10 Δεκεμβρίου 2010

Άμλετ


"ΑΜΛΕΤ      Να ‘ναι κανείς ή να μην είναι, - αυτό είναι το ζήτημα· τι ‘ναι το πνεύμα ανώτερο, να υποφέρεις πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ’ ένα πέλαο βάσανα κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος;  Θάνατος, - ύπνος, και τίποτ’ άλλο· κι αν μ’ αυτόν τον ύπνο παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας, είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο.

Θάνατος· - ύπνος· - ύπνος, ίσως όνειρα! Ε, εδώ είν’ ο κόμπος· τι σ’ αυτόν τον ύπνο του θανάτου τι όνειρα θα ‘ρθουν, όταν θα ‘χουμε πετάξει τούτο το σαρκοκούβαρο; αυτός μας κόβει· τούτη η έγνοια κάνει τη δυστυχία να ζει τόσο πολύ· γιατί ποιος θα δεχότανε ντροπές και χάλια της ηλικίας, τ’ άδικο απ’ τον δυνατόν, τον εξευτελισμό απ’ τον φαντασμένον, τον πόνο από την περιφρονημένη αγάπη, την άργητα του νόμου, τους τραμπουκισμούς της εξουσίας και τις κλωτσιές που η ταπεινή η αξία τρώει απ’ τον ανάξιο, αν μπορούσε να ‘δινε μόνος του κανείς στον εαυτό του τη λύτρωση μ’ ένα μαχαίρι; Ποιος θα το ‘θελε να φέρνει ευθύνες, να γρυλίζει και να ιδρώνει από το βάρος της ζωής, αν η τρομάρα μην είναι κάτι μετά θάνατον, στον κόσμο τον άλλο, απ’ όπου δε γυρίζει ταξιδιώτης, δε σάστιζε τη θέληση και δε μας έκανε να προτιμάμε να τραβάμε αυτά τα βάσανα παρά να πάμε σ’ άλλα που δεν τα γνωρίζουμε; 
Έτσι η συνείδηση μας κάνει όλους δειλούς κι έτσι το φυσικό το χρώμα της απόφασης ξασπρίζει με τ’ ωχρό φκιασίδωμα της σκέψης κι είναι προσπάθειες πνοής μεγάλης κι ευκαιρίας που με την έγνοια αυτή ξεκόβεται η ορμή τους και χάνουν το όνομα της πράξης."

William Shakespeare, Άμλετ, μτφρ. Βασίλη Ρώτα, εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1997: πράξη Γ', σκηνή 1η (απόσπασμα), σσ.91-92.

42 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

To be.....or not to be?????

:)

treno fantasma είπε...

Ena apo ta simantikotera keimena tis dramatourgias...

respect...

Βαρθακούρης είπε...

Καλημέρα.....

Δεν βρίσκω λόγο να αφήσω για τον Σαίξπηρ.... μόνο να πω πως ο λόγος του με καθηλώνει..

kariatida62 είπε...

Να ‘ναι κανείς ή να μην είναι, - αυτό είναι το ζήτημα· τι ‘ναι το πνεύμα ανώτερο, να υποφέρεις πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ’ ένα πέλαο βάσανα κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος;

Τι να πω τώρα...το επέλεξα ανάμεσα απ'τις επόμενες παραγράφους, ας πούμε γιατί αυτή η ερώτηση με βασανίζει περισσότερο απ'όλες τις άλλες!
---
Καλό βράδυ!
Υ.γ. Ήμασταν που ήμασταν μας έβαλες και τον Shakespeare, μας αποτέλειωσες... :)

Μικρές ανάσες είπε...

Πολυεπίπεδο έργο και απίστευτη γραφή... Και εμείς στο μάθημα αυτή τη μετάφραση κάναμε, αν και πάντα χάνει απο το αυθεντικό κείμενο.

Φιλιά!!!

nefeli είπε...

Διαχρονικός και επικαίρος όσο ποτέ.

Εξαιρετικά πετυχημένη ανάρτηση!

Θάνατος· - ύπνος· - ύπνος, ίσως όνειρα
.....ετσι και αλλιώς ο κόσμος παντού ειναι τεκές.

Hfaistiwnas είπε...

Σαιξπηρικά καλημερούδια!!!!!

MYSTELIOS είπε...

- Το μεγάλο και διαχρονικό ερώτημα που θα απασχολεί την ανθρωπότητα για πολλούς αιώνες ακόμη !!! πραγματικά δύσκολη η απάντηση για εμάς τους απλούς θνητούς ???
- Καλή και όμορφη μέρα να έχεις !!!

katrine είπε...

Διαχρονική γραφή που όποτε και να τη διαβάσεις πάντα κάτι καινούργιο θα έχει να σου πει.

Καλό ΣΚ, καλημέρα:))

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : Ιδού η απορία... :)

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : ε, Shakespeare είναι αυτός...

QwfwqN είπε...

Μια πρόταση μονάχα: δες και τη νεότερη μετάφραση του αείμνηστου Γιώργου Χειμωνά στις εκδόσεις Κέδρος

Roadartist είπε...

@ Βαρθακούρης : δεν υπάρχει λόγος να αφήνει..λόγο, αν δεν σας δημιουργείται.. Και όντως τι να αφήσεις για ένα τέτοιο κείμενο; Μόνο σκέψεις.. ή τίποτα άλλο..

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : δεν έχεις άδικο και στο υστερόγραφο σου, αλλά τι να κάνουμε :)

Roadartist είπε...

@ Μικρές ανάσες : Το μεγαλείο του Shakespeare.. Σίγουρα το αυθεντικό κείμενο δε συγκρίνεται σχεδόν ποτέ με την μετάφραση του.. Είναι μεγάλο θέμα οι μεταφράσεις..
Φιλιά, καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ nefeli : Χαίρομαι που την αισθάνθηκες.. και μου άρεσε και η πρόταση που έκλεισες το σχόλιο σου..σε ευχαριστώ, καλημέρα σου!

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Σαιξπηρικά φιλιά και επίσης καλημέρες!

Roadartist είπε...

@ ART-TRAVELLER : πάρα πολύ δύσκολη.. και πάντα μα πάντα επίκαιρη.. Θέλω να ανεβάζω πιο συχνά αποσπάσματα από αγαπημένα κείμενα.. και όσοι ακολουθήσουν στον προβληματισμό, στον διάλογο.. στη διάθεση.. καλημέρα επίσης ταξιδευτή!

Roadartist είπε...

@ katrine : Χαίρομαι που σε βλέπω.. ναι από τα κορυφαία έργα.. Διαχρονική..Καλό σκ :)

Roadartist είπε...

@ QwfwqN : Μεγάλο το θέμα των μεταφράσεων σε κάθε κείμενο.. ιδιαίτερα τέτοιους "μεγέθους".. Σε ευχαριστώ για την πρόταση, θα το κοιτάξω..

Αγγελικη Ν είπε...

Κάθε φορά που το διαβάζω έχω διαφορετική προσέγγιση. Σ ευχαριστώ που με έβαλες σε νέο προβληματισμό!

Roadartist είπε...

@ Αγγελικη Ν : Θα μοιραστούμε και άλλα κείμενα, αν παραμείνω εδώ ανάμεσα σας Αγγελική, τότε θα ήθελα να διαβάσω τους προβληματισμούς σου και για τα επόμενα.

maximus είπε...

Ο Άμλετ είναι από τους αγαπημένους μου σεξπηρικούς ήρωες αλλά θα τολμήσω να πω λίγο ωμά, ότι δεν με πείθει ότι πραγματικά υποφέρει, ειδικά σε σχέση με αυτό το ερώτημα. Τρέλανε και την καημένη την Οφηλία που πήγε τζάμπα.. Με ενοχλεί επίσης πως ένας τόσο έξυπνος και λογικότατος, για μένα ήρωας, δεν προστάτευσε τον εαυτό του στο τέλος. Δεν θα ήταν τραγωδία βέβαια

Κατά τα άλλα είναι τόσο επίκαιρη η ανάρτηση, λες και αυτά τα λόγια γράφτηκαν σήμερα.

Καλημέρα :)

Afroditi Dionysopoulou είπε...

Το έργο είναι τόσο επίκαιρο τώρα όσο και στην εποχή του Σέξπιρ, έργο με συμβατό τέλος ...ξεκαθάρισμα μια διεφθαρμένης κοινωνίας ανοίγοντας το δρόμο για μια νέα σύννομη εποχή ...

Road ευχαριστούμε που μας θυμίζεις καταστάσεις ... :-)

eleni είπε...

Road,αυτή την εποχή,που ζούμε!
Για μένα πια δεν υπάρχει ερώτημα,ένα μόνο κυριαρχεί η αντίσταση,που θα φέρει τέλος στη φαυλότητα.
Φιλιά!

Roadartist είπε...

@ MAXIMUS : Ο Έλιοτ χαρακτήρισε τον Άμλετ ως τη "Μόνα Λίζα" της λογοτεχνίας :) Μια τραγωδία εκδίκησης, ένα οικογενειακό δράμα... ή ένα έργο με πολιτικές προεκτάσεις.. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Άμλετ είναι ο πλέον αναποφάσιστος ήρωας, γεμάτος αμφιβολίες, βασανιστικές αντιφάσεις.. Δε μοιάζει λίγο με τον σύγχρονο άνθρωπο..και την έντονη τραγικότητα του; Από διάφορες απόψεις..; Ναι δυστυχώς επίκαιρη :) Kαλησπερα!

Roadartist είπε...

@ Afroditi : Εμείς όμως δεν γνωρίζουμε το τέλος μας.. το τέλος όλης αυτής της εποχής.. Κανείς δε ξέρει αν στο τέλος αυτή της περιόδου τα πραγματα θα είναι καλύτερα ή χειρότερα.. από ότι σήμερα..για τη χώρα μας.. Η ιστορία θα δείξει..και αν όχι εμείς, τότε οι επόμενοι από εμάς θα το διαπιστώσουν.. Να είσαι πάντα καλά, καλό μεσημέρι.

Roadartist είπε...

@ eleni : Φίλη μου Ελένη, δεν βλέπω αντίσταση όμως.. Δεν βλέπω πως μπορεί κάποιος που θέλει να προσφέρει, να διαφοροποιηθεί..
Θα ήθελα να ήξερα το τρόπο για να ελπίσω σε κάτι.. Φιλάκια :)

maximus είπε...

Λένε πως στην πραγματικότητα δεν χαμογελούσε, (αν πιστέψουμε βέβαια την εκδοχή ότι πράγματι υπήρχε μοντέλο). Η τεχνική του chiaroscuro είναι παραπλανητική, το ίδιο και ο μονόλογος του Άμλετ.

Είμαι πιο κοντά στις πολιτικές προεκτάσεις.

Τον σύγχρονο άνθρωπο θα τον περιέγραφα μόνο τραγικό , για το ήρωας, δεν είμαι σίγουρη :) Εκτός όλων των άλλων στοιχείων, η τραγικότητα εμπεριέχει και την άγνοιαω (η ήρωας συνήθως δεν ξέρει αυτό που ξέρουν οι θεατές) και οι Έλληνες (οι σύγχρονοι Νέο-έλληνες) γνώριζαν και γνωρίζουν (αναφέρομαι στα γνωστά αίτια της κρίσης κ.λ.π)και παρόλα αυτά παρέμειναν θεατές.

Ωραία αφορμή για κουβέντα!

Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Μόνο την πρώτη πρόταση ήξερα :) η ανάλυση αρκετά ενδιαφέρουσα!

leondokardos είπε...

Να σου πω κάτι, έστω κιαν είναι πολύ απαισιόδοξο. Όταν όμως αναλογιστείς τη σημερινή εποχή όπου τόσα πολλά ανθρώπινα έχουν σβύσει, η φράση που σου έρχεται απο τον Άμλετ είναι: "να ζει κανείς ή να μη ζει", τουλάχιστον κάτω απο τις παρούσες συνθήκες.

alexan είπε...

Η λύτρωση με ένα μαχαίρι.. όχι στο δικό μας λαιμό road, αλλά κανονικά σε όλους κυβερνούν..

Roadartist είπε...

@ MAXIMUS : Αυτό που κάνει εντύπωση στη Μόνα Λίζα είναι πως δεν ξέρουμε αν χαμογελάει ή όχι..Το αίνιγμα..Όντως υπάρχει η περιπλάνηση!.. Όπως διχαζόμαστε στον Άμλετ..

Πολιτικές προεκτάσεις; Και εμένα αυτή η άποψη μου ταιριάζει.. Μπορεί να επιλέγουμε κάτι, και αναλόγως των δικών μας βιωμάτων, τι μας απασχολεί περισσότερο προσωπικά..

...Κάποτε είχα γράψει κάποιες σκέψεις για τους "ήρωες" μα δεν τις ανέρτησα.. Το ζουμί ήταν πως πιστεύω στους "καθημερινούς" ήρωες και όχι στους "μεγάλους".. Υπάρχουν και σήμερα.. αν το σκεφτείς ο μέσος Αθηναίος που θα πρέπει να πάει στη δουλειά του την επόμενη εβδομάδα.. θα είναι ένας "ήρωας" για να αντέξει όλη αυτή την ταλαιπωρία..(απεργίες κλπ)
Η ζωή κάποιου που παλεύει και δε ξέρει πως θα τα βγάλει πέρα.. μα συνεχίζει.. όλα αυτά μια δόση ηρωισμού την έχουν..
Οι νέοι που προσπαθούν σε αυτή τη χώρα.. αν και τα πάντα βαλτώνουν.. ο ιδεαλιστής που ακολουθεί τη δική του μοναχική πορεία, που επιλέγει να διαβάσει φιλοσοφία και να γράψει ποιήματα..σε μια εποχή έντονης πνευματικής φτώχιας και κατάπτωσης.. το να καταρρέουν τα πάντα γύρω σου και εσύ να εξακολουθείς να αναζητείς την ομορφιά ..Αυτά έχουν μια μικρή δόση ηρωισμού..

Μπορεί και όχι.. μπορεί να με έπιασε το ποιητικό μου.. :)

Μα πως να διαφωνήσω, ως προς το ότι δυστυχώς γνώριζαν και γνωρίζουν και συνεχίζουν να μένουν θεατές, μα και (το πιο τραγικό) χειροκροτάνε καινούργια κόμματα, που είναι πανομοιότυπα των παλιών.. τι να λέμε; Τραγικό μα και βλακώδες..

Μου αρέσε και εμένα η κουβέντα..

Θα ανεβάσω και άλλα αποσπάσματα από έργα..παρόμοιου προβληματισμού.. Φιλιά. :)

Roadartist είπε...

@ ηλιογράφος : Αξίζει όλο το έργο..και γενικώς αξίζει να διαβάσεις Σαίξπηρ.. Καληνύχτα :)

Roadartist είπε...

@ leondokardos : καταλαβαίνω τι εννοείς lionheart.. Δε ξέρω τι να πω.....

Roadartist είπε...

@ alexan : Το ξέρεις πως στην Κίνα το κάνουν; Αυτό ακριβώς που λες; Αν ο αυτοκράτορας τους προδώσει, κάποιος πάει και τον μαχαιρώνει, και πέρνει την εξουσία ο ίδιος.. Δεν έχει σημασία από ποια κοινωνική τάξη κατάγεται, τι μόρφωση έχει ή αν έχει αριστοκρατική καταγωγή ή κληνομικά δικαιώματα κλπ κλπ, το μόνο που έχει αξία είναι αν είναι έντιμος... Άλλη διάσταση.. Μπορεί σαφώς καλύτερη..

Coco είπε...

χαιρέτωσαν αι ένδοξαι Αθήναι

από το Οροπέδιο της Σελήνης

Roadartist είπε...

@ Coco : Γειά σου και σένα Co Co από την χρεοκοπημένη Αθήνα..όπου ρίχνει ΧΙΟΝΙ!!!! :) Ως γνωστόν ο μόνος τρόπος για να δούμε άσπρη μέρα..

nikiplos είπε...

καλησπέρα... Αν και γραμμένο τόσα χρόνια πίσω αυτό το έργο πραγματικά καθηλώνει...

Εν τούτοις, εκείνο που προσωπικά πιστεύω ότι μας κάνει να υπομένουμε όλα αυτά, τους εξευτελισμούς, την αδικία, τον πόνο κλπ, είναι η αισιόδοξη φύση μας. Η πίστη μας και η ελπίδα μας για ένα καλύτερο δικό μας αύριο σε ετούτη εδώ τη ζωή... Ούτε φόβος θεών ή δαιμόνων, ούτε τίποτε...

Πολλοί από μας δεν καταφέρνουμε αυτό το πολυπόθητο καλύτερο αύριο... Κάποιοι όμως το έχουν καταφέρει... και το βλέπεις αυτό...

Roadartist είπε...

@ nikiplos : ..Καλημέρα.. Η ελπίδα έχει τεράστια δύναμη..το χειρότερο όλων είναι όταν "πεθάνει" και η τελευταία σου ελπίδα. Και είναι πολύ εύκολο να στην σκοτώσουν οι συνάνθρωποι σου.
Νομίζω πως η φιλοσοφία μπορεί να σώσει σήμερα τους ανθρώπους.. Πιστεύω πως ειδικά σε τέτοιες εποχές, το να διαβάζεις λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία, είναι σωτήριο πράγμα. Πρώτα από όλα για τη ψυχή σου.. Και λόγω σύμπτωσης (;) αυτή την εποχή κάνω ακριβώς αυτό.. Επί εβδομαδιαία βάση, ασχολούμε με ιστορία, φιλοσοφία και λογοτεχνία.. Αυτό σίγουρα θα σας το μεταφέρω εδώ.. Ελπίζω να σας ενδιέφερε..

Αν κάτι θετικό έχει γίνει σε αυτό το κόσμο.. είναι σίγουρα λόγω της ελπίδας για καλύτερες μέρες.., της προσμονής για κάτι όμορφο σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο.. προσμονή έστω μιας όμορφης στιγμής.. Φιλιά..

ξι είπε...

Συγγνωμη για τον πεζο τροπο με τον οποιο θα το πω, αλλα το κειμενο ειναι "κειμεναρα".

ξ.

Roadartist είπε...

@ ξι : καθόλου πεζό! Κειμενάρα :) και ένα κείμενο που θα μείνει και θα διαβάζετε και όταν εμείς δε θα υπάρχουμε!!! Θα ανεβάσω και άλλα λογοτεχνικά αγαπημένα αποσπάσματα.. φιλάκια!

Related Posts with Thumbnails