Το βράδυ της Παρασκευής βρέθηκα στη παράσταση Motortown στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Το έργο γραμμένο το 2005, τις μέρες που το Λονδίνο ζούσε το πανικό των βομβιστικών επιθέσεων στο Μετρό.
Βραβευμένο από το έγκυρο γερμανικό περιοδικό "Theater Heute" ως το καλύτερο ξένο έργο. Τo Motortown είναι ένα σύγχρονο έργο, μια άγρια, προκλητική απάντηση στο πόλεμο αλλά και στο αντιπολεμικό κίνημα.
Δυνατό και σκληρό, το έργο του Σάιμον Στήβενς, περιγράφει έναν κόσμο σε ηθική κρίση.
Το έργο γραμμένο το 2005, τις μέρες που το Λονδίνο ζούσε το πανικό των βομβιστικών επιθέσεων στο Μετρό.
Βραβευμένο από το έγκυρο γερμανικό περιοδικό "Theater Heute" ως το καλύτερο ξένο έργο. Τo Motortown είναι ένα σύγχρονο έργο, μια άγρια, προκλητική απάντηση στο πόλεμο αλλά και στο αντιπολεμικό κίνημα.
Δυνατό και σκληρό, το έργο του Σάιμον Στήβενς, περιγράφει έναν κόσμο σε ηθική κρίση.
Ο στρατιώτης Ντάννυ, επιστρέφει από το πόλεμο του Ιράκ στην Αγγλία, ξένος στην ίδια του τη χώρα, στο πεδίο μιας άλλης μάχης.
Αυτό που λατρεύω σε μια θεατρική παράσταση, είναι όταν μου δίνει ώθηση και τροφή για σκέψη. Αυτό ένιωσα τη Παρασκευή. Ακόμη έχω μέσα μου σκέψεις για ζητήματα που λίγο πολύ τα γνώριζα, όμως ωφελεί να τα θυμάμαι πιο συχνά..
Στην παράσταση, όλοι οι ήρωες έχουν υπόσταση και συμπληρώνουν το παζλ μίας κοινωνίας σάπιας που κομματιάζει τα παιδιά της και τα πετάει στα σκουπίδια..
Ο Βρετανός στρατιώτης παραιτείται από το πόλεμο του Ιράκ και επιστρέφει στη πατρίδα του.
Μένει στο διαμέρισμα του αυτιστικού αδελφού του, ενός ιδιαίτερα τραυματισμένου ανθρώπου. (Στην εικόνα του οποίου είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσεις ότι όλοι μας έχουμε συμβάλλει στη υποβάθμιση αυτών των ανθρώπων).
Η κατάσταση που βιώνει ο στρατιώτης, με την επιστροφή του στο προάστιο που ζούσε, τελικά θυμίζει αυτή του βίαιου πολέμου.
Επιστρέφοντας στη πατρίδα του βρίσκει όσους είχε αφήσει, τελείως αλλαγμένους...
Όλη η κοινωνία βρίσκεται σε σήψη.
Ο στρατιώτης καταλήγει στη διαπίστωση :
«Μια χαρά ήταν ο πόλεμος. Μου λείπει. Το ζόρι είναι να γυρίζεις πίσω»...
Ένας άνθρωπος που έζησε στο πόλεμο, είδε την αλήθεια, τη βία και το θάνατο κατάματα, επιστρέφοντας στην σύγχρονη αστική κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι και οι εκεί «μάχες» δεν διαφέρουν ηθικά καθόλου από αυτές της εμπόλεμης ζώνης.
Σταδιακά σταματάει να δουλεύει και η πόλη παύει να τον αποδέχεται..
Μένει ουσιαστικά ξένος και μόνος.
Στο τέλος της παράστασης αναρωτιέσαι... αν ο χαρακτήρας του στρατιώτη αλλοιώθηκε από τη φρίκη που έζησε στο πόλεμο ή αν αυτή είναι η αληθινή όψη της κοινωνίας?
Το έργο είναι σκληρό και απευθύνεται σε κάθε πολίτη του Δυτικού κόσμου.
Το θέμα που τίθεται είναι το κατά πόσο έχουμε όλοι μερίδιο στη διαφθορά της κοινωνίας, πόσο έχουμε ξεχάσει ότι εμείς κινούμε τις κλωστές αυτού του κόσμου.. συντελώντας με τη στάση μας στο πρόσωπο και στην εικόνα της κάθε πόλης…
Το μέγεθος της ευθύνης όλων μας, στη δημιουργία και στη διαιώνιση ενός πολιτισμού που αναδεικνύει τους πολέμους.
www.theatroneoukosmou.gr
Θέατρο του Νέου Κόσμου - Αντισθένους 7 & Θαρύπου, ΦΙΞ,Tηλ. 210-9212900
Έργο: Πολιτικό/Κοινωνικό, του Σάιμον Στίβενς. Σκηνοθ.: Β. Θεοδωρόπουλος. Παίζουν: Γ. Γάλλος, Γ. Τσορτέκης, Ευθ. Παπαδημητρίου, Κ. Λυπηρίδου, Π. Δεντάκης, Αιμ. Βάλβη, Π. Λάρκου, Ν. Ζάγκα. Μετάφρ.: Δ. Κιούσης, Κ. Σωτηριάδου. Σκην.-κοστ.: Μ. Χατζηιωάννου. Μουσ.: Στ. Γασπαράτος. Φωτ.: Σ. Μπιρμπίλης. Διάρκεια 110'
Αυτό που λατρεύω σε μια θεατρική παράσταση, είναι όταν μου δίνει ώθηση και τροφή για σκέψη. Αυτό ένιωσα τη Παρασκευή. Ακόμη έχω μέσα μου σκέψεις για ζητήματα που λίγο πολύ τα γνώριζα, όμως ωφελεί να τα θυμάμαι πιο συχνά..
Στην παράσταση, όλοι οι ήρωες έχουν υπόσταση και συμπληρώνουν το παζλ μίας κοινωνίας σάπιας που κομματιάζει τα παιδιά της και τα πετάει στα σκουπίδια..
Ο Βρετανός στρατιώτης παραιτείται από το πόλεμο του Ιράκ και επιστρέφει στη πατρίδα του.
Μένει στο διαμέρισμα του αυτιστικού αδελφού του, ενός ιδιαίτερα τραυματισμένου ανθρώπου. (Στην εικόνα του οποίου είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσεις ότι όλοι μας έχουμε συμβάλλει στη υποβάθμιση αυτών των ανθρώπων).
Η κατάσταση που βιώνει ο στρατιώτης, με την επιστροφή του στο προάστιο που ζούσε, τελικά θυμίζει αυτή του βίαιου πολέμου.
Επιστρέφοντας στη πατρίδα του βρίσκει όσους είχε αφήσει, τελείως αλλαγμένους...
Όλη η κοινωνία βρίσκεται σε σήψη.
Ο στρατιώτης καταλήγει στη διαπίστωση :
«Μια χαρά ήταν ο πόλεμος. Μου λείπει. Το ζόρι είναι να γυρίζεις πίσω»...
Ένας άνθρωπος που έζησε στο πόλεμο, είδε την αλήθεια, τη βία και το θάνατο κατάματα, επιστρέφοντας στην σύγχρονη αστική κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι και οι εκεί «μάχες» δεν διαφέρουν ηθικά καθόλου από αυτές της εμπόλεμης ζώνης.
Σταδιακά σταματάει να δουλεύει και η πόλη παύει να τον αποδέχεται..
Μένει ουσιαστικά ξένος και μόνος.
Στο τέλος της παράστασης αναρωτιέσαι... αν ο χαρακτήρας του στρατιώτη αλλοιώθηκε από τη φρίκη που έζησε στο πόλεμο ή αν αυτή είναι η αληθινή όψη της κοινωνίας?
Το έργο είναι σκληρό και απευθύνεται σε κάθε πολίτη του Δυτικού κόσμου.
Το θέμα που τίθεται είναι το κατά πόσο έχουμε όλοι μερίδιο στη διαφθορά της κοινωνίας, πόσο έχουμε ξεχάσει ότι εμείς κινούμε τις κλωστές αυτού του κόσμου.. συντελώντας με τη στάση μας στο πρόσωπο και στην εικόνα της κάθε πόλης…
Το μέγεθος της ευθύνης όλων μας, στη δημιουργία και στη διαιώνιση ενός πολιτισμού που αναδεικνύει τους πολέμους.
www.theatroneoukosmou.gr
Θέατρο του Νέου Κόσμου - Αντισθένους 7 & Θαρύπου, ΦΙΞ,Tηλ. 210-9212900
Έργο: Πολιτικό/Κοινωνικό, του Σάιμον Στίβενς. Σκηνοθ.: Β. Θεοδωρόπουλος. Παίζουν: Γ. Γάλλος, Γ. Τσορτέκης, Ευθ. Παπαδημητρίου, Κ. Λυπηρίδου, Π. Δεντάκης, Αιμ. Βάλβη, Π. Λάρκου, Ν. Ζάγκα. Μετάφρ.: Δ. Κιούσης, Κ. Σωτηριάδου. Σκην.-κοστ.: Μ. Χατζηιωάννου. Μουσ.: Στ. Γασπαράτος. Φωτ.: Σ. Μπιρμπίλης. Διάρκεια 110'
84 σχόλια:
Το θέμα του ακούγεται ενδιαφέρον!
εγώ πάλι για σινεμά και θέατρο προτιμώ κωμωδίες... στα βιβλία βρίσκω τροφή για αυτά που ανέφερες...πάντως ακούστηκε καλό...
σούπερ ακούγεται...
χμ, ίσως να πάω...
Και είναι και στη γειτονιά μου... για να πάω μια βόλτα μόλις κατέβω ξανά!
..η προσαρμογή σε νέο περιβάλλον, νεες συνθήκες, είναι πάντα δύσκολη.
..όσο για το μερίδιο ευθύνης που έχουμε στη διαφθορά, αυτές τις μέρες η "επικαιρότητα" που προσπαθούν να περάσουν στην Ελλάδα, λέει πολλά.
Να είσαι καλά. Καλή σου μέρα, με χαμόγελο αρτίστα :))
Ενδιαφέρον . . . θα δω και το link που παρέθεσες για παραπάνω πληροφορίες, να εισαι καλά :) Καλημέρα :)
@ artist: καλημέρα..όντως και εμενα με "τράβηξε" το θέμα του.. Αν και ειναι ενα εργο άγριο.. οπότε όποιος παει να ειναι προετοιμασμένος για το τι να περιμένει να δει :)
@ daisy: Αν δεν σου αρέσει να δεις κάτι πιο σκληρό στο θέατρο, τότε μη πας..Να εξηγούμαστε :)) Για κωμωδία να πας στους "Ηρωες" στο Μικρό Παλλάς, θα ρίξεις απίστευτο γέλιο :) ΦΙΛΙΑ!
@ fpboy: Και εγώ σουπερ το βρίκα, βέβαια γούστα είναι αυτά.. Εχει και κάποιες σκηνές βίαιες.. you know :)
@ Equilibrium: Ρίξε μια ματιά.. και αν σου "κάνει" κάτι.. Θα παίζεται μέχρι 24/2 !
@ iLiAs: Καλημέρα Ηλία, ακριβώς το έργο σε βάζει να σκεφτείς το δικό σου μερίδιο ευθύνης στη καθημερινότητα σου. Με τις ψευτικες σχεσεις, τη μοναξια, την απληστια..
Η παράσταση είναι απαραίτητα σκληρή, με πολύ καλή σκηνοθεσία. Προσωπικά χαίρομαι όταν παίρνονται τέτοιες τολμηρές αποφάσεις ν' ανεβαστούν τέτοια έργα. Σκληρο που σε ταρακουναει. Καλή μέρα και σε σένα, :))
@ LOCKHEART: Καλημέρα lochheart, όποιος αγαπάει τα 'κλασσικά' έργα, ας δει κάτι άλλο. Αυτό ειναι ένα σύγχρονο έργο, γράφτηκε το 2005. Σίγουρα σε κάποιους δεν θα άρεσε, αλλά έτσι συμβαίνει στο αφαιρετικό θέατρο. Προσωπικά δεν μετάνιωσα καθόλου που πήγα. Η παράσταση στο θέατρο του νέου κόσμου έχει το πλεονέκτημα ότι όλοι οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί :) καλημερα φιλια!
Πολύ ενδιαφέρον ακούγετε και ελπίζω να μου δωθεί η ευκαιρία να το παρακολουθήσω... καλημέρα!
Καλημέρα! Έχω ακούσει για το έργο και θέλω οπωσδήποτε να το δω...
Δεν ξέρω βέβαια αν πρέπει να κλείσω εισιτήρια, γιατί άκουσα ότι γίνεται χαμός...
Ήμουν στο Λονδίνο την περίοδο των βομβαρδισμών... (μάλιστα έμενα και εκεί στην Russel square)... Φυσικό επόμενο ήταν ως ξένος και μη Βρεττανός να αντιμετωπίσω έναν σκεπτικισμό από τους ανθρώπους εκεί... τους καταλάβαινα... Εκείνους που δεν κατάλαβα ποτέ ήταν κάποιους από τους εδώ που χαίρονταν...
@ Sophie's eyes: Καλησπέρα Σοφία ναι έχει να σου "δώσει" σκέψεις και ερεθίσματα! Τα φιλιά μου!
@ nikiplos: Καλησπέρα, θα σε συμβούλευα να κάνεις μια τηλεφωνική κράτηση λίγο πριν πας, είχε όντως αρκετό κόσμο, αλλά θα βρεις .. Κάνε όμως κράτηση για να έχεις και μια καλή θέση :) Θα συμφωνήσω με τη τελευταία σου φράση. Πως γίνεται ρε γαμώτο αυτό? Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω.. Περιμένω εντυπώσεις !
Πολύ ενδιαφέρων ακούγεται έτσι όπως το περιγράφεις.Είναι καί σύγχρονο έργο οπότε είναι μια καλή ευκαιρεία.Όχι τίποτε άλλο,να δώ πόσο απέχει η "πραγματικότητα" με το πώς τα έχω στο μυαλό μου τα πράγματα.Δηλαδή το συνιστάς ανεπιφύλακτα?
@ Άκης: Καλησπέρα! Όχι δεν θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε καμία περίπτωση! Είναι δύσκολο έργο.. ίσως δεν είναι και για όλους τους θεατές, και είμαι σίγουρη οτι πολλοί θα έφυγαν δυσαρεστημένοι .. αλλά και πολλοί άλλοι ενθουσιασμένοι και γεμάτοι σκέψεις όπως εγώ!.. Δεν είναι μια παράσταση που μπορώ να φανταστώ οτι θα 'αγγίξει' τους πάντες.. Προσωπικά χάρηκα ιδιαίτερα που δεν την έχασα.. Δεν θα πας δηλαδή για να περάσεις cool βραδυά, αλλά κυρίως για να προβληματιστείς. Οπότε επιλέγεις.. :)
Επίσης Άκη, όλα όσα έγραψα είναι καθαρά υποκειμενικά, όλα τα μηνύματα που εγώ "πήρα" απο τη παραστάση. Είναι καλό πριν απο κάθε παράσταση να ξέρεις τι πας να δεις..περίπου.. Καλό απόγευμα!!
ηταν να το παρακολουθησω.. αλλα δεν πηγα τελικα.. απο οτι διαβασα λοιπον ηταν καλο..
αν σου αρεσει το συγχρονο θεατρο, αν σου αρσεουν τα εργα που εχουν κατι να πουν και δινουν τροφη για σκεψη και τα θεματα γυρω απο την τρομογρατια, θα σου αρεσει και το νορντοστ (ειχα γραψει σχετικο ποστακι στο δικο μου βλογ πριν λιγες μερες) μονο αν θελεις να το δεις βιασου γιατι θα παιζεται ως το τελος της βδομαδας νομιζω..
@ leila: Καλώς όρισες! Ακριβώς το ίδιο έπαθα και εγώ με το Nordost! Ήθελα πολύ να το δω, αλλά τελικά δεν πήγα... Έχω ακούσει σχετικά με αυτή τη παρασταση..Ναι μου αρέσουν αρκετά τα έργα αυτού του είδους.. να δω αν θα προλάβω..θα περασω να δω το post σου..
Πολύ καλή παράσταση φαίνεται. Το θέμα επικαιρο όσο ποτέ
Χμ. Χμ. Χμ.
Οκ, το έβαλα στα "προσεχώς".
Βρήκες εύκολα εισιτήριο ή χρειάζεται booking?
@ βασίλης: Καλησπέρα Βασίλη, ακριβώς "ΕΠΙΚΑΙΡΟ" όσο ποτέ .. :)
@ Μετεωρίτης: Χα :) σε έπεισα? Βρήκα εύκολα..αλλά είχα πάρει τηλέφωνο πριν παω και ειχα κρατήσει καλή θέση :) ΦΙΛΙΑ!
Στα προτεινόμενα, λοιπόν.
...στρατιώτης Ντάννυ, επιστρέφει από το πόλεμο του Ιράκ στην Αγγλία, ξένος στην ίδια του τη χώρα,......
...βρίσκει όσους είχε αφήσει, τελείως αλλαγμένους...
...«Μια χαρά ήταν ο πόλεμος. Μου λείπει. Το ζόρι είναι να γυρίζεις πίσω»...
Χαμογελώ γιατί εν' αγνοία σου, περιγράφεις την Ελλάδα, στα μάτια ενός ενήλικου που ξαφνικά συνειδητοποιεί πως μεγάλωσε.
Ναι,σαφώς και προτιμώ τον πόλεμο, εκεί τουλάχιστον ξέρω ποιόν πολεμώ.
Εδώ δεν προλαβαίνω να αμύνομαι, κάθε μέρα έχω καινούριους εχθρούς,
άγνωστους που μέχρι χθές τους είχα φίλους.
Κλείνοντας κρατώ αυτή τη φράση αντικαθιστόντας την λέξη ήρωες με την λέξη Κυβερνόντες
...όλοι οι ήρωες έχουν υπόσταση και συμπληρώνουν το παζλ μίας κοινωνίας σάπιας που κομματιάζει τα παιδιά της και τα πετάει στα σκουπίδια...
Ζήτω η Ελλάδα
@ KitsosMitsos: Προσωπικα μου αρεσε
@ Nefelli: Καλησπέρα Νεφέλη. Καθόλου εν αγνοία μου.
Πραγματικά, φαινεται οτι επικοινωνούμε, η ανάλυση σου ήταν οτι και εγώ αισθάνθηκα-ομαι.
Κυβερνόντες? Ποιοι? Κυβερνάει κανείς αυτή τη χώρα? Κάνει κάποιος κάποιο βήμα βελτίωσης σε κάτι? Ναι στα σκουπίδια όπως το έγραψα.
Σε διαβεβαιώ με πλήρη επιγνωση γράφτηκε το κείμενο. Φιλιά.
Ο Πόλεμος και η Ειρήνη αντικατοπτρίζουν τα ζευγάρια του σήμερα. Πάνε χέρι χέρι, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν ο ένας τον άλλον! γι αυτό και τσακώνονται συνέχεια!
οκ, μια σκέψη έκανα...ορμώμενη από το θέμα της παράστασης!
όντως προβληματισμένο έργο!
φιλιά πολλά αρτιστάκι μου, :))
Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Στα υπόψιν..
@ karyatid: Καρυατιδάκι πολύ σωστή σκέψη..Έδειξε και ένα τέτοιο ζευγάρι στο έργο σε κάποια φάση, γεμάτο ψέμα και υποκρισία. Μα όλα απο εκεί δεν ξεκινούν? Απο τις διαπροσωπικές σχέσεις?
Φιλιά πολλά και σε σενα :))
@ Λακων : Χαίρομαι που το βρίσκεις ενδιαφέρον Λάκων.. μέχρι 24/2 θα παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Καλό σου απόγευμα!
μαρέσουν τα έργα που έχουν σκοπό να προβληματίσουν..
Όντως είναι πολύ ενδιαφέρον και σ'ευχαριστώ που μας ενημερώνεις για κάτι τέτοιο. Ο πόλεμος πάντα είχε και θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την υπόστασή μας είτε είναι σε πεδίο μάχης είτε είναι στο σαλόνι μας, στη ζωή μας και όπως ειπώθηκε εμείς κρατάμε τα όπλα αλλά και κάποιος άλλος δίνει ενίοτε την εντολή. Πόσο δίκιο..Καλησπέρα σου.
έχεις σκεφτεί να γράφεις κριτικές σε περιοδικά; φοβερό το ποστάκι σου...
Άσε που το έργο έχει τόσο γαμάτο θέμα που το βλέπω σύντομα να το κάνουν ταινία...
Παρα πολυ η προταση αυτη.Οταν βρω χρονο θα παω.Εαν εχεις και αλλες να μας προτεινεις... Πες μας ... :))
Εχεις προταση για το blogoπαιχνιδο... Κοιτα στο ιστολογιο μου...
@ Yiota: Καλησπέρα Yiota και εμένα πάρα πολύ! Όσο επίσης και οι καλές κωμωδίες αρκεί να είναι έξυπνες..
@ rain: Να είσαι καλά rain! Εγώ σε ευχαριστώ που μου γράφεις αυτά τα όμορφα λόγια. Συμφωνώ .. όλοι είμαστε συνένοχοι..απο τις μικρές καθημερινές "μάχες" που συμμετέχουμε. ΦΙΛΙΑ!
@ tuco: Έχεις καμία καλή πρόταση? :))).. ρίξτη.. :))
Όντως και εγώ πιστεύω οτι το θέμα του έργου είναι καταπληκτικά επίκαιρο! Ευχαριστώ, φιλιά!
@ Donald: Καλησπέρα donald, καλή η πρόταση, αλλά η daisy θέλει κωμωδίες...οπότε να πάτε τρέχοντας στους "Ήρωες" στο Μικρό Παλλάς.. Θα περάσετε πολύ όμορφα..Σε ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση στο παιχνίδι, θα περάσω να το δω, έχουνε μαζευτεί και αρκετές προσκλήσεις..θα πρέπει να αρχίσω το παιχνίδι.. :) Φιλιά γλυκιέ donald!
φαίνεται πολύ ενδιαφέρον....
καλησπέρα
την παράσταση την είδα πρόσφατα-δεν μού άφησε μόνο μία γεύση,μάλλον πολλές.τη βρήκα και καλή αλλά και μοιρολατρική σαν ουσία(ωραία να "καταγγέλεις" αλλά γιατί πάντα παθητικά;).βέβαια,μετράει το πώς το είδε ο συγγραφέας αλλά φεύγοντας,μού καρφώθηκε στο μυαλο αυτό που είχε φωνάξει κάποτε ο Αραγκόν "γιατί πρέπει να σωπάσω και να μην ουρλιάξω αν τα καθήκια μού λιώνουν το μεγάλο δάχτυλο τού ποδιού μου"
Ενδιαφέρον ακούγεται...Αν θες μία άλλη πρόταση για πολεμικό έργο να πάρεις να δεις το "η λεπτή κόκκινη γραμμή".Δεν είναι τόσο αντιπολεμικό όσο περιγραφικό των συναισθημάτων των στρατιωτών πάνω ΄στην μάχη αλλά και πριν και μετά από αυτήν.Εξαιρετικό έργο.
Φιλί...
Καλημέρα
Το μερίδιο που έχουμε όλοι μας
στη διαμόρφωση αυτού του κόσμου
και της ζωής που ζούμε είναι
πολύ μεγάλο και το μόνο που
κάνουμε είναι να τα ρίχνουμε
όλα στους άλλους, σε εμάς βλέπεις
τίποτα δεν αναλογεί
Καλό πρωινό
φιλιά θαλασσινά
Τώρα όμως είναι πολύ αργά
ενδιαφερον...παω θεατρο αυριο...θα δω 'εγκληματα και εγκληματα'
κλασσικο ρεπερτοριο ειδομενο απο μοντενα σκοπια...
για να δουμε τι θα δουμε οι θεατροβλεψιες
!
δεν έχω πάει ποτέ μου σε θέατρο, αλλά αυτό ακούγεται πολύ ενδιαφέρον
@ Akon: Καλημέρα Akon! Το σίγουρο πάντως είναι οτι εμένα με προβλημάτισε :)
@ ερμία : Καλημέρα ερμία! Χαίρομαι που κάποιος που την έχει δει αφήνει εδώ και τη δική του άποψη!
Όντως μόνο καταγγέλει. Αλλά όπως έγραψες είναι το πως το "είδε" ο συγγραφέας.
Εμένα μου άρεσε πολύ το σκηνικό με το ζευγάρι φιλειρηνιστών, αλλά και πάρα πολύ τα λόγια που έλεγε ο σαλταρισμένος "διανοούμενος". Νομίζω οτι ο μονόλογος του είχε πολλά να πει.. Για το ψέμμα, τη τρομοκρατία, το περιβάλλον. Γενικά το έργο δείχνει την οργή ενός νέου που επιστρέφει απο το πόλεμο σε μια "ειρηνική" χώρα για ενα καλυτερο αύριο, αλλά τελικά αντιμετωπίζει ανεργία, ηθική σήψη και μια ρατσιστική Αγγλία. Νομίζω οτι το έργο είναι ευφυές. Χαίρομαι πολύ που έγραψες και τη δική σου άποψη :)
@ island: Καλημέρα island, thanks για τη πρόταση. Έχω τόσα πολλά που θέλω να δω..δεν ξερω πότε θα τα προλάβω όλα :) Φιλιά πολλά!
@ Sailor: Καλημέρα Καπετάνιε. Το μερίδιο σίγουρα είναι μεγάλο και αντιστοιχεί στον καθένα μας ξεχωριστά. Πραγματικά σε τι κόσμο θα έρθουν οι μελλοντικές γενεές? Αστο..
@ maria λεμονατη: Καλημέρα Μαρία, ήθελα να παω σε αυτή τη παράσταση, κυρίως λόγω της Καραμπέτη, που την εκτιμώ και τη θαυμάζω πολύ. Πες μου άποψη..Μη το ξεχάσεις θα περιμένω :) ΦΙΛΙΑ! Α, κάνε και ενα σχετικό ποστάκι σήμερα μετά τη παράσταση..είμαι περίεργη να διαβάσω το πως θα περάσεις, bye!
@Ηλιογράφος: Ποτέ?..Ηλιογράφε ίσως να σου φανεί κάπως σκληρό δεν ξέρω έχει κάποιες σκηνές..Αλλά αξίζει. Και γενικότερα εφέτος υπάρχουν μερικές εξαιρετικές παραστάσεις, που αξίζουν πραγματικά να τις δεις. Το θέατρο είναι εντελώς διαφορετικό απο το κινηματογράφο, η άμεση επαφή με τους ηθοποιούς, τα σκηνικά, τα λόγια, όλα αυτά μπορούν - αν αξίζει η παράσταση - να σου δώσουν πραγματικά 'εφόδια'. Δεν ξέρω αν θα σου άρεσε η συγκεκριμένη - πάντα είναι όλα υποκειμενικά - αλλά κάνε την αρχή με κάποια εφέτος. Πολλά φιλιά :)
δεν την εχω δει ακομη την παρασταση αυτη αλλα συμφωνω απολυτως μαζι σου, (και) το θεατρο πρεπει να μας τσιγκλαει το μυαλο, να μας δινει ερεθισματα...
υπο αυτο το πρισμα προτεινω ανεπιφυλακτα σε οσυς δεν τα εχουν δει τη ¨Νυχτα των Μυστικων" στη νεα σκηνη του εθνικου (ελπιζω να παιζεται ακομη) και βεβαια το εκπληκτικο "Γαλα" του Κατσικονουρη....
@ nuwanda: Καλησπέρα nuwanda, η "Νυχτα των Μυστικων" νομίζω τελειώνει αυτή την εβδομάδα..δεν νομίζω να την προλάβω. Ευχαριστώ για τις προτάσεις σου, όποτε βλέπεις κάτι καλό, να μας το λες. Καλό απόγευμα :)
Αγαπητή μου Roadartist
Πολύ καλή η περιγραφή σου.
Θα μας βάλεις σε έξοδα !!! (το λέω χαριτολογώντας)
Παντός όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα συμφωνώ απόλυτα στο ότι πρέπει να νιώθουμε και εμείς υπεύθυνοι για την διαφθορά της κοινωνίας μας.
Σε ευχαριστώ για την ενημέρωση και είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθήσω να πάω
Την καλημέρα μου
Road :-)
Ακούγεται πολύ καλό.
Και η ανάλυσή σου μου έφερε στο νου την ταινία "Το σημάδι του Κάιν" που επιστρέφουν, όπως επιστρέφουν από το ΙΡΑΚ......
Στο έργο που περιγράφεις, ο αυτιστικός αδελφός φαίνεται να είναι καταλυτικός παράγοντας.
@ Takiz: Καλησπέρα αγαπητέ Τάκη! Και που είσαι ακόμα..έρχονται σύντομα καινούργιες προτάσεις :) όταν ξοδεύεις για τη τέχνη δεν ειναι κατανάλωση....ειναι γνώση! Οπότε το όφελος είναι πάντα για εσένα :) Εγώ σε ευχαριστώ για τα λόγια σου! Καλό απόγευμα!
@ Vassia: Βάσσια μου καλησπέρα, η τέχνη είναι πάντα υποκειμενική, εμένα μου άρεσε.. :) Όσο για το αυτιστικό αδελφό, το έργο ξεκινά και κλείνει με αυτόν και τον αδελφό του τον πολεμιστή.. κάτι σημαίνει αυτό σίγουρα.. όμως ο κεντρικός πρωταγωνιστής παραμένει ο πολεμιστής.. που στο τέλος σαλτάρει τελείως.. :)) ΦΙΛΙΑ!
ναι, έχω πρόταση...ΤΟ ΘΕΜΑ.
Άμα έχεις και καμιά καλή φωτο-ξεβράκωτους ηθοποιούς και τέτοια- πληρώνουνε καλά...
@ tuco : χαχαχα tuco μακρυά απο εμάς αυτά.. :)) αυτές ειναι όντως 'ανήθικες' προτάσεις.. :))
λογικα θα ειναι ωραια παρασταση οπως προτεινω και εγω μια στο μπλογκ μου...εαν βρω χρονο θα παω γιατι θα ειμαι αθηνα τις επομενες μερες και φυσικα θα παω σε μια παρασταση φλαμενγκο στο μπανμιγκτον....besitos...
Καλησπέρα φιλενάδα... ΜΟΥ!!!!!!
You've got e-mail
φιλί
ακουγεται πολυ ενδιαφερον οπως και το νορντοστ που ειδε η leila...
μου αρεσει να διαβαζω αποψεις για βιβλια, μουσικες, παραστασεις και ταινιες : )
ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΟΥΛΑ :) ΦΙΛΙΑ :)
καλησπερα κι απο μενα,το ειδα πριν τρεις βδομαδες και ειλικρινα μου αρεσε,απιστευτα σκληρο,ισως γι αυτο μου αρεσε,επειδη λεει αληθειες που ειναι διπλα μας και δεν θελουμε να τις δουμε.Ωραιος ο ΝΤΑΝΥ αλλα περισσοτερο μου αρεσε ο τυπος που εκμεταλλευοταν τη μικρη (δεν θυμαμαι τ'ονομα του)γιατι ειχε ενα ειδος ''ειρωνικου αυτοσαρκαστικου με ψειγματα φιλοσοφιας χιουμορ''.Στη δειαρκεια της σκηνης του υπηρχαν στιγμες που ηθελα να γελασω αλλα κρατιομουν γιατι ολο το κοινο ηταν βουβαμενο.Στο τελος εμεινα και λιγακι απογοητευμενος γιατι δεν ξαναβγηκε ο τυπος.
@ argentina:_hellas: Καλησπέρα! welcome back!! :) Ε, βέβαια η παρασταση φλαμενγκο στο μπανμιγκτον θα είναι σίγουρα στο στύλ σου! Καλό βράδυ!!
@ Nefelli: Καλησπέρα! Ποιο email? Αυτό που έλαβα το μεσημεράκι και σου απάντησα??.. Γιατί την ώρα απο την ώρα που έχεις αφήσει το σχόλιο δεν έχω λάβει άλλο........... help!
@ una mama και οχι μονο: Και εμένα μου αρέσει πολύ mama :) θα περιμένω και δικές σου όμως ΦΙΛΙΑ!
@LOCKHEART: Σπύρο πραγματικά ΔΕΝ σας προλαβαίνω......... ευχαριστώ!
@ nicola beerman: Καλησπέρα beerman, πολύ χαίρομαι που σου άρεσε! Λες για τον σαλταρισμένο "διανοούμενο" και εμένα αυτός μου άρεσε!!! Τρελός τύπος.. :) Αλλά και ο φίλος που του πούλησε το όπλο, έπαιζε πολύ καλά! Και εγώ ήθελα να γελάσω σε κάποιες φάσεις :) Καλό βράδυ!
...'σαλταρισμενος διανοουμενος',σωστη εκφραση,προσπαθουσα να τον χαρακτηρισω κι εγω αλλα δυσκολευομουν,νομιζω πως δυσκολα θα επελεγα τη λεξη διανοουμενος.Συμπτωματικα σημερα ενας με ειρωνευτηκε και με χαρακτηρισε διανοουμενο και τσατιστηκα αν και αληθεια ειναι πως το'κανε λογω αφελειας κι οχι απο κακια.Μιας κι ειναι αργα...ας πω και κατι αλλο που θυμηθηκα:ενας συναδελφος πριν μερικα χρονια με χαρακτηρισε ''Ζουραρη φιλοσοφο της πουτσας''.Οι λεξεις δεν με ενοχλησαν αλλα το υφος του μ'ειχε κανει να ντραπω και δεν του απαντησα προφανως γιατι αναγνωρισα οτι μερικες φορες μεσα απ'τα λεγομενα μας προσπαθουμε να αυτοπροβληθουμε!
@nicola beerman: Καλημέρα. Ποτέ μην δίνεις σημασία τι λέει ο καθένας-κόσμος για σένα. Ποτέ. Είναι ο πιο χαμένος χρόνος γιατί δεν κερδίζεις, μόνο χάνεις. Να είσαι ο εαυτός σου beerman! Λίγοι θα σε αποδεκτούν για αυτο που πραγματικά είσαι :) ΒΥΕ!
Να ομολογήσω ότι εγώ είμαι prison breakholic :-)
Ναι είμαι.
(Πως το έπαθα αυτό καλή μου Road);
@ Vassia: ...δεν ξέρω Βάσσια μου εγώ να δεις τι παθαίνω..
μιλάμε για τρελές καταστάσεις.. :)
efxaristoume kai gia ta theatrika tips kaneis polikali erevna
@ 5 pink flowers: Να είσαι καλά, εγω ευχαριστώ για τα λογια σου :)
Παιχνίδι Α'
Το lost αρχίζει στις 31/1 άρα ετοιμάσου
Και θα σου προτείνω να δεις το Dexter
Παιχνίδι Β'
Πραγματικά χαίρομαι που επωμίζεσαι το βάρος της φωτογραφικής.
Μπράβο !!!
Σαν λάτρης του είδους και του βάρους.
Την καληνύχτα μου.
@ Takiz: Τάκη το σχόλιο μάλλον ήταν για το παραπάνω post.. :) αλλά δεν πειράζει απαντώ εδώ :)
α)το ξερω οτι αρχιζει το LOST και δεν θελω να αρχισω να το βλεπω παλι γιατι θα κολλησω τρελα, και αυτη τη περιοδο ειμαι πολυ φορτωμενη...
β) εννοειται οτι εχω φωτογραφικη μαζι μου :)
Καλο βραδυ!!
Σου ζητώ συγνώμη για την απροσεξία μου.
Καλό σου βράδυ
@ Takiz: no problem..καλο βραδυ :)
Τι panic γίνεται εδώ:) Oh, well με τους πολέμους... Ψάχνω κάτι πιο κοντά σε δικές μας εμπειρίες, προσωπικά.
@ antigonos: Αντίγονε μη το λες αυτό..ο πόλεμος επηρεάζει άμεσα όλους μας.. Και τι "ποιο κοντά" οι εσωτερικές διαμάχες που περιγράφει το έργο, μιλάνε και για το 'πόλεμο' των σχέσεων, δεν είναι κάτι ξένο..
Δημοσίευση σχολίου