Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι εφημερίδες αναφέρονται στους νέους που αρίστευσαν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.. Χαμόγελα, περηφάνια, δηλώσεις από τους γονείς και από τους ίδιους.. Φέτος φωτεινό παράδειγμα ήταν η επιτυχία του Ραφαήλ Παπαδόπουλου από τη Θεσσαλονίκη, ενός παιδιού μάλιστα με σπαστική τετραπληγία!!..
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, υπάρχουν και τα παιδιά που δεν έγραψαν καλά, κάποια άτυχη συγκυρία, κακή ψυχολογία, απέτυχαν.. Πολύ συχνά κάποια από αυτά, μη μπορώντας να αντέξουν το βάρος της αποτυχίας, θέτουν τέλος στη ζωή τους..18χρονα παιδιά.., βάζουν τέλος στη ζωή τους, επειδή δε πέρασαν σε μια σχολή...
Δυστυχώς και φέτος.. ένας 18χρονος από τη Νέα Σμύρνη.. Διαβάζω..:
"Πίστευε ότι είχε γράψει πολύ καλά, πως οι κόποι του δεν είχαν πάει χαμένοι και πως το όνειρό του να περάσει στη σχολή που λαχταρούσε απείχε μόλις λίγες ώρες να γίνει πραγματικότητα.
Χθες το μεσημέρι ο 18χρονος μαθητής πήγε στο σχολείο του στη Νέα Σμύρνη για να δει αναρτημένα τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Αλλά η βαθμολογία του στα μαθήματα που είχε γράψει δεν ήταν αυτή που φανταζόταν... Με την απώλεια της ελπίδας να τον κυριεύει ο 18χρονος επέστρεψε στο σπίτι του. Οι γονείς του απουσίαζαν. Δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της αποτυχίας και αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του. Πήρε ένα πιστόλι κρότου, το έστρεψε στον εαυτό του και αυτοπυροβολήθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί έγκαυμα στο κεφάλι. Σήμερα νοσηλεύεται εκτός κινδύνου".
Χθες το μεσημέρι ο 18χρονος μαθητής πήγε στο σχολείο του στη Νέα Σμύρνη για να δει αναρτημένα τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Αλλά η βαθμολογία του στα μαθήματα που είχε γράψει δεν ήταν αυτή που φανταζόταν... Με την απώλεια της ελπίδας να τον κυριεύει ο 18χρονος επέστρεψε στο σπίτι του. Οι γονείς του απουσίαζαν. Δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της αποτυχίας και αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του. Πήρε ένα πιστόλι κρότου, το έστρεψε στον εαυτό του και αυτοπυροβολήθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί έγκαυμα στο κεφάλι. Σήμερα νοσηλεύεται εκτός κινδύνου".
Παιδιά που γεμίζουν άγχος, πίεση και αισθάνονται πως αν αποτύχουν στις Πανελλαδικές, δεν υπάρχει νόημα στο να ζουν.. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που πάσχει και σκοτώνει την δημιουργικότητα τους.. Παιδιά που θα μπουν στο Πανεπιστήμιο και εκεί θα απογοητευθούν με όσα θα αντικρίσουν..
Τι είναι πιο δύσκολο; Να επιτύχεις ή να διαχειριστείς την αποτυχία σου;
Τι είναι πιο εύκολο; Να τα παρατήσεις ή να βρεις δύναμη για να συνεχίσεις;
Νομίζω ότι στη ζωή δεν έχουν αξία μόνο οι νίκες.. και πως τίποτα δεν σταματά σε μια ήττα.. Οι προκλήσεις πάντα υπάρχουν και συνεχίζονται..
Το μόνο γεγονός που μπορεί να σταματήσει τη ζωή, τα όνειρα, το πάθος είναι ο θάνατος. Αυτός είναι που θέτει το τέλος..
Αυτός σίγουρα δεν νικιέται..
Ο θάνατος νέων ανθρώπων.., που δίνει πόνο σε οικείους, σε φίλους.., ένας πόνος που δεν φεύγει, σημαδεύει ανεξίτηλα και δεν ξεχνιέται ποτέ..
Η ζωή έχει ομορφιές, παρ' όλες τις δυσκολίες της.. Αξίζει να ψάχνεις τους δρόμους που οδηγούν στις χαρές, αξίζει να τη ζεις, να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις..
Η ζωή έχει ομορφιές, παρ' όλες τις δυσκολίες της.. Αξίζει να ψάχνεις τους δρόμους που οδηγούν στις χαρές, αξίζει να τη ζεις, να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις..
* Όλες οι φωτογραφίες του post είναι του Ηλιογράφου.. **
77 σχόλια:
Είναι τραγικά αυτά τα περιστατικά, κάθε ΜΑ κάθε χρόνο κάτι θα γίνει.. Πρέπει να μας προβληματίσουν..
..Δε μπορώ να φανταστώ τι σε οδήγησε να ευαισθητοποιηθείς πάνω σε αυτό το θέμα..
Δείχνει τρυφερότητα και ευαισθησία.
.......
Είναι τόσο όμορφη η διατύπωση σου.. από την αρχή μέχρι και το τέλος του post σου, που πραγματικά ίσως και να μη χρειάζονται σχόλια.
Μια μόνο προσωπική εκτίμηση..
Μου επιτρέπεις..
Νομίζω πως υπεύθυνο για τέτοια περιστατικά.. είναι το ανύπαρκτο κράτος, Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ προσφέρεται στους νέους..
Αρχικά είναι ανούσιος ο τρόπος εισαγωγής στις σχολές..
Ουσιαστικές πάντως οι σκέψεις που έγραψες..
Πάρα πολλά θα μπορούσα να γράψω, τίποτα τελικά δεν έπρεπε,
αρκετά άφησα..
Ίσως δε θα έπρεπε να συμπληρώσω κάτι στο τόσο ευαίσθητο post σου.. Αληθινές σκέψεις..
@ treno fantasma : Καλημέρα σου. Ισχύει πως έχω μια ευαισθησία ως προς το θέμα του θανάτου, μα και ποιος δεν έχει;..
Το να χάνονται νέοι άνθρωποι, και πόσο μάλλον για τέτοιους λόγους είναι κάτι τραγικό. Θα έπρεπε να μας είχε προβληματίσει χρόνια τώρα, όπως και άλλα θέματα..
Είναι κάποια γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή σου.
Δεν με πειράζουν τα σχόλια, απλά ήθελα να γράψω την άποψη μου στο θέμα.
Σκέψεις προσωπικές, στιγμιαίες, χρόνιες.. :)
Καλή εβδομάδα!
Εξαιρετική επιλογή καλλιτέχνιδα. Θέλω πάντως να αναφέρω μία προσωπική μου εμπειρία το 1989. Ούσα τότε στο Σύλλογο Κοινωνιολόγων αναλάβαμε μία απογραφή του Δ.Βούλας. Εξεπλάγην γιατί ένας σημαντικός αριθμός επιτυχημένων επιχειρηματιών ήταν ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΤΟΤΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
Καλό βράδυ
Kalimera Road...
..kali ebdomada...
Polu euaisthito thema aggizeis.. mou prokalei ahdia to ekpaideutiko sistima..
Gnwrizw paidia pou den aristeusan ma itan xiliades fores anotera apo aristouxous.. Pisteuw pws allou brisketai i eutuxia..
Ma de eftege auto to paidi.. Ftaiei i koinwnia pou dinei tosi megali axia stous aristous.. Airetiki apophi? Auto pisteuw!
Kai ontws axia mallon exei to pws tha diaxeiristeis tin itta, xereis poso paidia den exoun mathei pote na xanoun?
Polla ta paradeigmata..
Filia
arco
Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την ηλικία παίρνεις τα πράγματα πολύ σοβαρά. Πιστέυεις ότι ειναι το τελος του κόσμου, η κάθε αποτυχία.
Το λάθος ξεκινάει με το ότι το εκπαιδευτικό σύστημα σε κρίνει μέσα σε λίγες ώρες, παραβλέποντας ιδιαίτερα ταλέντα, δεξιότητες.
Ιδού τα χάλια μας τα μαυρα,να πού οδηγούμε τα παιδιά μας...
Ακριβώς! Δεν είναι τα πάντα οι βαθμοί, αλλά σ'εκείνη την ηλικία μην ξεχνάμε τι παίζει περισσότερο ρόλο στη ζωή των παιδιών..
Διαπίστωση πως η κοινωνίας αλλά και το κοντινό περιβάλλον τα κολλάει στο συγκεκριμένο σύστημα βαθμών και αξιών..
είναι τραγικές καταστάσεις αυτές. να είμαστε τυχεροί να μη τις γνωρίσουμε ποτέ.
Η εφηβική μεγέθυνση του τίποτα δεν μπορεί να μπει σε καλούπι, ούτε πιστεύω είναι αποτέλεσμα πάντα γονικής πίεσης, αλλά έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον περίγυρό ,τις υποχρεώσεις , και την αξιοπρέπειά του ο έφηβος.
Σκέφτομαι καμμιά φορά τα 'τεράστια 'προβλήματα της εφηβείας μου , και πίστεψέ με, μου φαίνονται τόσο γελοία απλά, που μένω με ανοιχτό το στόμα.
καλημέρα σου.
δ
Είναι τέτοια τελικά η πίεση που οδηγούμαστε δυστυχώς σε τέτοιες καταστάσεις. Κρίμα και πάλι κρίμα.
η αλήθεια είναι ότι σαν να έχει βελτιωθεί όλος αυτός ο απίστευτος θόρυβος που γινόταν κάθε φορά στις πανελλήνιες. λες και ήταν κοσμοϊστορικό γεγονός και το μόνο. μα έχουμε (σαν κοινωνία) πολύ δρόμο ακόμα. είναι αβάσταχτη η ψυχολογική πίεση και οι εγκλωβισμοί που δέχονται τα παιδιά ειδικά σε αυστηρές οικογένειες. που είτε από υπερβολική αγάπη για κάτι καλύτερο είτε από ανταγωνισμό ωθούν τα παιδιά σε παράλογες πράξεις.
τουλάχιστον και ευτυχώς δεν τα κατάφερε.
καλημέρα σου! φιλιά!
Τραγικό.. είναι τραγικό να φτάνει κάποιος άνθρωπος στο σημείο να θέλει να πάψει να ζει πόσο μάλλον ένα παιδί που δεν πρόλαβε ακόμη να ανακαλύψει τον κόσμο και τον ίδιο του τον εαυτό.
Ευτυχώς δεν μπόρεσε μα το ότι έζησε δε σημαίνει ότι η ψυχή του δεν υποφέρει.
Το κράτος δεν αλλάζει, ας προσέχουμε τουλάχιστον εμείς οι γονείς.
Καλή βδομάδα Ροντάκι μου
Μετά από τόση πίεση, τόσο άγχος, τα παιδιά έχουν συνδέσει μεγάλο μέρος της ζωής τους με την επιτυχία στις πανελλαδικές, βλέπουν στον ύπνο τους ότι βγήκαν τα αποτελέσματα, περιμένουν αυτούς τους καταραμένους αριθμούς που θα καθορίσουν το μέλλον τους. Οι πανελλαδικές είναι ένα αποσαθρωμένο σύστημα που δίνει ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν τις αξίζουν και στερεί άλλες από ανθρώπους που θα είχαν να δώσουν πολλά.
Καλημέρα road. αντάρτισσα
αρτιστάκι, σίγουρα έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ενισχύει τη δημιουργικότητα των νέων παιδιών, περισσότερο θα λέγαμε ότι τους βάζει σε μια λογική να διαβάζουν μηχανικά. γι' αυτό και η γνώση, για πολλούς, μοιάζει με καταναγκαστικό έργο. γνώμη μου είναι, βέβαια, ότι όταν παρατηρούμε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές, ίσως πρέπει να σκεφτόμαστε και την ύπαρξη άλλων παραγόντων, κυρίως φυσιολογικής φύσεως. δυστυχώς, πολλά νέα παιδιά υποφέρουν από τάσεις κατάθλιψης, οπότε η αδυναμία να επιτύχουν σε ένα δεδομένο στόχο μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες συμπεριφορές. σε κάθε περίπτωση το ίδιο το γεγονός που περιγράφεις είναι στενάχωρο, θα πρέπει να μας κάνει να προβληματιζόμαστε..
καλημέρα μας!
ουπς, ο δαίμων του πληκτρολογίου, ψυχολογικής φύσεως ήθελα να πω κι όχι φυσιολογικής...
Δεν έχω καμμιά αντίρρηση - να τα βάλω και με το εκπαιδευτικό σύστημα και με το Κράτος, για τους τρόπους τους, την ανεπάρκειά τους κι ό,τι άλλο...
