Στις αρχές του καλοκαιριού, καθώς περπατούσα στο δρόμο πρόσεξα το παραπάνω χαρτάκι κολλημένο σε έναν τοίχο. Σταμάτησα και το διάβασα.
Σχημάτισα στο μυαλό μου την εικόνα.
Σχημάτισα στο μυαλό μου την εικόνα.
Κάποιος συνάνθρωπος μου, ίσως κάποιος γείτονας, απογοητευμένος από όσα συμβαίνουν, έγραψε την παραπάνω σκέψη του σε ένα χαρτί και τη μοιράστηκε με αυτό τον τρόπο με τους υπόλοιπους.
Ένα "μήνυμα" προς τους γείτονές του, όσους περαστικούς θα περνούσαν από αυτό το σημείο.
Η πρώτη σκέψη μου ήταν "ίσως υπάρχει ελπίδα".
Το τράβηξα μια γρήγορη φωτογραφία με το κινητό και συνέχισα στο δρόμο.
Σκεφτόμουν αυτή τη φράση. Αργότερα επέστρεψα σπίτι και την ανέβασα στο twitter :
Αναδημοσιεύτηκε και από άλλους. Μηνύματα με τυχαίους παραλήπτες.
Σκέφτομαι, πόσοι από εμάς μπαίνουμε στη διαδικασία να κινητοποιήσουμε τους διπλανούς μας προς το θετικό και το καλό;
Πόσοι απλώς μένουμε στη στείρα κριτική, στην αμφισβήτηση ή και στην ισοπέδωση;
Δεν παίζει ρόλο ο τρόπος που θα επιλέξεις να στείλεις το "μήνυμα" και τη σκέψη σου. Πόσοι απλώς μένουμε στη στείρα κριτική, στην αμφισβήτηση ή και στην ισοπέδωση;
Έχει όμως τεράστια σημασία το τι επιλέγεις να μοιραστείς με τον άλλο.
Εμένα πάντως ο ανώνυμος περαστικός / γείτονας, με κινητοποίησε, μου έδωσε με το δικό του τρόπο δύναμη. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτό είναι το μόνο που ίσως να σώσει την ανθρωπότητα.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτό είναι το μόνο που ίσως να σώσει την ανθρωπότητα.
Η μόνη λύση σε αυτή την ανθρωπιστική κρίση είναι η αλληλεγγύη & η συντροφικότητα,
τώρα είναι ανάγκη να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι. Εύχομαι να το καταφέρουμε.
τώρα είναι ανάγκη να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι. Εύχομαι να το καταφέρουμε.
49 σχόλια:
Μήνυμα που σου δίνει ελπίδα, γιατί ξέρεις αλλάζοντας θα φέρεις και την αλλαγή! :)
Καλημέρα!
Συγκινητικό...
Ας ευαισθητοποιηθούμε όλοι μας. Να παρακινούμε ο ένας τον άλλον στο καλό.
Τις θαλασσινές μου καλημέρες, roadartist.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά αναρωτιέμαι, μπορούμε να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι; Ακόμα κι αν το θέλουμε οι κοινωνικές συμβάσεις και ατομικές μας προτεραιότητες μας το επιτρέπουν; Συγγνώμη που σχολιάζω θέτοντας ερωτήματα, αλλά πολύ θα ήθελα μιαν ειλικρινή απάντηση...
Την καλημέρα μου.
Πόσο σωστό, πόσο σοφό και πόσο ελπιδοφόρο...Καλή σου μέρα!
ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΣΠΑΝΙΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ. ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΤΟΥ.
ΠΡΩΤΑ ΑΣ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ 'ΣΩΤΗΡΑ' ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΣ. ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΣΑΝΙΔΕΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ ΟΙ ΔΙΠΛΑΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ. ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, ΑΣ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΩΣ.
Den exei shmasha pws tha epilexeis na steileis to minima sou, alla ti tha peis ston allo. Para poli swsto kai alithino.
@ Hfaistiwnas : Καλημέρα! Tο σχόλιο σου ήταν νομίζω ότι καλύτερο για πρώτες λέξεις αυτής εδώ της ανάρτησης. "γιατί ξέρεις αλλάζοντας θα φέρεις και την αλλαγή" μακάρι να σκεφτόμασταν όλοι με αυτό τον τρόπο.
@ Σεβάχ ο Θαλασσινός : Σε ευχαριστώ για την ευαίσθητη ματιά σου. Μου άρεσε που 'βρήκες' αυτό το μήνυμα στο τοίχο της πόλης 'συγκινητικό'. Νομίζω πως είναι η μόνη ελπίδα μας, καλημέρα. :)
@ teleytaios : Εννοείται πως όσο δυσκολεύουν οι καταστάσεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να γίνεις περισσότερο άνθρωπος, και μάλιστα σε μια εποχή που η απανθρωπιά έχει ...εκτοξευτεί, και γεννιούνται καθημερινά τέρατα.
Για αυτό ακριβώς και ειδικά τώρα είναι η εποχή και η ανάγκη να 'γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι', ακριβώς επειδή έχουμε επιτακτική ανάγκη ο ένας τον άλλο. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, τότε θα ηττηθούμε όχι ατομικά, αλλά συνολικά ως κοινωνία.
Η ιστορία έχει δείξει πως στις πιο δύσκολες συγκυρίες εκεί που θριαμβεύει το κακό, παράλληλα υπάρχει (ίσως πιο σιωπηλά) και το καλό. [Μια τέτοια στιγμή που προκαλεί έκπληξη : http://urlmin.com/dqx]
Ο καθένας επιλέγει σε ποια πλευρά θα βρεθεί. Σε αυτή του επικριτή, του εκμεταλλευτή, του ...μαυραγορίτη, του μίσους, της τυφλής βίας, ή στην απέναντι; Στην πλευρά του άνεργου, του αδύναμου; Νομίζω πως η επιλογή του που θα σταθείς, και δίπλα σε ποιον θα σταθείς, σχετίζεται με ένα φάσμα συνισταμένων, όπως από τις εμπειρίες της ζωής του καθένα μας, την ψυχική δύναμη, τις σχέσεις, την ανθρωπιά κλπ.
Και αν είσαι εσύ στην πλευρά του αδύναμου, πως επιλέγεις να διαχειριστείς τις καταστάσεις. Δίνεις από το υστέρημα, ανοίγεις τη ψυχή σου στον άλλο, προσπαθείς να μεταλαμπαδεύσεις κάποιες γνώσεις σου, να βρεις τρόπους να συνεχίσεις μέσα στο πιο πυκνό σκοτάδι ή στέκεσαι συνεχώς κριτικά και κατηγορηματικά στα πάντα;
Μα αντίθετα αν σχολιάζει ο καθένας θέτοντας ερωτήματα, έτσι και οι αναρτήσεις πάνε ένα βήμα παρακάτω. Επίσης καλημέρα!
@ Tradescadia : πόσο χαίρομαι που το είδες και το 'διάβασες' με αυτή τη ματιά. Καλημέρα!
@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : Έτσι είναι, και αν δεν εκτιμήσουμε τις όποιες 'σανίδες σωτηρίας' βρεθούνε μπροστά μας, εμείς θα χάσουμε και αντιστρόφως αντίστοιχα οι άλλοι.
@ treno fantasma : αυτή τη σκέψη μου γέννησε αυτό το μήνυμα.
Στις δυσκολες εποχες ο καθε ανθρωπος αναγκαζεται να υπερβει τα κοινωνικα "προσωπεια" που λιγο πολυ ολοι εχουμε και να δειξει το αληθινο του προσωπο. Αλλοι επιλεγουν την ανθρωπια και αλλη τη βια. Κι οχι σε μεμονωμενα περιστατικα αλλα ως σταση ζωης...
Εγω προς το παρον σαν αμυνα επιλεγω τη δημιουργικοτητα.
