7 Οκτωβρίου 2011

μηδενικά


Όποιος από εσάς διαβάζει καιρό αυτό το blog, τότε ίσως θα μπορεί να διαισθανθεί το πως νιώθω με όλα όσα συντελούνται στη χώρα μου. Άλλωστε από την αρχή του ιστολογίου, μοιράζομαι μαζί σας αγωνίες και τον προβληματισμό μου. Πλέον τα λόγια στέρεψαν. Ίσως επειδή τα πάντα έχουν ήδη ειπωθεί, μα ποτέ τίποτα δεν αλλάζει.

Κοίταζα σήμερα παλαιότερες αναρτήσεις. Ένα από τα πρώτα κείμενα σκέψεων στο blog (Οκτώβρη του 2007) είχε τίτλο "Δεν... δεν... ...είμαι Έλληνας...".

Διαβάζω άλλες σκέψεις (Νοέμβρη του 2007), στέκομαι στη φράση : "Αυτό που με τρομάζει στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι ότι χάνεται η ανθρωπιά, η χαρά του να εξυπηρετείς και να είσαι ευγενής. Με τρομάζει η αγένεια!"

Στέκομαι σε ένα κείμενο κραυγή, κατά τη γνώμη μου, με τίτλο "Πνευματική Φτώχεια" (Ιανουάριο του 2008) και έπειτα μια συζήτηση 226 σχολίων μαζί σας. Τόσες σκέψεις, ενδοσκοπήσεις, διαπιστώσεις, προβληματισμός για αλλαγή μιας κοινωνίας διαμελισμένης.

Αντιγράφω από ένα άλλο κείμενο με τίτλο "Χώρα αφιλόξενη", (Σεπτέμβριος 2008) :

"Αναρωτιόσαστε, ‘γιατί είναι τόσο διαφορετικοί, σκληροί οι νέοι...’
Γιατί τους παραδώσατε ένα κράτος ρημαγμένο, παίξατε με ‘χαρτιά’ σημαδεμένα και τους δώσατε τη σκυτάλη σε έναν αγώνα πουλημένο εξ’αρχής. Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας..

Οι νέοι είναι ήδη σε κατάσταση κρίσιμης ανάγκης..
Όταν μας έλεγαν ότι η Ολυμπιάδα ήταν «μια φορά για μια ζωή», μάλλον εννοούσαν ότι το χρέος της θα μας ακολουθεί για πολλά χρόνια ακόμη… Διάβαζα κάπου ότι κάθε μωρό από τη στιγμή που γεννιέται έχει χρέος περίπου 20.000ε προς το κράτος…

Οικονομική κρίση, αγώνας για τα αυτονόητα, μελαγχολία, προβληματισμός, κατήφεια, όνειρα που θα μείνουν για πολλούς ‘όνειρα’ και μόνο..

Ελπίδα υπάρχει? Ποια είναι η λύση για το αύριο μας;
Και πριν μου πείτε «ο καθένας να κάνει το καλό στη δική του καθημερινότητα»..
Ναι οκ, το ερώτημα που θέτω.. υπάρχει μια λύση καθολική;
Ακούει κανείς πολιτικός; Μπορεί κάτι να μας βγάλει από το πνευματικό λήθαργο, από την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε;...

Θα γίνει κάτι, όσο έχουμε ακόμα ελπίδες και όνειρα ή στο τέλος θα διαψευσθούν και αυτά;"
Διαψεύσθηκαν πλέον και αυτά. Σε εκείνες τις ερωτήσεις, σήμερα δίνονται οριστικές απαντήσεις μέσω των πολιτικών αποφάσεων. Συνεχώς επιταχύνεται η αποδυνάμωση της χώρας, με συνέπεια την κατάρρευση και τη βίαιη εξαθλίωση της κοινωνίας. Παραλλήλως  ρουσφέτια, αγορές πολεμικών μηχανών, περικοπές δαπανών για την παιδεία, δυσβάστακτη φορολογία στους ασθενέστερους και όχι στους πάρα πολύ πλούσιους. Η χώρα πτωχεύει, παραδομένη σε διεθνή χρηματιστηριακά παιχνίδια, με άβουλους και άπληστους πολιτικούς, που αδιαφορούν ακόμη να συνεργαστούν μεταξύ τους.

Ξέρεις αυτό που πληγώνει περισσότερο είναι ο εμπαιγμός, τα ψέματα, η αναξιοπρέπεια. Όλα αυτά οδηγούν στην κατάλυση της δημοκρατίας, στην ωμή βία, στην κατάπτωση της δικαιοσύνης, στην έλλειψη της συλλογικότητας, στον παραμερισμό των νέων. Στην καταστροφή.

Αν δεν αποστασιοποιηθείς από την επικαιρότητα, δεν μπορείς αλλιώς να την αντιμετωπίσεις. Οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες, που κάθε μέτρο έχει χαθεί. Σκέφτομαι πως στη ζωή μου ποτέ, τίποτα δε μου χαρίστηκε. Ποτέ δεν ζήλεψα τα πολλά μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αναζητούσα πάντα αλλού την ευτυχία. Ποτέ δεν θέλησα την πολυτέλεια, γνωρίζω καλά πως γεμίζει μόνο ένα κενό. Αυτό όμως που μας ετοιμάζουν είναι  απόλυτη ανέχεια. Μια διάλυση του κοινωνικού κράτους και δουλειές με μισθούς Κίνας.



