Η χρονιά της ερήμου, Pedro Mairal

Το οξυδερκές μυθιστόρημα του Pedro Mairal "Η χρονιά της ερήμου" αποτελεί μια πολιτική αλληγορία, η οποία γράφτηκε με αφορμή την τρομακτική κρίση της Αργεντινής. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τις ανατροπές που συνέβησαν στη χώρα του, καταντώντας την έναν άγονο και ανέλπιδο τόπο. Ηταν το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής, υπό τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η οποία οδήγησε στην εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και στην ραγδαία πτώχευση του 60% του πληθυσμού. Ένα χάος απλώθηκε παντού. Οι τράπεζες πάγωσαν τις καταθέσεις, ο λαός εξεγέρθηκε και ύστερα από μερικές νύχτες γεμάτες από οδομαχίες, πυρπολήσεις κτιρίων και λεηλασίες, ο πρόεδρος της χώρας παραιτήθηκε, αφού πρώτα προσπάθησε να επιβάλει στρατιωτικό νόμο, χωρίς αποτέλεσμα. Κάθε ομοιότητα με όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, μόνο συμπτωματική δεν είναι...

Πρόκειται για ένα αλληγορικό πολιτικό μυθιστόρημα, γεμάτο με ποικίλλους συμβολισμούς. Ασφαλώς δεν ήταν τυχαία η επιλογή του πίνακα "Κόλαση" του Ιερώνυμου Μπος ως εξωφύλλου του βιβλίου. Η ηρωίδα του βιβλίου, η Μαρία Βαλντές Νέιλαν, ψάχνει τη διέξοδο μέσα στο χάος αυτής της βιβλικής καταστροφής. Περιπλανιέται στους έρημους δρόμους της πόλης, που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, χαρά και δημιουργία. Οι άνθρωποι πια μένουν φοβισμένοι στα σπίτια τους. «Τα κτίρια έμοιαζαν άδεια, αλλά εγώ ήξερα ότι υπήρχαν εκεί μέσα όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, σαν μυρμήγκια στη φωλιά τους.» (σελ. 126)  

Η ίδια από τη μια μέρα στην άλλη, βλέπει τη ζωή της να ανατρέπεται. Μια τρομερή οπισθοδρόμηση κυριαρχεί παντού. Το ηλεκτρικό ρεύμα κόβεται, οι υπολογιστές αντικαθιστώνται από γραφομηχανές, οι εκπομπές στην τηλεόραση προβάλλονται με διακοπές. Η πλειοψηφία του κόσμου επηρεάζεται από την προπαγάνδα και τις ψευδείς μεταδόσεις της τηλεόρασης. 

Ο συγγραφέας σαρκάζει την ανικανότητα των ανθρώπων να κρίνουν σωστά τα γεγονότα. Οι πολίτες πίστευαν με τυφλή εμπιστοσύνη, δίχως καμία πρόθεση αμφισβήτησης, όσα άκουγαν στην τηλεόραση και στο κυριακάτικο κήρυγμα της Εκκλησίας.  Ο ιερέας στα κηρύγματα του «είχε πάντα ένα καλό λόγο για τον κυβερνήτη Χουάν Μαρτίν Σελέστες και επαινούσε τα νέα μέτρα. Ήταν πολύ χαρούμενος που είχε απαγορευτεί η διάδοση της θεωρίας του Δαρβίνου». (σελ. 251) Υπερασπιζόταν πάντα τις κυβερνητικές αποφάσεις : «Χάρη στον Κυβερνήτη μας κερδίζουμε τώρα τη μακρόχρονη μάχη υπέρ του Θεού και ενάντια στον αιρετικό καπιταλισμό.» (σελ. 252) «Η εξαφάνιση των πόλεων μας δεν είναι παρά μια έκφανση της χάρης του Θεού, που μας δείχνει τον αληθινό δρόμο, ξεριζώνοντας τον καρκίνο της διαφθοράς απ’ τις αμαρτωλές πόλεις. Ο Θεός μας αγαπάει, μας ευλογεί και μας έχει στείλει τον Χουάν Μαρτίν Σελέστες ως όργανο της Σωτηρίας Του.» (σελ. 257) 

Bosch, Hieronymus : Hell - Right wing

Η Κοσμοχαλασιά ερημώνει όλες τις πόλεις, διαλύοντας κάθε ίχνος πολιτισμού. Διαδηλώσεις, σπασμένες βιτρίνες, δρόμοι γεμάτοι θύματα. Η Μαρία χάνει τη δουλειά της ως γραμματέας, περιπλανιέται αβοήθητη στους δρόμους, γίνεται νοσοκόμα, πόρνη, αγρότισσα, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. 

«Ήταν δύσκολο να βρω δουλειά. Κάθε μέρα γίνονταν απολύσεις και περικοπές. Οι άντρες τα βράδια παραπονιούνταν γιατί οι εργοδότες τους είχαν διευρύνει το ωράριο από τις οχτώ ώρες στις έντεκα και ήθελαν να καταργήσουν και την αργία της Κυριακής. Έγιναν απεργίες με τεράστια συμμετοχή απ’ τους κλάδους των μεταλλουργών και των ναυτεργατών. Ένα πρωί ακούσαμε το κροτάλισμα της μηχανής, ήταν σαν ήχος από πιστόλι πιεσμένου αέρα. Κάποιος μπήκε τρέχοντας στο «Ελ Πανάλ», να μας πει ότι έριχναν με τα πολυβόλα στους απεργούς. Η καταστολή κράτησε κάποιες μέρες. Στο νεκροταφείο πυροβολούσαν τους εργάτες που έθαβαν τους νεκρούς. Νεκροί έπεφταν πάνω σε νεκρούς. Εγώ αυτό δε το είδα με τα μάτια μου, αλλά είδα στην οδό Σαν Τέλμο τα τσίγκινα φέρετρα, που είχαν φτιαχτεί βιαστικά από ξεκολλημένες ταμπέλες. Είδα πώς τα στοίβαζαν, καλύπτοντας όλο το μήκος του πεζοδρομίου. Ήταν λες και διάφορες εταιρίες – χορηγοί είχαν κάνει προσφορά τα φέρετρα. Πάνω τους διάβαζες μάρκες γλυκών, τσιγάρων, λαδιού. Είδα ένα πολυβόλο με τρίποδο στημένο στη μέση του πλακόστρωτου, είδα ομάδες αστυνομικών και πυροσβέστες στις γωνίες.» (σελ. 155)

Φόβος και απελπισία κυριεύει τις ζωές των ανθρώπων. Ένας πνευματικός και υλικός Μεσαίωνας απλώνεται στην καθημερινότητα, στην ποιότητα της ζωής και στις προσωπικές σχέσεις.  «Ονειρευόμουν ότι χάζευα τα ράφια ενός σούπερ μάρκετ διαλέγοντας φρέσκα φρούτα, λαχανικά, και ότι αγόραζα σαμπουάν, σερβιέτες, βαμβάκι, καλλυντικές κρέμες.» (σελ. 81)

H Μαρία τρέπεται σε φυγή και καταλήγει στις φυλές της προκολομβιανής περιόδου. Αναζητεί τον αγαπημένο της Αλεχάντρο και νοσταλγεί τις βόλτες τους με τη μηχανή σε όλο το Μπουένος Άιρες. Τότε που ο καιρός ήταν ευνοϊκός και το μέλλον φαινόταν γεμάτο προσδοκίες. Ο Αλεχάντρο όμως παραμένει άφαντος και ο παράδεισος του Μπουένος Άιρες μοιάζει να έχει οριστικά χαθεί.

η photo από το blog του Pedro Mairal

Σε αυτό το δυσοίωνο μυθιστόρημα, ο Pedro Mairal καταγράφει συναισθήματα οικεία, επίκαιρα και γνώριμα στους Έλληνες. Δεν επιτρέπει να αισθανθείς όμως ούτε μια ακτίνα φωτός, ούτε ίχνος ελπίδας. Ο λανθασμένος τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης, σε γεμίζει λύπη για την άλλοτε περήφανη χώρα που ξαφνικά γέμισε με τα σημάδια μιας εφιαλτικής, φρικτής παρακμής. Το 2001 οι κάτοικοι της Αργεντινής δεν είχανε την ενημέρωση που διαθέτουμε εμείς. Το διαδίκτυο, η διάδοση της γνώσης, τα σχετικά βιβλία που έκτοτε εκδόθηκαν, τα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν... Σίγουρα αυτό είναι ένα βιβλίο που σε παρακινεί για να ψαχτείς περισσότερο. Οι πηγές είναι διαθέσιμες σε όλους. Γι' αυτό δεν έχουμε καμιά δικαιολογία αδράνειας, πόσο μάλλον απάθειας. 