Θα χαρω πολυ Αρτιστακι να σε βλεπω και στο νεο μου μπλογκ
http://butterflysstories.blogspot.gr
@ BUTTERFLY : ακριβώς και εγώ ως άμυνα επιλέγω τη δημιουργικότητα και όσο αντέχω περισσότερο τον εστιασμό σε όσους / ότι αξίζει, θέτοντας παράλληλα τα όρια μου. Θα περάσω οπωσδήποτε, φιλιά :)
από τα μηνύματα που σε κάνουν να χαμογελάς (κι όντως να ελπίζεις), μακάρι...
τι γλυκιά κίνηση...
να είσαι καλά που μας τη γνωστοποίησες
όλοι είμαστε υπεύθυνοι για αυτά που κανουμε ή παραλείπουμε να κάνουμε στην καθημερινότητά μας...
"Η ιστορία έχει δείξει πως στις πιο δύσκολες συγκυρίες εκεί που θριαμβεύει το κακό, παράλληλα υπάρχει (ίσως πιο σιωπηλά) και το καλό."
Συμφωνώ με αυτό που λες.
Όποιο βουνό κι αν κοιτάξεις θα δεις μια κορυφογραμμή. Κάθε τέτοια γραμμή λέγεται και υδροκρίτης, είναι το κρίσιμο σημείο που καθορίζει αν η σταγόνα της βροχής κυλήσει προς τη μια ή την άλλη πλαγιά. Υπάρχει και μια κρίσιμη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος αποφασίζει αν θα κινηθεί προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Πολλοί οι παράγοντες που συντελούν στην απόφασή του, όπως είπες, αλλά ποιός από αυτούς είναι η "κορυφογραμμή"; Και ποια ακριβώς είναι η στιγμή; Τη συνειδητοποιούμε ή όχι κι απλώς μετά βρισκόμαστε από εδώ ή από εκεί και θεωρούμε ότι έτσι επιλέξαμε;
Συγνώμη που σε βασανίζω ;)
Καλό σου απόγευμα.
@ BLUEPRINTS : αυτό ένιωσα έχουμε ανάγκη αυτή την ελπίδα, ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε κ επιθυμούμε.
@ ANAZHTHΣH : Αν μιλάς για το καλό, ίσως πολλαπλασιάζεται το καλό. Αυτό πιστεύω, οπότε στο χέρι μας είναι και αναλόγως επιλέγουμε ο καθένας μας την δική του στάση. Καλό μας μεσημέρι.
@ teleytaios : Κώστα δε 'με βασανίζεις' καθόλου. Να μη σκέφτεσαι έτσι, είναι χαρά για μένα να ανταλλάσσουμε απόψεις, γιατί γίνομαι καλύτερη, άλλωστε εγώ πρώτη ξεκίνησα τις ερωτήσεις. Νομίζω κ από την πρώτη απάντηση φάνηκε η διάθεση διαλόγου :)
Μέχρι αυτή την κορυφογραμμή υπάρχει μια ολόκληρη πορεία. Νομίζω ότι παίζει ρόλο πώς κάθε άνθρωπος έφτασε ως κάπου, δηλαδή η πορεία της ζωής του.
Τα εμπόδια, οι δυσκολίες, μα κυρίως οι άνθρωποι και οι σχέσεις του, ποιους συνάντησε σε αυτή την πορεία, πως τον επηρέασαν, αυτή η αλληλεπίδραση. Βασικό ρόλο παίζει η παιδεία που ξεκινά από την οικογένεια, η 'μίμηση' των προτύπων..., κάποιος δάσκαλος που έτυχε να έχεις, κάποιο βιβλίο που μπορεί να άλλαξε τη ζωή, να σου έδωσε ώθηση για την κάθε κατεύθυνση. Όλα αυτά παίζουν καθοριστικό ρόλο, τι στάση επιλέγεις στη ζωή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαία η οποιαδήποτε επιλογή σου. Δε γνωρίζω ποιος είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας, ίσως να μην είναι ίδιος σε κάθε άνθρωπο. Έχω την πεποίθηση πως το κακό αν θες το προλαβαίνεις, πως οι νόρμες και η γραμμή από μια πολιτεία σε μια κοινωνία, μπορεί αν το θελήσει να πολλαπλασιάζει το καλό.
