15 Νοεμβρίου 2011

"Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος", Primo Levi

 
Χαζεύοντας και ψάχνοντας ράφια σε μια αγαπημένη βιβλιοθήκη, βρέθηκε στα χέρια μου το παραπάνω βιβλίο, το "Εάν αυτό είναι ο Άνθρωπος" του Primo Levi. Αμέσως το δανείστηκα και το διάβασα μέσα σε λίγες μέρες. Αυτοβιογραφικό, γραμμένο το 1947, θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας με θέμα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.  Σκέψεις, βιωματικές εμπειρίες παρουσιάζονται με σκοπό να μη σβηστούν από την μνήμη... Απίστευτη η κτηνωδία του ανθρώπου κάτω από το πέπλο του Φασισμού, ασύλληπτα τα εγκλήματα των Γερμανών.

Ο Primo Levi, ιταλοεβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε το 1919 και σπούδασε χημικός. Συνελήφθη το 1943 ως μέλος της αντιφασιστικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου και στάλθηκε στο Άουσβιτς. Η εμπειρία του καταγράφεται σε αυτό το αυτοβιογραφικό του κείμενο Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος, που θεωρείται παγκοσμίως ένα από τα σημαντικότερα κείμενα για το Ολοκαύτωμα.

Αντιγράφω κάποια αποσπάσματα του...

«Στη ζωή όλοι ανακαλύπτουν – αργά ή γρήγορα – ότι η απόλυτη ευτυχία είναι ανέφικτη, αλλά λίγοι θα εμβαθύνουν στο αντίθετο συλλογισμό: ότι ανέφικτη είναι και η απόλυτη δυστυχία. Οι περιστάσεις της ζωής που αποκλείουν την πραγματοποίηση και των δυο αυτών οριακών καταστάσεων, απορρέουν από την ανθρώπινη φύση, φύση εχθρική προς την έννοια του απείρου. Τις αποκλείει η σταθερή άγνοια του μέλλοντος που άλλοτε ονομάζεται ελπίδα και άλλοτε αβεβαιότητα για το αύριο. Τις αποκλείει η βεβαιότητα του θανάτου που βάζει τέλος σε κάθε χαρά αλλά και σε κάθε θλίψη. Τις αποκλείουν οι αναπόφευκτες υλικές φροντίδες που όπως δηλητηριάζουν τη διαρκή ευτυχία, με τον ίδιο τρόπο μας αποσπούν αδιάκοπα από τη σκέψη της δυστυχίας που μας απειλεί, καθιστώντας την αποσπασματική και γι’ αυτό υποφερτή. Οι στερήσεις, το κρύο, η δίψα, τα χτυπήματα ήταν ακριβώς αυτά που δεν μας άφησαν να βουλιάξουμε στο κενό της απέραντης απελπισίας, στη διάρκεια του ταξιδιού και μετά. Όχι ακριβώς η επιθυμία μας να ζήσουμε ούτε η συνειδητή εγκαρτέρηση: γιατί οι άνθρωποι που είναι ικανοί γι’ αυτό είναι λίγοι και εξαιρετικοί, κι εμείς δεν ήμασταν παρά κοινοί άνθρωποι» (σελ. 18-19)

«Το φορτηγό σταμάτησε και είδαμε μια μεγάλη πύλη και πάνω της μια επιγραφή ζωηρά φωτισμένη (η ανάμνηση της με βασανίζει ακόμα στα όνειρα μου) : ARBEIT MACHT FREI, η εργασία απελευθερώνει.» (σελ. 24)

«Τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποιήσαμε ότι η γλώσσα μας δεν έχει λέξεις για να εκφράσει αυτή την ύβρι, την εκμηδένιση του ανθρώπου. Σαν προικισμένοι με την ενορατική ικανότητα των προφητών είδαμε την πραγματικότητα: είμασταν στον πάτο.» (σελ. 30)

«Η λογική σπάνια καθοδηγεί τη σκέψη των ανθρώπων όταν κινδυνεύει η ζωή τους. Συνήθως υιοθετούν τις πιο ακραίες σκέψεις.» (σελ. 45)

«...γιατί σε πέντε λεπτά θα αρχίσει η διανομή του ψωμιού-pane-brot-broit-chleb-pain-lechem-kenyer, της ιερής γκρίζας μάζας που φαντάζει τόσο τεράστια στα χέρια των άλλων και τόσο μικρή, που σού 'ρχεται να κλάψεις, όταν είναι στα δικά σου.» (σελ. 45)

«Στο Ka-Be, παρένθεση σχετικής ηρεμίας, αντιληφθήκαμε ότι η ανθρώπινη υπόσταση είναι εύθραυστη, ότι αυτή κινδυνεύει περισσότερο από την ζωή. Και οι αρχαίοι σοφοί αντί να μας νουθετήσουν "να θυμάσαι ότι θα πεθάνεις" θα ήταν καλύτερο να μας υπενθύμιζαν ότι αυτός είναι ο πιο σοβαρός κίνδυνος. Εάν μέσα απ' τα στρατόπεδα θα μπορούσε να δραπετεύσει ένα μήνυμα και να φτάσει στους ελεύθερους ανθρώπους θα ήταν αυτό: Προσπαθήστε να μην υποστείτε στο σπίτι σας αυτό που έχει επιβληθεί σε εμάς εδώ.» (σελ. 65)

«Δίπλα μας στέκει μια ομάδα Ελλήνων, αυτοί οι φοβεροί και αξιοθαύμαστοι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, πεισματικοί, κλέφτες, σοφοί, αμείλικτοι και αλληλέγγυοι, αποφασισμένοι να ζήσουν, ανελέητοι αντίπαλοι στον αγώνα της επιβίωσης: από αυτούς τους Έλληνες που υπερίσχυσαν στις κουζίνες και στο εργοτάξιο, που ακόμα και οι Γερμανοί υπολογίζουν και οι Πολωνοί φοβούνται. Έκλεισαν τρία χρόνια στο Άουσβιτς, αυτοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι είναι το στρατόπεδο. Στέκονται στο κύκλο με τους ώμους κολλητά ο ένας στον άλλο και τραγουδούν μια μακρόσυρτη μελωδία.» (σελ. 85)

«Αυτή η χρονιά πέρασε γρήγορα. Σαν τώρα, πέρυσι, ήμουν ελεύθερος: εκτός νόμου, αλλά ελεύθερος, είχα όνομα, οικογένεια, ανήσυχο και άπληστο πνεύμα, ήμουν υγιής και ζωηρός. Σκεφτόμουν πολλά πράγματα, μακρινά: τη δουλειά μου, το τέλος του πολέμου, το καλό και το κακό, την φύση των πραγμάτων και τους νόμους που κατευθύνουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, σκεφτόμουν τα βουνά, το τραγούδι, τον έρωτα, τη μουσική, την ποίηση.» (σελ. 173)

«Να εκμηδενίσεις τον άνθρωπο είναι δύσκολο, όσο και να τον δημιουργήσεις: δεν ήταν απλό, πήρε χρόνο, αλλά τα καταφέρατε, Γερμανοί. Είμαστε υπάκουοι κάτω από το βλέμμα σας, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα από μας: καμιά πράξη αντίστασης, καμιά λέξη πρόκλησης, κανένα κριτικό βλέμμα.» (σελ. 181)

«26 Ιανουαρίου 1945: Ο κόσμος μας ήταν ένας κόσμος νεκρών και φαντασμάτων. Το τελευταίο ίχνος πολιτισμού έσβησε μέσα μας και γύρω μας. Το έργο της αποκτήνωσης που άρχισαν οι θριαμβευτές Γερμανοί, το ολοκλήρωσαν οι ηττημένοι Γερμανοί.» (σελ. 206)

«Ο φασισμός ήταν ακόμα παρών, αλλά κρυμμένος μέσα στο κουκούλι του.  Προετοίμαζε την αλλαγή του για να εμφανιστεί ξανά με καινούργιο πρόσωπο, μη αναγνωρίσιμο, πιο αξιοσέβαστο, προσαρμοσμένος στις καινούργιες συνθήκες ενός κόσμου ο οποίος έβγαινε από την καταστροφή που ο ίδιος ο φασισμός είχε προκαλέσει.» (σελ. 213)

Ένα βιβλίο-υπόκλιση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ένα βιβλίο-κατηγορώ στην κτηνωδία υπανθρώπων. Ένα βιβλίο-υπενθύμιση του τι σημαίνει "φασισμός", στην πιο τερατώδη του έκφραση. Μια από τις πλέον συγκλονιστικές μαρτυρίες των εποχών μας, ένα βιβλίο διαμάντι που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, το οποίο αξίζει να αναζητήσετε.

50 σχόλια:

Βαρθακούρης είπε...

Εξαιρετικα επικαιρο. Ας βαλουμε λιγο το μυαλο μας να δουλεψει και θα καταλαβουμε γιατι. Συγχαρητηρια για την επιλογη.

Hfaistiwnas είπε...

Αυτοί οι άνθρωποι με τόσα που πέρασαν είναι Άγιοι..
Καλημέρα!

koulpa είπε...

πωπω.. καλά η επίλογή του βιβλίου.. αλλά η επιλογή των αποσπασμάτων.. σπαει κόκκαλα.. μαλον πρέπει να το διαβάσουμε..
καλημερα :) :)

Μηθυμναίος είπε...

Των οποίων την κτηνωδία έζησε και η χώρα μας. Μου θύμησε την ταινία του Μπενίνι "Η ζωή είναι ωραία".

Από το απόσπασμα καταλαβαίνεις ότι είναι όντως εξαιρετικό βιβλίο.

Καλημέρα σου!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Τα αποσπάσματα σε βάζουν σε σκέψεις και στην περιέργεια να διαβάσεις και άλλα....
Ευχαριστώ για την πρόταση σου!

Ανώνυμος είπε...

Αφού υπηρξε μια φορά μπορεί να υπάρξει και πάλι!! Μα αυτή τη φορά ας το αποτρέψουμε. Τι ειρωνεία που πάλι ο καιρός το κάνει τόσο αναγκαίο για ανάγνωση. Αν και ποτέ δε θα πάψει να είναι.

Dee Dee είπε...

Συμφωνω με τον κουλπα μας.
Τα αποσπασματα που επελεξες ειναι πολυ δυνατα.
Μαλλον κι εγω το ζηλεψα για την βιβλιοθηκη μου!

καλημερα :)

Roadartist είπε...

@ Βαρθακούρης : Δυστυχώς. Και αυτό που αναφέρεις, τελικά δεν έχει καθόλου υπερβολικά στοιχεία μέσα του.

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Γράφει σε κάποια σελίδα πως το ότι υπήρξε το Άουσβιτς, ίσως είναι ένδειξη πως δεν υπάρχει Θεία Πρόνοια. Τι να πω; Δε ξέρω τι να πω μπροστά σε αυτή την κτηνωδία.

Roadartist είπε...

@ koulpa : να είσαι καλά Koulpa μου. Σχεδόν σε όλα τα βιβλία, αν κάτι μου αρέσει το σημειώνω και το κρατώ. Σήμερα σκέφτηκα να μοιραστώ κάποια από τα αποσπάσματα που αντέγραψα εδώ . Καλημέρα να έχεις, φιλιά.

Roadartist είπε...

@ Μηθυμναίος : Ακριβώς. Τρομερά εγκλήματα... και για ποιο λόγο, από ποια αφορμή; Απλά και μόνο για την κυριαρχία, έσφαξαν, βασάνισαν ολόκληρους λαούς, εξαφάνισαν πολιτισμούς.. Δεν υπάρχουν λόγια να κρίνουν.
Εξαιρετική ταινία! Ναι σου προτείνω να το διαβάσεις :)
καλημέρα Μηθυμναίε!

Roadartist είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη : Να είσαι καλά Γιαγιά Αντιγόνη...πως κάνουν κύκλο οι καιροί.. και έρχονται καπάκι.. πάλι πίσω.. Ας διαβάζουμε τέτοια βιβλία για να καταλαβαίνουμε πως τίποτα δεν είναι αθώο και δεν πρέπει να αφήσουμε να επαναληφθεί!

Roadartist είπε...

@ ανώνυμος : έτσι είναι ανώνυμε.

Roadartist είπε...

@ Dee Dee : Τα βιβλία έχουνε γίνει τώρα περισσότερο ίσως από ποτέ το αποκούμπι μου. Χάνομαι σε αυτά, ψάχνω και αν κάτι με τραβήξει αμέσως ξεκινώ να το διαβάζω. Καθώς διάβαζα αυτές τις εμπειρίες, συγκλονιζόμουν και αναρωτιόμουν και εγώ όπως λέει ο τίτλος "εάν αυτό είναι ο άνθρωπος"...

Anastasios είπε...

Καλή Σαρακοστή και με το καλό να φθάσουμε και στην κοσμοϊστορική και παγκόσμια χριστιανική Εορτή των Αγίων Χριστουγέννων, την «Εορτή της Αναδημιουργίας» κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο!

Unknown είπε...

Κι άλλες φορές έχω σχολιάσει τις αναρτήσεις σου
σήμερα όμως, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου.
Τίποτα άλλο. Καταλαβαίνεις.

thinks είπε...

Νομίζω πως δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να μιλάμε για το τι στάθηκε ικανό ένα Έθνος, το Γερμανικό, να κάνει στους ομοίους του. Δεν πρέπει ποτέ να αλλοιώσουμε ή να ξεχάσουμε τι σημαίνει Ναζισμός, και φασισμός, και, κυριώτερο, να εξερευνούμε τι στην ανθρώπινη φύση τα δημιουργεί και τα επιτρέπει. Όχι μόνο εμείς αλλά και όλες οι μετέπειτα γεννεές -μια που η αυτογνωσία είναι το μόνο μας όπλο εναντίων του χάους -μια αυτογνωσία πολύ δύσκολη μια που με τα παραδείγματα εκείνα τελικά ανακαλύπτουμε πτυχές και των δικών μας κοινωνιών και ατομικές υπόστασης ως ανθρώπινα όντα...

Coco είπε...

όταν βγήκε αυτό είχα βρει και το "Περιοδικό Σύστημα" και το "Αν Όχι Τώρα, Πότε;"

αλλά το "Εάν..." είναι το πρώτο του και το πιο δυνατό

μου αρέσει ότι ως επιστήμονας έχει ένα νηφάλιο τεχνικό στιλ στην περιγραφή του μηχανισμού εξόντωσης, οπότε τον εκθέτει ως σφετεριστή και διαστροφέα της επιστήμης

karagiozaki είπε...

Το μυαλό και οι αισθήσεις σε εγρήγορση. Έχουμε πόλεμο κι'ας μη φαίνονται τα όπλα.

Roadartist είπε...

@ Anastasios : ...Αναστάσιε τι αντίρρηση να φέρω εγώ σε όλα αυτά; :) Εύχομαι μόνο ο Θεός να σταθεί κοντά στους αδύναμους, που όλο αυξάνονται. Να είμαστε καλά, καλό μας μεσημέρι.

Roadartist είπε...

@ meggie : Να είσαι πάντα καλά, νομίζω πως καταλαβαίνω φίλη μου. Την καλησπέρα μου και θερμές ευχές να ζεστάνουν τούτες τις παγωμένες μέρες. :)

Roadartist είπε...

@ thinks : Φυσικά και δεν πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί αυτά δεν είναι απλά σημάδια, ενδείξεις, είναι και προμηνύματα για το αύριο. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρεται ότι το συγκεκριμένο βιβλίο διδάσκεται στην Ιταλία από τη δεκαετία του 60.
Στο τέλος της συγκεκριμένης έκδοσης έχει και κάποιες συνεντεύξεις του συγγραφέα, όπου εκφράζει και τις προσωπικές του θέσεις για το τι μπορεί να οδήγησε ένα έθνος σαν τη Γερμανία να συμπεριφερθεί με έναν τέτοιο τρόπο και να συμπαρασύρει σε έναν απίστευτο κύκλο βίας όλη την Ευρώπη. Σου αντιγράφω όμως ένα ιδιαίτερο σημείο του λόγου :

"Ίσως δεν είναι δυνατόν να καταλάβουμε όλα όσα συνέβησαν, αντίθετα, ΔΕΝ πρέπει να τα καταλάβουμε, γιατί καταλαβαίνω σημαίνει σχεδόν δικαιολογώ. Εξηγούμαι: "καταλαβαίνω" το σκοπό ή τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου σημαίνει (και ετυμολογικά) περικλείω, περιέχω, μπαίνω στη θέση του ατόμου, ταυτίζομαι με αυτόν. Τώρα, κανείς φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα μπορέσει να ταυτιστεί με τον Χίλτερ, τον Χίμμλερ, τον Γκαίμπελς, τον Άιχμαν και αμέτρητους άλλους. Αυτό μπορεί να μας τρομάζει αλλά συγχρόνως μας φέρνει μια ανακούφιση: γιατί είναι προτιμητέο τα λόγια τους (και δυστυχώς και οι πράξεις τους) να μείνουν για εμάς ακατανόητα. Γιατί αυτά τα λόγια και αυτές οι πράξεις δεν είναι ανθρώπινα, αντίθετα είναι εναντίον του ανθρώπου χωρίς ανάλογο ιστορικό προηγούμενο και τα οποία ακόμα και η πιο σκληρή μάχη του ανθρώπου για την ύπαρξη του δεν μπορεί να συγκριθεί. Αυτή η μάχη μπορεί να οδηγήσει στον πόλεμο. Αλλά το Άουσβιτς δεν είναι ένα επεισόδιο του πολέμου ούτε μια ακραία μορφή του. Ο πόλεμος είναι πάντα ένα γεγονός τραγικό: είναι κατακριτέος, αλλά υπάρχει μέσα μας, έχει μια δική του λογική, την "καταλαβαίνουμε". Αλλά το ναζιστικό μίσος στερείται λογικής. Είναι ένα μίσος ξένο προς εμάς, δεν προσιδεάζει στον άνθρωπο, είναι ένας δηλητηριώδης καρπός που τον γέννησε το ολέθριο δέντρο του φασισμού, αλλά υπερβαίνει και αυτόν τον ίδιο τον φασισμό. Δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε πως γεννιέται και να επαγρυπνούμε. Εάν είναι αδύνατο να καταλάβουμε, είναι απαραίτητο να ξέρουμε, γιατί αυτό που συνέβη μπορεί να ξανασυμβεί, οι συνειδήσεις μπορεί ξανά να δελεασθούν και να εξαπατηθούν και οι δικές μας"

Νομίζω πως δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να μιλάμε για το τι στάθηκε ικανό ένα Έθνος, το Γερμανικό, να κάνει στους ομοίους του. Δεν πρέπει ποτέ να αλλοιώσουμε ή να ξεχάσουμε τι σημαίνει Ναζισμός, και φασισμός, και, κυριότερο, να εξερευνούμε τι στην ανθρώπινη φύση τα δημιουργεί και τα επιτρέπει. Όχι μόνο εμείς αλλά και όλες οι μετέπειτα γενεές -μια που η αυτογνωσία είναι το μόνο μας όπλο εναντίων του χάους -μια αυτογνωσία πολύ δύσκολη μια που με τα παραδείγματα εκείνα τελικά ανακαλύπτουμε πτυχές και των δικών μας κοινωνιών και ατομικές υπόστασης ως ανθρώπινα όντα..." (σελ. 236-237)

Roadartist είπε...

@ Coco : Είναι το πρώτο βιβλίο από τον Πριμο Λεβι που διαβάζω, αλλά δανείστηκα ένα ακόμη δικό του, το οποίο θα ξεκινήσω μια από τις επόμενες μέρες. Το "Αυτοί που βούλιαξαν και αυτοί που σώθηκαν". Ο τρόπος περιγραφής του είναι αρκετά ψύχραιμος, σίγουρα αυτό οφείλεται στην επιστημονική του ιδιότητα. Η αυτοκτονία του προφανώς σημαίνει πως τον βασάνιζαν απίστευτα όλα... και η γραφή ήταν ίσως ένας τρόπος διαφυγής από τους εφιάλτες του. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε μια συνέντευξη του, αν δεν είχε ζήσει αυτή την εμπειρία, δε θα είχε ποτέ καταφύγει στη συγγραφή..

Roadartist είπε...

@ karagiozaki : Έχουμε όντως πόλεμο. Και τα θύματα του δεν είναι ακόμη φανερά, θα φανούν στην πορεία.

iLiAs είπε...

για ολους να το εχουν υπ' οψιν!

καλο απογευμα Αρτιστα! :)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλησπέρα, ρονταρτιστάκι,

Διατρέχοντας την ιστορία της ανθρωπότητας, αν σου μένει ο (ανθρώπινός σου) νους καθαρός, βλέπεις ότι μια χαρά θα μπορούσε να μετονομαστεί σε "ιστορία της βαρβαρότητας".

Αξίζει να σκεφτούμε γιατί οι άνθρωποι, εμείς, παρόλο τον αποτροπιασμό που νιώθουμε γι' αυτές τις κτηνωδίες ( κι αυτό δεν εκφράζουμε και στα τόσα ωραία σχόλια εδώ;), καταφέρνουμε και τις κλωνοποιούμε, τις επαναλαμβάνουμε σε άλλους ιστορικούς χρόνους. Είτε προκαλώντας τις, είτε επιτρέποντάς τις, είτε παθητικά αποδεχόμενοι.

Το βιβλίο, roadartist, είναι πολύ δυνατό, πιστεύω κι εγώ, και κάλλιστα θα προκαλούσε συναίσθημα και σκέψη (και) των μαθητών.

Πολλά φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

ας συγκεντρωθουν και σε ενα βιβλιο τα απομνημονευματα των ελληνων οσο υπαρχουν ζωντανες μαρτυριες "αναγνωρισα την αφερφουλα μου απο το χερακι της που ειχε βγαλει εξω απο το κτηριο φουρνο, ηταν οτι ειχε απομεινει"ελεγε χθες απογευμα 14/11 στην ΕΤ3.ΑΛΛΑ ΤΙ ΛΕΩ ΒΙΒΛΙΟ..ΕΔΩ ΘΕΜΕ ΤΟΜΟΥς

Roadartist είπε...

@ iLiAs : καλό βράδυ Ηλία μου, φιλιά! :)

Roadartist είπε...

@ Διονύσης Μάνεσης : όντως "ιστορία της βαρβαρότητας". Όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά... και ίσως καθημερινά, τέτοιες συμπεριφορές βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε περιόδους ανέχειας, οικονομικής κρίσης και γενικευμένης ανασφάλειας. Ναι, σαν αυτή που ζούμε σήμερα! Για αυτό η εποχή θέλει προσοχή..γενικότερη..
Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί από τους μαθητές οπωσδήποτε!
Τα σχόλια σου μόνο χαρά δίνουν, σε ευχαριστώ! Καλό βραδάκι!

Roadartist είπε...

@ Ανώνυμος : Ανώνυμε φίλε! Εκείνη την περίοδο της ιστορίας έγιναν τα πιο φρικτά εγκλήματα από τους Γερμανούς. Τόμους για κάθε γωνιά της Ελλάδας... και για τόσες οικογένειες που ξεκληρίστηκαν!
Ήταν σαν ένα μεγάλο πείραμα.....
Είναι τραγικό πως όλα αυτά έγιναν αρκετά πρόσφατα.. και όντως πολλοί άνθρωποι ζουν και θυμούνται να μας μεταφέρουν τις τραγικές εμπειρίες τους... ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.

ANAZHTHΣH είπε...

τα διάβασα με πολύ ενδιαφέρον...

δυνατές σκέψεις

ό,τι καλύτερο μπορεί ο καθένας απ΄το μετερίζι του

ας το κάνει

τώρα

καλημέρα αρτίστα μου

magda είπε...

Συγκλονιστικό είναι και αυτό και οι χιλιάδες μαρτυρίες ανθρώπων που τα υπέστησαν.
Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Σε φιλώ

Άρης Άλμπης είπε...

Αυτός είναι ο άνθρωπος! Ναι. Ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα εξελικτικής διεργασίας και όχι δημιούργημα ενός αγαθού όντος. Με την πάροδο των χιλιετιών επικράτησε ο πονηρός, ο άρπαγας, ο διψασμένος για εξουσία. Όταν αυτοί βρεθούν στην εξουσία, επειδή οι άλλοι θα αδιαφορήσουν, τότε γεννιούνται τα Άουσβιτς. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν διαλυθεί ή ολιγωρήσει κάποια εξουσία, οπότε αρχίζει η ανεξέλεγκτη δράση των υπανθρώπων.
Δίπλα στους αχρείους Γερμανούς ναζιστές μπορούν να σταθούν επάξια και οι αχρείοι Έλληνες που στη διάρκεια του Εμφυλίου διέπραξαν ακατονόμαστα εγκλήματα- και οι μεν και οι δε. Μέσα στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία τα παραδείγματα ατελείωτα. Οι ευαίσθητοι άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και δεν δικαιούνται να αδιαφορούν, όταν οι υπάνθρωποι καραδοκούν. Τα Άουσβιτς είναι πάντα υπαρκτός κίνδυνος.
(πολύ καλή η επιλογή των αποσπασμάτων του βιβλίου).

Roadartist είπε...

@ ANAZHTHΣH : Τώρα γιατί αύριο θα είναι αρκετά αργά. Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα σου, καληνύχτα!

Roadartist είπε...

@ magda : Δυστυχώς. Απίστευτα εγκλήματα. Δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, πρέπει να τα συζητάμε, να τα σκεφτόμαστε, να προσπαθήσουμε να μη τα ξαναζήσει η ανθρωπότητα. Ας αλλάξει κάτι, όσο ακόμη έχουμε τη ...καθαρή σκέψη.... καληνύχτα!

Roadartist είπε...

@ Άρης Άλμπης : Είναι κομμάτι του ανθρώπου, όταν πιστέψει πως είναι ανώτερος κάποιου άλλου... και δεν αφήσει τον άλλο, δεν σεβαστεί τη διαφορετικότητα του! Δυστυχώς έχεις δίκιο, από ότι αποδείκτηκε αυτός είναι ο άνθρωπος. Αλλά το μεγαλείο είναι πως την ίδια στιγμή που κάποιος σε ματώνει, κάποιος άλλος θα βρεθεί να σταθεί στο πλάι σου. Υπάρχει επιλογή τι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε και ποιους να έχουμε δίπλα.
Οι κίνδυνοι είναι πάρα πολύ.. και στην εποχή που ζούμε. Η εξουσία όταν διαλυθεί, όλα είναι πιθανά. Έχεις απόλυτο δίκιο για τη συνέχεια στην Ελλάδα με τον Εμφύλιο και τα εγκλήματα του.. "αδελφός...σε αδελφό". Άντε να ορθοποδήσει ένας τέτοιος τόπος.
Σε ευχαριστώ πολύ για το εύστοχο σχόλιο. Καληνύχτα!!

eviv είπε...

τι ωραία που παρουσιάζεις όλα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεσαι!ευχαριστώ πολύ.

Roadartist είπε...

@ eviv : Ευχαριστώ για την ανάγνωση και το πέρασμα. Να είσαι πάντα καλά.

ξωτικό είπε...

Σαν χαστούκι πάντα η σκέψη οτι ο άνθρωπος μπορεί να είναι και "αυτό"
και δεν θέλω με τίποτα να.... βολευτώ αναπαυτικά στην σκέψη του τι μπορεί να κάνει " ένα έθνος "
γιατί αυτομάτως παίρνω το μονοπάτι που οδηγεί σε "αυτό"

(πολύ σημαντική η σημείωσή σου για το πόσα και κυρίως πώς πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία...)Μόνο η παιδεία μπορεί να τιθασεύσει τα άγρια θηρία που κρύβουμε μέσα μας πριν γίνουν τέρατα.

(Πότε θα με πάρεις μαζί σου σ'αυτή την βιβλιοθήκη;;;;)

Πολύ σ'ευχαριστώ που συνεχίζεις να φωτίζεις ......

Leviathan είπε...

Όπως δείχνουν και τα αποσπάσματα φαινεται εξαιρετικά ενδιαφέρον! Καλό βράδυ εύχομαι :)

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Ξωτικούλι, κρατώ την φράση σου : "Μόνο η παιδεία μπορεί να τιθασεύσει τα άγρια θηρία που κρύβουμε μέσα μας πριν γίνουν τέρατα" και πίστεψε με την αισθάνομαι απόλυτα. Πάσχουμε όμως και σε αυτό το τομέα. Μόνο η έμφαση σε αυτό μπορεί να μας βοηθήσει.

Όσο για την βιβλιοθήκη, όποτε θες!!! Και είναι αρκετά κοντά και στις δυο μας!!!!

Το κανονίζουμε με μεγάλη μου χαρά, άλλωστε πάω σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση :) Να είσαι καλά, καλό σουκου, και φιλάκια πολλά!

Roadartist είπε...

@ Leviathan : Aξίζει!! Καλό σαββατοκύριακο να έχεις Λεβιαθαν, να είσαι καλά :) φιλιάαααα!!!!

Flora είπε...

Μπράβο road που έγραψες για ΑΥΤΟ το βιβλίο!!!!!

Εύγε και πάλι εύγε!

Roadartist είπε...

@ Flora : Ένα καταπληκτικό βιβλίο!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τα βιβλία του Λέβι είναι όλα συγκλονιστικά. όπως επίσης και του Jean Amery. Όχι μόνο γιατί περιγράφουν σχεδόν επιστημονικά το βίωμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης, αλλά γιατί στοχάζονται πάνω σε αυτό το αποτρόπαιο και απάνθρωπο βίωμα. Με έχουν απασχολήσει και μένα τα βιβλία αυτά αυτό τον καιρό. (βλ. http://vivliothekarios.blogspot.gr/2012/09/blog-post_26.html)

Roadartist είπε...

@ Γιώργος Κατσαμάκης : Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία του P. Levi πέρσι (αυτή είναι μια περσινή ανάρτηση) και πραγματικά κόλλησα. Συνάντησα τυχαία ένα βιβλίο του σε μια δανειστική βιβλιοθήκη :) και ήταν σαν να βρήκα θησαυρό. Από τότε αναζήτησα αρκετά δικά του. Κανένα δε με απογοήτευση.
Τον J. Amery δεν τον ήξερα. Θα τον αναζητήσω. Θα διαβάσω την ανάρτηση που με παραπέμπεις, σε ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Το βιβλίο του Λέβι το διάβασα περίπου επτά χρόνια πριν. Ψύχραιμη ματιά στα πράγματα, όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη καταγραφή πληροφοριών που, γενικά, τις γνώριζα και από άλλες πηγές. Εκείνο όμως που στο μυαλό μου ξεχωρίζει το βιβλίο αυτό από κάθε παρόμοιο, είναι ένα κεφάλαιο, που αστράφτει εκτυφλωτικά ανάμεσα στα υπόλοιπα, νομίζω, δε, είναι από τα ελαχιστότατα παρόμοιας διάθεσης κείμενα στην λογοτεχνία του Ολοκαυτώματος: "Το τραγούδι του Οδυσσέα". Έχεις διαβάσει το βιβλίο, θα το θυμάσαι. Όπου ο συγγραφέας κάνει νοερά το ταξίδι πίσω στην πατρίδα του, στις αισθήσεις του, στην ευαισθησία, τον πολιτισμό του ... και ξαναγυρίζει στην ανθρωπιά του, βλέποντας το χιόνι να λάμπει στις κορυφές των γειτονικών λόφων, παρά την κτηνωδία και την αθλιότητα που τον τριγυρίζει. Μεγαλείο! Άγνωστη.

Ανώνυμος είπε...

Δανείζομαι.Σπουδαίο κείμενο

Flora είπε...

Road... πόσον καιρό ἔχω νά μπῶ ἐδῶ στό ἀγαπημένο ζωντανό, σκεπτόμενο και πολιτισμικό κονάκι σου!!!!
Φυσικά αὐτό τό βιβλίο εἶναι ἕνα ἀπό τά καλύτερα πού ἔχω διαβάσει!!!
Πέρυσι πού ἔκανα θεματική ἔκθεση: "Ἡ λογοτεχνία πολεμᾶ τόν φασισμό", τό εἶχα βάλει στό ἀναλόγιο, ὡς τό προτεινόμενο βιβλίο!
Πόσο σημαντικά εἶναι αὐτά πού γράφει! Καί τό γεγονός ὅτι τά γράφει μέ ἤπια φωνή, χωρίς νά κραυγάζει...

Φιλιά πολλά road...
Δέν σέ ξεχνῶ ποτέ, νά ξέρεις. Χάνομαι καί ξανάρχομαι. Εἶσαι τό πρῶτο blog πού ἐπισκέπτομαι, ὅταν ἔχω χρόνο...

Roadartist είπε...

@ Flora : Σε ευχαριστώ πολύ Φλώρα μου. Και εσύ μας λείπεις. Ευχαριστώ για τα λόγια και την ανάγνωση σου! :)

Related Posts with Thumbnails