τη όπως εσύ κρίνεις ...
Είχε δίκιο ο Χρόνης !!!
Ν΄αλητεύεις όσο μπορείς με λίγα λόγια :)
Ψάχνω ένα βιβλίο του Μίσσιου με τίτλο "Ντομάτα με γεύση μπανάνας" αλλά έχει εξαντληθεί γμτ.ο
και όσο και αν πέφτουμε τόσο περισσότερο σηκωνόμαστε. τόσο απλά. τόσο δύσκολα. τόσο χαμογελαστά. γιατί ακριβώς η ζωή μας μια φορά μας δίνεται. φιλιά σου! πολλά! και χαμογελαστά!
πες το ανάγκη
πες το επιθυμία
πες το εισπνοή
αυτά τα λόγια τα οφείλουμε στις ψυχές μας και στους εντός μας αγαπημένους.
Είχα χρόνια να το διαβάσω. Σε ευχαριστώ. Καλημέρα...
@ Γιώργος Χατζηαποστόλου : Αν πίστεψες νωρίς σε όσα πραγματικά άξιζαν, τότε έκανες καλώς. :) Καλό βράδυ!
@ Hfaistiwnas : Γιατί χρειάζεται αυτό το κείμενο για να πέσει η διάθεση μας; Όσα συμβαίνουν δεν είναι από μόνα τους ικανά για να μας ρίξουν; Οι προβληματισμοί συμβαδίζουν με την εποχή και τη χώρα μας.
@ kovo voltes... : εμένα πόση χαρά μου έδωσε το σχόλιο σου. Και επίσης έναυσμα για το "εδώ". Σε ευχαριστώ.
@ Δήμητρα : Πραγματικά όσες φορές και να διαβάσεις τα λόγια του Μίσσιου, πάντα θα θες να ξαναγυρίσεις στη σκέψη του!
@ karagiozaki : αξίζει το βίντεο, είναι όμορφο να τον ακούς καθώς διαβάζει ο ίδιος τις λέξεις του. Καλό βράδυ :)
@ epikuros : αν μπορείς να βγεις από το γραφείο σου και να βρεθείς τόσο άμεσα στη φύση, τότε είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος Βαγγέλη. Μόνο οι σοφοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό. Σωστά έγραφε κ ο Μπαρής.
@ pAnOs :
Συμφωνώ η χροιά της φωνής του πραγματικά σου μεταφέρει την ηρεμία της ψυχής κ των λόγων του!
@ ξωτικό : Πτώματα στιγμών.. ακριβώς γιατί αυτό το αύριο όντως μας καταδυναστεύει, αναρωτιέμαι το αξίζει; Σε ευχαριστώ καλό μου αληθινό φιλαράκι. Έχεις την αγάπη μου.
Καλό μας βράδυ, φιλιά.
@ Ερατώ : Εμ ακριβώς για αυτό Ερατώ. Όποιος αγαπά τη ζωή του, δε γίνεται να δεχτεί και να επιτρέψει σε ένα μάτσο γελοίων ατόμων να του την καταστρέφουν.
@ Άστρια :
"...δεν μπορείς να νικήσεις το θάνατο αλλά
μπορείς να νικήσεις το θάνατο στη ζωή, μερικές φορές.
και όσο πιο συχνά μάθεις να το κάνεις,
τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει.
η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή
μάθε τήν όσο την έχεις...."
(Τσαρλς Μπουκόφσκι)
Πανέμορφο άστρια. Θα το αντιγράψω και θα το κρατήσω. Ευχαριστώ.
Σε φιλώ φίλη μου.
Καλό βράδυ.
@ me (maria) : έχει δίκιο η κόρη σου, είναι ο Μίσσιος δάσκαλος στη ζωή...Καλό μας βράδυ, με τέτοιες αναγνώσεις :)
@ Side21 : Σε ευχαριστώ Σιδερή. Ας το παλέψουμε, όσοι δε το καταφέρνουμε λοιπόν. Καλό βράδυ, πολλούς χαιρετισμούς.
@ ηλιογράφος : Μπορείς να το δανειστείς από την Βιβλιοθήκη του Ευγενίδιου Ιδρύματος. Το έχω διαβάσει - αξίζει πραγματικά - και το είχα δανειστεί από εκεί. Θα άξιζε να ανεβάσω σχετική ανάρτηση. Είναι κρίμα το πόσα βιβλία διαβάζω - και το πόσα ελάχιστα μεταφέρω εδώ.
@ b|a|s|n\i/a : Δεν σηκώνονται όλοι οι άνθρωποι. Δυστυχώς, μακάρι να έχουμε τη δύναμη να συνεχίζουμε. Αντιγράφω εδώ τη δική σου απάντηση στο σχόλιο μου στο blog σου :
"πόσο μελαγχολικό σαν δεν εκμεταλλευόμαστε την υγιή δύναμη που μπορεί να έχει η μάζα.
έχουν καταφέρει να μας φοβίζουν τόσο που ο καθένας μας προσπαθεί να κρυφτεί στον μικρόκοσμό του.
και όσο πιο κάτω τόσο και πιο πάτος ανακαλύπτεται.
μα την έχουμε την δύναμη νομίζω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και τελικά όλο αυτό θα είναι μία ανάμνηση.
με όλα αυτά που έχει πάρει και όλα αυτά που έχει αφήσει.
χαμόγελο. για την αισιοδοξία ρε γαμώτο."
:)
@ dim juanegro : Και η ανάγκη υπάρχει. Και η επιθυμία. Και η εισπνοή. Αν ξέραμε αληθινά τι οφείλουμε στις ψυχές μας, ίσως να ζούσαμε αλλιώς. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ουσία αυτών των λόγων για να τα πράξουμε στις ζωές μας. Μας το οφείλουμε.
πολύ κοντά μου τον αισθάνθηκα αυτόν τον άνθρωπο.. από το πρώτο του βιβλίο πριν 30 χρόνια.. κι εξακολουθώ.. :) :)
γειά σου roadartistaki μου αγαπημένο.. τι κάνεις; :) :)
καληνύχτα :) :)
@ koulpa : Καλησπέρα κουλπάκι μου. Κ εγώ το ίδιο. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του. Απλώς υπέροχος.
...Προσμένω καλύτερες μέρες :) καληνύχτα!
Άξιζαν και αξίζουν αυτά που πίστεψα και είναι επίκαιρα αφήνοντας όμως μια πικρή γεύση.
@ Γιώργος Χατζηαποστόλου : πολύ πικρή...
Δημοσίευση σχολίου