44ο Φεστιβάλ Βιβλίου 2015 στο Ζάππειο

...από 25 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου 2015

Πιστό στο καθιερωμένο, φθινοπωρινό ραντεβού του και μετά από την αναβολή του λόγω των πολιτικών εξελίξεων και την προκήρυξη των εκλογών, το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου, αποτελεί γεγονός. 

Η μεγάλη γιορτή του βιβλίου θα ανοίξει τις πόρτες της στον καταπράσινο, υπαίθριο χώρο του Ζαππείου από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου 2015.

Μια ευχάριστη βόλτα, για μικρούς και μεγάλους βιβλιοφάγους, ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους βιβλίων. Ίσως το καλύτερο καλωσόρισμα στο φετινό φθινόπωρο...

Από το φεστιβάλ δεν θα λείπουν και τα παράλληλα καλλιτεχνικά δρώμενα και πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε μορφής (θεατρικές ομάδες, μουσικά συγκροτήματα, καλλιτέχνες, ομάδες θεάτρου δρόμου, κ.α.) προάγοντας όχι μόνο τη Φιλαναγνωσία αλλά και τον Πολιτισμό.

Το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου είναι αφιερωμένο στην «Ανάγνωση ως πολιτική πράξη» και πραγματοποιείται με τη συνεργασία της UNICEF. Ο κατάλογος του Φεστιβάλ θα κυκλοφορήσει σε 10.000 αντίτυπα που θα διανεμηθούν δωρεάν. 

Δευτέρα έως Πέμπτη 18:00-22:30

Παρασκευή - Σάββατο 18:00-23:00

Κυριακή 11:00-22:30

Ξενοδοχείο Μπάγκειον, αίσθηση από το παρελθόν...

Ξενοδοχείο "Μπάγκειον"

Περιοχή: πλατεία Ομονοίας 18 & Αθηνάς

Έτος: 1890-1894

Ένα από τα ωραιότερα κτίρια του Τσίλερ, το Μπάγκειον στην πλατεία της Ομόνοιας, επέστρεψε στην καθημερινότητα της Αθήνας, μετά από χρόνια σιωπής, για να στεγάσει την Μπιενάλε της Αθήνας, που φέτος έχει πολλά, πρωτότυπα και ενδιαφέροντα δρώμενα να μας ανακοινώσει. 

Η εγκατάσταση "Ρινόκερος", 1997, του Νίκου Κεσσανλή  

δεσπόζει στο εσωτερικό του επιβλητικού κτηρίου.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό το έργο...

...και ταιριάζει απόλυτα στην αίθουσα του παλιού ξενοδοχείου...

Πλησιάζω κοντά. Χαζεύω την εγκατάσταση, η σκέψη πάει στον Ιονέσκο.

Έπειτα τη ματιά κερδίζει φυσικά το επιβλητικό κτήριο.

Σαν να ζωντανεύουν μορφές. Δες αυτόν τον παλιό αριστοκρατικό καθρέπτη

πόσοι και πόσες δε θα καθρεπτίζονταν απέναντι του...

η οροφή...

τελευταία ματιά

σκιές σαν να ξεγλιστρούν στα σκαλοπάτια...

Σε αυτά τα υπέροχα παλιά κτήρια... 

είναι σαν να ζωντανεύουν μικρές ιστορίες

Κάποιες γωνιές είναι σαν να έχουν 

ξεπεταχτεί από κάποιο ιστορικό μυθιστόρημα

ή σαν να βλέπεις σκηνή από κάποια ταινία...

Η παραμονή των δυο εγκαταστάσεων, Ρινόκερος, 1997, του Νίκου Κεσσανλή και Άντερ Κονστράξιον, 2015, της ομάδας Under construction Group, θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου.

Ώρες λειτουργίας έκθεσης: Πέμπτη & Παρασκευή: 16:00 – 19:00 Σάββατο 12:00 – 16:00
 Ξενοδοχείο Μπάγκειον, Πλατεία Ομονοίας 18

Σχετικά με την αρχιτεκτονική αξία και ιστορία του "Ξενοδοχείου Μπάγκειον" : www.eie.gr

Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος...

