Αναδρομική έκθεση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Μόραλη @Μουσείο Μπενάκη, οδό Πειραιώς

Μέχρι και τις 10 Φεβρουαρίου 2019, μπορείτε να απολαύσετε την αναδρομική έκθεση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Μόραλη. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές εκθέσεις.

Στην διοργάνωση της έκθεσης συμπράττουν για πρώτη φορά το Μουσείο Μπενάκη, η Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης και η Γκαλερί Ζουμπουλάκη, με τη συμπαράσταση της οικογένειας του ζωγράφου.

Ο Γιάννης Μόραλης υπήρξε μία από τις δημοφιλέστερες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες του ελληνικού 20ού αιώνα: πρωτοπόρος ζωγράφος, ταλαντούχος χαράκτης, προικισμένος σκηνογράφος και εξέχων ακαδημαϊκός δάσκαλος.

  Μέσα από ζωγραφικά έργα, σχέδια και χαρακτικά, γλυπτά και αρχιτεκτονικές εφαρμογές, εξώφυλλα δίσκων και εικονογραφήσεις βιβλίων, η έκθεση επιχειρεί να χαρτογραφήσει την πορεία του Γιάννη Μόραλη ανά δημιουργική δεκαετία, αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου του.

Έργα που σε ταξιδεύουν στη ζωή του ζωγράφου

 αλλά και σε μια άλλη εποχή.

Μεγάλος Ερωτικός

Αξίζει να κλείσετε θέση στις ξεναγήσεις που διοργανώνονται στο Μουσείο Μπενάκη για να κατανοήσετε καλύτερα τη ζωή και το έργο του Μόραλη. 

Τάσεις που επηρεάστηκε

και από τι κυρίως εμπνεύστηκε. 

Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη & Κυριακή, 10:00 -18:00,
Παρασκευή & Σάββατο 10:00 – 22:00
Εισιτήρια: € 8, € 4

Η συνεχής αυξανόμενη προσέλευση και το ενδιαφέρον των επισκεπτών οδήγησαν το μουσείο να παρατείνει την έκθεση για έναν ακόμα μήνα (δηλαδή έως 10.02.2019).

Περασμένες αναρτήσεις που ίσως να σε ενδιαφέρουν εξίσου:

«Έφυγε» ο μεγάλος ζωγράφος, Γιάννης Μόραλης

«Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης-Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της»

Θωμάς Σιταράς, Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες. Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας, εκδόσεις Μίνωας

Αυτό το καινούργιο βιβλίο από τις εκδόσεις Μίνωα, ήρθε στα χέρια μου και με ταξίδεψε στην παλιά Αθήνα. Εκείνη την Αθήνα που δεν έχω γνωρίσει, αλλά αναζητώ μέσα από αναγνώσεις και φωτογραφίες.  Πρόκειται για το νέο βιβλίο του Θωμά Σιταρά «Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες» (υπότιτλος: τα καλύτερα της παλιάς Αθήνας), ένα εικονογραφημένο άνω των 400 σελίδων λεύκωμα. 

Το λεύκωμα αποτελεί μια αποτύπωση της πραγματικής ζωής στην παλιά Αθήνα μέσα από χρονογραφήματα, σκίτσα, γελοιογραφίες και αυθεντικά στιγμιότυπα της αθηναϊκής κοινωνίας.

Ο αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς, μέσα από μια εξαιρετική έρευνα μπόρεσε να μας μεταφέρει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του παρελθόντος της πόλης, με έναν ιδιαίτερο και ευχάριστο τρόπο.   Ο Θωμάς Σιταράς έχει επιμεληθεί και το ημερολόγιο για το 2019 των εκδόσεων Μίνωας με τίτλο «Η Ελλάδα της νοσταλγίας».

Μέσα από αυτό το νοσταλγικό και διασκεδαστικό λεύκωμα ο αναγνώστης γνωρίζει:

• Απίστευτες ιστορίες από τις δικαστικές αίθουσες που μόνο η ζωή ξέρει και γράφει.

• Τον Αθηναίο και την Αθηναία στην καθημερινή βιοπάλη μέσα από χαρακτηριστικά, για την εποχή, επαγγέλματα• τότε που η δουλειά δεν γινόταν μόνο με πρωτόγνωρο κέφι, αλλά σήμαινε πολλά περισσότερα.