Ωστόσο, πρώτ' απ' όλα τα βάζω με μας, με τους γονείς, δηλαδή... Πόσοι από μας είπαμε στα παιδιά μας την πρώτη μέρα των εξετάσεων το πολύ απλό: "Κοίτα, και να μη πας καλά, δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου!".
Ακόμα κι αν δεν το πιστεύουμε, ακόμα κι αν μέσα μας έχουμε την αγωνία να μας τρώει, θεωρώ πως αυτό ακριβώς πρέπει να πούμε.
Σε προσωπικό επίπεδο, εγώ τόπα και λειτούργησε, το άγχος του παιδιού ξαλάφρωσε και τελικά πήγε όπως ακριβώς ήθελε κι άξιζε!
Καλημέρα.. Νομίζω πως το πρόβλημα είναι κοινωνικό. Ξεκινά από τη πίεση που προκαλεί το σχολείο, από την κάκιστη Παιδεία και ως κοινωνικό πρόβλημα,.. φτάνει να ευθύνονται και οι γονείς..
Θα ήθελα να παραθέσω εδώ από ένα άρθρο της Ημερησίας, το παράδειγμα του Φιλανδικού σχολείου..
Νομίζω πως αξίζει ως σύγκριση με τα δικά μας χάλια. Απλά πως μια χώρα μπορεί να φτάσει στο θαύμα, και το ουσιαστικό που κάνει είναι να δίνει αξία στα παιδιά και στην δημιουργικότητα τους..
Αξίζει να διαβάσετε παρακάτω κάποια αποσπάσματα.. (που για εμάς με την ελληνική εμπειρία, φαντάζουν ίσως από άλλο πλανήτη!)..
Παραθέτω μόνο κάποια στοιχεία..
..και πως με καλές κινήσεις και αληθινή αγάπη για Παιδεία, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Tάξεις - Kοινωνικές κυψέλες
H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Eλλάδα. Oι αρχές όμως που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ - να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας.
Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής.
Xρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Mπορούν να περιφέρονται στην τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους. Yπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν.
Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή, συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου...
Mάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους, αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες, γραμματέα... Eτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων.
«H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο του φινλανδικού υπουργείου Eξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική.
(Συνεχίζεται)
Στην υπηρεσία όλων
Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών.
Mορφώνουν τα παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Eίναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους.
Xρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Eίναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι.
Όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία της Φινλανδίας παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα.
Σχολεία Ανοιχτά στην ευρύτερη τοπική κοινωνία.
Oι γονείς είναι ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την τέχνη τους - ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν.
Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι.
Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί
Mετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Mόλις το 6% των Φινλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Oύτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως εδώ. Mόνο οι μισοί.
Θρησκεία στο Σχολείο ως Μάθημα
Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φινλανδοί σε θέματα θρησκείας. Aρκεί να υπάρξουν τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται Hθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
«Εκτόπισαν» την ιδιωτική εκπαίδευση
H τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία. Kαθώς ο αριθμός των υποψηφίων υπερβαίνει τις θέσεις σε αυτά, το κάθε AEI επιλέγει τους φοιτητές που θα δεχθεί είτε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου είτε με συνδυασμό βαθμών Λυκείου και επιμέρους εισαγωγικών εξετάσεων για το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ή Πολυτεχνείο.
H εθνική στρατηγική της Φινλανδίας πάντως συνίσταται στο να προσφέρει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης στα δύο τρίτα της κάθε ηλικιακής ομάδας.
Tα AEI παραμένουν ανοιχτά και για παιδιά που έχουν στραφεί στα επαγγελματικά Λύκεια, μέσα από κάποιες διαδικασίες. Tο τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, όπως με εμφανή υπερηφάνεια τονίζει το φινλανδικό υπουργείο Eξωτερικών, ότι «χάρη στην υψηλή ποιότητα του σχολικού συστήματος γενικής παιδείας του δημόσιου τομέα, η Φινλανδία δεν έχει εμπορική αγορά στη βασική εκπαίδευση, ενώ και στα άλλα επίπεδα και στους άλλους τομείς η εμπορική παροχή εκπαίδευσης είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με πολλές άλλες δυτικές χώρες».
Επειδή το άρθρο φαίνεται μεγάλο όταν το παραθέτεις στα σχόλια.. σας δίνω και το link :
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=9625103
Αξίζει να το διαβάσετε, έτσι θα καταλάβουμε όλοι σε τι κατάσταση είμαστε στην Ελλάδα.
Η Επανάσταση πρέπει να αρχίσει από την Παιδεία!
....Αυτό είναι που λείπει!
Αλλαγή όλου του συστήματος..
@ ippoliti_ippoliti : Είναι αυτό που λένε πως το καλύτερο σχολείο είναι της ζωής; Ορισμένες φορές αυτό ισχύει.. Ενδιαφέρουσα πάντως η προσέγγιση που δίνει, καλή εβδομάδα..
@ arcobaleno : Δεν έχουνε μάθει να χάνουν.., όπως και δεν έχουνε μάθει να παραδέχονται κάποια παιδιά, πως δεν γίνεται να έχουνε πάντα εκείνα δίκιο.., μια άλλη άποψη. Το σύστημα είναι απίστευτα σιχαμερό. Φιλιά, καλή δύναμη για σήμερα..
@ efi : "Το λάθος ξεκινάει με το ότι το εκπαιδευτικό σύστημα σε κρίνει μέσα σε λίγες ώρες, παραβλέποντας ιδιαίτερα ταλέντα, δεξιότητες."
Έτσι είναι, το πρόβλημα ξεκινά από εκεί.. πρέπει να γίνουν βαθιές τομές, και αλλαγές σε όλο το σύστημα για να μπορέσουμε να πούμε πως υπάρχει παιδεία..
@ VAD : Προσυπογράφω..
@ Hfaistiwnas : Οικογένεια, και η ευρύτερη κοινωνία.. Η εφηβεία είναι μια από τις πιο τρυφερές ηλικίες, ότι συμβεί τότε σε καθορίζει για όλη τη μετέπειτα ζωή σου...
@ demetrat : Συμφωνώ. Αν ζήσεις κάτι τραγικό στην εφηβική σου ηλικία, τότε αυτό σε καθορίζει απίστευτα σε όλη τη μετέπειτα ζωή σου, και δε ξεχνιέται..