Και μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα η ζωή συνεχίζεται. Αισθάνομαι πως πρέπει να γράφω στο blog για τις τέχνες, για μουσική, θέατρο, βιβλία. Θα συνεχιστεί, αν θα έχω τη ψυχική αντοχή και δύναμη. Τίποτα δεν θα είναι πλέον ίδιο με παλιότερα. Έπειτα γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα μπορούν να διαπαιδαγωγήσουν το μυαλό και τη ψυχή τους. Αυτό είναι μεγάλη παγίδα και η υπέρτατη θυσία. Ξέρεις δεν νοείται ζωή δίχως όνειρα. Δεν νοείται ζωή δίχως μαγεία, δίχως συντροφικότητα, δίχως αγάπη, ομορφιά και ανύψωση! Δεν είμαι διατεθειμένη να εμπλακώ στο παιχνίδι τους. Δεν θέλω να ξεχάσω όλα όσα αγαπώ και να εθιστώ στη μιζέρια. Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με την ηλικία και την ψυχοσύνθεση μου.

Θέλω να ζήσω... Η ψυχή διψάει για ζωή... για γνώση, για αλήθεια, για αγάπη, για έρωτα, για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Κανένας δε μπορεί να βάλει παρωπίδες στα μάτια μου και στη ψυχή μου. Καμία Τρόικα, κανένας απαίδευτος πρωθυπουργός "αποφασίζοντας και διατάζοντας", δε μπορεί να μου επιβάλλει ιδέες ή να μου αλλάξει τα πιστεύω. Όλοι αυτοί το μόνο που μπορούν να υπολογίσουν είναι τα μηδενικά στις τραπεζικές καταθέσεις. Πόσο φτωχή η σημερινή εποχή, πόσο λυπηρό να βλέπεις τους πολιτικούς να "σκίζονται" για να υπηρετήσουν τις αγορές και να λεηλατούν ανθρώπους στο βωμό της ενίσχυσης των τραπεζών.  Ναι λυπάμαι. Μα ευτυχώς έχω μάθει να διαχωρίζω την αλήθεια από το ψέμα, την ουσία από το περιττό περιτύλιγμα, τους φίλους από τους δήθεν.

Αφού πλέον η εποχή άλλαξε, ίσως αλλάξει και το blog. Δε γίνεται να παραβλέψεις το γεγονός ότι αρκετοί άνθρωποι υποφέρουν. Το αντιμετωπίζω κάθε μέρα. Δεν θα πάψουν να αναρτούνται πολιτιστικά θέματα, προβληματισμοί, σκέψεις, αλλά ίσως δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία, που θα αφορά κοινές δράσεις, ιδέες συσπείρωσης, εναλλακτικές προτάσεις για αυτή τη δύσκολη εποχή που καλούμαστε να ζήσουμε. Ας συνεχίσουμε εδώ, όσο ακόμη μπορεί ο καθένας μας.

65 σχόλια:

Dee Dee είπε...

αρτιστουλα μου

μη σταματας να γραφεις για την τεχνη. Εσυ εισαι για μας η τεχνη :)
Ενα υπεροχο παραθυρο στον κοσμο!

Δεν θα σχολιασω πολιτικα, επειδη δεν βρισκω τιποτα αισιοδοξο να σου πω.
Ειμαι κι εγω λιγακι πεσμενη σημερα .

Τα λεμε απο Δευτερα...ευχομαι με χαμογελο και περισσοτερη αισιοδοξια :)

Σε φιλω πολυ πολυ!!!

astromonos είπε...

Roadartist...

Μην σταματάς να δείχνεις τον δρόμο (Road) της τέχνης (art), ως τον πιο φωτεινό, τον πιο ευωδιαστό, τον πιο κελαηδιστό... που όλοι μας, αξίζει να βαδίσουμε.

Μην σταματάς να επιμένεις ακόμη πως ο κόσμος είναι όμορφος, όπως είπε και ο ποιητής!

Καλές μάχες με το αβέβαιο.

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΔΩ:

"Ξέρεις δεν νοείται ζωή δίχως όνειρα. Δεν νοείται ζωή δίχως μαγεία, δίχως συντροφικότητα, δίχως αγάπη, ομορφιά και ανύψωση! Δεν είμαι διατεθειμένη να εμπλακώ στο παιχνίδι τους. Δεν θέλω να ξεχάσω όλα όσα αγαπώ και να εθιστώ στη μιζέρια. Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με την ηλικία και την ψυχοσύνθεση μου."

ΑΝ ΟΛΟΙ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ... ΟΣΑ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. ΣΩΣΤΑ ΟΛΑ!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
ΑΣ ΤΗ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ.

treno fantasma είπε...

H epoxi einai poli krisimi.
Skeftomai oti mporei se ligo apla na mi mporoume na grafoume sta blogs, eite logo apogoreusis....... eite logo xreokopias. Mi stamatas, estw kai melagxolika, axizei kai gia tis skepheis pou grafeis.

Τασος είπε...

Αληθινα ολα οσα αισθανεσαι.
Hδη αρκετα τετοιου ειδους blogs σιγησαν, μια ενδειξη της καταπτωσης.

Ανώνυμος είπε...

Φιλη μου

καλησπερα σε διαβαζω χρονια. Απο τη αρχη εκτιμησα την αυθεντικοτητα σου και παντα θαυμαζα το τροπο σκεψης σου. Οντως οι εποχες αλλαξαν. Εχουμε πολεμο και εχουμε ηδη ηττηθει. Αρκετα αξιολογα ιστολογια εχουνε κλεισει, αρκετοι εχουνε προβληματα, δυστυχως ειναι παρα πολυ σκληρο για εναν νεο ανθρωπο να βρεθει σε μια τετοια κατασταση... μεσα στην πιο δημιουργικη του ηλικια. Λυπαμαι.

Μη σταματας
Το μπλογκ αυτο ειναι βασικα απο τα καλυτερα στην Ελλαδα. Και να θυμασαι κατι : Καποια στιγμη θα ανταμειφθεις.

kariatida62 είπε...

Nομίζω πως σου έστειλα το πρωί
τηνβιταμινούλα Ε

Δεν θέλω να πέφτει το ηθικό!!!
Συνέχισε να πολεμάς με την τέχνη..σου!

Roadartist είπε...

Σας ευχαριστώ για την αντοχή σας να διαβάσετε ένα τόσο μεγάλο κείμενο. Όταν ξεκινώ να γράφω σκέψεις από καρδιάς, δεν βάζω περιορισμό...

Roadartist είπε...

@ Dee Dee : Δε νομίζω ότι έχουνε όλοι συνειδητοποιήσει τι επιπτώσεις θα υπάρξουν στις ζωές των περισσοτέρων ανθρώπων. Στην Αθήνα η κατάσταση γίνεται πιο ασφυκτική. Χρόνια έβλεπα την παρακμή, ήρθε τώρα η στιγμή της απόλυτης κατρακύλας. Στεναχωριέμαι Dee dee, αλλά θα προσπαθήσω να μη χάσω αυτό το βλέμμα προς τη ζωή. Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια και για τη φιλία σου. Αυτό το "Ενα υπεροχο παραθυρο στον κοσμο" βαθιά συγκινητικό. Να είμαστε μαζί όλοι και όσο γίνεται καλύτερα. :)

Roadartist είπε...

@ astromonos : Καλώς όρισες και εσύ στο blog μου. Αν δεν κάνω λάθος, πρώτη φορά με σχολιάζεις. Χαίρομαι που βλέπω σχόλιο σου, μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, και ο τρόπος που εκφράζεσαι. Ναι να μη χάσουμε αυτή την αίσθηση, δυστυχώς καταλαβαίνω πως ο κύριος σκοπός όλων αυτός είναι. Να πάψουμε να ελπίζουμε, να αισθανόμαστε ελεύθεροι, δημιουργικοί, με ανοικτούς ορίζοντες και καλή διάθεση προς τη ζωή και τον διπλανό μας. Είναι μακρύς ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε, ας είμαστε κοντά. Αληθινά σε ευχαριστώ για την παρουσία και για τα λόγια σου. Καληνύχτα!

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : Δε νομίζω να έχει συνειδητοποιήσει ο κόσμος τι έρχεται. Το καλύτερο είναι η αλήθεια, γιατί μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί κάτι.

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : λες; Σίγουρα και το εδώ θα επηρεαστεί από το "έξω"!

Roadartist είπε...

@ Τασος : Οι άνθρωποι κλείστηκαν στον εαυτό τους, αντί να πάνε πιο κοντά στον άλλο! Αυτό ήταν το μεγάλο μας λάθος!

Roadartist είπε...

@ ανώνυμε : να σαι καλά!

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : το είδα κυρία Ακροπολιτίδου :) και μάλιστα το πόσταρα και στο twitter! Σε ευχαριστώ βρε, αληθινοί δεν πρέπει να είμαστε; Τότε ας λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.. όποτε το αισθανόμαστε! Σκέψεις πολλές κάρυ μου! Καλό ξημέρωμα!

claire είπε...

Καλή μου, αρτίστα του δρόμου και της ψυχής μου, δεν είσαι μόνη σ αυτη τη λαίλαπα που προσπαθεί να μας ρουφήξει! Είμαστε πάρα πολλοί που προσπαθούμε να αντισταθούμε με νύχια και με δόντια.Και ναι, κανείς ρουφιάνος δεν θα μου κλεψει , ούτε θα μου στερήσει την απίστευτη χαρά μου να χάνομαι στην αγακαλιά της θάλασσας, να περπατώ στην ακροθαλασσιά ,να περιδιαβαίνω με το ποδήλατο στα σοκκάκια και στις αλάνες, να απολαμβάνω μια καλή θεατρική παράσταση,να ανακαλύπτω τις άγνωστες πλευρέ της πόλης , να κάθομαι ανακούρκουδα με την παρέα μου στην παραλία της Θεσ/νίκης, να γουστάρω μουσικές του δρόμου, να προσμένω με λαχτάρα τις πρώτες βροχές για να σκάσουν μύτη τα πεντανόστιμα μανιτάρια. Και πόσα άλλα όμορφα και μεγάλα μας περιμένουν να τα μοιραστούμε με αγαπημένους μας! Συνεχίζουμε λοιπόν απτόητοι να αναζητούμε τις χαρές μας!!!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ξέρεις, στους καιρούς που ζούμε το στέγνωμα της τσέπης μας το νιώθω να ωχριά μπροστά στο στέγνωμα της ψυχής μας που επιμελώς επιχειρείται
είναι και οι καιροί εκείνοι που το χαμόγελο είναι η πιο δυνατή επ-ανάσταση

Ανώνυμος είπε...

Οι άνθρωποι διψούν για ελευθερία και γνώση. Δεν θέλουν να μας τα δώσουν.
Μεθοδικά και στοχευμένα διαλύουν τις κοινωνίες. Η λύση είναι η αλληλεγγύη,
ο ανθρωπισμός.Είναι και μια ευκαιρία όλα αυτά να θυμηθούμε τις αρετές της φυλής μας.Αισιόδοξο πνεύμα, αγωνιστικότητα, δωρικός τρόπος ζωής.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν έχω τι να πω και περισσότερο τι να κάνω.
σαν να έχει παγώσει το χαμόγελο και δη σε ένα άτομο που του περισσεύουν κυρίως στα πιο δύσκολα.
δεν ξέρω τι να νοιώσω καθώς φίλοι αγαπημένοι έχουν φύγει ήδη, άλλοι ετοιμάζονται να φύγουν, για ένα καλύτερο αύριο από μία χώρα τόσο μα τόσο όμορφη που όχι δεν την κάναμε όλοι μας, λίγοι την κάνουνε και την κάνανε, τόσο μα τόσο άσχημη και έναν λαό στα πρόθυρα της εξαθλίωσης.
με υγεία πάντα καλημέρες θα και να έχουμε.
φιλιά σου πολλά!

kovo voltes... είπε...

Θα στο ξαναπώ και εδώ ότι η Τέχνη είναι βάλσαμο. Και Τέχνη, πολιτισμός και πολιτική για μένα έχουν παράλληλους δρόμους, γιατί τα αντιλαμβάνομαι πέρα απο τις διαστάσεις των λέξεων. Έχουν μέσα τους τις λέξεις συμπεριφορά, συνείδηση, μοίρασμα, δημιουργία. Όλοι τα έχουμε. Πόσο τα αξιοποιούμε και πώς τα διαχειριζόμαστε έχει σημασία. Γι'αυτό καλή μου, κάνε αυτό που το βλέμμα και η ψυχή σου σε καλεί να κάνεις. Ενότητες και υποενότητες, για μένα αν θες την ταπεινή μου γνώμη δεν χρειάζονται. Όλα είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Της ζωής...
*χαμόγελο σου στέλνω, να αλληνοδυναμωθούμε ;))

Roadartist είπε...

Βλέπω τις αντιδράσεις. Πόσοι διάβασαν αυτό το post, πόσοι σχολίασαν. Πόσο κλεισμένοι στο καβούκι μας, πόσο απελπισμένοι και τελικά μακρυά από την λύτρωση και την 'ανάπτυξη'. Καλό σαββατόβραδο σε όλους, κοιτάξτε να περάσετε καλά!

Roadartist είπε...

@ claire : Ξέρεις κάτι claire, δυστυχώς αυτές τις μικρές χαρές χάνουμε, γιατί έτσι όπως τραβάει κουπί η κοινωνία, ούτε χαρά στη θάλασσα δε θα μπορεί να βρει σε λίγο. Ας ξυπνήσουμε, πριν αρχίσουν οι ομαδικές "αναχωρήσεις".. κάθε είδους.. Μου άρεσε το σχόλιο σου, σε ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

@ μια φορα κι εναν τρελο...: Ακριβώς συμφωνώ απόλυτα! Μια τραγική μοναξιά, ένα κλείσιμο.. Βρε διάολε.. σκέφτομαι, ζούμε μια εθνική συμφορά, δε θα έπρεπε να είχαμε χτυπήσει τη πόρτα του γείτονα, να είχαμε συναντηθεί στις γειτονιές, να συζητούσαμε, να δρούσαμε, να σπάζαμε το φόβο; Σε έναν σεισμό τρέχεις στο διπλανό του, τώρα νομίζεις πως ότι ζούμε δεν έχει τις διαστάσεις ενός σεισμού; ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ όσο προλαβαίνουμε ακόμη.
Η υλική φτώχεια πολεμάτε, το στέγνωμα της ψυχής όμως όχι.

Roadartist είπε...

@ Ανώνυμος : Ανώνυμε/η σε ευχαριστώ. Ακριβώς αυτή είναι και η δική μου άποψη. Ακριβώς αυτή είναι και η λύση που εστερνίζομαι. Για να έχει νόημα ας γίνουμε πολλοί, μόνοι δεν γίνεται τίποτα. Σε ευχαριστώ για το πέρασμα, καλησπέρα!

Roadartist είπε...

@ b|a|s|n\i/a : Είναι όντως σοκαριστικό. Μια τρέλα, καθώς όλα τα μέτρα κατευθύνονται εναντίον των αδυνάτων, και ελαφρύνουν τους πλούσιους. Ζούμε ένα κανονικό (ακήρυκτο ; σιωπηλό;) πόλεμο.

[ΑΥΤΟ που ονομάζω εγώ "πραγματική αλητεία των κουστουμαρισμένων καλοαναθρεμένων στελεχών" : http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=316354]

Η μόνη λύση να έρθουμε όλοι ξανά κοντά. Με δράσεις. Υπάρχει άραγε η διάθεση; Οι αντοχές;

Σε φιλώ, σε ευχαριστώ,
καλό απόγευμα!

Roadartist είπε...

@ kovo voltes... : Το ξέρω kovo voltes. Είναι βάλσαμο, φάρμακο και πολιτική. Εγώ καλώς ή κακώς είμαι ένα πολιτικό ον. Δε μπορώ να βλέπω τη βία, δε μπορώ να ζω την αδικία, το έγκλημα κατά των αδυνάτων βρε φιλενάδα μου. Εξοργίζομαι και θέλω να πάρω θέση. Δύσκολες εποχές για ευαισθησίες. Θα πρέπει να την κάνουμε και εμείς για άλλες πολιτείες, ή να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά σε όσα γίνονται; Πρέπει να προσπεράσουμε τις κουβέντες και να αρχίσουμε τις πράξεις. Συμφωνώ.. οι υποενότητες είναι απλά θέμα γρήγορης ανεύρεσης, πρόκειται για μια σκέψη διαφορετικής βοήθειας. Αν όμως δεν υπάρχει φυσικά ενδιαφέρον, το αφήνουμε και αυτό, και δεν ασχολούμαστε πια ούτε έτσι.
Καλό απόγευμα, ευχαριστώ για την ενδυνάμωση!!

Side21 είπε...

Το πρόβλημα είναι
κατ'αρχήν πολιτισμικό
Με τέτοιο επίπεδο ...
με τέτοια νοοτροπία ...
δεν υπάρχει ελπίδα !!!
Θα απαντήσω με τα ίδια
λόγια όπως στην ανάρτησή σου
"Πνευματική φτώχεια ..."
όσο κι αν αυτό με πληγώνει!!!
Ο/Η Side21 είπε...
Ας ελπίσουμε μόνο ... να μην είναι ακόμα μακριά ο πάτος ...
Και μην ξεχνάμε ... Στην κοπριά ανθίζει το πιό όμορφο λουλούδι !!!
3:22 μμ

Roadartist είπε...

@ Side21 : Συμφωνώ. Αφού δεν το αφήνουν να ανθίσει το λουλούδι, το ίδιο κάπως πρέπει να πάρει τη "ζωή" του στα χέρια του! Στο "ΠΩΣ" ας ενωθούμε όσοι αισθανόμαστε παρόμοια, όσοι σκεφτόμαστε ίδια... Μόνο αυτή η ελπίδα υπάρχει. Μυαλά και ίδιες καρδιές ενωθείτε!

kostas είπε...

Εδω - όποια αλλαγή και να γίνει στο blog! Πάντα έως τώρα για καλό ήταν!

Εμπιστοσύνη στη 'μέσα' φωνή.
Ότι αισθανόμαστε, σωστό είναι.

Mariela είπε...

Μέσα σε αυτό το χάος που επικρατεί, δεν πρέπει να μας πάρει από κάτω...
Ας κρατήσουμε τις αξίες μας όσο μπορούμε, τους αγαπημένους ανθρώπους γύρω μας, κι ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο όπως μπορεί!
Γιατί η ζωή δεν σταματά!
Ας ψάξουμε για το καλό εκεί που φαινομενικά μπορεί να μην υπάρχει!
σε φιλώ

tsantala είπε...

Το πρόβλημα της κοινωνίας μας επαφίεται στο σύστημα που δημιουργεί τα πρόσωπα του σήμερα. Όσες κυβερνήσεις και να διαδεχθούν τη σημερινή, τα προβλήματα του κοινοβουλευτισμού δεν θα εξαφανιστούν. Όποιοι και αν είναι οι τραπεζίτες του αύριο, η ανισότητα του καπιταλισμού δεν θα εξαλειφθεί. Χρειαζόμαστε ριζική αλλαγή και η οικονομική κρίση είναι η καλύτερη ευκαιρία γι'αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Και δεν είναι μόνο θέμα παιδείας.

Η επανάσταση σε μια μάζα πλειοψηφικά αμόρφωτη συνοδεύεται αναγκαστικά από ωμή βια. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) ο 21ος αιώνας δεν μπορεί να αντέξει την βία του 19ου αιώνα. Ίσως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει περισσότερα να θυσιάσει από εκείνον του 19ου. Γι'αυτό η αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει όσο και να την προσδοκούμε...

Συγνώμη για το 'σεντόνι' και χίλια μπράβο για τη δουλειά σου στο blog.

magda είπε...

Όλα όσα γράφεις, τα βιώνουμε όλοι.
Προσπαθώ να μην βλέπω τηλεόραση,αλλά διαβάζω όλα τα blogs και όλες τις εφημερίδες και ενημερώνομαι...
Δεν προλαβαίνω να ενημερωθώ, έρχεται κάθε μέρα, κάτι χειρότερο...
Παράνοια...
Προτιμώ όσο γίνεται να ξεφεύγω.
Καλύτερα να με ενημερώνεις για τον πολιτισμό,ξέρεις τόσο καλά να το κάνεις.

H.Constantinos είπε...

"...κοινές δράσεις, ιδέες συσπείρωσης, εναλλακτικές προτάσεις..."

Μου αρέσει...

ξι είπε...

Ό,τι κι αν κάνεις, όμορφο θα είναι πάλι.
Γενικότερα πιστεύω ότι μπόρα είναι και θα περάσει... Ότι είναι ανάξιοι λόγου και σεβασμού οι ...ιθύνοντες εδώ, ούτε λόγο. Πότε θα τ'αλλάξουμε όλα δεν ξέρω και ανησυχώ.

ξι.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ας σταθούμε λίγο σ' αυτό που είπε ο Galeano: "Αυτό που γίνεται τώρα, ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ αυτό που μπορεί να γίνει μετά"...
Σ' αυτή την αθλιότητα που ζούμε, τουλάχιστον ας κρατάμε άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας....
Αυτά και μόνον αυτά ξέρουν....

Roadartist είπε...

@ kostas : Ελπίζω να είμαστε όλοι εδώ κοντά. Σε αυτή την πολύτιμα ξεχωριστή παρέα μας. Σε ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

@ Mariela : Και το καλό και την ομορφιά, απλά Μαριέλα μου θα ήθελα να μπορούσα να κάνω κάτι για να ανατραπεί όλο αυτό το σκηνικό. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι απλοί πολίτες θα ζήσουν σε ακόμη πιο κακό βιοτικό επίπεδο, όλα όσα προετοιμάζονται.. ενώ όμως π.χ. οι πολιτικοί συνεχίζουν να έχουν 'υψηλούς' μισθούς και πολιτική ασυλία. Δηλαδή ο πολίτης χάνει τα κύρια εργασιακά του δικαιώματα και ο πολιτικός (που οδήγησε το καράβι στην ξέρα...!) να έχει ΑΣΥΛΙΑ. Απίστευτη η δημοκρατία μας; Και αν έχεις τη ζωή μπροστά σου γιατί να τα δεκτείς όλα αυτά; Σε ευχαριστώ, εννοείται οι άνθρωποι μας είναι ότι σημαντικότερο, μακάρι να είναι καλά :) σε φιλώ!

Roadartist είπε...

@ tsantala : Συμφωνώ πως μόνο σε συνθήκες κρίσης μπορεί να αλλάξει ..η ροή της ιστορίας, μπορεί να αλλάξει και το σύστημα. Ανησυχώ που δεν βλέπω την αντίδραση, την αφύπνιση που μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της και αγαπά τα παιδιά της θα έπρεπε να είχε ήδη κάτι κάνει. Με μπροστάρηδες αν θες αυτή τη φορά ίσως όχι τους νέους.......αλλά αυτούς της γενιάς του Πολυτεχνείου, που για κάποιες μέρες αγώνα, κέρδισαν μια μοναδική δόξα και που μετά όμως λεηλάτησαν 40 χρόνια τη χώρα, καταντώντας την τόσο αγνώριστη.. και τώρα πλέον παραδίδοντας την (οι πρωτεργάτες του τότε..κινήματος) με πρωτοφανείς όρους και συνοπτικές διαδικασίες σε υποδούλωση. Αν υπήρχε τσίπα οι ίδιοι θα είχανε αντιδράσει. Και οκ όλα αυτά, μετά βλέπεις και τις μετέπειτα κινήσεις με άδικα μέτρα, δίχως προοπτική μιας υγιούς ανάπτυξης. Στα δικά μου τα μάτια και στη δική μου αντίληψη, αυτά σημαίνουν εσχάτη προδοσία, που πρέπει να τιμωρηθεί.

Απαίδευτοι οι πολιτικοί, απαίδευτη η μεγαλύτερη πλειοψηφία του κόσμου. Ίσως έχεις δίκιο, αλλά φοβάμαι πως σε λίγο καιρό ίσως ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της μάζας να αισθάνεται πως έχει χάσει σχεδόν τα πάντα. Αλλά βέβαια, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει και τη βία των ΜΜΕ, την προπαγάνδα τους, έχει δεχτεί έναν πρωτοφανή πόλεμο ψυχολογικής βίας, που ίσως και να τον έχει προς στιγμή 'αφοπλίσει'. Kανείς δε ξέρει το 'αύριο' τι θα φέρει. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη ανατροπές. Εύχομαι σε ότι έρχεται, να αντεπεξέλθουμε όλοι μας. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου, και για τα λόγια σου, τα 'σεντόνια' είναι πάντα ευπρόσδεκτα και διευρύνουν τις σκέψεις μου!

ΥΓ Ωραίο το νέο site :)

Roadartist είπε...

@ magda : Καλημέρα Μάγδα, παρομοίως δεν βλέπω τηλεόραση καθόλου. Τα μαθαίνω όλα από το διαδίκτυο. Πρόκειται για καθαρή παράνοια. Κρατώ την τελευταία φράση σου στην καρδιά και στο μυαλό μου "Καλύτερα να με ενημερώνεις για τον πολιτισμό,ξέρεις τόσο καλά να το κάνεις".

Απλά σκέφτομαι νοείται πολιτισμός δίχως δημοκρατία, δίχως αξιοπρέπεια, δίχως σωστή πολιτική και αγώνα για τον συνάνθρωπο; Μάλλον κανονικά αυτά πρέπει να συμβαδίζουν. Σε ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : νομίζω πως είσαι ο πρώτος που του άρεσε.... (σημαίνει κάτι άραγε;..) :Ρ

Roadartist είπε...

@ ξι : Φοβάμαι πως δεν ήρθε για να περάσει. Φοβάμαι πως θα μείνει. Όταν μιλάνε για "ανταγωνιστική" χώρα, εννοούν προς την Βουλγαρία, την ...Κίνα και την Αλβανία. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Είναι ανάξιοι και πρέπει να φύγουν.

Roadartist είπε...

@ βιολιστης στη στεγη : Πόσο χαίρομαι που με σχολίασες, αλήθεια. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Εύχομαι ότι αναγγέλλεται να μας διαψεύσει ...ευχάριστα. Καλή Κυριακή!...

Άστρια είπε...

Αντίκρυ στα "μηδενικά" του τίτλου να μου επιτρέψεις να βάλω πολλά θαυμαστικά (και χωρίς εισαγωγικά) για την de profundis ανάρτησή σου.

Με συγκίνησε, με άγγιξε για το ουσιαστικό περιεχόμενό της, αλλά κυρίως για την ειλικρίνειά της (σαν να βλέπω κάποινον να μου μιλά κοιτάζοντάς με απ' ευθείας στα μάτια).

Όμως ναι, ας προσπαθήσουμε να σώσουμε ό,τι όμορφο έχουμε μέσα μας κι ας μην παραδοθούμε κάτω από την ανελέητη πίεση στο θέλημα μιας άδικης εξουσίας, να ξεχάσουμε δηλαδή ότι είμαστε Άνθρωποι.

Και γι' αυτό που έγραψες "...κοινές δράσεις, ιδέες συσπείρωσης, εναλλακτικές προτάσεις..." εύχομαι κι ελπίζω!

Τί κι αν έχει συννεφιά σήμερα; πίσω απο τα σύννεφα υπάρχει πάντα το φως.
Μια καλημέρα Κυριακής:)
Σε φιλώ

Άστρια είπε...

(γράφαμε συγχρόνως;:)

eutixis είπε...

Απλά ...ένα σχόλιο ως...

"ένα "φόρο τιμής" σε ένα κείμενο σκεπτόμενου ανθρώπου!
γιατί οι περισσότεροι έπεσαν από τα σύννεφα..."

Ευχαριστώ!

fpboy είπε...

Roadartist μου, τώρα είναι που χρειαζόμαστε τις τέχνες, τους φίλους μας, τα αγαπημένα μας βιβλία, τις ταινίες που άλλαξαν την ζωή μας.
Η οικονομία μπορεί να είναι χάλια για τα επόμενα 10 χρόνια....

ξωτικό είπε...

Πόσο συμφωνούμε το ξέρεις πια ,ήθελα έστω και με λίγα λόγια να είμαι εδώ για να δυναμώνω την φωνή σου ,και γιατί ο λόγος που υπάρχουμε εδώ είναι όπως το είπες το 2007 :
"άλλωστε γι'αυτό δημιούργησα το blog για να βρω ομοιδεάτες τρελαμένους φίλους, που κάπου είναι κρυμμένοι εκεί έξω :)

Δεν προλαβαίνω να σχολιάσω αναλυτικότερα ,αλλά θα προσθέσω άλλη μια ωραία φωνή που διάβασα πριν λίγο :
http://anemomylos2.blogspot.com/2011/10/blog-post.html

Ας δουλέψουμε όλοι την τέχνη της αληθινής και ουσιαστικής ζωής !!!
(αυτός δεν είναι και ο σκοπός κάθε αληθινής "ΤΈΧΝΗΣ" ;;;)
Δεν νομίζω οτι χρειάζονται διαχωρισμοί λοιπόν ,απλώς οι συνθήκες ίσως λειτουργήσουν και ως ισχυρό φίλτρο για το τι είναι τέχνη.
Είμαι μαζί σου !!!!! και φιλί μεγάααααλο !!!!

Lyriel Bee είπε...

Μαυρίζει η ψυχή μου όταν τα ακούω και τα σκέφτομαι(δε ζω πια ελλάδα)..ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς χρήματα και τράπεζες, αλλά είναι μάλλον ουτοπία..είμαστε μυστήρια ράτσα εμείς οι έλληνες φιλενάδα!
υγ: πως μπορώ να σε ακολουθήσω?

Θωμάς είπε...

Αγαπητή μου, Roadartist, οι σκέψεις σου πράγματι αγγίζουν πολλούς από μας που ασχολούμαστε στα blogs μας με θέματα πολιτισμού ή ιστορίας. Κι εγώ έχω κάνει αρκετές φορές παρόμοιες σκέψεις. Βρήκα όμως την απάντησή μου διαβάζοντας τη βιογραφία του Μ. Θεοδωράκη "Οι δρόμοι του Αρχάγγελου". Γράφει λοιπόν εκεί ο Θεοδωράκης πως, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, συζητούσε με τους φίλους του κάθε βράδυ για μουσική, φιλοσοφία, λογοτεχνία, κι ας τους περίμεναν έξω οι χαφιέδες της ασφάλειας, κι ας μη γνώριζαν πόσοι θα επιζήσουν την επόμενη μέρα.
Συνέχισε κι εσύ λοιπόν να ασχολείσαι με την τέχνη, μην απογοητεύεσαι, εγώ δε θα σου πω πως όλα θα φτιάξουν, είναι σίγουρο πως τα πράγματα θα πάνε ακόμη χειρότερα, αλλά χωρίς την τέχνη τότε είναι που κινδυνεύει να χαθεί κι η ανθρωπιά μας.

Akys Mitsoulis είπε...

χαίρομαι που μία ανάρτησή μου αποτέλεσε το γεγονός για να συναντηθούμε... ελπίζω να μη σταματήσουμε εδώ... γράφεις για τέχνη... και γράφεις όμορφα... ποτέ η τέχνη δεν είναι ξεκομμένη από τη ζωή... οφείλει να ακούει... όπως οφείλει να καταγράφει και να προχωρά... προσπαθώ να κάνω θέατρο από το 1994... δεν ξέρω αν τα έχω καταφέρει αν θα τα καταφέρω ποτέ... αυτό που ξέρω είναι πως όταν καίγεται ο τόπος εγώ δεν θα κάνω πρόβα... θα είμαι έξω στη φωτιά... τι νόημα άλλωστε έχει να κάνω τέχνη όταν δεν θα υπάρχει κανείς να την ακούσει να την δει να την νιώσει... νομίζω όμως ότι αυτό το έχεις καταλάβει ήδη από αυτό που διάβασες... σ' ευχαριστώ πραγματικά γι΄αυτή τη συνάντηση... ελπίζω να αποτελέσει αφορμή και για άλλες... θα μελετώ τα κειμενά σου συνεχώς τώρα που σε βρήκα... μάλλον που με βρήκες για να σε βρω... εξάλλου εσύ είσαι πιο τακτική στη συνάντηση με το ιστολόγιό σου από ότι εγώ... με χαρά να τα ξαναπούμε... στο blog μου θα παρατήρησες ότι υπάρχουν τα links για facebook και twitter... χρησιμοποίησε τα όποτε και όταν εσύ το κρίνεις για πιο άμεση επικοινωνία... σ' ευχαριστώ και πάλι για το σχόλιο σου... με τιμά... να είσαι πάντα καλά και εύχομαι να συναντηθούμε ξανά σύντομα...

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Να είσαι πάντα καλά καλή μου φίλη Άστρια, είσαι σπάνιος άνθρωπος. Πάντα από ψυχής γράφω. Εμένα με αγγίζει πολύ το ότι σε άγγιξε. :) ευχαριστώ! Βροχέρες καλημέρες, μιας περίεργα ιδιότυπης Δευτέρας.. Φιλιά :)

Roadartist είπε...

@ eutixis : Τόσα χρόνια τα γράφω, και τότε κάποιοι (μπορείς να το διαπιστώσεις και στα τότε σχόλια, ελάχιστοι όμως...!) έλεγαν "να μη γκρινιάζουμε"... Ναι η κριτική είναι δηλαδή γκρίνια! Τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Και τώρα γκρίνια είναι; Φοβάμαι είναι ήδη αργά για αλλαγές...

Roadartist είπε...

@ fpboy : είναι τόσο εφιαλτικό το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί.., που όντως προβληματίζομαι. Μα έχεις όμως δίκιο. Ας ελπίσουμε να μπορύμε να τα λέμε... και μέσα στις νέες συνθήκες...

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ. Πραγματικά πόσο άλλη εποχή όμως τότε. Πολλές καλημέρες, μούσκεμα λέμε... :)

ΥΓ το είδα το blog, πολύ αξιόλογο. Καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ Lyriel : Τη καλύτερη δουλειά έχεις κάνει! Η δική μου να δεις... Και εγώ τον ίδιο κόσμο ονειρεύομαι.. οπότε φαντάζομαι πως ασφυκτιώ σε αυτό το περιβάλλον...
Αν είμαστε λέει... Καλώς όρισες στο blog θα χαρώ να τα λέμε...
Αν εννοείς το "follow" δεν το έχω προσθέσει ως gadget, χρησιμοποιώ το reader και τη λίστα δίπλα με τις ανανεώσεις των posts..Αλλά από όσο γνωρίζω, μπορείς να με προσθέσεις εσύ ..αν σε βολεύει αυτός το ο τρόπος με ένα copy το link και add! Ελπίζω να βοήθησα..κάπως :)

Roadartist είπε...

@ Θωμάς : Θωμά σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Δε γνώριζα τη συγκεκριμένη δήλωση του Θεοδωράκη, και όντως ενδεικτική. Όταν όλα χάνονται ίσως τα μόνα που απομένουν στον άνθρωπο είναι τα βασικά συστατικά της ζωής, ένα από τα οποία για αρκετούς από εμάς είναι η φιλοσοφία, το θέατρο, τα βιβλία. Ίσως είμαστε πραγματικά φτωχοί επειδή κάποιοι τα απαρνηθήκανε ή αδιαφορήσανε.
Να ξέρεις πως ακόμη κ αν δε σε σχολιάζω, σε διαβάζω ανελλειπώς. Ευχαριστώ για το πέρασμα και τις λέξεις! :)

Roadartist είπε...

@ Akys Mitsoulis : Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου, και η δική μου χαρά είναι παρόμοια που συναντηθήκαμε. Το κείμενο σου μου άρεσε πολύ. Πολύ αληθινό. Φυσικά και θα ήθελα πολύ να τα λέμε, θα σε περάσω στα blogs που διαβάζω. Facebook δεν έχω, θα σε αναζητήσω όμως στο twitter, για να τα λέμε και από εκεί. Θα είναι μεγάλη μου χαρά να ακούσω τις σκέψεις σου για την εποχή που εισερχόμαστε.., αλλά και για την αγάπη σου για το θέατρο. Χαρά μου να συναντώ ανθρώπους με κοινά ενδιάφεροντα και ανησυχίες. Την καλημέρα μου, αν και βροχερή... :)

BUTTERFLY είπε...

Διαβαζοντας 2 σκεψεις εχω στο μυαλο μου.
Ποσο ευαισθητη ψυχη εχεις! Και ποσα σημαδια ειχαμε ηδη απο το 2007, σημεια της καταχνιας, της ηθικης μας καταπτωσης, μα εμεις δεν βλεπαμε, δεν ακουγαμε, ζουσαμε ενα ψεμμα.
Τερμα τα ψεμματα Αρτιστακι! Οποιος εχει τα κοτσια ας αντιμετωπισει την αληθεια κι ας απλωσει το χερι στο διπλανο του.
Αλληλεγγυη και σεβασμος, αγαπη και κατανοηση.
Δεν νοειται πολιτισμος χωρις αυτα. Η τεχνη απο μονη της δεν ειναι πολιτισμος, πολιτισμος ειναι αυτο που ξεχωριζει η θα επρεπε να ξεχωριζει μια κοινωνια ανθρωπων απο μια ζουγκλα.
Οι καιροι ειναι μαυροι. Ομως "δεν νοειται ζωη χωρις ονειρα"
Χαμογελο και φιλι γλυκο!

iLiAs είπε...

Δεν πιστευω πλεον στους πολιτικους, αυτοι μας κατεστρεψαν, αυτοι ειναι τα μηδενικα που αναφερεις! :)

καλη βδομαδα Αρτιστα, να εισαι καλα! :)

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : σε ευχαριστώ πολύ φιλενάδα μου. Για όλα. Και για τα εδώ λόγια σου και για εκτός εδώ :)

Roadartist είπε...

@ iLiAs : και εγώ το ίδιο Ηλία μου, συμφωνώ!

ειρήνη είπε...

Οι εποχές είναι δύσκολες- πολύ δύσκολες..τα οικονομικά και τα πολιτικά δεν είναι το μόνο..η αλληλεγγύη και η καλή πρόθεση προς τον άγνωστο ή τον περαστικό, τον συνάδελφο ή και τον γείτονα φαίνονται από εξαιρέσεις εώς "ρετρό". Και αν θέλεις το πιστεύεις Roadartist' έγω είμαι καλά.γιατί η ζωή τώρα αρχίζει, γιατί οι άνθρωποι της ηλικίας μου τώρα μαθαίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί μετά από καιρό βλέπω κάποιες διεξόδους.....και έχω τύψεις..τί κόσμος είναι αυτός που το να είσαι καλά είναι παράλογο? που το να νοιώθεις δημιουργικός ή ερωτευμένος θεωρείτε ολιγον εκτός τόπου και χρόνου...ελπίζω να μπορώ να συμπαρασύρω έστω έναν μόνο από αυτούς που δικαίως απογοητεύονται,ελπίζω να μην με πάρει το ρεύμα, ελπίζω να υπάρχουν και άλλοι που να βλέπουν την ομορφιά στην ασχήμια όπως πιστεύω ότι κάνεις και εσύ! σε ευχαριστώ :)

Roadartist είπε...

@ ειρήνη : Καλησπέρα Ειρήνη, σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση, παρατηρώ το ίδιο ότι τόσο απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο. Κρίμα αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα. Χαίρομαι για σένα, που αισθάνεσαι δημιουργική και ερωτευμένη. Προφύλαξε αυτά τα δύο συναισθήματα είναι πολύτιμα.
Όταν λες "οι άνθρωποι της ηλικίας μου", είσαι να φανταστώ πριν τα 25 ή ίσως λίγο μετά; Εύχομαι να μη σου φύγει αυτή η θετικότητα, να μην αφήσεις κανέναν να στην κλέψει!! Εγώ Ειρήνη ... αναλόγως, προσπαθώ... και θα προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να βλέπω την ομορφιά στην ασχήμια. Θα ήθελα να μπορώ να πολεμήσω και να καταστρέψω την ασχήμια... Να είσαι πάντα πολύ καλά!

ειρήνη είπε...

Έχεις το κληρονομικό χάρισμα, ε? Έκλεισα τα 25 πρίν ένα μήνα περίπου!

roadartist είπε...

@ ειρήνη : να είσαι πάντα τόσο δημιουργική, ευτυχισμένη και ερωτευμένη :) Καλό σου βράδυ!

Related Posts with Thumbnails