• Χορταστικές πληροφορίες για το φαγητό της εποχής εκείνης, στιγμιότυπα από κουζίνες σπιτιών και ατμοσφαιρικές ταβέρνες.

• Τους τρόπους διασκέδασης τα ωραία αλλά και συνάμα άτακτα εκείνα χρόνια: θέατρο, σινεμά, πυγμαχικοί αγώνες, ιπποδρομίες.

Το βιβλίο είναι ιδανικό ανάγνωσμα για τους λάτρεις, ερευνητές της παλιάς Αθήνας. 

Συγγραφέας

Ο Θωµάς Σιταράς γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα από γονείς Κωνσταντινουπολίτες. Αριστούχος απόφοιτος της Λεοντείου Σχολής, σπούδασε, ως υπότροφος του Βαυαρικού Υπουργείου Παιδείας, οικονοµικά και δηµοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ολοκλήρωσε την πανεπιστηµιακή του εκπαίδευση µε μεταπτυχιακές σπουδές στο μάρκετινγκ στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Εργάστηκε στη Γερµανία, στην εταιρεία Ηλεκτρονικών Υπολογιστών «Honeywell». Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, απασχολήθηκε επί σειρά ετών ως ∆ιευθυντής Μάρκετινγκ στον βιοµηχανικό όµιλο «Α. Πετζετάκις» και σε άλλες µικρότερες επιχειρήσεις.

Παράλληλα, από το 1970 ασχολήθηκε µε την επαγγελµατική εκπαίδευση, ως συνιδρυτής του κολεγίου BCA και ως ιδρυτής του Κέντρου ∆ιοικητικών Επιστηµών. Στον ρόλο του εκπαιδευτή ενηλίκων έχει οργανώσει και συµµετάσχει σε πολυάριθµα σεµινάρια ∆ιοίκησης και Οργάνωσης, Μάρκετινγκ και Πωλήσεων.

Πέραν της συγγραφής επιστημονικών βιβλίων της ειδικότητάς του, ασχολήθηκε συστηματικά με την αθηναιογραφία. Έχει συγγράψει τρία βιβλία για την Παλιά Αθήνα, ενώ διαχειρίζεται συστηματικά από το 2012 τον ιστότοπο www.paliaathina.com – ένα διαδικτυακό μουσείο για την Αθήνα της περιόδου  1834-1940. 

Είναι συνεργάτης της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, με δημοσιεύσεις γύρω από την Παλιά Αθήνα, και τακτικό µέλος της Παγκόσµιας Οµοσπονδίας ∆ηµοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισµού.

Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί επίσης το ημερολόγιό του για το 2019 με τίτλο Η Ελλάδα της νοσταλγίας.

βροχερός περίπατος στην Ακρόπολη

Έχετε ανέβει ποτέ υπό βροχή στην Ακρόπολη;
Έκανα έναν υπέροχο (!) κυριακάτικο περίπατο με βροχή 
και σκέφτηκα να μοιραστούμε κάποιες εικόνες...

Εγώ και κάποιοι λίγοι εξίσου τρελοί... :-) 

Πολλές φορές έχω ανέβει στην Ακρόπολη, πρώτη φορά περπάτησα όμως ως εκεί με βροχή. 

Και ήταν πραγματικά μαγευτικά! Περίπατος κάθαρση! 

Το κρύο ήταν τσουχτερό αλλά η αδρεναλίνη από την ομορφιά του ναού

και από την αίσθηση μιας ιδιαίτερης εμπειρίας εξάλειψε απόλυτα κάθε αίσθηση παγωνιάς...

 Η βροχή μόλις που μου επέτρεπε να βγάλω το κινητό από την τσέπη μου 

και να τραβήξω φωτογραφίες.

Η ησυχία ήταν μοναδική, το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος από τις στάλες της βροχής καθώς έπεφταν πάνω στο χώμα και καθώς άστραφταν τα μάρμαρα. 

Οι Καρυάτιδες ήρεμες, χωρίς τους πολλούς τουρίστες να τις φωτογραφίζουν 

-αν και ημέρα Κυριακή- λαμποκοπούσαν δημιουργώντας μια μυσταγωγία.

Τα βράδια θα ζωντανεύουν, θα φεύγουν από την σταθερή βάση τους και

θα χορεύουν τριγύρω από το ναό, χαζεύοντας από ψηλά την παράξενη πόλη.

Η θέα βέβαια είναι μοναδική.

Οι στέγες των σπιτιών, οι τρούλοι των εκκλησιών

και στο βάθος ο λόφος του Λυκαβηττού.

Η βροχή έχει καθαρίσει την ατμόσφαιρα

σαν να έχει πάρει έστω και για λίγο τη βρώμα και τη δυσωδία μακρυά.

Επιστρέφω το βλέμμα προς τον ναό. Παντού οι ήχοι και νερό από τη βροχή.

Ένα χαμόγελο έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο μου και δε λέει να φύγει. 

Σκέφτομαι πόσοι περπάτησαν εδώ πριν από εμένα και τι τυχερή 

στάθηκα αυτή τη βροχερή Κυριακή να ζήσω τούτη την εμπειρία. 

Το θέατρο του Διονύσου από ψηλά, καθώς σφυρηλατείτε από τη χειμωνιάτικη βροχή.

 Υπήρξε ο σημαντικότερος γνωστός υπαίθριος θεατρικός χώρος στην αρχαία Αθήνα και το πρώτο θέατρο του κόσμου. 

Φτάνω κοντά του, στέκομαι στις θέσεις.  Αποτελούσε μέρος του ιερού του Ελευθερέως Διονύσου και υπήρξε ο βασικός τόπος παράστασης του αττικού δράματος, αφού φιλοξενούσε τα Μεγάλα Διονύσια, τη μεγαλύτερη θεατρική γιορτή της πόλης των Αθηνών. 

Οι σωζόμενες τραγωδίες και κωμωδίες του 5ου και του 4ου π.Χ. αι. γράφτηκαν - τουλάχιστον οι περισσότερες - για να εκτελεστούν σε αυτόν τον χώρο.

Μπροστά από το ναό της Ακρόπολης, 

ένα εισιτήριο εισόδου πάνω στα χαλίκια, το παρατηρώ και το φωτογραφίζω.

  Αυτή είναι μια άλλου είδους καρτ ποστάλ που φεύγοντας την παίρνω μαζί μου.

Επιστρέφοντας σπίτι, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου ένα βροχερό σκηνικό.

Και ο χειμώνας είναι πολύ όμορφος στην Αθήνα.

3oς χρόνος "Το όνειρο ενός γελοίου" του Φ.Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο Μορφές Έκφρασης

"Το όνειρο ενός γελοίου", του μοναδικού Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι -ένα από τα ωραιότερα διηγήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας- στο θέατρο Μορφές Έκφρασης. 

«Μπορεί τώρα να γελάτε μαζί μου και να με περνάτε για τρελό που πίστεψε σε ένα όνειρο, ένα παραλήρημα, μια παραίσθηση, παιχνίδια του νου.  Παιχνίδια, παιχνίδια και όνειρα. Τι πάνε να πουν παιχνίδια; Σάμπως η ζωή μας δεν είναι ένα παιχνίδι; Δεν είναι ένα όνειρο; Μπορεί τα όνειρα να κρατάνε μόνο μια στιγμή, όμως μπορούμε να τα κάνουμε να διαρκέσουν αιώνια. Χωρίς παιχνίδια και όνειρα υπάρχει μόνο θάνατος, χωρίς παιχνίδια και όνειρα η ζωή είναι μια σκέτη κόλαση.»

Σε αυτή ακριβώς τη δύσκολη συγκυρία, όπου ο σύγχρονος άνθρωπος αισθάνεται εγκλωβισμένος μέσα στην καθημερινή ματαίωση, το θέατρο Μορφές Έκφρασης επέλεξε να ανεβάσει ένα εκπληκτικό λογοτεχνικό κείμενο που σκοπό έχει να ξαναθυμίσει και να μας δείξει το δρόμο. Τη στιγμή που όλοι, λοιπόν, θέλουν να σου ακυρώσουν το όνειρο, αυτό το έργο γραμμένο από το μεγάλο Ρώσο δημιουργό το 1877, λειτουργεί ως χάρτης προς την έξοδο του λαβυρίνθου, θέλοντας να σε οδηγήσει προς το φως.

«Το όνειρο ενός γελοίου» αποτελεί ένα αριστούργημα γραφής και πλοκής που καθοδηγεί το θεατή βήμα βήμα από έναν κόσμο εχθρικό για τον άνθρωπο στην άλλη πλευρά, εκεί όπου η ευτυχία γίνεται πράξη. Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί το απόσταγμα της σκέψης, της φιλοσοφίας και της μελέτης του μεγάλου στοχαστή Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ουσιαστικά μεταλαμπαδεύει τις βαθύτερες αξίες και ανάγκες του ανθρώπου, που κάπου έχασε στην πορεία.

«Πονάει να ξέρεις μόνος την αλήθεια. Όμως, αυτοί δε θα το καταλάβουν, δε θα τη μάθουν ποτέ, γιατί κανείς δε ζει αληθινά, αυτό που θα 'θελε να ζει.»

Ένα όνειρο γίνεται αιτία να αλλάξει ένας άνθρωπος για πάντα. Ένας άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη νύχτα, προετοιμαζόταν για να βάλει τέλος στη δίχως νόημα ζωή του. Από το όνειρο και μετά, συνειδητοποιεί την αλήθεια που σαν τυφλός αγνοούσε, ενώ ήταν μπροστά στα μάτια του. Πλέον μπορεί να δει τον κόσμο γύρω του, έναν κόσμο τόσο απίστευτα όμορφο και αληθινό, που μόνο ένας γελοίος άνθρωπος θα μπορούσε έστω και να πιστέψει ότι μπορεί να υπάρξει! Eκεί όπου η ζωή είναι γεμάτη, η ευτυχία πηγάζει από την αγάπη που κρύβουμε μέσα μας και ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί, να νιώθει, να χαίρεται που υπάρχει και να ζει αληθινά.

«Όλα εξαρτιόντουσαν από μένα και η ζωή και ο κόσμος. Σκοτώνομαι και όλα καταστρέφονται για μένα. Το σύμπαν ολόκληρο μόλις σβήσω, θα εξαφανιστεί σαν ένα φάντασμα. Οι άνθρωποι και όλος ο κόσμος είναι παράκρουση των αισθήσεών μου.»

Ο Θωμάς Κινδύνης με μια εξαιρετική ερμηνεία μας μετέφερε το λόγο του Ντοστογιέφσκι, εστιάζοντας στις βασικές έννοιες της επικοινωνίας και της αγάπης που πραγματεύεται το έργο. Μια καθόλου στατική παράσταση, καθώς ο ηθοποιός κινείται σε όλη τη σκηνή, ενώ παίξει και μόνος του νότες με μια μικρή φυσαρμόνικα. Στο τέλος της παράστασης οι θεατές δικαίως δε σταματούν να τον χειροκροτούν.  Η σκηνοθεσία της Άννας Σεβαστής Τζίμα απογειώνει την ερμηνεία και τη σκηνική παρουσία του. Επίσης, πολύ ωραία η μουσική και τα βίντεο.

Ένα έργο που μεταδίδει σημαντικά μηνύματα. Αυτό αξίζει να είναι το θέατρο. Να διαπαιδαγωγεί, να αφυπνίζει και να αποτελεί μια μορφή αντίστασης. Όπως αναφέρει και ο Θ. Κινδύνης στο πρόγραμμα της παράστασης: "Τους ανθρώπους δε τους διαφθείρει ούτε ο πολιτισμός ούτε η παιδεία, ούτε η πρόοδος και η δημιουργία, αλλά μόνο η φτώχεια, η αγραμματοσύνη και η καταπίεση". Ίσως η λύση στα προβλήματα μας να είναι μπροστά στα μάτια μας, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι ...να ξυπνήσουμε και να ζήσουμε!

Η παράσταση συνεχίζεται για τρίτη χρονιά.
Πρεμιέρα 3ης σεζόν: Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018.
Κάθε Σάββατο στις 21.30 και Κυριακή στις 19.30!

Τηλ. κρατήσεις: 210 3464903, 210 3464002
Online κράτηση: https://www.ticketservices.gr/event/to-oneiro-enos-geloioy-sto-theatro-morfes-ekfrasis/?lang=el
Email: morfesekfrasis@gmail.com