27 Ιουλίου 2012

Τα χαστουκόψαρα, Λένος Χρηστίδης




"Κλείνω. Μάτια. Ανοίγω. Μυαλό. Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις από όλους αυτούς που σού κάθονται στο σβέρκο και σού λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σού λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν εξαιτίας σου ―και με την ανοχή σου― περισσότερα λεφτά, είναι τ' Αφεντικά. Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βουίζουν τα αυτιά σου, σού λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί. 


Πας στους φίλους σου, μία από τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς. Πας στα κλαμπ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σα μαλάκας χωρίς να μιλάς, μόνο να χορεύεις και να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, τις γκόμενες, χαμένες τελείως, κοιτάνε σαν χαζές, τι φταίνε κι αυτές; Το παίζουνε κάτι που δε θα γίνουν ποτέ, πώς θα γίνει να βρεις μια γυναίκα που να μην κοιτάει σα χαζή; Ο έρωτας τι είναι; Είναι να φέρεσαι σα χαζός, όχι να είσαι. 


Χαμόγελα ψεύτικα, ματιές από μακριά, μπούτια, βυζιά, χείλια υγρά, όλο υποσχέσεις, μηδέν προοπτικές, μηδέν ηθικό, για να πλησιάσεις στα δέκα μέτρα θες μια ντουζίνα προφυλακτικά. Πας σπίτι, ανάβεις τηλεόραση, διάφοροι απίστευτοι μαλάκες σού πετάν την άποψή τους, σού λένε τι να κάνεις, πώς να γελάς, πώς να περνάς, πώς να γαμάς, κάτι τενεκέδες, αν είναι δυνατόν, είναι σαν ψεύτικοι, σαν εφιάλτης, είναι γύρω μας, μπροστά μας, πίσω μας, μέσα μας, κάτω μας, τους πατάμε. Έι, εσύ, κολλητέ, με το ωραίο κοστούμι και το αφασία στυλ, καλά, είσαι κι ο πρώτος, γαμώ τα άτομα, πώρωση, πάουερ, γουάου, όλο ρωτάς, όλο ρωτάς, να ρωτήσω κι εγώ μια στιγμή; Πόσο κάνεις; Ο αδερφός σου δουλεύει στην τράπεζα, έχει γκόμενα, θα παντρευτούνε, θα κάνουν παιδιά, θα κάνουν σκυλιά, θα κάνουν βίντεο, και σπίτι, και κινητά, και αυτοκίνητα, να κάνουν, να κάνουν, να κάνουν ό,τι θέλουν, να κάνουν και άκρη να περάσω, δεν μπορώ εδώ, πνίγομαι, και πού να πας που να μην είναι έτσι, αφού παντού είναι έτσι: αφεντικά, αντιβηχικά, μπάτσοι, δάσκαλοι, γονείς, τηλεόραση, μαλάκες με μικρόφωνα, «Τι έχετε να δηλώσετε;», «Δηλώστε μας κάτι», «Κάντε μας μια δήλωση», «Τι θα μας δηλώσετε;», έχω να δηλώσω ότι σας βαρέθηκα, δεν πάει άλλο, από 'δώ και μπρος θά 'χετε να κάνετε μαζί μου, προσέχτε, μιλάω σοβαρά, θα κάνω το ντου και θα ψάχνεστε κι άντε μετά να τρέχουν οι μπάτσοι να με βρουν, μες στη δυστυχία τους κι αυτοί, μηδέν προοπτική, μηδέν ηθικό, μολότωφ στη μάπα τους, τις πετάνε πίσω, τι να κάνουν δηλαδή; Όλοι μια παρέα είμαστε. Και να πέθαινε αύριο κάνα δυο δισεκατομμύρια κόσμος, μπορεί και να μη μ' ένοιαζε, μπορεί και να μ' ένοιαζε, δεν ξέρω, πάντως αν πέθαινα εγώ δεν θα ένοιαζε κανέναν, εδώ που τα λέμε έχω πεθάνει, οπότε τι έχω να χάσω; Τα κλαμπ με τα ποτά από αργό πετρέλαιο και τους ηλίθιους στην πόρτα; «Πρέπει να συνοδεύεστε», τι λε', ρε; εγώ είμαι μόνος μου, δε θέλω συνοδείες, δε θέλω κηδείες, δε θέλω αηδίες, θέλω μόνο να είσαι κάπου και να ξέρω ότι μ' αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, απίστευτη λέξη και μάλιστα χωρίς προφυλάξεις, όμως είσαι εκεί; υπάρχεις; αν είσαι θα σε βρω, εκατό τα εκατό, χίλια τα εκατό, και θα 'μαστε μαζί και θα περνάμε καλά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Και μετά ξύπνησα, μέσα στον ύπνο μου. Δεν υπάρχουν όνειρα. Μόνο ξύλο στα γήπεδα και στους δρόμους και στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, ξύλο παντού, μέχρι να καταλάβουν όλοι αυτοί με τα κολάρα ότι δεν κάνουμε δηλώσεις, δεν κάνουμε εκπτώσεις, ούτε παραχωρήσεις, μπορούμε να είμαστε πολύ σκληροί και θα είμαστε, δηλαδή δεν ξέρω άλλους, μόνος μου είμαι, θα βρω όμως, δε θα βρω; θα βρω και θα δείτε, μέχρι τότε κοιμηθείτε ήσυχοι, εγώ θα σας σκεπάζω τα βράδια, μη μου κρυώσετε και πάθετε τίποτα και εξαφανιστείτε σαν τους δεινοσαύρους από μόνοι σας. Κρατάτε γερά. Πρέπει να προλάβω να σας εξαφανίσω προτού εξαφανιστώ εγώ."


