"La Valse d' Amelie", performed by Lena Sieber & Christian Rabe
Πώς μια καθημερινή στιγμή στην πόλη γίνεται μαγική. Κοιτάξτε τόση ομορφιά και ελάχιστοι στέκονται για να την χαρούν και να την επιβραβεύσουν.
Οι περισσότεροι προσπερνούν αδιάφοροι, βιαστικοί, πολυάσχολοι...
Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς είναι ευτυχισμένοι...
όταν δεν αφιερώνουν ούτε λίγα λεπτά να χαρούν μια τέτοια ξεχωριστή μελωδία που τους χαρίζεται δωρεάν & απλόχερα.
Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς είναι ευτυχισμένοι...
όταν δεν αφιερώνουν ούτε λίγα λεπτά να χαρούν μια τέτοια ξεχωριστή μελωδία που τους χαρίζεται δωρεάν & απλόχερα.
Ας απολαύσουμε έστω διαδικτυακά αυτούς τους καλλιτέχνες και αν κάποια στιγμή τους συναντήσουμε στο δρόμο μας, εννοείται να τους καταχειροκροτήσουμε...
34 σχόλια:
Mono ta paidia stamatisan kai tous akousan me endiaferon, prosoxi!
Giati einai ta pio alithina gnisia sunaisthimatika plasmata!
Oi kallitexnes tou dromou exoun mia monadiki euaisthisia, san twn mikrwn paidinw.......
kalo ximerwma...
Καλημέρα!!!
Ωραίο ήταν πραγματικά.. :)
Είμαστε τόσο απορροφημενοι στην πεζή πραγματικότητα,που και το Μικη να βάλεις σε μια γωνιά να τραγουδάει τη Ρωμιοσύνη,ουδεις θα γυρισει να ριξει μια ματιά...
Πολύ όμορφο διάλειμμα έκανα χάρη στους δυο καλλιτέχνες αλλά και σε σένα! Να είσαι καλά.
Την καλημέρα μου.
Καλημέρα φίλη μου.
Μου κάνει εντύπωση για τους Γάλλους,πώς προσπερνούν αδιάφοροι.
Τη δεκαετία του 80, τα πράγματα ήσαν εντελώς διαφορετικά στο Παρίσι. Παραδοσιακά, οι Γάλλοι ανταποκρίνονταν στους μουσικούς (και γενικότερα καλλιτέχνες) του δρόμου.
Στην τελευταία επίσκεψή μου στο Παρίσι, πριν 2ή 3 χρόνια μου έκανε φοβερή εντύπωση ο περιορισμένος αριθμός μουσικών και καλλιτεχνών του δρόμου. Ακόμη και στον προαύλιο χώρο του Beaubourg δεν υπήρχε ούτε ένας - απίστευτο, ούτε ένας - καλλιτέχνης. Στο δε metro ελάχιστοι.
O tempora o mores!
Καλημέρα καλή μου φίλη Roadartist !!!
Σίγουρα μια αγαπημένη μελωδία , χειροκροτώ και υποκλίνομαι στους υπέροχους αυτούς Roadartists !!!
Ευχαριστούμε και καλή συνέχεια !!!
Πολυ καλοι!!! Μου αρεσει και το κομματι πολυ!
Μου θυμισες το βιντεακι με εναν γνωστο σολιστα που επαιζε σε ενα σταθμο βιολι και ελαχιστοι σταματησαν να τον ακουσουν http://www.youtube.com/watch?v=_xq5ZM7r6AU&feature=fvst
Καλημερα ομορφη αρτιστα μου!!
Μπορεί να γίνει όμορφη η πόλη. Τέτοια μικρά όμορφα χρειάζονται.
Kαλημέρα Αρτιστάκι..
Το βαλς της Αμελί έχει γίνει καιρό τώρα και το δικό μου βαλς...
Στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια συναντά συχνότερα καλλιτέχνες του δρόμου... λες να μετρά η οικονομική ύφεση?
ΩΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΙ...
...ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΩ ΚΑΤΙ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑΖΩ.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΒΙΝΤΕΟ ROAD, Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗ ΔΟΥΜΕ Κ ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΄:Ρ
@ trenofantasma : Όντως τα παιδιά πάντα στέκονται μπροστά σε ταλαντούχους καλλιτέχνες του δρόμου, νομίζω πως ακριβώς για αυτό που έγραψες, τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές :)
@ hfaistiwnas : Καλημερούδια, χαίρομαι που σου άρεσαν, φιλιά :)
@ Vad : πες το ψέμματα vad, κάποιες φορές νομίζουμε πως ζούμε, μα δεν ζούμε όμως! Μου άρεσε η παρομοίωση :)))
@ teleytaios : αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος της ανάρτησης, ένα ευχάριστο διάλειμμα σε όλους... Αφού δεν μπορούμε να περιπλανηθούμε στους δρόμους του Παρισιού, ας το χαρούμε διαδικτυακά :)
@ Fegia : αλήθεια;; Πόσο θα ήθελα να βόλταρα στους δρόμους του Παρισιού, όμορφα θα ήταν :) Τι να κάνουμε... βολευόμαστε στα δικά μας εδώ... Που φυσικά δεν συγκρίνονται... Άλλαξαν οι εποχές φίλε μου fegia, η ζωή του κόσμου πλέον έχει γεμίσει με άγχη, σκοτούρες, μας έχουν κατακλύσει στην τρομοκρατία που το τελευταίο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφεθούμε στο διπλανό μας και να απολαύσουμε τις όμορφες στιγμές των πόλεων μας, όσα δηλαδή θα έπρεπε να τα είχαμε πάνω - πάνω στην πρώτη σειρά της λίστας...
Φαίνεται ελαχιστοποιούνται και οι ρομαντικοί μποέμ άλλων εποχών, κρίμα. Σίγουρα άλλες εποχές παλιότερα,
καλημέρα φίλε μου φέγια.
@ ART-TRAVELLER : Λοιπόν την καλύτερη παρέα έχουμε σχηματίσει εδώ, χαίρομαι με τα λόγια σου, μακάρι να τα διάβαζαν, την καλημέρα μου!!
@ Dee Dee : έχω τρέλα με τον Tiersen και ειδικά με την Amelie, αγαπώ πολύ την μουσική της ταινίας. Πολύ σωστή η υπενθύμιση σε αυτό το "πείραμα"... Όντως φοβερό.. και αποδεικνύει ακριβώς όλα όσα σκεφτόμαστε σε αυτή την ανάρτηση, σε ευχαριστώ πολύ dee dee που το άφησες... Σε φιλώ!
Υγ αχ παρίσι!
@ Kitsos Mitsos : έτσι γίνεται και πιο ανθρώπινη... Οι τέχνες φέρνουν κοντά τους ανθρώπους, ακριβώς τα χρειαζόμαστε, καλημέρα :)
@ kariatida62 : Η Αθήνα έχει κατακλυστεί και με κάποιους που μόνο "καλλιτέχνες" δε μπορείς να τους πεις... Είναι κρίμα! Εννοώ κάποιους μίμους βαμένους με άσπρη μπογιά... που δεν προσφέρουν τίποτα ως θέαμα στον κόσμο, παρά μόνο ουσιαστικά ζητιανεύουν. Αυτούς δεν τους θεωρώ καλλιτέχνες του δρόμου, και κάνουν κακό τόσο στην πόλη, όσο και στους υπόλοιπους... Όποτε τους συναντώ ποτέ δεν τους αφήνω κάτι, ούτε στέκομαι να τους κοιτάξω.
Τους τελευταίους μήνες έχω παρατηρήσει και αρκετά όμως ταλαντούχα παιδιά, με μπάντες που παίζουν εκπληκτική μουσική (την προηγούμενη εβδομάδα πέτυχα μια τέτοια κάποιο βράδυ στην Δ.Αρεοπαγίτου και σταθήκαμε ώρα τη χαρήκαμε), σίγουρα θα παίζει ρόλο και η οικονομική κρίση, γιατί στρέφει τον άνθρωπο σε άλλα μέσα, και αυτό δε το θεωρώ κακό. Αντίθετα, μακάρι όλοι να είχαμε τη διάθεση τους και το μεράκι τους! Τώρα θυμήθηκα και μια άλλη παρέα παιδιών με μπουζουκάκια κάτω από την Ακρόπολη να παίζουν ρεμπέτικα, ήταν τόσο καλοί!!! Αν μη τι άλλο, συμβάλλουν στο να ομορφαίνει απίστευτα αυτή η πόλη.
Καλησπέρες πολλές!!
@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : συμφωνώ και σε αυτό το ιστολόγιο έχουν τιμηθεί αρκετά :)
Επιπλέον παραπέμπουν σε μια άλλη πιο μποέμ, ειλικρινής φόρμα ζωής, που τα τελευταία χρόνια έχει ξεχαστεί.
πάντα μα πάντα κοντοστέκομαι και ακούω τους μουσικούς του δρόμου. τους αγαπώ γιατί με κάνουν να νιώθω πως η ζωή μου είναι ταινία.
απ'αυτές με το happy end ;)
φιλιά κορίτσι!
Καλημέρα
Έχεις απόλυτο δίκιο
Όλοι προσπερνούν αδιάφορα....
Να είσαι καλά
μα πάντα να δακρίζω;; τσ τσ.. :) :)
από τη ζωή περνούν αδιάφοροι δυστυχώς.. και σέρνουν και τα μικρούλια.. στερόντας τους την ευκαιρία..
καλησπερούδιαααα :) :)
πρέπει να είναι στη Βοζιράρντ στο Παρί... πολύ ενδιαφέρουσα απόπειρα... και δεν είναι εύκολο να εκτελέσει κανείς έναν Τίρσεν...
Πάντως γενικά έχω την αίσθηση ότι οι Γάλλοι δεν είναι αδιάφοροι... ίσως το timing, η ώρα ή και ο δρόμος γιατί εκεί παίζει αρκετή μπίζνες...
@ karagiozaki : πανέμορφο σχόλιο, μακάρι όλοι να έβλεπαν με τα δικά σου μάτια :) Μακάρι και η ζωή να είχε πάντα happy end... Καλό σκ :)
@ Sailor : έτσι φαίνεται, μα αυτοί χάνουν Καλό σκ καπτεν μας!
@ koulpa : Τι ευαίσθητος που είσαι εσύ;; Ξέρεις πόσο με συγκίνησες τώρα; Και για τα μικρούλια που τα σέρνουν στα ίδια αδιάφορα μονοπάτια και για τα δάκρυα σου! Την καλησπέρα μου, φιλιάααααα!!!
@ nikiplos : μακάρι να έχεις δίκιο, αν και τσεκάροντας τα σχόλια στο youtube είδα και κάποιων Γάλλων με την ίδια ακριβώς απορία... Υπέροχη πόλη το Παρίσι, ξέρεις πόσο θα ήθελα να την σεργιάνιζα νικιπλε... Καλό σκ~
Την ομορφιά την προσπερνούμε, δυστυχώς...
Μάθαμε στον κονσερβοποιημένο πολιτισμό και σ' όσα μας πούλησαν για ευτυχία. Έξω απ' αυτά τίποτε...
Να ΄σαι καλά πάντοτε, Roadartist!
Η μουσικη διωχνει την μελαγχολια
Και φερνει τους αθρωπους πιο κοντα
Οπου κι αν ακουγεται
Αδυνατω να παραδεχτω
οτι ο κοσμος δειχνει αδιαφορια
Πιθανον είναι θεμα ωραριου
Συνηθως αυτό συμβαινει
Καποιες συγκεκριμένες ώρες
Για οποιον εχει παιξει μουσικη στο δρομο το γνωριζει
Υπαρχουν ωρες που δεν σταματει κανεις
Συνηθως νωρις το απογευμα
Οταν ολοι δουλευουν (μιλαω για τις ευρωπαικες πολεις)
Το βαλς της Αμελιυπεροχο
Κάθε φορα που την ακουω
Ξαναγινομαι παιδι
......
@ Νάσια : Όσο και να μας πληγώνει, ή να μη το παραδεχόμαστε αυτή είναι η αλήθεια πως "την ομορφιά την προσπερνούμε". Την ίδια ακριβώς αίσθηση έχω και εγώ με σένα. Καλό σκ δροσερό παρά τον καύσωνα!
@ Velvet : δυστυχώς και τις βραδινές ώρες που υποτίθεται πως όλοι πρέπει να είμαστε χαλαροί, ακόμη και τότε ελάχιστοι στέκονται να τους χαρούν. Τουλάχιστον (εννοείται) σε όσους το αξίζουν.
Δικαιολογείται αυτό βέβαια η ζωή έχει γίνει αρκετά δύσκολη για τους περισσότερους, με τελικό αποτέλεσμα οι περισσότεροι να αδιαφορούν για την ομορφιά, την ξεγνοιασιά, το διπλανό τους, τον έρωτα τους, κλείνονται στον εαυτό τους. Ας μη μιλήσουμε για τις αυτοκτονίες, αυτό πάει παραπέρα την συζήτηση, επιστρέφοντας ειδικά για τους καλλιτέχνες του δρόμου, νομίζω ενδεικτικό είναι και το γνωστό πείραμα που παρατίθεται παραπάνω από τη Dee dee. Δυστυχώς το διαπιστώνω παρατηρώντας τους ανθρώπους στην καθημερινότητα...Κατανοητό πλέον!
Λατρεύω τη μουσική του Tiersen, όπως και την amelie (ταίνια).
Απλά θεϊκό!
@ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ : χαίρομαι τόσο που σου άρεσε... Καληνύχτα ;)
Δημοσίευση σχολίου