..πάλι εδώ :)

There is always hope.. - Banksy

Μετά από σχεδόν 2 μήνες απουσίας από το blog, (με τη πρώτη περίοδο του Ιουλίου εκτός Ελλάδας και έπειτα με 4 αναρτήσεις ενδιάμεσες ως και σήμερα).. επιστρέφω πλέον & εγώ στη βάση μου... :)
Όσο καιρό έλειψα, είδα ή διάβαζα διάφορα πράγματα, τα οποία ήθελα να τα αναρτήσω στο blog, αλλά η συχνή απουσία μου και η έλλειψη ίντερνετ δε μου το επέτρεπαν. Λίγες σκέψεις θα σας γράψω σήμερα..

Το φετινό καλοκαίρι είχε λίγο από όλα..
Σε προσωπικό επίπεδο, μπόρεσα επιτέλους να αφιερώσω χρόνο σε ταξίδια, σε αναγνώσεις βιβλίων, σε στιγμές στη θάλασσα, σκέψεις, επαναπροσδιορισμό διαφόρων θεμάτων μέσα μου..
Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουνε σχέδια με την αλλαγή και την έλευση του νέου έτους, ..για μένα η καλύτερη περίοδος για τέτοιες αποφάσεις, είναι αυτή εδώ.. Παρόλο που ως άτομο απεχθάνομαι τους απολογισμούς, εντούτοις κάθε Σεπτέμβριος μοιάζει με μια στιγμή για νέα πράγματα και αποφάσεις..

Όσο μεγαλώνεις, ίσως και να απομυθοποιείς διάφορες καταστάσεις γύρω σου.
Είμαστε σε περίοδο Ολυμπιακών Αγώνων.. Η τελετή έναρξης στο Πεκίνο ήταν καλή, αλλά δε μπορώ να πω οτι με "κέρδισε".. Πραγματικά πως να μπορέσεις να αφεθείς για να πάρεις τα όποια ‘μηνύματα’ του καλλιτεχνικού κομματιού της, από τη στιγμή που το ίδιο το κράτος της Κίνας τα ακυρώνει πρώτο με τις αποφάσεις του?...

Η είδηση για τα μαγνητοσκοπημένα πυροτεχνήματα, ή την επιλογή ενός ομορφότερου, αλλά όχι καλλίφωνου μικρού κοριτσιού, και η απόρριψη της άλλης μικρής, μόνο ανθρωπιστικές αξίες δεν πρεσβεύουν.. Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, με τα πάντα να κινούνται στους ρυθμούς που επιζητεί η τηλεθέαση. Αυτή καθορίζει και θέτει τους κανόνες..

..Ποιος νοιάζεται για τα ρεκόρ και τις επιδόσεις των αθλητών.., όταν στα περισσότερα αθλήματα κυριαρχεί η ντόπα? Με λίγα λόγια..ποιους κοροϊδεύουν, αυτή είναι η γιορτή της εμπορευματοποίησης των πάντων..
Υπάρχει τελικά νόημα σε αυτό τον πρωταθλητισμό, για ποιο ολυμπιακό ιδεώδες μιλάμε? Όταν την ίδια στιγμή με την έναρξη της Ολυμπιάδας στο Πεκίνο, ένας νέος πόλεμος πάλι ξεκινούσε?

Ο Πούτιν χειροκροτούσε στο στάδιο της Κίνας, αργότερα σε δηλώσεις προασπιζόταν την.. εκεχειρία, ενώ παράλληλα ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας οργίαζε, άμαχοι τεμαχίζονταν, ο πόνος έπαιζε και πάλι το πρώτο ρόλο, εξαφάνιζε τη λογική, εκμηδένιζε νόμους, ηθική, αξιοπρέπεια..

Οι εικόνες στα δελτία ειδήσεων σκληρές. Ξανά σε οδηγούν στη σκέψη ότι τελικά το μόνο σταθερό πράγμα στην παγκόσμια ιστορία είναι η ανακύκλωση της, ότι πάντα κάνει κύκλο, και ότι ποτέ οι άνθρωποι δεν διδάσκονται τίποτα από αυτή.
Νέοι πρόσφυγες, νέοι άστεγοι, κινήσεις καθοδηγούμενες μόνο από το τυφλό μίσος και το συμφέρον..

Τελικά στη ζωή η μεγαλύτερη σημασία έγκειται στο να ακολουθείς και να ζεις πάντα με βάση τα θέλω κ τα πιστεύω σου. Όσο δύσκολο κ αν είναι αυτό στην σημερινή εποχή, το οφείλεις πάνω απ' όλα στον εαυτό σου.

Το μεγαλύτερο εφόδιο είναι η γνώση, να μαθαίνεις όσα περισσότερα μπορείς. Γιατί η γνώση μπορεί να δώσει μια αίσθηση ευγνωμοσύνης στον άνθρωπο, να τον κάνει να συνειδητοποιεί την δύναμη του ως προς την ζωή του, αλλά συνάμα και την αδυναμία του απέναντι στη φύση.
Μόνο η αληθινή γνώση μπορεί να ξεχωρίζει το ανούσιο από το ουσιώδες.
Είναι σαν θείο δώρο και είναι δίπλα μας, αρκεί να απλώσουμε το χέρι και να ανοίξουμε τη ματιά μας να τη λάβουμε..

Υ.Γ. Χάθηκα λίγο. Καλώς σας ξαναβρίσκω! Εδώ θα είμαστε με νέες αναρτήσεις γεμάτες πάθος για ζωή, γνώση, τέχνη, προβληματισμό και διάλογο! Να είστε καλά! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους!