Elliott Erwitt

Ο Elliott Erwitt (γέν. 26 Ιουλίου 1928, Παρίσι) είναι ένας φωτογράφος διαφήμισης και ντοκιμαντέρ, γνωστός για τις ασπρόμαυρες λήψεις ειρωνικών και παράλογων καταστάσεων της καθημερινότητας - πρόκειται για έναν master της «καθοριστικής στιγμής» του Henri Cartier-Bresson.  Απολαύστε τη ματιά του!

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του στο magnumphotos.com

Θείος Βάνιας, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Βράδυ Παρασκευής στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Το θέατρο που στεγάζεται στο υπόγειο της οδού Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α στην Κυψέλη, αυτή την εποχή και έως τις 3 Φεβρουαρίου γεμίζει φως από το κείμενο του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ. 

Θείος Βάνιας

Ο συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου Σερεμπριακώφ και η νέα γυναίκα του Ελένα Αντρέεβνα φτάνουν στο απομακρυσμένο εξοχικό τους στη ρωσική επαρχία, το οποίο συντηρούν η Σόνια, κόρη του καθηγητή, μαζί με το θείο της, Βάνια. Η άφιξη τους διαταράσσει τις ισορροπίες της ζωής στο κτήμα.  

Ο Άντον Πάβλοβιτς Τσέχοφ έγραψε το Θείο Βάνια το 1896 και όμως το κείμενο του είναι επίκαιρο ακόμη σήμερα. Και θα είναι πάντα, σε οποιαδήποτε εποχή, καθώς βυθίζει το θεατή σ’ ένα βαθιά ρεαλιστικό κόσμο, που τον αφορά άμεσα.  Ένα έργο για τη μοναξιά, τα χαμένα όνειρα και τα ανεκπλήρωτα πάθη. Για τη χαμένη ζωή. Ένα συγκινητικό, ανθρώπινο έργο που ακροβατεί ανάμεσα στη κωμωδία και στο δράμα. Στο σύμπαν του Θείου Βάνια το δραματικό με το κωμικό στοιχείο όχι απλώς συνυπάρχουν, μα ταυτίζονται. 

«Εκείνοι που θα ζήσουν εκατό, διακόσια χρόνια ύστερα από εμάς και που θα μας περιφρονούν γιατί ζήσαμε τόσο ανόητα και τόσο ανούσια – αυτοί ίσως βρουν έναν τρόπο να είναι ευτυχισμένοι. Εμείς όμως… Για εμάς τους δυο μόνο μια ελπίδα υπάρχει. Η ελπίδα, όταν θ’ αναπαυόμαστε στους τάφους μας, να μας επισκέπτονται οπτασίες που μπορεί να’ ναι κι ευχάριστες» 

"Σ' αυτό το έργο: Κανένας δεν κοιμάται όσο θα ήθελε. Κανένας δεν αγαπά όσο χρειάζεται. Κανένας δεν αρπάζει καμία ευκαιρία. Κανένας δεν αγαπιέται όσο έχει ανάγκη. Όλοι θέλουν να νιώσουν περισσότερο. Όλοι είναι έτοιμοι για καυγά. Όλοι επαναλαμβάνονται. Κάποιοι πίνουν παραπάνω απ' όσο πρέπει. Κάποιοι έχουν τη δουλειά για φάρμακο. Κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα. Στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα."

Κι όμως αυτοί οι ήρωες που υποφέρουν από ανία στη ρωσική επαρχία, που αντικρίζουν τον κόσμο γύρω τους ν' αλλάζει, ενώ οι ίδιοι παραμένουν στάσιμοι, μοιάζουν τόσο σημερινοί, είναι τόσο ίδιοι με τον σύγχρονο άνθρωπο. Ήρωες που τα λόγια τους ακουμπάνε κατευθείαν την καρδιά σου. Αυτό που πάντα με εντυπωσιάζει στον Τσέχοφ, είναι το πόσο μοντέρνος είναι, καθότι τα θέματα του είναι πανανθρώπινα.  Όσο υπάρχει η ανθρωπότητα, τόσο θα αξίζει να παίζονται τα έργα του.

Είναι συναρπαστικός ο τρόπος που οι ηθοποιοί καταλαμβάνουν το χώρο. Δεν αφήνουν σπιθαμή ανεκμετάλλευτη από το υπόγειο, τον ημιώροφο έως το φουαγιέ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταφέρνουν να σε κάνουν να φύγεις με χαμόγελο και ζεστασιά στην καρδιά σου. Η μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου - τσέκαρε την λίγο στο τρέιλερ, αξίζει - δένει αρμονικά με το χώρο και με το κείμενο του συγγραφέα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στην μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. Η Μαρία Μαγκανάρη αξίζει συγχαρητήρια, καθώς κατάφερε να ανεβάσει Τσέχοφ με έναν απόλυτα απλό τρόπο που σε κερδίζει. Παράσταση ανεβασμένη με έντιμο τρόπο, που αξίζει να παρακολουθήσετε. 

Συντελεστές:
μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
φωτισμοί, τρέιλερ, φωτογραφίες: Μαρία Γοζαδίνου
μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
σκηνικά: Διδώ Γκόγκου
κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
βοηθοί σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη, Βασιλική Σκευοφύλαξ
Ευχαριστούμε τη Νεφέλη Ανανιάδη.
παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Μαρία Μαγκανάρη, Υβόννη Μαλτέζου, Δημήτρης Ντάσκας, Γιωργής Τσαμπουράκης
παραγωγή: προτσές

Τρέιλερ: https://youtu.be/g3vkdfRpuAc
Διάρκεια παράστασης: 90’

Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 11361 Κυψέλη, Αθήνα
213.00.40.496 & 69.45.34.84.45
ΠΡΟΣΒΑΣΗ με αυτοκίνητο: εύκολο παρκάρισμα | με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8 | με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14 | (στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4 | με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (15 λεπτά με τα πόδια) 

23ο Παζάρι Βιβλίου | 18 Ιανουαρίου – 10 Φεβρουαρίου 2019

Πλατεία Κοτζιά Δημαρχείο Αθήνας

18 Ιανουαρίου – 10 Φεβρουαρίου 2019

Ανοιχτά καθημερινά, Σάββατα και Κυριακές από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ

Από την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019 και για είκοσι τέσσερις ημέρες, έως και την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019, πραγματοποιείται στην Πλατεία Κοτζιά το μεγαλύτερο και πλέον οργανωμένο Παζάρι Βιβλίου στην πόλη των Αθηνών, με κεντρικό σύνθημα: «Το βιβλίο είναι η δύναμή σου».

Το Παζάρι Βιβλίου διοργανώνεται εδώ και είκοσι τρία έτη, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό χιλιάδες τίτλους βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές, που αρχίζουν από μόλις 1 ευρώ!  Στο 23ο Παζάρι Βιβλίου 2019, όπως κάθε χρόνο, συμμετέχουν εκδότες από όλη την Ελλάδα (μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων), προσφέροντας πάνω από 9.000 τίτλους βιβλίων, σε τιμές, που δεν ξεπερνούν το 30% της αρχικής τους λιανικής τιμής. Σε μία σύγχρονη, υπαίθρια, στεγασμένη και θερμαινόμενη εγκατάσταση, το αθηναϊκό, και όχι μόνο, αναγνωστικό κοινό έχει την ευκαιρία να προμηθευτεί αξιόλογα βιβλία από μία μεγάλη ποικιλία τίτλων, όλων των κατηγοριών και για όλες τις ηλικίες.

Το 23ο Παζάρι Βιβλίου 2019 θα πραγματοποιηθεί και φέτος στην Πλατεία Κοτζιά (Δημαρχείο Αθήνας) από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.), την Ένωση Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝ.ΕΛ.ΒΙ.) και τον Σύλλογο Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (Σ.Ε.Β.Α.), υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.).

Το φετινό Παζάρι Βιβλίου πραγματοποιείται στο πλαίσιο και με τη στήριξη της διοργάνωσης: Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου του Δήμου Αθηναίων.

Το 23ο Παζάρι Βιβλίου 2019, θα λειτουργεί καθημερινά,

Σάββατα και Κυριακές από τις 09:00 το πρωί μέχρι και τις 21:00 το βράδυ,

από 18 Ιανουαρίου έως 10 Φεβρουαρίου 2019. 

Είσοδος ελεύθερη.

William Shakespeare: Σε όλα να έχετε ένα κράτημα

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
ΣΚΗΝΗ 2

ΑΜΛΕΤ: Να αρθρώνετε καθαρά παρακαλώ, όπως είπα εγώ τα λόγια μου και σας έδειξα πως ν' ακουμπούν μόλις στην γλώσσα σας οι λέξεις. Όμως αν το στόμα σας έμαθε μόνο να μασάει και όχι να μιλά όπως στους περισσότερους ανθρώπους και σε πολλούς από τους ηθοποιούς μας, καλύτερα τα λόγια να τα πει ο διορισμένος κράχτης. Ούτε να πριονίζετε τον αέρα με τα χέρια σας. Σε όλα να έχετε ένα κράτημα. Να κρατιέστε γερά στον χείμαρρο, την τρικυμία, τον χαλασμό -αν έτσι νιώθετε- του πάθους σας. Να δίνετε σε όλα αυτά μια απαλότητα. Το πάθος βγαίνει πιο δυνατό άμα το αδυνατίζεις. Μου πιάνεται η ψυχή να ακούω έναν τριχωτό ρωμαλέο τύπο περιχυμένο πούδρες να κατασπαράζει ένα πάθος. Να το δαγκώνει με λύσσα. Να ξεκουφαίνει τους εξώστες όπου ποτέ δε φτάνει κανένα νόημα, μονάχα οι πόζες κι η βουή. Μου έρχεται να μαστιγώσω όλους αυτούς που μ' έναν γελοίο οίστρο υπερπαίζουν και κάνουν τον Ηρώδη πιο Ηρώδη. Παρακαλώ αυτά να λείψουν.
(...)

ΑΜΛΕΤ: Ούτε να πάτε στο άλλο άκρο και να παίζετε τάχα λιτά. Αδιάκοπα ελέγχετε το παίξιμό σας. Να βρίσκετε πάντα το φυσικό δέσιμο της δράσης με το λόγο. Κυρίως αυτό, μην απομακρύνεσθε από τους απλούς τρόπους της φύσης. Η Τέχνη δεν ανέχθηκε ποτέ ό,τι είναι έξω από το μέτρο της και πάντα το θέατρο σήκωνε ψηλά έναν καθρέφτη για να κοιτάζει η Φύση. Αντανακλά την Αρετή και όχι τον ενάρετο, το πέσιμο, όχι τον πεσμένο. Εκεί αναγνωρίζει ο καιρός την πραγματική ηλικία του και εμπιστεύεται το είδωλο της μορφής του. Το πάρα πολύ ή το πολύ λίγο θα κάνει ίσως τους αδιάφορους να γελάσουν, οι δίκαιοι όμως θα λυπηθούν. Αυτήν την Δικαιοσύνη για την Τέχνη να επιζητάτε. Ας είναι κι από έναν. Τους άλλους, όλους αφήστε τους - κι ας είναι οι πιο πολλοί.

William Shakespeare: ΑΜΛΕΤ (σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά)