Κώστας Μπαλάφας (1920 - 2011)

Ο Κώστας Μπαλάφας, ένας απ’ τους μεγαλύτερους Έλληνες φωτογράφους, πέθανε εχτές σε ηλικία 91 ετών. Ο Κώστας Μπαλάφας γεννήθηκε το 1920 στην Κυψέλη της Άρτας, ορεινό χωριό της Ηπείρου, από γονείς αγρότες.

Στο χώρο της φωτογραφίας τον συναντούμε το 1939 στα Γιάννενα, όπου έζησε τον πόλεμο του 1940 και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-44. Φωτογράφισε τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα κατά των κατακτητών και τον αποτύπωσε στο φωτογραφικό λεύκωμα Το Αντάρτικο στην Ήπειρο. Από το 1951 εργάστηκε στη ΔΕΗ και τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο του τον διέθεσε στη φωτογραφία.

Οι σκληρές συνθήκες ζωής των παιδικών του χρόνων και οι αγώνες του ελληνικού λαού εκείνο τον καιρό για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια επέδρασαν στον ευρύτερο ψυχισμό του και διαμόρφωσαν το ύφος της φωτογραφικής του δουλειάς, ιδίως σε θέματα κοινωνικού προβληματισμού, τα οποία κυρίως τον απασχόλησαν.

Κατά καιρούς περπάτησε όλη σχεδόν την Ελλάδα και την απέδωσε με το δικό του τρόπο σε φωτογραφική εικόνα.

Μέσα από τις φωτογραφίες του, στιγμές της ιστορίας της Ελλάδας...

Ένας σημαντικός δάσκαλος για όλους εμάς τους νεώτερους.  Καλό ταξίδι.

Κώστας Μπαλάφας
eikastikon.gr

μηδενικά

barel

Όποιος από εσάς διαβάζει καιρό αυτό το blog, τότε ίσως θα μπορεί να διαισθανθεί το πως νιώθω με όλα όσα συντελούνται στη χώρα μου. Άλλωστε από την αρχή του ιστολογίου, μοιράζομαι μαζί σας αγωνίες και τον προβληματισμό μου. Πλέον τα λόγια στέρεψαν. Ίσως επειδή τα πάντα έχουν ήδη ειπωθεί, μα ποτέ τίποτα δεν αλλάζει.

Κοίταζα σήμερα παλαιότερες αναρτήσεις. Ένα από τα πρώτα κείμενα σκέψεων στο blog (Οκτώβρη του 2007) είχε τίτλο "Δεν... δεν... ...είμαι Έλληνας...".

Διαβάζω άλλες σκέψεις (Νοέμβρη του 2007), στέκομαι στη φράση : "Αυτό που με τρομάζει στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι ότι χάνεται η ανθρωπιά, η χαρά του να εξυπηρετείς και να είσαι ευγενής. Με τρομάζει η αγένεια!"

Στέκομαι σε ένα κείμενο κραυγή, κατά τη γνώμη μου, με τίτλο "Πνευματική Φτώχεια" (Ιανουάριο του 2008) και έπειτα μια συζήτηση 226 σχολίων μαζί σας. Τόσες σκέψεις, ενδοσκοπήσεις, διαπιστώσεις, προβληματισμός για αλλαγή μιας κοινωνίας διαμελισμένης.

Αντιγράφω από ένα άλλο κείμενο με τίτλο "Χώρα αφιλόξενη", (Σεπτέμβριος 2008) :

"Αναρωτιόσαστε, ‘γιατί είναι τόσο διαφορετικοί, σκληροί οι νέοι...’

Γιατί τους παραδώσατε ένα κράτος ρημαγμένο, παίξατε με ‘χαρτιά’ σημαδεμένα και τους δώσατε τη σκυτάλη σε έναν αγώνα πουλημένο εξ’αρχής. Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας..

Οι νέοι είναι ήδη σε κατάσταση κρίσιμης ανάγκης..

Όταν μας έλεγαν ότι η Ολυμπιάδα ήταν «μια φορά για μια ζωή», μάλλον εννοούσαν ότι το χρέος της θα μας ακολουθεί για πολλά χρόνια ακόμη… Διάβαζα κάπου ότι κάθε μωρό από τη στιγμή που γεννιέται έχει χρέος περίπου 20.000ε προς το κράτος…

Οικονομική κρίση, αγώνας για τα αυτονόητα, μελαγχολία, προβληματισμός, κατήφεια, όνειρα που θα μείνουν για πολλούς ‘όνειρα’ και μόνο..

Ελπίδα υπάρχει? Ποια είναι η λύση για το αύριο μας;

Και πριν μου πείτε «ο καθένας να κάνει το καλό στη δική του καθημερινότητα»..

Ναι οκ, το ερώτημα που θέτω.. υπάρχει μια λύση καθολική;

Ακούει κανείς πολιτικός; Μπορεί κάτι να μας βγάλει από το πνευματικό λήθαργο, από την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε;...

Θα γίνει κάτι, όσο έχουμε ακόμα ελπίδες και όνειρα ή στο τέλος θα διαψευσθούν και αυτά;"

economist.com

Διαψεύσθηκαν πλέον και αυτά. Σε εκείνες τις ερωτήσεις, σήμερα δίνονται οριστικές απαντήσεις μέσω των πολιτικών αποφάσεων. Συνεχώς επιταχύνεται η αποδυνάμωση της χώρας, με συνέπεια την κατάρρευση και τη βίαιη εξαθλίωση της κοινωνίας. Παραλλήλως  ρουσφέτια, αγορές πολεμικών μηχανών, περικοπές δαπανών για την παιδεία, δυσβάστακτη φορολογία στους ασθενέστερους και όχι στους πάρα πολύ πλούσιους. Η χώρα πτωχεύει, παραδομένη σε διεθνή χρηματιστηριακά παιχνίδια, με άβουλους και άπληστους πολιτικούς, που αδιαφορούν ακόμη να συνεργαστούν μεταξύ τους.

Ξέρεις αυτό που πληγώνει περισσότερο είναι ο εμπαιγμός, τα ψέματα, η αναξιοπρέπεια. Όλα αυτά οδηγούν στην κατάλυση της δημοκρατίας, στην ωμή βία, στην κατάπτωση της δικαιοσύνης, στην έλλειψη της συλλογικότητας, στον παραμερισμό των νέων. Στην καταστροφή.

Αν δεν αποστασιοποιηθείς από την επικαιρότητα, δεν μπορείς αλλιώς να την αντιμετωπίσεις. Οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες, που κάθε μέτρο έχει χαθεί. Σκέφτομαι πως στη ζωή μου ποτέ, τίποτα δε μου χαρίστηκε. Ποτέ δεν ζήλεψα τα πολλά μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αναζητούσα πάντα αλλού την ευτυχία. Ποτέ δεν θέλησα την πολυτέλεια, γνωρίζω καλά πως γεμίζει μόνο ένα κενό. Αυτό όμως που μας ετοιμάζουν είναι  απόλυτη ανέχεια. Μια διάλυση του κοινωνικού κράτους και δουλειές με μισθούς Κίνας.

Και μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα η ζωή συνεχίζεται. Αισθάνομαι πως πρέπει να γράφω στο blog για τις τέχνες, για μουσική, θέατρο, βιβλία. Θα συνεχιστεί, αν θα έχω τη ψυχική αντοχή και δύναμη. Τίποτα δεν θα είναι πλέον ίδιο με παλιότερα. Έπειτα γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα μπορούν να διαπαιδαγωγήσουν το μυαλό και τη ψυχή τους. Αυτό είναι μεγάλη παγίδα και η υπέρτατη θυσία. Ξέρεις δεν νοείται ζωή δίχως όνειρα. Δεν νοείται ζωή δίχως μαγεία, δίχως συντροφικότητα, δίχως αγάπη, ομορφιά και ανύψωση! Δεν είμαι διατεθειμένη να εμπλακώ στο παιχνίδι τους. Δεν θέλω να ξεχάσω όλα όσα αγαπώ και να εθιστώ στη μιζέρια. Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με την ηλικία και την ψυχοσύνθεση μου.

Θέλω να ζήσω... Η ψυχή διψάει για ζωή... για γνώση, για αλήθεια, για αγάπη, για έρωτα, για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Κανένας δε μπορεί να βάλει παρωπίδες στα μάτια μου και στη ψυχή μου. Καμία Τρόικα, κανένας απαίδευτος πρωθυπουργός "αποφασίζοντας και διατάζοντας", δε μπορεί να μου επιβάλλει ιδέες ή να μου αλλάξει τα πιστεύω. Όλοι αυτοί το μόνο που μπορούν να υπολογίσουν είναι τα μηδενικά στις τραπεζικές καταθέσεις. Πόσο φτωχή η σημερινή εποχή, πόσο λυπηρό να βλέπεις τους πολιτικούς να "σκίζονται" για να υπηρετήσουν τις αγορές και να λεηλατούν ανθρώπους στο βωμό της ενίσχυσης των τραπεζών.  Ναι λυπάμαι. Μα ευτυχώς έχω μάθει να διαχωρίζω την αλήθεια από το ψέμα, την ουσία από το περιττό περιτύλιγμα, τους φίλους από τους δήθεν.

Αφού πλέον η εποχή άλλαξε, ίσως αλλάξει και το blog. Δε γίνεται να παραβλέψεις το γεγονός ότι αρκετοί άνθρωποι υποφέρουν. Το αντιμετωπίζω κάθε μέρα. Δεν θα πάψουν να αναρτούνται πολιτιστικά θέματα, προβληματισμοί, σκέψεις, αλλά ίσως δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία, που θα αφορά κοινές δράσεις, ιδέες συσπείρωσης, εναλλακτικές προτάσεις για αυτή τη δύσκολη εποχή που καλούμαστε να ζήσουμε. Ας συνεχίσουμε εδώ, όσο ακόμη μπορεί ο καθένας μας.

Η πρωτόγονη φυλή των Toulambis έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με λευκούς

Μου προωθήθηκε το παραπάνω βίντεο και σκέφτηκα να το μοιραστούμε.

Είναι μαγνητοσκοπημένο το 1976. Η ομάδα του Jean-Pierre Dutilleaux ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την πρωτόγονη φυλή των Toulambis (Papua, Νέα Γουινέα), τα μέλη της οποίας δεν είχαν έρθει ποτέ σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Στο video βλέπουμε την τρομαγμένη, γεμάτη περιέργεια αντίδρασή τους, τη αθώα ματιά τους.  Δεν είχανε δει ξανά άνθρωπο με λευκό δέρμα.  Δεν είχανε φάει ξανά βρασμένο ρύζι. Αντικείμενα, όπως ο καθρέπτης, τα σπίρτα, το μαγνητόφωνο ήταν πρωτόγνωρα για εκείνους.  Ένα υπέροχο βίντεο για την ιστορία του ανθρώπου.

χρώμα

...λίγο χρώμα στην μουντή καθημερινότητα σου...

Μόνο αν αγαπάς αληθινά τη ζωή, την ομορφιά,
όλα όσα υπάρχουν τριγύρω

μόνο και μόνο τότε
μπορείς να αγωνιστείς για να μη τα χάσεις...

streetartutopia

Σε πλατείες και πεζόδρομους το Εθνικό!

Με στόχο να βελτιωθεί η καθημερινότητα του πολίτη στην Αθήνα, αλλά και να αλλάξει η αρνητική εικόνα της πόλης, πραγματοποιούνται μια σειρά πολιτιστικών δράσεων σε δημόσιους χώρους: πλατείες, πεζόδρομους, πάρκα.

Το Εθνικό θέατρο συμμετέχει στις καλλιτεχνικές αυτές δράσεις στο κέντρο της πόλης με την παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή αλλά και το Τροχόσπιτο, που επανέρχεται στους δρόμους της Αθήνας!

Αντιγόνη

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή θα παρουσιαστεί με ελεύθερη είσοδο στον πεζόδρομο της οδού Τοσίτσα την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στις 18:00 – παράσταση που εντάσσεται στις εκδηλώσεις «7 μέρες ζωής στην Τοσίτσα 1-7 Οκτώβρη».

Η Αντιγόνη σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά παρουσιάστηκε πέρυσι με τεράστια επιτυχία σε σχολεία της Αττικής και θα συνεχίσει και φέτος το μαγικό αυτό ταξίδι, παρεμβαίνοντας με τρόπο ευφάνταστο και δημιουργικό στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ηθοποιοί με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά μέσα και υλικά στη βαλίτσα τους, φέρνουν φέρουν λίγη από τη μαγεία του θεάτρου σε χώρους διαφορετικούς, καθώς το κείμενο του Σοφοκλή μετουσιώνεται από θεωρητική σχολική ύλη για τους εφήβους, σε ζωντανό θέατρο.

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Νίκος Παναγιωτόπουλος

Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς

Σκηνικά – κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου

Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Παίζουν: Προκόπης Αγαθοκλέους, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Χριστίνα Μαξούρη, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος

Τροχόσπιτο

Το Εθνικό Θέατρο με το Ελληνικό Φεστιβάλ και με όχημα «Το Τροχόσπιτο» σε μία βραδιά που συντονίζει και παρουσιάζει ο Κωνσταντίνος Ρήγος γεμάτη μουσικές και τραγούδια με αγαπημένους ηθοποιούς στην Πλατεία Κοτζιά την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στις 20:30.