Ακόμη και μια τέτοια συζήτηση μπορεί να επηρεάσει. Καθετί αναλόγως την ψυχοσύνθεση του καθένα μας.
Καλό μεσημέρι.
Θα μπορούσε ο καθένας να το προσπεράσει αδιάφορα. Ίσως σε μια προηγούμενη εποχή.
Αλλά σε ετούτη την εποχή που ζούμε, νομίζω ότι το νιώθουμε πλέον σαν ανάγκη να είμαστε άνθρωποι, να προφυλάσσουμε την ψυχή μας, να μείνει αλώβητη η καρδιά μας από την εξαθλίωση της κοινωνίας.
Τώρα είναι η στιγμή να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι ή να ενώσουμε τις ελπίδες μας όσοι νιώθουμε άνθρωποι.
Ήταν ότι χρειαζόμουν το μήνυμα του άγνωστου γείτονα. Το αναδημοσιεύω και στο fb.
Καλό μεσημέρι Ροντάκι μου :-)
Τα blogs διακινούν Ιδέες (έστω, κάποια απο αυτά)..
το ευρύ κοινό, δεν έχει η δεν επιθυμεί πρόσβαση σε υπολογιστές..
καλή ιδέα θα ήταν Αυτό, να το κάνουμε πολλοί απο εμάς..
μηνύματα σε τοίχους, κολώνες κ.α ώστε να καταλάβουν και οι εκτός ίντερνετ πως η ελπίδα δεν έχει σβήσει και πως κανείς δεν είναι μόνος..
άντε να μετρηθούμε..
ίσως να γίνει κίνημα :)
τα σέβη μου!
O fthonos kai to misos exei fwliasei stis kardies twn anthrwpwn, fobamai pws einai pleon arga.
Makari perissoteroi na egraphan tetoia minimata.
Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι RoadArtist και νομίζω πως το μυαλό σου είναι σωστά δομημένο, τετράγωνο θα έλεγα αν μου επιτρέπεις. Χαμογέλασα όταν διάβασα την απάντησή σου και συμφωνώ μαζί σου απολύτως. Για σήμερα δεν έχω άλλες ερωτήσεις, θα επανέλθω όμως, χα, χα, χα...
Καλό σου απόγευμα.
Λάθος η παρότρυνση στον τοίχο. Για να διορθωθεί η κατάσταση πρέπει να λείπουν από τη σκηνή μερικοί εγκληματίες που παριστάνουν τους ανθρώπους.
Ξενούδης
Δεν νομίζω ότι σε κινητοποίησε ο συγγραφέας της φράσης στο χαρτί. Εσύ κινητοποίησες τον εαυτό σου γιατί μετάφρασες και απέδωσες κάτι το γενικό και αόριστο σε κάτι προσωπικό, δικό σου συγκεκριμένο, του οποίου η στιγμή είχε έρθει. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο δυνατό από μια ιδέα η στιγμή της ενηλικίωσης της οποίας έχει φτάσει. Ο κάθε άνθρωπος θα είχε αποδώσει διαφορετικά την αόριστη αυτή φράση της οποίας το νόημα είναι τόσο υποκειμενικό όσο η αντίληψη ενός έργου αφηρημένης τέχνης. Στην προκειμένη περίπτωση ο επικοινωνών ήσουν εσύ.
Σε τέτοιους καιρούς ελπίζουμε σε κάποια δράση: ή στην σύνδραση της επικοινωνίας εννοιών που γίνονται αντιληπτές σαν ελπιδοφόρες, ή στην αντίδραση σε κριτικές που επιδεικνύουν την ισοπέδωση. Επανάσταση, ή Αναγέννηση; μήπως το ένα συνεπάγεται το άλλο;
Ο καταλύτης είναι η υποκειμενική αντίληψη σε συνδυασμό με μια ιδέα της οποίας η ώρα έχει έρθει, για τον καθένα -ελπίζουμε σε όλους την ίδια στιγμή... τότε δημιουργείται η κρίσιμη μάζα επί της οποίας θα ενεργήσουν οι δυνάμεις αλλαγής του τοπίου...
Μου φαίνεται ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε...
Μου φαίνεται ότι βλέπω μιά τέτοια διάθεση τριγύρω!
Δεν νομίζω να το βλέπω μόνο εγώ, ελπίζω δηλαδή...
Είναι παρήγορο, σε καιρούς δύσκολους, να βλέπεις πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βρίσκουν τον τρόπο να μοιράζουν απλόχερα… αισιοδοξία!
Καλημέρα Αρτίστα μου!!!
@ lena_zip : Σίγουρα σε μια προηγούμενη εποχή, αυτό το μήνυμα να το περνούσε καθένας αδιάφορα. Κάποιοι που δεν έχουνε αντιληφθεί το τι συμβαίνει και κυρίως το τι έρχεται, ίσως και σήμερα να το προσπέρασαν αδιάφορα. Σε τούτη την εποχή, αυτό είναι το καλύτερο μήνυμα που θα μπορούσε να μοιραστεί κάποιος.
@ Margo : Αυτή είναι η μόνη ελπίδα μας, να είσαι καλά margo, ευχαριστώ για την αναδημοσίευση, καλή σου μέρα.
@ Ευρύνοος : Μπορούνε όλοι να δεχτούν αυτό το μήνυμα, αναρωτιέμαι; Είναι πάντως άμεση ανάγκη να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι, για να υπάρξει αλλαγή προς το θετικό, προς το καλό. Και δε μιλάω για τους δείκτες της οικονομίας, μα για έννοιες όπως αλληλεγγύη, συντροφικότητα, κατά της τυφλής βίας και του μίσους. Κάτι πιο αποτελεσματικό ακόμη από τα μηνύματα στους τοίχους... Σίγουρα όμως και αυτό έχει τη σημασία του... Η ελπίδα θα σβήσει όταν κυριαρχήσει το αντίθετο. Δεν πρέπει να αφεθούμε.
@ artion : Στις δύσκολες περιόδους, είναι πιο εύκολο να φορτώσεις ευθύνες στον άλλο, από το να κάνεις αυτοκριτική. Μακάρι να μην είναι αργά.
@ teleytaios : Δεν κατάλαβα απόλυτα τι εννοείς με τη "τετράγωνη" σκέψη, αλλά το ότι χαμογέλασες, φαντάζομαι πως σημαίνει ταύτιση απόψεων, χαίρομαι λοιπόν που συμφωνούμε. Εννοείται όποτε έχεις άλλες ερωτήσεις εδώ είμαστε :)))
@ Xenoudis - Ξενούδης : Ακριβώς για αυτό η παρότρυνση, ανάγκη να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι, ανάγκη να φύγουν από το προσκήνιο οι ανεγκέφαλοι εγκληματίες που "παριστάνουν τους ανθρώπους". Φοβάμαι όμως στο πόσοι μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει αυτό.
@ thinks : Δημήτρη αν μη τι άλλο ο τρόπος που διάβασες το post και τη φωτογραφία ήταν πολύ αισιόδοξος.
Το ίδιο αντίστροφα μπορεί να συμβαίνει με σένα, όπως εγώ λοιπόν είδα κάτι και το μετέφρασα με αυτό το τρόπο, έτσι και εσύ 'διάβασες' με το δικό σου τρόπο αυτό το post. :)
Έχει ενδιαφέρον το πως κάθε άνθρωπος 'διαβάζει' κάτι, πως αντιλαμβάνεται γεγονότα, σημάδια, από τα πιο απλά της καθημερινότητας μέχρι όλα τα 'σημαντικά' που συμβαίνουν και επηρεάζουν τις ζωές όλων μας.
Όσον αφορά εμένα σίγουρα η προτροπή της φωτογραφίας είναι κάτι που μέσα μου υπάρχει ως ιδεολογία και ακριβώς όπως έγραψες "έχει ενηλικιωθεί". Πρέπει τώρα μονάχα δυναμικά να εκφραστεί.