Απόσπασμα από το βιβλίο "Τα χαστουκόψαρα" του αγαπημένου Λένου Χρηστίδη, από τις εκδόσεις Καστανιώτη.  Πρόταση βιβλίου για τις καλοκαιρινές διακοπές.


32 σχόλια:

Sinnerman είπε...

Ίσως το πιο ωραίο βιβλίο του Λένου Χρηστίδη. Όντως άκρως καλοκαιρινός συγγραφέας .

Sinnerman είπε...

Άκρως καλοκαιρινός συγγραφέας ο Λένος Χρηστίδης ! Ίσως ο αγαπημένος μου απο τους νέους Έλληνες.

city addict είπε...

Πολυ καλη επιλογη, αγαπημενος ο Χρηστιδης!!

Roadartist είπε...

Με αφορμή αυτή την ανάρτηση, αξίζει να διαβάσετε μια πρόσφατη συνέντευξη του Λένου Χρηστίδη στο lifo.gr.
Τέτοιες φωνές να ακούγονται :

http://www.lifo.gr/team/fyllosies/31840

Αίγλη είπε...

Kαταπληκτικό απόσπασμα.
Σατυρικό απόλυτα για το μοντέλο ζωής... πριν την κρίση. Πόσοι ήταν τότε ευτυχισμένοι; Θα μπορούσα να μιλήσει σε πολλούς. Πολύ σύγχρονο.
Θα το πάρω για την άδεια που πλησιάζει :Ρ

dim juanegro είπε...

Ο Λένος Λοστρέ Χρηστίδης έχει τόσο δυνατή και ιδαίτερη γραφή που ό,τι και να πω λίγο είναι. Μου αρέσει πάρα πολύ όταν γράφει με μικρές φράσει και τελείες. Το βρίσκω εξαιρετικό. Σαν μικρές απότομες εισπνοές που σου φέρνουν ζαλάδα. Τα χαστουκόψαρα ήταν το πρώτο του βιβλίο που διάβασα και με τά όλα τα άλλα. Θυμάμαι όταν διάβαζα τα χαστουκόψαρα κοιτούσαν έναν τρελλό να διαβάζει ένα βιβλίο και να γελάει δυνατά. Δεν μου έχει ξανασυμβεί σε τόσο έντονο βαθμό σε γραπτό κείμενο. Θαυμαστός ο τρόπος του να μπλέκει την κωμωδία, την σάτιρα και το καλά ακονισμένο διαχρονικό κοινωνικοπολιτικό σχόλιο.

Καλό ξημέρωμα... :)

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!

iLiAs είπε...

καλοκαιρι..οτι πρέπει για βιβλία, σε μια παραλία!!

καλο σαβ/κο Αρτιστα!! :)

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Δεν το γνώριζα. Ενδιαφέρον γραφή.

Καλημερένια!

Ανώνυμος είπε...

Δυνατό....και εκφράζει τη ματαιότητα της Ελλάδας πριν την κρίση.

καλημέρα Ρόουντ.

Ανώνυμος είπε...

Πόσο χαιρόμαστε,όταν φωνές σαν του Χρηστίδη ακούγονται και εκφράζουν όλους μας.Δεν ξέρω αν είναι καλοκαιρινό,είναι πάντως επίκαιρο.Να είσαι καλά που τον πρότεινες.Καλές αναγνώσεις.

eirini είπε...

Πόσες αλήθειες μέσα σ'ένα απόσπασμα! Πρέπει να είναι πολύ ωραίο βιβλίο!! Με την πρώτη ευκαιρία θα το πάρω!

Φιλιά πολλά Roadartist μου!!!!

ξι είπε...

Πολύ καλός ο Λένος Χρηστίδης! Συμφωνώ απολύτως!

ξι.

Roadartist είπε...

@ Ωρίων ΄Δ (aka Sinnerman) : συμφωνώ ότι είναι το καλύτερο από τα βιβλία του, και εγώ πάντως το είχα διαβάσει καλοκαίρι :) Και δικός μου πολύ αγαπημένος από τους νέους.

Roadartist είπε...

@ city addict : μέρες που είναι, αρκετοί ετοιμάζονται να ξεκουραστούν, ας προτείνουμε κάποιο βιβλίο :)

Roadartist είπε...

@ Αίγλη : ακριβώς για τη ζωή πριν την κρίση, με την οποία δυσανασχετούν κάποιοι "τρελοί" στα μάτια του "κόσμου"... Φυσικά ισχύει για το μοντέλο ζωής αρκετών χωρών, των πιο "προοδευτικών" ηπείρων..

Roadartist είπε...

@ dim juanegro : χαίρομαι που βρήκαμε ένα ακόμη κοινό. Χαίρομαι που το έχεις διαβάσει, και εγώ καλοκαίρι και ακριβώς την ίδια αντίδραση, γέλαγα μόνη μου :)
Συμφωνώ απόλυτα με τις σκέψεις σου, ακριβώς η τελευταία πρόταση σου είναι που κάνει τη γραφή του να ξεχωρίζει. Σου χαμογελώ ;) καλό σου μεσημέρι.

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Καλησπέρα ηφαιστίωνα!



@ iLiAs : δίχως βιβλία δεν γίνεται, σου προτείνω να το διαβάσεις :) καλό σκ επίσης Ηλία :)



@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα : από τους καλύτερους νέους συγγραφείς, θα γελάσεις πολύ,.. αξίζει να το αναζητήσεις!

Roadartist είπε...

@ irinivergopoulou : Ακριβώς, δεν είναι τυχαίο ότι κυκλοφόρησε το 1997...
Ας αναλογιστούμε όλοι αν και εκείνη η ζωή ήταν ακριβώς αυτή που θέλαμε και μας γέμιζε ψυχικά, ας σκεφτούμε μήπως τώρα είναι αφορμή να στραφούμε σε πιο ουσιαστικές ζωές... ας το προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, καλησπέρα Ειρήνη!

Roadartist είπε...

@ Ανώνυμος : Επίκαιρο, αν και γραμμένο προ κρίσης, το 1997, άρα κάτι σημαίνει για το μοντέλο της κοινωνίας...
Δε ξέρω αν η φωνή του Χρηστίδη εκφράζει όλους, χαίρομαι όμως αν εκφράζει τους αναγνώστες του blog :)
Πάντως η αλήθεια είναι πως το είχα διαβάσει κ εγώ καλοκαίρι...
Να είστε καλά!

Roadartist είπε...

@ eirini : Το μόνο σίγουρο είναι πως θα γελάσεις με τη σκέψη του :) Καλό σκ!

Roadartist είπε...

@ ξι : ειδικά τα Χαστουκόψαρα, ίσως το καλύτερο βιβλίο του. Περιμένουμε για το καινούργιο του :)

ειρήνη είπε...

"Το lifestyle εκφράζει μία τάση. Την τάση του να αποφεύγεις όλα τα προβλήματα -τα δικά σου και του κόσμου ολόκληρου- φορώντας ένα καπέλο επώνυμης μάρκας."
πωπω ο άνθρωπος ρίχνει βέλος και πετυχαίνει κέντρο!!(αν και κάποιοι αναγκάστηκαν να τα κατάφεραν και χωρίς το επώνυμο καπέλο!)

είμαστε μουδιασμένοι. ακόμη και κάποιοι που θα ήθελαν να προσφέρουν ίσως δεν ξέρουν που, πως, φοβούνται μήπως "τους ρίξουν". πχ γιατί να μαζέψω εγώ ξένα σκουπίδια? γιατί να δώσω εγώ πάλι χρήματα για τους μη έχοντες,το κράτος θα έπρεπε να φροντίσει... δεν έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. ούτε καλά καλά τα δικά μας...(κατάθλιψη, θυμός-χαμός γίνεται)
δεν έχουμε και πολύ "κοινοφελή" κουλτούρα
μηηηηπως το δανείζει κανεις?? :?

theatre είπε...

Twra oi portierides sta clubs den kanoun porta, poli apla giati perasane ekeines oi epoxes, twra barane muges!!
Poios na to fantazotan!!

Roadartist είπε...

@ ειρήνη : ο σώζων εαυτώ σωθήτω, βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Ο κόσμος είναι μουδιασμένος επίσης επειδή νιώθει να πλησιάζουν οι "απειλές" και τον ίδιο. Η μεσαία τάξη καταβροχθίζεται. Η ανεργία πλησιάζει όλους, ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί δίχως εργασία και εκεί δε θα έχει κανέναν να σταθεί στο πλάι του, ούτε πολιτεία ούτε κοινωνία, εκτός από τους κοντινούς του, και εκεί κρίνεται η δύναμη του καθένας μας. Μουδιασμένος και φοβισμένος είναι ο κόσμος γιατί βλέπει πως τον έχουν εντελώς γραμμένο. Πρώτα οι αριθμοί, μετά οι άνθρωποι.

Roadartist είπε...

@ theatre : με τα ολέθρια λάθη αντιμετώπισης της κρίσης, φυσικά η ύφεση όλο θα μεγαλώνει. Όντως ποιος θα φανταζόταν τέτοια αλλαγή!

ειρήνη είπε...

φάνηκε πριν σε αυτά που έγραψα η έλλειψη ύπνου...:)(να τα καταφεραν!)
έχεις δίκιο. διαλυθήκαμε κοινωνικά αλλά αυτό δείχνει ότι δεν ήμασταν ποτέ ουσιαστικά "κοντά".
έστω μεταξύ μας. χωρίς το κράτος
ασχετο: 115 είπες είναι οι κάτοικοι στην Ηρακλειά? από μια γρήγορη έρευνα στο ιντερνετ μάλλον οι μισοί ασχολούνται με την ενοικίαση δωματίων...! και εγώ που φαντάστηκα κάμπινγκ και άγρια ομορφιά....αφελής!

Roadartist είπε...

@ ειρήνη : Καλημέρα. Μα εννοείται πως η κοινωνία διαλύεται σταδιακά, ζούμε την τελική διάλυση της. Από χρόνια υπήρξε η απομόνωση, η αδιαφορία, σε αυτό συντέλεσαν πολλοί λόγοι. Η Ηρακλειά, προσφέρει την απομόνωση και την ερημιά. Αν ζητάς κάτι περισσότερο από αυτό να μη πας γιατί δε θα το βρεις. Το ότι έχει ενοικιαζόμενα δωμάτια δε σημαίνει ότι έχει αλλοιωθεί. Ούτε ότι οι μισοί κάτοικοι ζούνε από τον τουρισμό ως κύρια απασχόληση. Εδώ στη Νάξο οι περισσότεροι που διαθέτουν ενοικιαζόμενα, το κάνουν παράλληλα με την κύρια απασχόληση τους.
Όμως εσύ που έκλεισες τελικά για διακοπές, δε μας έγραψες;

Eva/Grotesque είπε...

φοβερό...αληθινό!

Roadartist είπε...

@ The one who wishes impossible things : ακριβώς αληθινό. Καλό βράδυ!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...



XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΟΥ και ΚΑΛΑ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Σελίδα 114-115, σκισμένες. Και.. που πάνε όλα τα χαμένα καπάκια του σύμπαντος;

Related Posts with Thumbnails