Σε αυτό τον τόπο έτυχε να ανοίξω τα μάτια μου. Σε αυτόν τον τόπο οι πρόγονοι μου γεννήθηκαν, έζησαν, αγάπησαν, δημιούργησαν, μόχθησαν, πολέμησαν, αντίκρισαν αυτό το ίδιο φως, πάτησαν το ίδιο χώμα, ατένισαν την ίδια θάλασσα, ερωτεύτηκαν, κέρδισαν, γέλασαν, δάκρυσαν. Άλλες εποχές τότε διαφορετικές. Θυμάμαι τον παππού μου να μας εξιστορεί ιστορίες για τους Γερμανούς και την πείνα στην Κατοχή. Στα παιδικά μου μάτια αυτά δε μπορούσαν να έχουν υπόσταση. Σε μια άλλη εποχή είχα γεννηθεί. Πάντα με σύνεση και οικονομίες μεγαλώσαμε, ποτέ δεν ζήσαμε υπερβολικά, όμως είχα την αίσθηση ότι ζούσα στο πιο όμορφο σημείο της γης, στην πιο φιλόξενη και ειρηνική γωνιά. Οι αφηγήσεις του παππού, μού φαίνονταν παραμύθια, τόσο μακρινά που δεν ταίριαζαν στον τόπο και στην καθημερινότητα μου.
Έπειτα θυμάμαι τις μεγάλες κομματικές συγκεντρώσεις, τους μεγαλύτερους να υποστηρίζουν με πάθος ο καθένας κάποια παράταξη. Στα μάτια μου όλοι οι διαπληκτισμοί, οι φανατισμοί έμοιαζαν ανούσιοι και οι πολιτικοί ίδιοι. Μεγαλώνοντας δεν άλλαξε αυτή η αίσθηση. Αντιπαθούσα τα μεγάλα λόγια, δυσπιστούσα προς τους πολιτικούς. Ίσως είμαι απόλυτη – κάτι που απεχθάνομαι – μα τελικά η εξουσία πάντα διαβάλλει τον άνθρωπο. Χρειάζεται ισχυρή παιδεία και ανθρωπιά για να μείνεις πιστός στις υποσχέσεις και στα λόγια σου, να μη θεωρήσεις τον εαυτό σου ως κάτι το "μοναδικό" και ξεχάσεις από που ξεκίνησες.
Και τώρα είμαστε εδώ. Στην Ελλάδα του 2011. Υπό Κατοχή. Υπό μαύρη εργασία. Υπό ημιαπασχόληση. Υπό απολύσεις. Υπό. Μια Ελλάδα που ξεπουλιέται και χάνεται σε αιώνια αναμονή της επόμενης δόσης. Σήμερα αν θες να το παίξεις «τεχνοκράτης», γίνεσαι συντηρητικός, ξεχνάς την ανάπτυξη και πατάς το λαό. Αν θες να μη θεωρηθείς «λαϊκιστής», αποδέχεσαι τα πάντα σιωπώντας, λέγοντας «ευχαριστώ». Δεν υπήρξα ποτέ όλα τα παραπάνω. Ούτε κολάκευσα προς όφελος, ούτε φοβήθηκα να σκεφτώ, να εκφραστώ, να ζητήσω, να απαιτήσω.
Σκέφτομαι όλα όσα συμβαίνουν. Αν ζούσε ο παππούς μου θα ήταν πικραμένος από τη σημερινή Ελλάδα. Μπορεί να έζησε δύσκολα χρόνια, αλλά υπήρξε υπερήφανος και περιτριγυρισμένος από αγάπη. Αν μπορούσα θα του έλεγα πως εκείνες οι αφηγήσεις του – που φάνταζαν παραμύθια στα παιδικά μου μάτια – σήμερα μου φαίνονται πιο κοντινές και άμεσες από ποτέ. Μια νέα κατοχή είναι εδώ. Μια κοινωνία που τοποθετεί τον άνθρωπο στην άκρη και θεοποιεί το χρήμα. Όμως τα πράγματα που μπορούν να αλλάξουν τη ροή της ιστορίας είναι μακριά από όσα επιβάλλουν να κυνηγήσουμε. Εκείνα που θα γεννήσουν ένα νέο κόσμο παραμένουν μακρυά από τα οράματα των τραπεζιτών. Ο κόσμος έτσι όπως τον ξέρουμε απέτυχε, πρέπει να δημιουργηθεί ένας καινούργιος, δοσμένος στον ανθρωπισμό, στην παιδεία, κυρίως σε όλα όσα παραβλέπαμε τόσα χρόνια. Μένει να δούμε αν θα αφεθεί η δημιουργία μιας νέας ζωής, καταβροχθίζοντας την υπάρχουσα.
61 σχόλια:
Ειναι αστειο....... Δες τον όρκο των φοιτητών που πήραν μέρος στην κατάληψη του πολυτεχνείου το 1973 η οποία οδήγησε στα γεγονότα της 1ης Νοεμβριου.
|Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ' όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, του πανεπιστημιακού ασύλου, της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων. Ορκιζόμαστε αλληλεγγύη σ' όλο το φοιτητικό κόσμο της Ελλάδας που βασανίζεται. Η βία και η τρομοκρατία δεν θα περάσουν. Ζήτω ο αδούλωτος φοιτητικός κόσμος της Ελλάδας."
Όλα αυτά έχουν καταπατηθεί σήμερα, όλα. Μπαίνουμε σε περίεργα μονοπάτια!!
Καλημέρα!
Οι παλιοί Καλλιτέχνιδά μου ποτέ δεν το έβαλαν κάτω, είχαν ζήσει κακουχίες, πάντα όμως ήταν περήφανοι άνθρωποι και ευχαριστημένοι για όσα κατάφεραν.... εμείς..
Διαβάζοντας αυτό το κείμενο πείθομαι ότι η ανθρωπότητα φωλιάζει στις ψυχές λίγων ανθρώπων και αυτό δεν μου φαίνεται να αλλάξει ποτέ. Όπως κάτι πολύ μεγάλο μπορεί να φωλιάσει στην ψυχή ενός ανθρώπου, έτσι και κάτι πολύ μικρό φωλιάζει στις ψυχές όλων......
Να έχεις μια ηλιόλουστη καλημέρα!
Ακριβώς γι αυτό ο πατέρας μου έκλαψε χθες οταν ο εφτάχρονος εγγονός του διάβαζε συλλαβιστά ένα κειμενάκι για την εξέγερση στο Πολυτεχνείο....
Ο μικρός τον κοίταξε και δεν ήξερε αν πρέπει να γελάσει. Υστερα χαμογέλασε γιατί ένοιωσε αμηχανία...
Κι εγώ, η γενιά που είναι ανάμεσα στους δυό τους, ένοιωσα ντροπή γιατί ένοιωσα οτι εκπροσωπούσα ακριβώς τη γενιά που τα διέλυσε όλα, κι έκανε την επόμενή της να γελά χαζοχαρούμενα, μή ξέροντας να κάνει τί....
ευχαριστώ αρτιστάκι
την πίκρα που λες ότι θα έπαιρνε ο παππούς σου την παίρνει καθημερινά πλέον ο πατέρας μου - που λίγο πολύ έζησε τα παρελθοντικά που περιγράφεις - το "υπό" κάθε μέρα και βαθαίνει, το φως θα ξαναγεννηθεί σε αυτό τον ευλογημένο τόπο κι ελπίζω να μην αργήσει πάρα πολύ...
As stamatisoume tis allilokatigories, exeis dikio.
Kathe epoxi htan dyskoli stin Ellada, kai auti moiazei xeiroteri apo oles. Ntropi se osous exakolouthoun na parousiazontai ws swtires...se enan lao pou sinexeia kataklevane!
λένε πως όλα στη ζωή κάνουν κύκλους..νοιώθω πως κάποιος κύκλος κλείνει.ας ελπίσουμε πως αυτός που θα ανοίξει νάναι τουλάχιστον διαφορετικός.....
Τόσο η ανάρτησή σου όσο και τα σχόλια των υπόλοιπων αναγνωστών σου με εκφράζουν απόλυτα... Μόνο που εγώ δεν μπορώ να ω την ελπίδα πουθενά... Μου την πήραν από τα χέρια καιρό τώρα... Καλημέρα καλή μου! :) Παρεμπιπτόντως είμαι Πάτρα και σκοπεύω να επισκευτώ εκείνο το όμορφο μαγαζάκι που έδειξες τις προάλλες, το Amelie! :)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ, ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ.
Ο κόσμος έτσι όπως τον ξέρουμε απέτυχε, πρέπει να δημιουργηθεί ένας καινούργιος...
Θυμάσαι προχτές που μας το έλεγε ο Εδουάρδο Γκαλεάνο; Θα πρέπει να γεννηθεί αυτός ο νέος κόσμος... ας μην αργεί. Τούτος πια δεν αντέχεται.
Με την καλημέρα μου!
"η ανθρωπότητα φωλιάζει στις ψυχές λίγων ανθρώπων" συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε ο ηλιογράφος. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι. Η κρίση που περνάμε, αν εξαιρέσουμε το υλικό κομμάτι, μιλάω για το εσωτερικό κομμάτι το συνειδησιακό, επηρεάζει περισσότερο όσους είναι μέρος της. Ψυχές που πάντα ήταν σε κρίση και δεν το καταλάβαιναν. Ο άνθρωπος ο μετρημένος, με αξίες, αγάπη, μνήμες σαν κι αυτές, δε θα λυγίσει. Υπομονή και δύναμη για να προσπεράσουμε και το υλικό κομμάτι της κρίσης.. όλα θα πάνε καλά Ροντάκι μου.
Όσα υπό κι αν μας προσάψουν εμείς θα μείνουμε υπεράνω.. Όταν κάποιος βασανίζεται έχει δύο επιλογές ή να μιλήσει ή να αντέξει. Όταν επιλέξει να αντέξει δεν πονάει πια. Είναι θέμα επιλογής.
Πολλά είπα αλλά είναι σκέψεις για το δικό μου άλλοθι:-)
Πολλά πολλά φιλιά!
Το χειρότερο είναι πως σήμερα δεν υπάρχει ελπίδα. Δε τους νοιάζει καθόλου όντως η ανάπτυξη και ο κόσμος. Συντελείται ένα έγκλημα ξανά!!!
Συμφωνώ με όλο το κείμενό σου.
Ζούμε σε εποχή παρακμής και οπισθοδρόμησης. Φαίνεται σαν να δοκιμάζουν τα όρια των ανθρώπων για να αποφασίσουν πόσα τελικά μπορούν να τους πάρουν."Η εξουσία πάντα διαβάλλει τον άνθρωπο" αλλά η υπερβολική εξουσία είναι το μέγιστο λάθος γιατί "σκοτώνει την κότα που γεννά τα χρυσά αυγά" την ίδια την ανθρώπινη κοινότητα. Θα το σκεφτούν; Θα σταματήσουν πριν είναι αργά; Θα αναγκαστούν να σταματήσουν λόγω κάποιων συνθηκών; Δεν ξέρω...
Πιστεύω ότι οι απόλυτα σωστές σκέψεις σου, είναι πια όλων των Ελλήνων.
Και έχω την αισιοδοξία ότι πολύ σύντομα θα ξαναγυρίσουμε στις πραγματικές αξίες της ζωής, με το όποιο κόστος.
Και την έχω, γιατί κανένας πια δεν επιθυμεί την συνέχιση αυτής της κοροϊδίας.
H elpida einai yparxeis san ti diki sou!
Απο τους 'αδυναμους' ερχεται παντα η οποια ανατροπη. Απο τη μειοψηφια θα ερθει και τωρα. Να εχεις δυναμη.
Xairomai ton tropo skephis sou.
Se euxaristw pou eisai konta mas stin blogosfaira. Se ektimw giati eisai ALITHINI.
κάπου πέτυχα για την χθεσινή μέρα ένα απίστευτα επίκαιρο μήνυμα "ΠΩΛΕΙΤΑΙχνείο".
και πόσο σοκαριστικά αληθινό το zeitgeist.
μαριονέτες μας έχουν κάνει και περιμένουμε κάποια στιγμή το όποιο μοιραίο. το θέμα είναι πώς μπορούμε αποτελεσματικά να αντιδράσουμε όχι να αποκτήσουμε κάτι μα να μην χάσουμε αυτά που ήδη δεν έχουμε χάσει ακόμα.
φιλιά σου πολλά!
Θεωρώ ότι η κρίση υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Τώρα ξεσκεπάστηκε το πέπλο που την κάλυπτε. Θέλω να συνεχίζω να πιστεύω ότι είμαι περήφανη για τη χώρα που μεγάλωσα, αλλά όσο περνά ο καιρός στενοχωριέμαι που η περηφάνια μικραίνει...
@ kostas : Αρκετά περίεργη η χτεσινή μέρα... Δυστυχώς όλα όσα διεκδικήθηκαν τότε, σήμερα ξαφνικά χάθηκαν...και το πιο κωμικοτραγικό είναι πως τα κατάργησαν άτομα που στα νειάτα τους συμμετείχαν στην κατάληψη του πολυτεχνείου. Αφού ουσιαστικά τόσα χρόνια εξαργύρωσαν την νίκη τους. Σήμερα μπαίνουμε σε πολύ περίεργα μονοπάτια, όπως έγραψες.
@ Hfaistiwnas : Εμείς... νομίζω ηφαιστίωνα πως έχουμε υποπέσει σε ομαδικό "αυτομαστίγωμα". Λάθη έγιναν πάρα πολλά, μα δεν αξίζουμε αυτή την υποτίμηση. Παρόλο που η σημερινή εποχή είναι αρκετά περίεργη, νιώθω υπερήφανη, όσο και αν τα πάντα πλέον συνηγορούν για το αντίθετο!
@ ηλιογράφος : Σε ευχαριστώ πάρα πολύ ηλιογράφε. Απλές σκέψεις, συναισθήματα της ψυχής μου. Με ελάχιστους τα μοιράζομαι, εδώ ίσως με το γραπτό λόγο..να είναι ευκολότερο. Με συγκίνησες. Φιλιά, καλό σου σκ!
@ paramythou : Καταλαβαίνω τι εννοείς. Πόσο πικρό το συναίσθημα. Και για τον παππού και για εσένα. Εύχομαι να μην είναι αργότερα για τον εγγονό... Όταν μεγαλώσει μακάρι να έχουν αλλάξει τα πράγματα, τουλάχιστον να μην είναι είναι όπως σήμερα και η Ελλάδα να έχει ορθοποδήσει και να μην τον πληγώνει. Εγώ σε ευχαριστώ φίλη μου "παραμυθού". Καλό σκ!
Εγώ λέω να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στην ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο. Και ας είναι το τούνελ σκοτεινό...Κάπου θα υπάρχει ένα φωτάκι. Και ας είναι αχνό φως. Υπάρχει. Αν οι παπούδες μας τα είχαν παρατήσει και γινόντουσαν όλοι δοσίλογοι πχ τι κόσμο θα παρέδιδαν? Κάπου λοιπόν και στο σήμερα πολλοί απο εμάς- και είμαστε πολλοί, αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμη μας- αρνούνται να το βάλουν κάτω. Τόσο απλά, τόσο δύσκολα...
@ BLUEPRINTS : Κρατώ την τελευταία σου φράση και εύχομαι και εγώ το φως να ξαναγεννηθεί όντως σε αυτό το τόπο και να μην αργήσει αυτό.
Καταλαβαίνω πως αισθάνεται ο πατέρας σου... Να είσαι κοντά του. Καλό σκ!
@ theatre : όσο και να το παραβλέπουμε αν δεν "πληρώσουν" και τιμωρηθούν όλοι οι πολιτικοί που έκλεψαν δημόσιο χρήμα, δεν υπάρχει περίπτωση τίποτα να αλλάξει.
@ eviv : Μακάρι. Να μην φέρει περισσότερο πόνο, μα να έχει θετικά αποτελέσματα. Είναι γεγονός πως και πριν το 2008 ήταν εμφανή τα σημάδια του τέλους. Θα ζήσουμε τη μετάβαση...ελπίζω ο νέος κόσμος να είναι καλύτερος, γεμάτος με ανθρωπιστικές αξίες που τόσο λείπουν από τη σημερινή εποχή.
@ {Marianna} : Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που την ελπίδα πλέον μπορείς να την δεις μόνο στους αγαπημένους σου ανθρώπους, στα ενδιαφέροντα, σε όλα όσα σου δίνουν εσένα (και μόνο εσένα) πραγματικά χαρά. Γενικότερα τα πάντα είναι γκρίζα, ας ελπίσουμε να αλλάξει το σκηνικό......
Είσαι Πάτρα;;; Ελπίζω να σου αρέσει το καφέ... (Έπρεπε να πάρω ποσοστά χα χα :) καλές βόλτες!!)
@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : πάντα γράφω και μοιράζομαι όλα όσα αισθάνομαι. Όχι μόνο στο blog μα γενικότερα.
πώς την καταντησαμε ετσι αυτην τη χωρα??
ευτυχως λιγες ψυχες, ακομα λαμπουν!
καλο σαβ/κο Αρτιστα! :)
@ Μηθυμναίος : Κάθε άνθρωπος με ανθρωπιστική παιδεία, ακριβώς αυτό σήμερα (πρέπει να) βλέπει! Δεν μπορούν να μας οδηγήσουν πουθενά, σε κανένα καλύτερο κόσμο με αυτά τα μυαλά, πόσο μάλλον οι ίδιοι, εκείνοι που σκηνοθέτησαν τούτη την καταστροφή... Αγαπημένος ο Εδουάρδο Γκαλεάνο, τέτοιους ανθρώπους έχουμε ανάγκη να ακούμε και να διαβάζουμε (είχα ποστάρει το ίδιο βίντεο στο twitter πριν μέρες). Καλό μας σαββ/κο, φιλιά πολλά :-)
@ Margo : Να είσαι καλά margo μου, σε ευχαριστώ πολύ και σένα όπως τον Ηλιογράφο. Με συγκίνησες και εσύ το ίδιο. Να μπορούμε να είμαστε δυνατοί, να αντέχουμε, να συνεχίζουμε, να μη μας κλέψουν όλα εκείνα που μας κρατούν ακόμη κοντά. Δύναμη να δίνουμε ο ένας στον άλλο, και κοντά στους αγαπημένους μας. Σε φιλώ, καλό σκ στο όμορφο, χειμωνιάτικο νησί :)
@ Αλεξ : Αυτό είναι εμφανέστατο τα δυο τελευταία χρόνια. Κανένας σχεδιασμός για ανάπτυξη. Πράγμα που σημαίνει συνεχής αύξηση χρέους, άρα χρεοκοπία.
@ Ερατώ : Ερατώ μου με βρίσκεις σύμφωνη. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι κάνουν. Εύχομαι να συνειδητοποιήσουν τα πολιτικά λάθη πριν να είναι εντελώς αργά, γιατί ήδη χάθηκαν ανεκτίμητα πράγματα. Ας αλλάξει κάτι άμεσα.
@ magda : Το θέμα Μάγδα μου είναι αν θα αφήσουν τον κόσμο να πάρει πρωτοβουλίες, να εκφραστεί, να συμμετάσχει στην διαδικασία της επιλογής, να δημιουργήσει, να πιστέψει σε ένα όραμα, γιατί αυτή την στιγμή τον έχουν βάλει εντελώς στην άκρη, τον έχουν ακινητοποιήσει και το μόνο που κάνουν είναι να αρπάζουν συνεχώς .....εύχομαι όχι μέχρι τελικής πτώσεως! Φιλιά!
@ theatre : να είστε καλά!
@ Αναστασιος : Εύχομαι να είναι όλος ο κόσμος καλά.
@ treno fantasma : πολλά ευχαριστώ, καλό σκ να έχουμε, να είμαστε δυνατοί και όλοι καλά. :)
@ b|a|s|n\i/a : πρέπει στο twitter να το είδες... γιατί το πρόσεξα εκεί κάπου κ εγώ, όντως πολύ πετυχημένο. Είναι δύσκολες οι μέρες, και πραγματικά το zeitgeist αποδείκτηκε τελικά αληθινό, σαν να βλέπεις σε ταινία τη ζωή σου... κάπως έτσι είναι πλέον με όσα γίνονται. Φοβερά είναι όσα ήδη έχουμε χάσει και ...προμηνύονται συνεχώς περισσότερες απώλειες. Νομίζω Βασίλη πως πλέον το σημαντικότερο - ίσως από ποτέ πριν - είναι οι ανθρώπινες παρουσίες δίπλα μας. Σε ευχαριστώ.
@ basnia : και φυσικά πολλά πολλά φιλιά :)
@ Σταυρούλα Σανίδα : Καλώς όρισες. Ασφαλώς, και ήταν πολύ φανερά τα σημάδια της. Ζούσαμε χρόνια μια κρίση αξιών, πολιτισμική, κοινωνική... και έπειτα οικονομική. Ίσως όμως δεν περιμέναμε και αυτή εδώ την τραγική κατάληξη... Παρόλα αυτά συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Θέλω και εγώ να συνεχίζω να πιστεύω ότι είμαι περήφανη για τη χώρα που μεγάλωσα και με στενοχωρεί όλο αυτό το "αυτομαστίγωμα" και ο εξευτελισμός... που μικραίνει την πεφηφάνια (την οποία θεωρώ ένα πολύτιμο χαρακτηριστικό για τον Έλληνα, τον άνθρωπο γενικότερα).
@ kovo voltes...: Αρκεί ο ένας να είναι δίπλα στον άλλο, κάτι το οποίο σήμερα δεν γίνεται. Μόνο έτσι κάτι ίσως να διασωθεί. Οι παππούδες μας είχανε αλληλεγγύη και ξέρανε να στέκονται η μια οικογένεια στην άλλη. Ας ξαναβρεθούμε... σε ευχαριστώ για την θετικότητα σου! :)
@ iLiAs : Μεγάλη κατάντια Ηλία. Παρακμή τεράστια. Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε. Καλό ΣΚ! :):)
Ωραίο το κείμενό σου, καλλιτεχνουλάκι,
ένα κείμενο που με όση πίκρα κι αν κουβαλάει εμένα με παραπέμπει στο μουσικό του ανάλογο ( βοηθάει και ο τίτλος της ανάρτησής σου)του Πορτοκάλογλου: "Τα καράβια μου καίω" Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα, ώσπου να 'βρω νερό..
Ας πεισμώνουμε.
Φιλιά πολλά.
Η Ελλαδα δεν μας πληγωνει, ποτε δεν μας πληγωσε, εμεις πληγωνουμε αυτη την ευλογημενη γη και με το εμεις εννοω ολους τους ανθρωπους που ανα τους αιωνες δεν την αγαπησαν, δεν την σεβαστηκαν, την ποδοπατησαν, την προδοσαν...
Στην τελευταια κατηγορια θα ανηκουμε κι εμεις αν δεν την επαναδιεκδικησουμε τωρα...
Οσο για την υπερηφανια, αυτη παραμενει ατελειωτη, γιατι στον αντιποδα υπαρχουν παντα οι ΨΥΧΕΣ, οι μεγαλες οι ελληνικες που ακομα και σημερα αντιμετωπιζουν την κριση με χαμογελο, με μια καλη κουβεντα και πανω απο ολα με ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Αν μπορούσε ο άνθρωπος του σήμερα να κλείσει τα μάτια και να γυρίσουν όλα πίσω... να έβλεπε την απόληξη ενός δρόμου που λάθος πήρε, ή μάλλον άλλοι τον οδήγησαν με διάφορα τεχνάσματα, κρύβοντάς του την αλήθεια, εκπαιδεύοντας και μαθαίνοντάς τον γι' αυτά που ήθελαν εκείνοι να επικρατήσουν ως αλήθεια...
Όμως παρόλο που τώρα ξέρουμε, παρόλο που βλέπουμε κατάματα την αλήθεια, τουλάχιστον κάποιοι σίγουρα, πόσο μπορούμε ν' αλλάξουμε την τροπή των πραγμάτων;
Σίγουρα όμως μπορούμε να προφυλάξουμε -ακόμα- τον δικό μας κόσμο, αυτόν που αντιστέκεται μέσα μας, τον καταδικό μας πλούτο που κανείς δεν μπορεί να μας τον πάρει..και μπορούμε από αυτόν να χαρίζουμε απλόχερα και στον μικρό κοσμο που μας περιτριγυρίζει.
Τα λόγια σου λόγια ψυχής και το άγγιγμά τους πολύτιμο.
Σε φιλώ, να είσαι καλά roadartist μου
Καλό βραδάκι:)
Ίσως είμαι απαισιόδοξος αλλά ο κόσμος που κι εγώ είχα στο μυαλό μου ως κάτι μακρυνό από παλιές ιστορίες μου μοιάζει τουλάχιστον ηθικός, αυτός που ζούμε καθόλου δυστυχώς..
@ Διονύσης Μάνεσης : Διονύση ναι, υπάρχει σίγουρα αρκετή πίκρα. Για όποιον νιώθει, αισθάνεται, έχει την κατανόηση που χρειάζεται και ίσως μπορεί να καταλάβει. Είναι δύσκολο να μη σε ενοχλήσουν όσα γίνονται ή μάλλον όχι "δύσκολο", είναι "αδύνατο". Σε ευχαριστώ φίλε μου, καλό σκ!
@ Διονύσης Μάνεσης : Επανέρχομαι για να σου στείλω και εγώ ένα τραγουδάκι, που ταιριάζει στην κατάσταση... : Νίκος Πορτοκάλογλου - Υπάρχει λόγος σοβαρός : http://www.youtube.com/watch?v=3FlfGWGq9oA
ΥΓ το αβαταρ με το συννεφάκι όμορφο :)
@ BUTTERFLY : Χριστινάκι έχεις μια μεγάλη καρδιά. Πραγματικά να ξέρεις πως σε χαίρομαι και σου βγάζω το καπέλο.. όλα όσα περιγράφεις είσαι σίγουρα εσύ :) Από όσο έχουμε μιλήσει... Σε φιλώ, ευχαριστώ για το υπέροχο σου σχόλιο.
@ Άστρια : Φοβάμαι πως δεν είναι στο χέρι μας. Ή έτσι μας έχουνε πείσει. Βασικά είμαστε σε ένα αρκετά δύσκολο αδιέξοδο. Εδώ χρειάζονται να βγουν μπροστά άνθρωποι με γνώσεις και παιδεία. Οικονομολόγοι δίχως κρυφά συμφέροντα ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΙ, να αναλάβουν ευθύνες και να εξηγήσουν στον κόσμο τι γίνεται, ποιος δρόμος είναι ο σωστότερος, ποιος δρόμος οδηγεί κάπου κ ποιος όχι. Ποιος θα είναι ο καλύτερος για την Ελλάδα. Και να καταργηθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η βουλευτική ασυλία, αυτός ο πανούργος νόμος του πιο ΠΑΝΟΥΡΓΟΥ φιλόδοξου υπουργού.. να τιμωρηθούν όσοι πολιτικοί έκλεψαν το δημόσιο χρήμα και να ξεβρωμίσει ο τόπος. Μόνος έτσι θα αλλάξει η νοοτροπία της χώρας! Σε φιλώ!
@ Mr. Hubert : Και παλιά υπήρχαν πολλά ανήθικα στοιχεία, μα ίσως σήμερα το τραγικό είναι η πλήρης κατάντια και κοροϊδία, που σίγουρα δεν θα μας οδηγήσει σε κάτι καλό. Θα συμφωνήσω μαζί σου, έχει χαθεί πλέον κάθε "μπέσα".
Ευχαριστώ για το τραγουδάκι. Φαίνεται πως ο Πορτοκάλογλου μάς περιγράφει καλά..
[Το avatar με το συννεφάκι είναι για το "πραγμάτωσε το αδύνατο" και ταυτόχρονα για το εφήμερο: ένα συννεφάκι που σε κάποια δεδομένη στιγμή γίνεται καρδιά - αυτό πρέπει να πιστεύουμε, λέω:πως ένα συννεφάκι μπορεί να γίνει κάποτε καρδιά - και ταυτόχρονα ακόμα κι αυτό συβαίνει στην επικράτεια του εφήμερου]
Σήμερα, πάντως, ούτε ένα σύννεφο
:-)
@ Διονύσης Μάνεσης : Διονύση μου μπορούμε να πιστεύουμε ακόμη στο αδύνατο; Δεν έχουν χαθεί τα πάντα, μπορούμε να πιστεύουμε όχι απλά να κατακτήσουμε όλα όσα ήδη χάσαμε, μα και στο αδύνατο;
Όταν πρωτοείδα το αβατάρ σου χαμογέλασα, γιατί αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζει τον "άνθρωπο" "Διονύση Μάνεση". Έναν άνθρωπο με όραμα, με πίστη στον συνάνθρωπο του και στη δύναμη της αγάπης! Φανατικά ονειροπόλο και αγωνιστή. Χαίρομαι που σε γνώρισα σε αυτά τα ηλεκτρονικά μονοπάτια, σε ευχαριστώ πολύ!
ΥΓ χρειάζομαι αυτή τη πίστη στο αδύνατο και ένα βήμα προς το όραμα.
Όλες οι πολιτικές που έχουν ασκηθεί μέχρι τώρα είναι είτε λαϊκίστικες και βρίθουν παροχών χωρίς μέτρο είτε αντιλαϊκές και παίρνουν πίσω και με τη βία κατακτήσεις και δικαιώματα...
Έχουν καταφέρει να είναι τα όνειρά μας ζοφερά κι αυτό δε μας αξίζει. Είναι χρέος όλων όσοι σκέφτονται λογικά και ενδιαφέρονται να ζήσουν σε μια δίκαιη κοινωνία όπου ο κανόνας θα είναι η αξιοπρέπεια και όχι η λαμογιά, να κάνουμε ο,τι μπορούμε για να αλλάξει προς το καλύτερο αυτή η κατάσταση.
Αλλά αυτό απαιτεί ρήξη με το κατεστημένο. Απαιτεί να ρισκάρουμε να χάσουμε τη βόλεψή μας. Και να παραδεχτούμε πως δεν είναι δυνατό να αποθέτουμε τις ελπίδες μας σε εκείνους οι οποίοι κατάφεραν και μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Τη λύση πρέπει να την ανακαλύψουμε, να την εφεύρουμε εμείς κι εμείς να την επιβάλουμε.
Αγαπητή καλλιτέχνιδα καλησπέρα...
δυστυχώς, εκείνο που χάθηκε πρώτα, είναι η δική μας συνοχή, συνεκτικότητα, ανοχή συνύπαρξης... αποδοχή του δίπλα και κυρίως ο σεβασμός προς αυτόν...
τρέξαμε σε ένα ξέφρενο ταξίδι επίδειξης, πουλ μουρ που λένε...
θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι: "Νά χαμε τρεις δραχμές στην τσέπη, και τρεις ο διπλανός"... σήμερα, πριν λίγα χρόνια θα τραγουδούσαμε "να είχα 6 δραχμές και τίποτε ο δίπλα"...
πριν την οικονομική κατάρρευση προηγείται πάντα η κοινωνική κατάρρευση... και σε αυτήν την δεύτερη συναινέσαμε...
και για να ξανα ανέβουμε πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πως μόνο μαζί θα το κάνουμε όλοι μας...
φιλιά!
@ konstantinos : Ζούμε ένα αδιέξοδο, νομίζω πως δεν έχουμε ξεσηκωθεί γιατί μας έχουνε χιλιομπερδέψει. Πάντως συμφωνώ με τις σκέψεις σου, δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτή η αδιέξοδη κατάσταση... θα ήθελα πολύ να αλλάξουν όλα.. και φυσικά να συμμετάσχω σε αυτό. Δε θέλω να χάνω το χρόνο μου..., ούτε να αφήνω τη ζωή μου σε αδιέξοδες πολιτικές. Μα χρειαζόμαστε έναν Ηγέτη.......μόνο έτσι θα αλλάξει κάτι και σωστές λύσεις.. όχι πολιτικές που θα μας οδηγούν στην Άβυσσο. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο... νομίζω πως έχουμε να δούμε πολλά μέσα στο 2012 ... Κάτι πρέπει σίγουρα να αλλάξει...άμεσα... Καλή ξημέρωμα!
@ nikiplos : ας περάσουμε τότε από τα λόγια (που εκεί τελικά τα βρίσκουμε εμείς εδώ..και συμφωνούμε) και στις πράξεις! Επιτέλους και πράξεις! Καλά έγραψε ο Κωνσταντίνος παραπάνω, καιρός για πράξεις! Όλα τα μέτρα καθημερινά διαλύουν μεθοδικότατα την κοινωνία.. για ποια ανάπτυξη θα μιλάμε μετά; Σε ένα εντελώς κατεστραμμένο κράτος; Απορώ!
Στην Αίγυπτο, έχουν μεταβατική κυβέρνηση για λίγες μέρες μέχρι τις εκλογές. Έχουν νεκρούς από την κρατική καταστολή.
Κι όμως...
Δεν λυγίζουν.
Δεν κωλώνουν.
Βγαίνουν στον δρόμο.
Εμείς γιατί έχουμε γίνει κότες;
Roadartist ελπίζω πως η ζωή θα νικήσει. Από την στιγμή που οι αξίες του χρήματος υποκατέστησαν τις ανθρώπινες, μοιάζουμε με πιόνια σε ένα απέραντο ταμπλό.
Τα πράγματα παγκοσμίως οδηγούνται σε πολύ σκοτεινές εποχές.
Μένει να τα βρούμε με τους εαυτούς μας και μεταξύ μας. Και μετά να παλέψουμε.
@ Stranger : Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Νομίζω πως το πρόβλημα δεν είναι πλέον από ότι φαίνεται, μόνο ελληνικό. Είναι μια γενικότερη στροφή στην πολιτική σκηνή προς πιο τεχνοκρατικές λύσεις, τα πάντα για το χρήμα και ο άνθρωπος πιο θύμα από ποτέ. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι πρέπει να στραφούμε κατά του χρηματιστηρίου, κατά των αγορών.. με διαδηλώσεις, αλλά και με πράξεις! Έμπρακτες ενέργειες!
Χρειάζεται αλλαγή στο τρόπο διεκδίκησης...και να μη πάψουμε να πιστεύουμε ο ένας στον άλλο, να βοηθάει ο ένας τον άλλο. Διαφορετικά αυτό που διαμορφώνεται δε θα ονομάζεται "ζωή".. αλλά κάπως αλλιώς.. Συντάσσομαι στις σκέψεις σου..., είναι παρόμοιες με τις δικές μου...
Έχεις δίκιο.
Όπως και να'χει, είναι αναγκαίο και ένα πρόσωπο* που θα εμπνεύσει τον κόσμο...
Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όμως κι αυτό είναι που μετράει...
*να θυμάσαι το όνομά μου...!
;-Ρ
Δημοσίευση σχολίου