Οι συμβολισμοί, η υπερβολή, η μυθοπλασία και παράλληλα η αναφορά πραγματικών γεγονότων εκείνης της σκοτεινής περιόδου που διαδραματίστηκαν στη χώρα του συγγραφέα, δοσμένα όλα με μια εξαιρετική γραφή, σε καθηλώνουν. Ένα καλογραμμένο, ενδιαφέρον βιβλίο, που αφηγείται με παράδοξο χιούμορ και πηγαία ανθρωπιά την κατάντια της ίδιας της ανθρωπότητας, όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου…

Pedro Mairal, Η χρονιά της ερήμου, μτφ. Βασιλική Κνήτου, Πόλις, 2010.

μέρες τρύγου

Πριν ένα χρόνο, είχαμε μοιραστεί φωτογραφίες από τον περσινό τρύγο. Στο τέλος εκείνης της ανάρτησης, υπάρχει ενεργό link όπου μπορείτε να κατεβάσετε (ή να διαβάσετε online) ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα του "Επτά Ημέρες" της Καθημερινής (ημερ. 22/8/1999) με ενδιαφέρουσες σχετικές λαογραφικές, ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές.
Εναλλακτικά κάνετε κλικ εδώ : Tρύγος: πανηγύρι της ζωής.

Η παραγωγή κρασιού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου και έχει βαθιές ρίζες με την κοινωνία. Με την πάροδο των χρόνων και την έντονη αστικοποίηση έχουν αλλάξει βέβαια πολλά πράγματα. Σε εμάς είναι οικογενειακή παράδοση και τη συνεχίζουμε. 
Ακολουθούν φωτογραφίες των ημερών... 

Τα χρώματα των φρούτων του καλοκαιριού 

έχουν τη δύναμη να με μαγνητίζουν...

Στο βάθος η θάλασσα

με επιστάτες ;) και παρέα τις γάτες,

που παρακολουθούν (και ακολουθούν)

κάτω από τη σκιά των κλημάτων ;)

Ένα μεγαλείο κρύβεται στη φύση και εμείς δυστυχώς το παραβλέπουμε.

Η κούραση των ημερών είναι αρκετή, μα αφήνει μια αίσθηση αληθινής ικανοποίησης. 
Η επαφή με τη γη και η έντονη σωματική κούραση, σου υπενθυμίζει κάτι σπουδαίο, που ίσως το ξεχνάμε : 
Ότι ανήκουμε στη γη, ότι είμαστε κομμάτι της. 
Ότι είμαστε χωμάτινοι, γήινοι. 
Και ίσως το σπουδαιότερο : το να γνωρίζεις τον κόπο που χρειάζονται τα αγαθά για να παραχθούν, σε κάνει να τα εκτιμάς περισσότερο. 

42ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως

"Υπάρχουν περισσότεροι θησαυροί στα βιβλία από ό,τι σε
ολόκληρη τη λεία των πειρατών στη Νήσο των Θησαυρών"  
Walt Disney

Το 42ο Φεστιβάλ Βιβλίου, ένας θεσμός που διοργανώνει για πάνω από 30 χρόνια ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.), φέτος μεταφέρεται στο Πεδίον του Άρεως, όπου θα πραγματοποιηθεί με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής και τη συνεργασία της Unicef και του ΟΠΑΝΔΑ.

Ο Εκδοτικός κόσμος θα παρουσιάσει σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες την σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή του. 

Συμμετέχοντες εκδοτικοί οίκοι: ANUBIS, BELL, EUROBOOKS - ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ, FAGOTTO, G.S.F. MUSIC Η.Γ. ΣΑΜΟΥΡΙΔΗΣ, LIBRERIA ESPANOLA ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, MODERN TIMES, OPERA, POLARIS, SEΛINI, ΑΓΓΕΛΑΚΗ, ΑΔΕΛΦΟΙ ΒΛΑΣΣΗ, ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ, ΑΙΟΛΟΣ, ΑΛΔΕ , ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΑΝΕΜΟΣ-ΕΚΔΟΤΙΚΗ, ΑΠΟΠΕΙΡΑ, ΑΡΧΕΤΥΠΟ, ΒΕΡΕΤΤΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΔΑΡΕΜΑΣ, ΔΙΟΝ - ΒΙΒΛΙΑ ΨΑΡΑΣ, ΔΙΠΤΥΧΟ, ΔΟΜΟΣ, ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΑΛΟΥ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΝ ΠΛΩ, ΕΝΑΛΙΟΣ - ΩΚΕΑΝΟΣ, ΕΞΑΝΤΑΣ, ΕΡΓΑΝΗ, ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ, ΖΑΧΑΡΑΚΗ, ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΖΗΤΡΟΣ, ΗΡΙΔΑΝΟΣ, ΘΕΜΕΛΙΟ, ΘΥΜΑΡΙ, ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ, ΙΡΙΔΑ, Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ- NOVEL BOOKS, ΚΑΙΣΣΑ, ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ, ΚΑΛΕΝΤΗ, ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ, ΚΑΣΤΑΛΙΑ, ΚΕΝΤΙΚΕΛΕΝΗΣ, ΚΙΣΣΟΣ, ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ, ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΙΒΑΝΗ, ΛΥΧΝΑΡΙ, ΜΑΚΡΗ, ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ , ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, ΜΕΛΩΔΙΑ-ΚΑΨΑΣΚΗ, ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ, ΜΟΡΦΗ, ΜΠΙΛΙΕΤΟ ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ, ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗΣ, ΝΕΣΤΟΡΑΣ, ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ, ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ- Ι.Τ.Ε., ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, ΠΕΛΑΣΓΟΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΘΗΝΩΝ "ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΦΩΣ", ΠΟΛΙΣ, ΠΟΝΤΙΚΙ, ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ, ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΣΜΙΛΗ, ΣΟΚΟΛΗ - ΚΟΥΛΕΔΑΚΗ, ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ, ΤΟΠΟΣ - ΜΟΤΙΒΟ, ΤΟΥΡΙΚΗ, ΤΡΑΥΛΟΣ, ΥΨΙΛΟΝ / ΒΙΒΛΙΑ, ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ, ΦΛΟΥΔΑΣ, ΧΑΤΖΗΛΑΚΟΣ, ΧΡΥΣΗ ΠΕΝΝΑ.

Στο 42ο Φεστιβάλ Βιβλίου συμμετέχουν με περίπτερο ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για το Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της Unicef και το Πολιτιστικό Σημείο Επαφής της Ελλάδας-Διεύθυνση Ευρωπαϊκής Ένωσης του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. 

Παράλληλα σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν  εκδηλώσεις.

Το 42ο Φεστιβάλ Βιβλίου θα διαρκέσει από τις 6 έως τις 22 Σεπτεμβρίου. 

Ώρες λειτουργίας:

Δευτέρα έως Πέμπτη: 18.00–22.30 

Παρασκευή & Σάββατο: 18.00–23.00

Κυριακή ανοιχτά όλη την ημέρα από τις 11.00 το πρωί έως τις 22.30

42ο Φεστιβάλ Βιβλίου, στο Πεδίον του Άρεως, γιορτή του Πολιτισμού και της Παιδείας κάθε μέρα από τις 6 έως τις 22 Σεπτεμβρίου.

Περισσότερες πληροφορίες: Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.)
Τηλ: 210 3303942 URL: www.sekb.gr

Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου

Πριν δύο εβδομάδες βρέθηκα στην Επίδαυρο, όπου παρακολούθησα μια παράσταση στο Αρχαίο της Θέατρο. Σκέφτηκα να μοιραστούμε σήμερα φωτογραφίες μου και κάποια ιστορικά στοιχεία για το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Η λέξη Επίδαυρος σημαίνει "Δρά Επί της Αύρας". Πραγματικά μόλις μπαίνεις στον αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου, νιώθεις μια περίεργη αίσθηση να σε καταλαμβάνει. Μια απόσκοσμη ομορφιά που απλώς θέλεις να σιωπήσεις για να την αφήσεις να θεραπεύσει το "μέσα" σου.  Όπως σχολίασε μια φίλη στην προηγούμενη ανάρτηση : "Η Επίδαυρος δεν είναι θέατρο είναι... τόπος προσκυνήματος"! Νομίζω πως είχε απόλυτο δίκιο, θα συμφωνήσω μαζί της. 

Αν έχεις λίγη φαντασία, μπορείς εύκολα να αφήσεις το μυαλό να ταξιδέψει στο χρόνο. Να φανταστείς αιώνες πριν, τις πρώτες παραστάσεις σε αυτό τον ίδιο χώρο. Όπως και την ύπαρξη των Ασκληπιειών εκεί, με την άμεση συσχέτιση τους με τον ήχο, την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία, η οποία συγχρονιζόταν με τη συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση.

Το Θέατρο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου οικοδομήθηκε στη δυτική πλευρά του Κυνορτίου όρους, στα τέλη της Κλασικής εποχής, περίπου στο 340-330 π.Χ., στο πλαίσιο της γενικής ανοικοδόμησης του ιερού. Χρησιμοποιήθηκε τουλάχιστον έως τον 3ο αι. μ.Χ. 

Το μοναδικό αυτό μνημείο, το τελειότερο και πιο διάσημο αρχαίο ελληνικό Θέατρο, το οποίο συνδυάζει την αρχιτεκτονική κομψότητα με την τέλεια ακουστική, είναι κατά τον Παυσανία, έργο του Πολύκλειτου (του Νεώτερου), του δημιουργού της Θόλου στο ίδιο ιερό. 

Το θέατρο κτίστηκε για τη διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου, αλλά και ως ένα μέσο θεραπείας καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση του θεάτρου είχε ευεργετικά αποτελέσματα για τη ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών.  

Σε αυτό το θέατρο τελούνταν οι μουσικοί, ωδικοί και δραματικοί αγώνες των Ασκληπιείων, κάθε τέσσερα χρόνια την άνοιξη, μετά τα Ίσθμια, καθώς και άλλες παραστάσεις δραμάτων, που συμπεριλαμβάνονταν στη λατρεία του Ασκληπιού. 

Ο χώρος που περιβάλλει το θέατρο αποτελεί ένα απίστευτο φυσικό σκηνικό που βοηθάει σκηνοθετικά να "απογειωθεί" κάθε παράσταση. 

Από το 1954, το θέατρο χρησιμοποιείται κάθε καλοκαίρι για τις εκδηλώσεις των Επιδαυρίων, που περιλαμβάνουν κυρίως παραστάσεις αρχαίου δράματος και αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά γεγονότα στον κόσμο. Εμείς βρεθήκαμε εκεί στις 16 Αυγούστου, όπου παρακολουθήσαμε την "Γκόλφω" του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Μια υπέροχη ατμοσφαιρική παράσταση, που συγκίνησε και μάγεψε το κοινό.

Το μνημείο αποκαλύφθηκε πλήρως με τις ανασκαφές του Π. Καββαδία τα έτη 1881-83. Από το 1988, τη συντήρησή του ανέλαβε η Ομάδα Εργασίας Επιδαύρου. 

Λίγα χρόνια μετά, το 1938 ανέβηκε η πρώτη παράσταση στο χώρο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου. Η παράσταση ήταν η τραγωδία Ηλέκτρα του Σοφοκλή με πρωταγωνίστριες την Κατίνα Παξινού και την Ελένη Παπαδάκη. Οι παραστάσεις σταμάτησαν στη συνέχεια λόγω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, έγιναν στο θέατρο εργασίες αναστήλωσης και από το 1955 εγκαινιάστηκε το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ έχουν εμφανιστεί στην Επίδαυρο ορισμένοι από τους μεγαλύτερους Έλληνες και ξένους ηθοποιούς, αλλά και η διάσημη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας. Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου είναι απλώς μοναδικό. 

Περισσότερες πληροφορίες :
Υπουργείο Πολιτισμού

wikipedia

* Ρίξε μια ματιά και σε μια ανάρτηση αφιερωμένη στο : Αρχαίο Θέατρο Θορικού .