‘The Grape Pickers’, π.1892, Edmond Henri Cross

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος. Τρύγος για το κρασί. Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, γέμισε το μυαλό μου με σκέψεις. Έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση. Καλομάθαμε και ξεχάσαμε τον κόπο που απαιτεί η κάθε καρποφορία και που οδηγεί στην ουσιαστική απόλαυση. Η φύση μας διδάσκει. Αν βρεθείς κοντά της, βλέπεις τον αγώνα της συλλογής, της σύνθεσης και της καρποφορίας. Βλέπεις ότι για παράδειγμα το αμπέλι χρειάζεται ένα ολόκληρο χρόνο για να ξαναφέρει καρπούς. 12 μήνες συνεχούς προσπάθειας ώσπου να γεννηθεί ξανά ο χυμός του και να φέρει ζωή. Συμβολίζει πολλά η διαδικασία. Δεν είναι τυχαίο το ότι ακόμη και η θρησκεία χρησιμοποίησε το αμπέλι ως συμβολισμό και παραβολή. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος» φέρεται ότι κάποτε είπε ο Χριστός. Δε χρησιμοποίησαν τυχαία αυτόν τον παραλληλισμό οι Χριστιανοί. Είναι λοιπόν η κληματαριά ο Χριστός. Το αμπέλι είναι ευλογημένο φυτό· ο καρπός του - τα σταφύλια, το κρασί- ευφραίνουν τη ψυχή, την καρδιά και χαρίζουν χαρά. 

Η φύση έχει μέσα της σοφία. Σοφία που ο άνθρωπος δεν έχει μπορέσει ακόμη να συνειδητοποιήσει. Θέλω να πιστεύω ότι η καταστροφή που προκαλούμε στη φύση, στα ίδια μας τα γονίδια και στην ίδια τη ζωή, δε θα αποβεί μοιραία. Θέλω να πιστεύω ότι η δύναμη της φύσης είναι μεγαλύτερη από την παράνοια του ανθρώπινου είδους. Χαζεύω παλιές φωτογραφίες από τον τρύγο. Στο παρελθόν οι οικογένειες μάζευαν μαζί τα σταφύλια. Με χαμόγελα, με κέφι και μια ωραία κούραση. Έπειτα χαίρονταν όλοι μαζί το κρασί στο τραπέζι για τον επόμενο χρόνο. Πόσο έχει χαθεί αυτό σήμερα. Ξεχάσαμε. Χάσαμε τις ρίζες μας. Η "πρόοδος" μας έκανε να σνομπάρουμε τέτοιες διαδικασίες, ίσως γιατί έχουν κούραση και ξεχάσαμε πως υπάρχει και αυτή η κούραση... Πόσα πράγματα θεωρούμε σήμερα ως αυτονόητα που δεν είναι όμως καθόλου έτσι.

Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος... Μια παλιά ελληνική παροιμία, που περιγράφει τη διαδικασία του τρύγου και του θέρου, άμεσα συγκρίσιμη με εκείνη του πολέμου. Καθώς πρέπει να πραγματοποιηθεί τις συγκεκριμένες μέρες και στιγμές ωρίμανσης του καρπού. Ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα. Αλλιώς έχεις χάσει τη σοδειά όλης της χρονιάς... 

Ρίξτε μια ματιά και σε προηγούμενες σχετικές αναφορές... : 

Σεπτέμβρης 2014 Harvest time in Greece

Σεπτέμβρης 2013 τέτοιες "μέρες τρύγου", 

"καλά κρασιά" Σεπτέμβρης 2012

Πέρασμα από το Ναύπλιο

...on the road

περπατώντας προς την Αρβανιτιά

Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ναυπλίου, ο "Παλαμήδης",

δες ένα σχετικό αφιέρωμα από τις voltitses εδώ

Χρώματα και αρώματα

Μια πόλη γεμάτη ιστορία

Το Παλαμήδι.

(Εκτυπώνεται και για σελιδοδείκτης)

Καλοκαίρι του 2015. Πέρασμα από το Ναύπλιο. 

Είχαμε επισκεφτεί το Ναύπλιο και τον Απρίλιο του 2012. Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Πατώντας εδώ μπορείς να διαβάσεις ξανά τις αναμνήσεις από τότε μια ανοιξιάτικη περιήγηση με περισσότερες πληροφορίες... Όπως και με την επίσκεψη μας στο κοντινό αρχαιολογικό τόπο των Μυκηνών. 

Και κάπως έτσι ολοκληρώνονται οι σχετικές αναρτήσεις για το φετινό περίεργο καλοκαίρι. Αφήνουμε πίσω τις αναμνήσεις, στο κουτάκι του μυαλού, και πάμε να δημιουργήσουμε καινούργιες - αναλόγως η θεματολογία εδώ θα τις ακολουθεί με σχετική ποικίλη ύλη.