@ KitsosMitsos : Πολύ κρίμα. Διαβάζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας, βλέποντας πως τα αυτονόητα πλέον έχουνε γίνει τα ζητούμενα...., σκέφτομαι πως αν ποτέ έκανα παιδιά, θα ήθελα να μεγαλώσουν σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, και όχι στο δικό μας..
@ b|a|s|n\i/a : Θα ήθελα να ξέρω και κάποιος να μας το πει, κάποιος που ζει στο εξωτερικό..Γίνεται και σε άλλες χώρες αυτός ο πανικός με τις Πανελλήνιες;
Υπάρχουν και αλλού όλα αυτά τα δημοσιεύματα, οι δηλώσεις από παιδιά που μπήκαν σε μια Σχολή; Μερικές φορές έχω την αίσθηση πως ζούμε σε παλαιολιθική κοινωνία.. Θυμάμαι παλιά (δεν ξέρω αν έγινε και εφέτος γιατί δε παρακολούθησα), ότι υπήρχαν και απευθείας μεταδόσεις με τα σχολεία κάθε μέρα των εξετάσεων.. Είναι τόσα τα λάθη, είναι τόσο εύκολο να αλλάξουν (δε νομίζω πως είναι δύσκολο, αν υπήρχε θέληση από τους υπεύθυνους) μα δε νομίζω να διορθωθούν ποτέ σε αυτή τη χώρα..
@ Margo : Έτσι είναι..ακόμη και αν τελικά δε σκοτώθηκε, η ψυχή του όμως υποφέρει. Μακάρι να αλλάξει το κράτος, να αλλάξει η κοινωνία και οι γονείς..
@ maria : Η ορμή και το πάθος σου πραγματικά ξεχειλίζουν στο σχόλιο σου.. Συμφωνώ απόλυτα.. Αποσαθρωμένο μέχρι και αυτό..
@ U.S.: Καλησπέρα us, ψιλοχαθήκαμε, είσαι καλά; Έρχομαι τώρα από εκεί.
Ποιος οδηγεί αυτά τα νέα παιδιά στην κατάθλιψη; Και όταν έχουνε κατάθλιψη (γιατί όντως υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παιδιά ειδικά στην εφηβεία) υπάρχει κάποιο σύστημα, ψυχολόγοι, ειδικοί σύμβουλοι, για να βοηθηθούν;
Στενάχωρο..μα δε μπορούσα να μη μοιραστώ αυτές τις σκέψεις.. Έστω και κατακαλόκαιρο..θα ακολουθήσουν πιο ανάλαφρες αναρτήσεις..
@ Asteroid : Έχεις δίκιο πως ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι γονείς! Γενικώς η ελληνική κοινωνία έχει ένα κόλλημα με όλα αυτά! Διάβασε αν έχεις χρόνο, το άρθρο που παρέθεσα (και από το link τόσο καλύτερα) σχετικά με τη Φιλανδία..
Kαλημερα Road μου
Μπορει να ειναι ενα 'στεναχωρο' θεμα, αλλά κανεις πολυ καλα που το θετεις, επειδη αφορα πολλα νεα παιδια, που τους εμαθαν να στηριζουν τις ελπιδες τους ΜΟΝΟ στην επαγγελματικη επιτυχια,η οποια στην Ελλαδα εκφραζεται κυριως μεσα απο την επιτυχια σε σχολες οπου η στειρα αποστηθιση πολλες φορες επιβραβευεται και οχι μεσα απο την αγαπη για πραγματικη δημιουργια και προσωπικη ευτυχια, ασχετα απο την επαγγελμ. αποκατασταση. Ειδικα τωρα σε περιοδο κρισης υπαρχει μεγαλυτερη πιεση και απο το σπιτι αλλα και απο το γυρω περιβαλλον για εξασφαλιση επαγγελμ. αποκαταστασης που ομως δεν οδηγει παντα σε αναλογη προσωπικη
'επιτυχια', αλλα αυτο δεν το λεει κανεις στα νεα παιδια, παρα τα γεμιζουν με περισσοτερο αγχος για ενα αβεβαιο μελλον, οπου η διαφθορα και το κερδος κερδιζουν εις βαρος της ανθρωπιας και της καλοσυνης...
Καλη σου μερα και πολλα φιλια!
Και άντε και είχε γράψει καλά το παιδί που πάτησε τη σκανδάλη και έμπαινε στο Πανεπιστήμιο. Σχεδόν με βεβαιότητα μια θέση στον κατάλογο των ανέργων θα κέρδιζε.
Αχ ο ανύπαρκτος επαγγελματικός προσανατολισμός πήρε πολύ κόσμο στο λαιμό του.
Ευτυχώς που το παληκάρι είναι εκτός κινδύνου.
Δυστυχώς, και ιδιαίτερα σε μια κοινωνία που το κωλοπτυχίο δεν έχει καν να προσφέρει τίποτα, είναι τραγικό να έχουμε τέτοια περιστατικά.
Είναι εξαιρετικά λυπηρό αυτό που διαβάζω...
ποιος να εξηγήσει σε ένα 18χρονο πως κάθε ήττα είναι μια πρόκληση, μια εμπειρία και ένα βήμα που σε φέρνει πιο κοντά σ' αυτό που θέλεις;;
όταν το σχολείο απουσιάζει, όπως ήδη έχει αναφερθεί στα προηγούμενα σχόλια... ο ρόλος πέφτει πάντα στους γονείς και τι να πρωτοκάνουν;;;
Μπράβο σου που θίγεις τέτοια σημαντικά ζητήματα...
εγώ θα έλεγα.. ότι στη ζωή μόνο οι δυσκολίες και οι πιθανές ήττες έχουν αξία.. είναι απλή αριθμητική.. το λογικό είναι να έχουμε μια σειρά ήττες.. και μιά στο τόσο μια νίκη.. έτσι για να χαιρόμαστε και να έχουμε να ελπίζουμε.. :):)
καλησπερούδιαααααα :):)
Τι είναι αυτό που κάνει τα παιδιά μας να πιστεύουν ότι η "αποτυχία" στις εξετάσεις είναι το τέλος του κόσμου;
Ας ψαχτούμε όλοι, πρώτα οι γονείς, μετά οι εκπαιδευτικοί και μετά η πολιτεία, κι όχι με αυτή τη σειρά απαραίτητα.
Καλησπέρα Road
Καλή εβδομάδα για όλους
:-)
Μα ειναι δυνατον;; Η επιτυχια στις Πανελληνιες..πφφφφφ....... η πιο μεγαλη απατη. Υπαρχουν τοσοι και τοσοι αλλοι τροποι να πετυχεις στη ζωη σου -σε ολους τους τομεις- που μια τετοια αποτυχια /στεναχωρια φανταζει γελοια. Δεν φταινε ομως &τα μυαλουδακια των παιδιων, τα παιδια καπως καποιοι τα μεγαλωνουν...
Και οπως λεει ενας απο τους μεγαλους συγχρονους μας ποιητης (κατ'εμε μεγαλος, Ν.Β.) τα "γιατι και τα πρεπει ειναι δικτατορικα και απορριπτονται με μιας".
xxx
ξ.
Θλιβερά γεγονότα που μόνο συγκλονισμό προκαλούν , σίγουρα θα πρέπει να μελετηθούν σοβαρά από γονείς , δασκάλους και όλους τους αρμόδιους με το εκπαιδευτικό σύστημα που οδηγεί τα παιδιά σε αυτά τα τραγικά αποτελέσματα.
AΡΤΙΣΤΟΎΛΑ όταν το διάβασα στην εφημερίδα σκέφτηκα πως χρειάζεται μια ανάρτηση μεγάλη (νά'σαι καλά ..) και πρέπει να σου πώ πως στάθηκα λιγάκι στο...που βρήκε το παιδί το πιστόλι κρότου..και μέσα απ'αυτό προσπάθησα να φανταστώ τους γονείς....που κακά τα ψέμματα έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη !!! Έχω βαρεθεί απ'το δημοτικό ν'ακούω την κόρη μου να λέει πως είμαστε οι μόνοι γονείς που δεν πιέζουμε για βαθμούς ....και μάλιστα στην αρχή απορούσε πολύ έντονα...!!!Όταν βλέπεις παιδί να κλαίει γιατί πήρε 19.5 και οχι 20 πως περιμένεις να εξελειχθεί..
Και γενικότερα η τελειομανία είναι κάτι που τρέμω για το παιδί μου και το πολεμάω όσο περισσότερο μπορώ....
Αυτό το άρθρο για την Φιλανδία είναι... οτι έχω ζηλέψει πιο πολύ στη ζωή μου !!
Γενικότερα πάντως όσο πιο χάλια οι κοινωνικές συνθήκες τόσο πιο δύσκολο το "επάγγελμα γονιός"
άχ ξέχασα ν'αφήσω φιλί μεγάλο και τρυφερό !!
Ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω τα ατελείωτα βράδια διαβάσματος, τους καθηγητές που ένας έμπαινε και ένας έβγαινε απο το σπίτι, τα 18 κιλά που πήρα.... Φρίκη για 3 τουλάχιστον χρόνια.
Και crashαρα όταν ήρθε η ώρα να πάω Πανελλήνιες, και φυσικά δε πέρασα εκεί που ήθελα. Άντε και οι γονείς μου είχαν τα χρήματα να σπουδάσω στο εξωτερικό. Άντε και το έκανα, άντε και πήπα και μεταπτυχιακό. Άντε και έκανα και δεύτερο μεταπτυχιακό στην Ελλάδα στα 30 μου. Τη δουλειά μου τη σιχαίνομαι και καμία πόρτα δε μου άνοιξε διάπλατα, Για ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα δούλεψα σκληρά.....
Αυτό το κάψιμο των παιδιών να γεμίσουν τους τοίχους πτυχία ποτέ δε το κατάλαβα, υπάρχουν και οι πίνακες για αυτόν ακριβώς το λόγο.... Λες και είμαστε στο 1950 και ο δάσκαλος του χωριού ήταν ο μόνος αυτός που διάβαζε το γράμμα απο την ξενιτιά....
Θυμώνω τόσο πολύ με αυτούς τουσ γονείς και τους καθηγητές που δε δίνουν εφόδια στα παιδιά τους να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι και το μόνο που θέλουν είναι να βγάλουν "επιστήμονες"....
Τόση προσπάθεια ...
Τόσο άγχος κι αγωνία ...
Για να καταλήξεις με σιγουριά στην
ατέλειωτη λίστα ανέργων επιστημόνων !!!
Κι η νιότη, η ζωή να κυλάει γύρω σου ...
Κάτι πρέπει να γίνει, ν' αλλάξει επιτέλους αυτό το άθλιο εκαπιδευτικό σύστημα ...
Καλή βδομάδα εύχομαι ...
Είναι τόσο θλιβερό!
Τι να πεις;
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Καλή εβδομάδα
Το δύσκολο τελικά δεν είναι να αναστήσουμε και να παραδώσουμε στον κόσμο ανθρώπους "μορφωμένους" αλλά ανθρώπους ευτυχισμένους.
Ετούτη η κοινωνία όμως μακριά πολύ νυχτωμένη...
Οι τραγικές συνέπειες ενός εξεταστικοκεντρικού συστήματος, με χαραγμένες πάνω του τις ταξικές διαφορές...
Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα με τα μέτρα που περνάνε...
Φωτεινά τα παραδείγματα άλλων χωρών, απλησίαστα όμως για τη χώρα μας για όσο είναι μπλεγμένη στον κυκεώνα ΔΝΤ-ΕΕ !
@ Elva : η πίεση είναι αφόρητη για τους νέους.. και από την οικογένεια τους σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο.. Μα και το ότι πρέπει να αφήσουν στην άκρη την "κλίση" τους, αν δεν είναι κάτι που θα τους δώσει οικονομικά οφέλη και μια ....ασφάλεια, και να κάνουν κάτι άλλο από αυτό για το οποίο έχουνε γεννηθεί.. Είναι τόσο φλέγοντα αυτά τα ζητήματα, όσο και η θερμοκρασία αυτές εδώ τις μέρες :))
@ Meropi : Αυτό είναι το πιο θλιβερό Μερόπη. Και δεν υπάρχουν πολιτικοί για να φέρουν την ανατροπή. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός θα έπρεπε να ήταν βασικό μάθημα στα τελευταία τουλάχιστον χρόνια του Λυκείου, με σοβαρούς ειδικούς συμβούλους, μα τώρα ....κάτι είπα, ε;
@ Γιώτα Παπαδημακοπούλου : Πόσο μάλλον, αν σκεφτείς πόσο ανύπαρκτα και χάλια λειτουργούν τα περισσότερα ΑΕΙ, αν σκεφτείς τις τραγικές καταστάσεις που επικρατούν εκεί..
Καλή σου μέρα!
@ Mariela : Τι να πρωτοκάνουν οι γονείς.. Δε θα διαφωνήσω, είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι γονιός σήμερα..Που να πρωτοβοηθήσεις.. όταν τόσα τριγύρω καταρρέουν;..
@ koulpa : Να υπάρχει και κάπου η επιτυχία όμως;; :) Για να πέρνουμε τα πάνω μας, να συνεχίζουμε :) Σωστά το έθεσες.. νομίζω έχεις δίκιο :)
@ Βάσσια : Να ψαχτεί πρώτα ο γονιός, να δείξει στο παιδί του άλλο δρόμο, να είναι δίπλα του, και ας ψαχτεί λίγο και αυτό το υπουργείο παιδείας..
Mάλιστα ! Μια κοινωνία να παρακολουθεί "κατεδαφίσεις" απ' τον καναπέ της.... Αναρωτιέμαι πότε ο τοίχος που ακουμπάει και "ξεκουράζεται" για την ώρα, θα την εκδικηθεί.
Τις καλημέρες μου !
@ ξι: Ωραία το είπε ο ποιητής.. Μα ποιος να ακούσει τη φωνή του ποιητή, στην σημερινή εποχή; Και πως να έχει ωριμότητα ένα παιδί στα 18 του για να επιλέξει τι θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του, να επιλέξει σωστά και να αντιδράσει ώριμα σε μια αποτυχία;
@ ART-TRAVELLER : Να ξυπνήσουν οι γονείς, οι δάσκαλοι και όλοι οι αρμόδιοι στο εκπαιδ. σύστημα, γιατί διαφορετικά θα είναι πάρα πολύ αργά ...αργότερα..
@ ξωτικό : Ελα ντε που το βρίκε; Εύχομαι το παιδί να είναι καλά, και να του παραχθεί ψυχολογική υποστήριξη, και σύντομα να πατήσει γερά στα πόδια του.
Ξέρεις βρε ξωτικό μου, είναι τραγικό αν σκεφτείς πως και σε μια σχολή να πέρναγε, μπορεί να μην ήταν η πρώτη επιλογή του, μπορεί να μην τον γέμιζε, να μη του έδινε κάτι από ότι είχε δημιουργήσει στο μυαλό του..
Καλά κάνεις και δεν πιέζεις τη κόρη σου, η τελειομανία μπορεί να καταλήξει αρρώστια.. Ε, ας μην πάρει σε όλα άριστους αριθμούς, και οι πιο μέτριοι δε πειράζουν.. Άσε που χάνει και την αξία μωρέ το 'πρώτο' συνέχεια χαχαχαα ας γευτεί και τους χαμηλότερους :)))
Εγώ να δεις πόσο μα πόσο πολύ ζηλεύω το εκπ.σύστημα της Φιλανδίας.. Θα ήθελα αν έκανα παιδιά εκεί να ζούσαν.. Σε ένα περιβάλλον που να μπορούν να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες ικανότητες τους.. να μη τους πνίγει το άγχος από το άνθος της ηλικίας τους! Γμτ είναι άδικο να μην έχουνε όλα τα παιδιά του κόσμου τις ίδιες παροχές στην παιδεία.. Και να έλεγες πως ζούμε στην Αφρική.. Υπάρχουν οι υποδομές, υπάρχει η κληρονομιά, δεν υπάρχουν οι άνθρωποι;;; Δε μπορώ να το πιστέψω αυτό.. Έχουμε Δασκάλους.. μα τελικά καταλήγω πως αυτό το κράτος δε θέλει τους ανθρώπους, τα παιδιά του μορφωμένα.. Διαφορετικά θα έκανε πράξη τα αυτονόητα..
Ευχαριστώ για το φιλί και ανταποδίδω :)
@ Μικρές ανάσες : Καταιγιστική η γραφή σου.. Φρίκη ε; Τι να πω, στεναχωριέμαι.. Έγραψες κάτι που στάθηκα.. "Άντε και οι γονείς μου είχαν τα χρήματα να σπουδάσω στο εξωτερικό." Και εδώ είναι το ερώτημα.. Αν δεν έχουν όμως τα χρήματα οι γονείς σου; Τι να πούμε.. έχει και ζέστη σήμερα, ας μη σας βάλω στα πολύ δύσκολα.. Μα είναι πολλές οι σκέψεις.. που δημιουργούνται.. Φιλιά πολλά :)
@ Side21 : Είναι τραγελαφικό ναι.. και μιλάμε για μια ηλικία που ποτέ δεν ξαναέρχεται. Κρίμα σίγουρα.. φιλάκια!
@ D.Angel : ...;;; Καλημέρα καλή εβδομάδα, όμορφες βουτιές :)
@ Μια φορα κι εναν τρελο... : Σε αυτό που λες προσυπογράφω.. Μα η μόρφωση δεν εγγυάται την ευτυχία, μερικές φορές ίσως το αντίθετο.. Κάποιοι υποστηρίζουν πως η άγνοια είναι ευτυχία.. Όπως και να έχει, η κοινωνία είναι όντως μακριά νυχτωμένη...
@ Πορτιατης : Δυστυχώς και πριν το ΔΝΤ, εμείς στα ίδια τα καλούπια ήμασταν! Έχει να κάνει τελικά με τη παθογένεια μας..;; Θυμάμαι την εποχή Αρσένη, που ήθελε να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα.. το χαμό με τις καταλήψεις.. σε όλη την Ελλάδα..
Εκείνη τη χρονιά που τα σχολεία έκλειναν ΟΛΟ το χρόνο, κάποια παιδιά ΕΔΙΝΑΝ πανελλήνιες.. ΤΙ να λέμε; Δεν ήταν καταστροφικό για αυτά τα παιδιά; Για το μέλλον τους;
πολλά φιλιά
@ Τσουχτρα : Πολύ εύστοχο σχόλιο. Τουλάχιστον κάποιοι βλέπουμε με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα, είναι και αυτό λιγάκι παρηγορητικό..
Αυτά τα τραγικά περιστατικά ξεκινούν, όπως ήδη έχετε πει, από ένα προβληματικό κοινωνικό πλαίσιο. Φταίει η Τουρκοκρατία που δεν απέχει πολλά χρόνια από σήμερα. Φταίει η μισερή μας Δημοκρατία με τους θεσμούς, που βιαστικά στήθηκαν. Φταίει η οικογένεια, που έχει λανθασμένα πρότυπα. Φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα. Φταίει το ευρύτερο πολιτικό σύστημα. Φταίει η οικονομία μας, που είναι στρεβλή... Όλα φταίνε.
Έχω δυο κόρες. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο παλέψαμε να τις μεγαλώσουμε "σωστά" με τα δικά μας κριτήρια. Και πρώτα-πρώτα να θέσουμε τα κριτήρια… Δεν μπορείς να μιμηθείς πχ το Σκανδιναβικό πρότυπο μεμονωμένα… Έπρεπε να βρούμε κάτι που να μπορεί να εφαρμοστεί στο χώρο μας. Και τίποτα δεν βοηθούσε σε αυτό. Ο τρόπος που μας είχαν μεγαλώσει οι γονείς μας ήταν παρωχημένος. Με τον άντρα μου απαιτήθηκαν ώρες αντιπαραθέσεων για να βρούμε κοινή άποψη, ο καθένας κουβαλάει διαφορετική κουλτούρα… Τα βιβλία που κυκλοφορούσαν ήταν τόσο θεωρητικά και ορισμένα ήδη είχαν αποδεδειγμένα αποτυχημένες θέσεις. Τα σχολεία, ας μη το συζητήσουμε...
Έλεγε η δασκάλα της 5ης δημοτικού "για να μπουν τα παιδιά σας στα ΑΕΙ θα πρέπει να αποστηθίζουν βιβλία ολόκληρα! Άρα θα πρέπει να μάθουν να μαθαίνουν απ έξω από τώρα!" Και ήμουν η μόνη μητέρα που αντιδρούσε! Οι άλλοι γονείς συμφωνούσαν, ή δεν είχαν άποψη, ή αδιαφορούσαν! Δεν κατάλαβα ποτέ... Αφού είχα εξαντλήσει κάθε λογική συζήτηση, προβόκαρα! "Επειδή θέλω η κόρη μου να γίνει κομμώτρια, μπορείτε να την αφήσετε ήσυχη, να αναπτύξει την σκέψη της και να μην μαθαίνει άχρηστες πληροφορίες απ έξω?" είχα πει...
Μετά το απ έξω, ήρθε το κυνήγι των βαθμών… Το ένα φέρνει το άλλο. Τα πολλά παιδιά αντέδρασαν με αδιαφορία στα πάντα, άλλα έγιναν σαν λάστιχο, κάποια όμως έγιναν φανταστικά παιδιά πηγή αισιοδοξίας για το μέλλον…
(ουπς, με συγχωρείς, το παράκανα!)
Σε μια κοινωνία που βασική αρχή στη δόμηση της είναι ο ανταγωνισμός και η επίτευξη της ''νίκης'',υποτιθέμενης και μη,σε όλους τους τομείς και απο μικρές ηλικίες,το να έχεις τη δύναμη να μην απελπιστείς και κάνει παράλογες σκέψεις το μυαλό,δεν είναι καθόλου εύκολο ακόμα και σε ένα μεγάλο.Ευτηχώς που δεν τα κατάφερε!
Την Καλησπέρα μου!!!!
Φιλιά Πολλά!!!
@ Αγγελικη Ν : Πολύ σωστή η ανάλυση σου.. Αυτές είναι οι ρίζες του προβλήματος και είναι πολύ βαθιές..
Και πληγώνουν ανθρώπους, ταράζουν προσωπικότητες ανεπανόρθρωτα..
ΑΥΤΟ που με εξοργίζει πιο πολύ, είναι το βαθύτερο χάος που διακρίνεται.. Τόσοι Υπουργοί Παιδείας, Τόσες Μεταρρυθμίσεις.. Τέτοιο χάος δε νομίζω να υπάρχει σε άλλη ευρωπαική χώρα.. Ας αποφασίσουν επιτέλους πιο είναι το καλύτερο σύστημα για τα παιδιά, ας παραδειγματιστούν από ένα προηγμένο κράτος.. (αυτό της Φιλανδίας ρε γμτ γιατί όχι) και ας περάσουν έστω σταδιακά κάποια θέματα.. Ας γίνουμε κάποια στιγμή αληθινά πολιτισμένοι.. Ας μπει στο σχολείο ο πολιτισμός.. Νοείται η χώρα που γέννησε κάποτε τον πολιτισμό, να μην τον έχει στα σχολεία της ως μάθημα; Το ξέρεις πως στην Φιλανδία τα παιδιά σε αυτό το "σχολείο-πρότυπο" τις περισσότερες ώρες της κάθε σχολικής μέρας, ασχολούνται κυρίως με μαθήματα σχετικά με τον πολιτισμό; Πως αλλιώς θα ανοίξει το μυαλό ενός παιδιού, ενός ενήλικα; Με την στείρα αποστήθιση;
Με εκμάθηση βαρετών μαθημάτων, που ούτε προσωπικότητα διαμορφώνουν, ούτε και θα τα θυμούνται όλα αυτά που τους βάζουν να μάθουν μετά από λίγους μήνες;;;
Κατανοητό το κατεβατό, και χαίρομαι αληθινά πολύ που παρόλη τη ζέστη και τον καύσωνα, αυτή η ανάρτηση σας ευαισθητοποίησε όλους και γράψατε εδώ τόσους προβληματισμούς.. Αυτό αν μη τι άλλο είναι το "θετικό" μήνυμα που βγαίνει από την ανάρτηση...
Το να είσαι σωστός γονιός σήμερα είναι κάτι αληθινά δύσκολο. Πόσο μάλλον αν δεν έχεις την οικονομική ευχέρεια που χρειάζεται για να παρέχεις μόρφωση στο παιδί σου.. Στην Ελλάδα δωρέαν παιδεία δεν υπάρχει εδώ και χρόνια..
Παραπαιδεία υπάρχει.. όλοι σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα είναι..
Δύσκολα για τους γονείς, δύσκολα και για τους μαθητές όμως...
Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την άποψη σου..
@ karkinos7 : Ο θάνατος σου η ζωή μου, έτσι δε λένε; Σίγουρα δύσκολα είναι, και ακόμη πιο δύσκολα θα γίνουν..
Η "νίκη" είναι υποκειμενική... όπως και η "ήττα".. Αναλόγως το τρόπο σκέψης του καθένα από εμάς..
Ελπίδα Τάσο, το σημαντικότερο.. και να εστιάζουμε μόνο σε ότι αξίζει..
καλησπέρα σου, πολλά φιλιά!
Εκπαιδευτικό σύστημα, κοινωνία, οικογένεια, θεοποίηση της επιτυχίας, νεανική ευαισθησία... Όλα αυτά απο κοινού συνεισφέρουν. Υπάρχει όμως κατα τη γνώμη μου και μια άλλη πτυχή στο θέμα.
Το όνειρο! Ανεξάρτητα να σχετίζεται με υλικούς, προσωπικούς, κοινωνικούς ή οποιουσδήποτε άλλους στόχους. Όταν σου κλέβουν το όνειρο ουσιαστικά σε δολοφονούν- όταν δεν κάνεις όνειρα είσαι κιόλας νεκρός...
@ Constantine : Δε μπορώ να πω κάτι σε αυτό.. Πόσο μάλλον όταν συμφωνώ και πιστεύω πως δεν είμαστε μηχανές.. Και το όνειρο πρέπει να θρέφει, ούτε να δολοφονείται, ούτε να σκοτώνει..
Τραγικό!
Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά...
Και αν σκεφτεί κανείς πόσοι πετυχημένοι άνθρωποι δεν έκαναν ανώτερες σπουδές, ή και πόσοι από αυτούς που έκαναν, απασχολούνται με άλλα επαγγέλματα, ή με αυτό που διάλεξαν και είναι δυστυχισμένοι γιατί δεν τους άρεσε.
Και το κυριότερο, ότι δεν κρίνεται η αξία του ανθρώπου από κάποιες εξετάσεις!!!! Κάποιος να βγει να το πει στα παιδιά!
Αλλά κυρίως να το φωνάξει στους γονείς!
φιλάκια, καλό βράδυ:)
υγ.ωραία δέθηκε το κείμενο με τις ταιριαστές για το θέμα φωτογραφίες του ηλιογράφου
@ Άστρια : τραγικά όλα αυτά σίγουρα άστρια.. Οι φωτογραφίες του Ηλιογράφου ήταν ότι καλύτερο για να συνοδέψουν το ποστ.. Καληνύχτα :))
γεια σου roadartist . . . Είναι πάρα πολύ στενάχωρο όλο αυτό...
Θα σε πείραζει να βάλω το ποστ στον τοίχο μου στο facebook ?
Ευχαριστώ
@ satellite : Καλημέρα.. Ο λόγος που άλλαξα σήμερα την ανάρτηση, ήταν ακριβώς επειδή είναι πολύ στενάχωρο όλο αυτό..και για μένα..
Φυσικά κανένα πρόβλημα, εγώ σε ευχαριστώ..
καλησπέρα... δυστυχώς το πρόβλημα εντοπίζεται στην πίεση του στενού περίγυρου των νέων. Μα και η δοκιμασία είναι εξίσου πολύ σκληρή, καθώς σε μια ηλικία τρυφερή, στα 18 κρίνεται σημαντικά το μέλλον τους. Ίσως αν το ίδιο το σύστημα ήταν δικαιότερο και κατένημε ισόποσα την πίεση... Ίσως αν το σύστημα και η χώρα μας έδινε πραγματικά δεύτερες ευκαιρίες και όχι σκετη εγκατάλλειψη. Γιατί δεύτερη ευκαιρία δίνεται σε δέυτερο χρόνο, κι όχι να έχεις τον νέο κολλημένο στο μεταίχμιο να δίνει συνέχεια πανελλαδικές.
τέλος οι νέοι θα έπρεπε να βλέπουν μακρύτερα από την περίοδο των πανελλαδικών. Όχι μέχρι τον Σεπτέμβρη... Να κοιτάξουν μακριά... Πόσοι "επιτυχημένοι" δεν χάνουν χρόνια?
Η ζωή είναι αξίωμα, και όταν κάποιος πηγαίνει να την αυτο-αφαιρέσει επειδή δεν έγινε κάποιος σπουδαίος (ή νομίζει πως δεν θα τα καταφέρει), τότε υπάρχει πρόβλημα στον σεβασμό της ζωής από τον ίδιο τον άνθρωπο που πάει να αυτοκτονήσει... Και εκεί είναι πάλι πρόβλημα όλων μας...
@ nikiplos : Πολύ σωστές σκέψεις..
Από την αρχή μέχρι και το τέλος του σχολίου.. Η κοινωνία μας όλη βασίζεται πάνω σε λάθος αρχές και το σύστημα (υγείας, εξουσίας, παιδείας) είναι απίστευτα παρωχημένο και διεφθαρμένο.. Τουλάχιστον κάποιοι "βλέπουμε" τα πράγματα με το ίδιο τρόπο..είναι θετικό αυτό.. Φιλιά πολλά!
Roadartist,
το θέμα που θίγεις με τόσο υπέροχο τρόπο έχει γίνει βραχνάς για τα νέα παιδιά.
Θυμάμαι κι εγώ τον εαυτό μου τότε... δεν ήθελα να το παραδεχτώ όμως μέσα μου ένιωθα να τρελαίνομαι από μια απύθμενη στενοχώρια σε περίπτωση που αποτύγχανα.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα πράγματα που θα μπορούσα να έχω κάνει από το να σπουδάσω, αμέτρητα πραγματικά. Αρκεί να κρατήσεις θετική διάθεση και ζωντανή την σπίθα για ό,τι αγαπάς. Κανείς δεν σου το λέει τότε αυτό. Κάποιοι το ανακαλύπτουν όταν πλέον έχουν σταματήσει να είναι νέοι (και δεν εννοώ ηλικιακά).
Η παιδεία είναι σπουδαίο πράγμα. Μακάρι να ήταν πιο εκσυγχρονισμένη και να επικεντρωνόταν περισσότερο στη δημιουργικότητα των παιδιών, παρά στο να χτίσει εθνικές συνειδήσεις ή να διδάξει τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα με τον πλέον αδιάφορο τρόπο.
Είναι τραγικό η απογοήτευση και η λύπη να τυφλώνουν τον φόβο απέναντι στον θάνατο...
Σ΄ευχαριστούμε για ακόμη μία φορά!
Πρέπει να προβληματιστούμε όλοι !
΄Οπως και στις αυτοκτονίες (χάσαμε το λογαριασμό πλέον)συμπολιτών μας σ΄όλη τη διάρκεια της κρίσης, δεν είναι αυτή η λύση !
Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη !
Φιλιά, καλό βράδυ και καλή επιτυχία σ΄όλα τα παιδιά που γράφουν !!!!
Δημοσίευση σχολίου