Συμμετέχουν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιώργος Γλάστρας, Εφη Θεοδώρου, Μίνως Θεοχάρης, Ελένη Κοκκίδου, Νάντια Κοντογεώργη, Χρήστος Λούλης, Χριστίνα Μαξούρη, Μιχάλης Μητρούσης, Δημήτρης Μοθωναίος, Μαρία Ναυπλιώτου, Κλειώ – Δανάη Οθωναίου, Ιωάννα Παππά, Νίκος Πλάτανος, Βικτωρία Ταγκούλη, Θεοδώρα Τζήμου, Παναγιώτης Τσεβάς, Μάρθα Φριντζήλα

Στο πιάνο ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου

μαθήματα Παγκόσμιας Ιστορίας

Σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αληθινά προσφέρουν!  Πέρσι είχαμε αναφερθεί ξανά στα μαθήματα Παγκόσμιας Ιστορίας, από τον Τομέα Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εφέτος θα επαναληφθούν ξανά. Προτείνω σε όσους μπορέσετε να τα παρακολουθήσετε. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό μάθημα, που βοηθάει στο να βλέπεις πιο "ανοικτά" τα γεγονότα και να μαθαίνεις όμως ακόμα καλύτερα τον ίδιο σου τον εαυτό μέσα από την ιστορία της γης των ανθρώπων!

.

Η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μαρία Ευθυμίου (στην οποία αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!), θα διδάξει το μάθημα της Παγκόσμιας Ιστορίας στους εξής φορείς και Δήμους:

α) Δήμος Αθηναίων, από Τρίτη 04/10/2011, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας και Ασκληπιού), ώρα 18:00-21:00.

β) Νέα Ιωνία (Σύλλογος Σμυρναίων Νέας Ιωνίας), από Τετάρτη 05/10/2011, στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας (Πατριάρχου Ιωακείμ 4, Νέα Ιωνία, κοντά στο σταθό του ΗΣΑΠ), ώρα 18:00-21:00.

γ) Καλλιθέα (Σύλλογος Ποντίων "Αργοναύτες-Κομνηνοί"), από Πέμπτη 06/10/2011, στο Κέντρο του Συλλόγου (Δαβάκη και Δοϊράνης στην Καλλιθέα), ώρα 18:00-21:00.

Μπορείτε να διαβάσετε εδώ, τις εντυπώσεις που μετέφερα από τα περσινά μαθήματα.

Σε μια τέτοια εποχή είναι δώρο τέτοιες διοργανώσεις..

Προβολή δραστηριότητας του Τομέα Ιστορίας

Καλό μήνα σε όλους!!

Carmina Burana, Ηρώδειο

Άλλη μια καταπληκτική βραδιά στο Ηρώδειο, αυτή τη φορά με το έργο του Carl Orff "Carmina Burana" (μετάφραση στα ελληνικά "Τραγούδια Βέβηλα") με τη συμμετοχή 300 συντελεστών επί σκηνής. Έχει ενδιαφέρον η ιστορία των ποιημάτων. Τα Carmina Burana είναι τραγούδια που βρέθηκαν σε ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο το οποίο εντοπίστηκε στο αβαείο των Βενεδικτίνων του Beuern (στις Βαυαρικές Άλπεις). Τα κομμάτια είναι σχεδόν όλα γραμμένα στα Λατινικά. Τα περισσότερα ποιήματα και τραγούδια φαίνεται να αποτελούν δημιουργία των Γολιάρδων δόκιμων κληρικών, που διακωμωδούσαν και σατίριζαν την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η συλλογή αυτή σώζει κομμάτια της μεσαιωνικής ποίησης κι ο Carl Orff μελοποίησε κάποια από αυτά.

Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της δυτικής συμφωνικής μουσικής του 20ού αιώνα, το οποίο γράφτηκε το 1937 και αποτελεί μια ερωτική καντάτα που υμνεί τον έρωτα, εμπνευσμένη από τα λατινικά μεσαιωνικά ποιήματα του 13ου αιώνα. Ο Carl Orff δημιούργησε μια πρωτογενή μορφή γραφής, συνθέτοντας μια μουσική που είναι απόλυτα ταυτισμένη με το ύφος των ποιημάτων αυτών που είχαν γραφτεί αιώνες νωρίτερα. Ενώ η καντάτα του, συνδυάζει περίτεχνα στοιχεία από την μπαρόκ όπερα και το αρχαίο ελληνικό θέατρο μέσα από μια ερωτική, σκανδαλιστική θεματολογία γεμάτη με μεταφυσική αγωνία.  Επίσης, το ενδιαφέρον εντοπίζεται και στο ότι τα τραγούδια παρουσιάζουν μια εικόνα του Μεσαίωνα διαφορετική από αυτήν που ίσως φανταζόμαστε. Με ανθρώπους που χαίρονται την άνοιξη, γλεντούν, τραγουδάνε, προβληματίζονται και μιλούν – αρκετά τολμηρά – για τον Έρωτα.  Πραγματικά ένα εκπληκτικό έργο! Ακολουθεί μετάφραση ορισμένων στίχων.

Carl Orff - Carmina Burana O Fortuna

O Fortuna/ Ω τύχη

velut luna/ σαν το φεγγάρι

statu variabilis,/ άστατη

semper crescis/ πρώτα μεγαλωνεις

aut decrescis;/ κι ύστερα μικραίνεις

vita detestabilis/ ζωή μισητή

nunc obdurat/ πότε μας βαραίνεις

et tunc curat/ πότε μας ξαλαφρώνεις

ludo mentis aciem,/ όπως κάνεις κέφι

egestatem,/ φτώχια

potestatem/ εξουσία

dissolvit ut glaciem./ τα λιώνεις σαν πάγο.

Sors immanis/ Απάνθρωπη

et inanis,/ και κενή

rota tu volubilis,/ στρίβεις κατα πώς θέλεις

status malus,/ κακόβουλη

vana salus/ ματαιόδοξη

semper dissolubilis,/ εξατμίζεσαι

obumbrata/ μες στη σκιά

et velata/ μες στα πέλαγα

michi quoque niteris;/ κι εμένα σκιάζεις

nunc per ludum/ στα παιχνίδια σου

dorsum nudum/ γυμνή η πλάτη μου

fero tui sceleris./ υποκύπτω σ'ότι διαλέξεις.

Sors salutis/ Η Υγεια

et virtutis/ κι η αρετή

michi nunc contraria,/ ειναι εναντίον μου

est affectus/ άγονται

et defectus/ και φέρονται

semper in angaria./ σκλαβωμένες

Hac in hora/ Πάμε λοιπόν

sine mora/ μην αργούμε

corde pulsum tangite;/ αγγίξτε τις χορδές

quod per sortem/ αφου κι εμάς

sternit fortem,/ η μοίρα ορίζει

mecum omnes plangite!/ όλοι μαζι μου κλάψτε!

Την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης είχε ο Λουκάς Καρυτινός, συμμετείχε η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ, η Μεικτή Χορωδία του Δήμου Αθηναίων, η Μεικτή Χορωδία του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδας και η Παιδική Χορωδία Rosarte. Τα σολιστικά μέρη ερμήνευσαν η σοπράνο Λουκία Σπανάκη, ο τενόρος Νίκος Σπανός, ενώ ως βαρύτονος εμφανίζεται ο Μάριος Φραγκούλης.  Η παράσταση θα επαναληφθεί σήμερα...

wikipedia.org

απόδοση στα ελληνικά

"Εγώ, ένας άλλος", Ίμρε Κέρτες

"Έχετε προσέξει ότι αυτό τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό; Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρόμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία. 

Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της αλήθειας, δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Ωστόσο από καθαρή συνήθεια τα ψεύδη συνεχίζονται, παρόλο που η πρόθεση γίνεται αντιληπτή απ' όλους. Όταν κραυγάζουν "Αγάπη", όλοι ξέρουν ότι έφτασε η ώρα της δολοφονίας. Όταν κραυγάζουν "Νόμος", κυβερνά η ληστεία και η κλοπή..."

Μόλις διάβασα αυτό το εξαιρετικό βιβλίο του Ίμρε Κέρτες, σας προτείνω να το αναζητήσετε! Ένα βιβλίο, του οποίου η καθεμία σελίδα είναι γεμάτη με σοφία ζωής!

Ο Ίμρε Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944, σε ηλικία 14 ετών εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς. Από τα 17 παιδιά της ηλικίας του που στάλθηκαν την ίδια περίοδο στο στρατόπεδο, μόνο εκείνος επέζησε. Έγινε γνωστός το 1975 με το πρώτο του βιβλίο Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο. Στη Γερμανία χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα μας. Ακολούθησαν τα έργα του Το φιάσκο (1988), Η αγγλική σημαία (1990), Θρήνος για ένα αγέννητο παιδί(1990), Ημερολόγιο της γαλέρας (1992) και Εγώ, ένας άλλος (1997). Τα τελευταία χρόνια ζει στο Βερολίνο. Τον Oκτώβριο του 2002 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του – ήταν ένα Νόμπελ που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.

Αξίζουν την ανάγνωση σας:

Ίμρε Κέρτες wikipedia

Συνέντευξη: «Μου ήταν απαραίτητο το Άουσβιτς»!

Στον Ούγγρο Ίμρε Κέρτες το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2002