Θα ήταν ευχής έργο να συγκλίνουν τα βλέμματα και οι απόψεις μας, οι ψυχές προς την ίδια κατεύθυνση. Ίσως αυτή θα ήταν η αρχή της ελπίδας για μια αληθινή Επανάσταση. Ίσως η νέα Αναγέννηση όχι για την Ελλάδα, μα για την ανθρωπότητα, που τρέχει δίχως φρένο στην κατηφόρα. Φοβάμαι πως το κακό μεταδίδεται με ρυθμούς ...πανούκλας. Ας προσπαθήσουμε με τη σειρά μας όλοι μας, όπως και όπου μπορούμε, ακόμη κ από εδώ, να μεταδίδουμε το καλό, καλό μεσημέρι!
@ H.Constantinos : Αν έχεις δει μια τέτοια διάθεση τριγύρω, τότε σε παρακαλώ να την μοιραστείς μαζί μας. Άρχισε να τις αναρτείς, να τις δούμε όλοι.
@ Μηθυμναίος : 'Εχουμε ανάγκη να αυξηθούν αυτοί οι άνθρωποι. Καλησπέρα Μηθυμναίε!
...ομορφες λεξεις ...ομως για να γινει αυτο πρεπει ο ανθρωπος μονος του ( πρωτα ... και ισως ολοι μαζι μετα ) να περασει απο σταδια .... χαρας , λυπης , θυμου , φοβου ,εκπληξεις ,αηδιας ,ανατασης,ευγνωμοσυνης ,αυθεντικης υπερηφανιας ,ντροπης , ενοχης ,αμηχανιας ,φιλομαθειας ,περιέργειας ,απαλοτητας , αυτογνωσιας ...........
τοτε θα του ειναι πιο ευκολο να καταλαβει το σημειωμα του γειτονα ...αλλα πρωτα απο ολους ο ιδιος ο γειτονας ( ελπιζω στο ΝΑΙ και οχι στο ισως )....σε ευχαριστω που ακομη μια φορα ησουνα αφορμη να γραψω τις σκεψεις μου στο μπλογκ σου ...
Συμφωνώ με κάθε σου λέξη στον σχολιασμό του μηνύματος!
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από αυτόν της αλληλοβοήθειας και της αλληλοϋποστήριξης στην εποχή που ζούμε. ΟΛΟΙ έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον, όλοι έχουμε ανάγκη από την ανθρωπιά του άλλου.
Αρχές καλοκαιριού τράβηξα κι εγώ μια φωτογραφία από μια αγγελία σε τηλεφωνικό θάλαμο στην Αριστοτέλους που με συγκλόνισε... κάποιος εκλιπαρούσε τον κόσμο να του βρει δουλειά έναντι αμοιβής! Δηλαδή, άμα μου βρεις εσύ δουλειά, εγώ προτίθεμαι να σε πληρώσω για την δουλειά που μου έχεις βρει! Πού έχουμε φτάσει...
Η κατάσταση είναι τραγική και γι'αυτό επιβάλλεται η ανθρωπιά...για να την κάνει πιο υποφερτή!
Πολύ ωραία ανάρτηση!
Σου στέλνω τα φιλιά μου και την αγάπη μου καλή μου φίλη!!!!
Μακάρι να τα καταφέρουμε
Είναι η μόνη μας σωτηρία αυτή...
καλό μήνα εύχομαι
Tι απόλαυση ήταν αυτή !!
Εννοώ και όλα τα σχόλια !!!!!!
Θυμάσαι που έλεγα πως
ο,τι κι αν κάνουμε καθημερινά είναι ένα λιθαράκι προς την μιά ή την πλευρά του βουνού που λέει κι ο "τελευταίος"
Το κακό είναι πως δεν το συνειδητοποιούμε πάντα.
Δηλαδή και το να μην το ανέβαζες είναι ένα λιθαράκι ,αλλά προς την άλλη πλευρά της αδιαφορίας ,της απαισιοδοξίας ,του δεν περνάει τίποτα απ'το χέρι μας.....
ναι ρε γμτ ,δεν είναι μόνο η αρρώστια μεταδοτική είναι και η υγεία και η ομορφιά των ψυχών
Καλό μήνα αστεράκι μου !!!
με πολύυ πολύυυυυ αγάπη και ...πείσμα φυσικά :))
@ pAnOs : ίσως πρέπει να πονέσεις και ο ίδιος για να συναισθανθείς τον άλλο, τα βιώματα που έγραψα παραπάνω και ο ρόλος τους στη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Μακάρι Πάνο να γίνουμε περισσότεροι όσοι πολεμάμε όλα όσα μας πονούν με αγώνα. Αν γίνουμε περισσότεροι και ενωθούμε, τότε θα μπορέσουμε να αντέξουμε. Χαίρομαι να διαβάζω σχόλια σου, ευχαριστώ.
@ eirini : Έτσι όπως πάμε Ειρήνη είμαστε ένα βήμα πριν να μετατραπεί η "δουλειά" σε "δουλεία", η δημιουργικότητα σε σκλαβιά, αυτό είναι το τέλος της ευημερίας για κάθε κοινωνία, για κάθε δημιουργικό άνθρωπο και φυσικά καταντά ανέκδοτο πλέον κάθε κίνηση τέτοιου είδους "ανάπτυξης". Οπότε ναι φίλη μου μόνο έτσι, η μόνη πλέον αντίδραση.
@ logia : Επίσης καλό μήνα σε σένα και στην οικογένεια σου. Όντως δεν υπάρχει καμία άλλη σωτηρία.
@ ξωτικό : Μόνο η καλοσύνη, η ορθή σκέψη και η ανθρωπιά μας δίνει δύναμη για να συνεχίζουμε. Όλα τα άλλα είναι πραγματικά μάταια. Κακίες, μίση, αποκλεισμοί, οδηγούν όλη την κοινωνία συνολικά στο γκρεμό. Ταχύτερα και πληθαίνει τα αδιέξοδα. Δε το συνειδητοποιούμε, μα εκτός αυτού κουραζόμαστε. Είναι πιο εύκολο να προκαλέσεις το κακό στον άλλο και να του "φορτώσεις" εκείνου όλο το κακό για τα στραβά της κοινωνίας σου.
Το αληθινά δύσκολο είναι να συνεχίζεις, να μεταδίδεις το καλό και να στρέφεσαι κοντά στον αδύναμο. Αν όλοι οι αδύναμοι αποκτούσαν φωνή, γνώση, βοήθεια, τότε δε θα είχανε καμία εξουσία οι "ισχυροί" του σήμερα.
Ακόμη και μια μικρή κίνηση, μπορεί να έχει νόημα και να είναι ένα μικρό λιθαράκι. Ας μη σταματάμε να ενδιαφερόμαστε και να κρίνουμε όλα όσα συμβαίνουν, μας αφορούν όλους.
Όταν αρχίσουμε να αδιαφορούμε, τότε θα έχουμε παραδώσει για πάντα τη ζωή μας στα χέρια άλλων.
Να είσαι καλά,
καλό μήνα, καλό σου απόγευμα.
"Πόσοι απλώς μένουμε στη στείρα κριτική, στην αμφισβήτηση ή και στην ισοπέδωση";
Δυνατό αυτό που γράφεις εδώ. Πώς γίναμε έτσι; Πώς;
Ωραίο το μήνυμα!
Καλό βραδάκι αρτιστάκι!
@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα :
να είσαι καλά, καλό βράδυ, επίσης.
Υστερα απο αρκετη απουσια καλοκαιριου περνώ απο τους φιλους να μαθω νεα τους και να ευχηθω για το νεο μηνα.Μακάρι αυτός ο μήνας να είναι όμορφος , γεμάτος με τύχη και πολλά χαμόγελα γιατί χρειαζόμαστε κάθε σταγόνα θετικής ενέργειας!Καλό μας μήνα λοιπόν -καλη εβδομαδα με υγεια πανω απ όλα και καλο φθινοπωρο!
Μακαρι να τα καταφερουμε!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου