Roadartist in Athens

28 Οκτωβρίου 2010

..μαθήματα Παγκόσμιας Ιστορίας..

Πόσο εύκολα μπορεί ένας χάρτης να μαγνητίσει τη ματιά και το μυαλό σου.. Πόσο εύκολα μπορεί να τροφοδοτήσει το όνειρο, να σε βοηθήσει στιγμιαία να ξεφύγεις από το "τώρα" σου, από τις σκέψεις, τα προβλήματα σου.. Πόσο εύκολα μπορείς να "ταξιδέψεις", καθώς τον παρατηρείς..

Από πολύ μικρή λάτρευα τους χάρτες.. Τους κοιτούσα και αισθανόμουν πως ήθελα να πάω παντού, σε κάθε ένα σημείο αυτής της γης, σε κάθε γωνιά της.. Ήθελα να μάθω την ιστορία της ανθρωπότητας, το πως ξεκίνησαν όλα, τις ιδιαιτερότητες, τις συνήθειες, τις αξίες, τις πεποιθήσεις της κάθε κουλτούρας..

Αν αφεθείς στην ιστορία του άλλου, ταυτόχρονα αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τη δική σου.. Αν ανοικτείς στην γνώση, γεμίζει η ζωή σου με πλούσιο διαφορετικό νόημα.. Όμορφα ταξίδια του μυαλού.. και ίσως κάποια στιγμή αξιωθείς να δεις κάποια από αυτά τα μέρη από κοντά..

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθώ κάποια μαθήματα "Παγκόσμιας Ιστορίας".
Από κάθε άποψη πρόκειται για ένα εκπληκτικό μάθημα!

Η Παγκόσμια Ιστορία μόλις τα τελευταία χρόνια, αρχίζει σε όλον τον κόσμο να υφίσταται ως πεδίο..

Σαν ένα "ταξίδι" στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας.. Σαν να μπαίνεις σε ένα μαγικό τρενάκι και να τριγυρίζεις ανά τον κόσμο, ανά τις περιόδους.. Τα τρία πρώτα μαθήματα μου άφησαν την αίσθηση πως δίνει 'εφόδια' και διαμορφώνει απόψεις.. Όποιος ενδιαφέρεται και μπορεί βέβαια να προσαρμόσει το πρόγραμμα του, αξίζει να τα παρακολουθήσει..

Σίγουρα σε μια τόσο δύσκολη εποχή, το να οργανώνονται τέτοια μαθήματα και μάλιστα εντελώς δωρεάν είναι σπουδαία προσφορά..

Αξίζουν συγχαρητήρια στην καθηγήτρια της Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μ. Ευθυμίου. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι Δάσκαλοι σαν αυτή, τότε όλα θα ήταν διαφορετικά! (Εύχομαι να διαβάσει κάποια στιγμή αυτές εδώ τις σειρές.. Την ευχαριστούμε πολύ..)

Τα μαθήματα πραγματοποιούνται στο Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, κάθε Τρίτη 12.30 – 15.30, και με διάρκεια 14 εβδομάδων..

Σε μια εποχή πνευματικής "φτώχειας" είναι αληθινό δώρο τέτοιες διοργανώσεις..

Μπορείτε να διαβάσετε σημειώσεις από τα τρία πρώτα μαθήματα στην quartier libre, με την οποία είχαμε την τύχη να τα παρακολουθήσουμε μαζί..

27 Οκτωβρίου 2010

Μέρα δρόμου 2010

Μέρα δρόμου: δρόμο παίρνει! δρόμο αφήνει!

Τέχνες σε άμεση επαφή με το κοινό

Τέχνες σε απόσταση αναπνοής, βλέμματος και χειραψίας.

Τέχνες όλων των μορφών, προσβάσιμες σε όλους.

Για μια ολόκληρη ημέρα δρόμοι και πλατείες του ιστορικού κέντρου της Αθήνας θα γεμίσουν με ιστορίες: Θέατρο, τσίρκο, μουσική, χορός, εικαστικά δρουν στο δρόμο.

Η παγκόσμια ημέρα των τεχνών του δρόμου και της ελεύθερης έκφρασης στο δημόσιο χώρο, ξεκίνησε το 2007 στη Γαλλία και στη χώρα μας διοργανώθηκε για πρώτη φορά μόλις το 2008. Πρόκειται για δράση ανεξάρτητων καλλιτεχνών η οποία υποστηρίζεται αποκλειστικά από τη συνεργασία και την αυτοργάνωση των συμμετεχόντων.

Γιατί οι δρόμοι όσο κι αν παραμένουν ίδιοι, μπορούν πολύχρωμα και πολύτροπα να φωτίζουν την καθημερινότητά μας… 30 Οκτωβρίου λοιπόν από τις 11.00 το πρωί και μέχρι το βράδυ, σας περιμένουμε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα, οδός Eρμού, πλατεία Kαπνικαρέας, Μοναστηράκι, Θησείο, πεζόδρομος Θεσσαλονίκης) για να φωτίσουμε όλοι μαζί γωνιές αυτής της πόλης!

Ανάμεσα σε άλλες δράσεις θα υπάρχει γωνιά αυτοσχεδιασμού ενώ στις 8 μ.μ θα ξεκινήσει παρέλαση όλων των συμμετεχόντων από την Ερμού που θα καταλήξει στο θησείο (πλ. Ασωμάτων).

Θα ακολουθήσει βαριετέ και στη συνέχεια το πάρτυ της μέρας δρόμου.

Για περισσότερες πληροφορίες:
www.meradromou.blogspot.com
email: meradromou@gmail.com

Τηλ. Ντίνα 6979010364, Χρήστος: 6938957617

25 Οκτωβρίου 2010

this is your life

Σε καμία περίπτωση δεν κάνω όλα τα παραπάνω..

Το είδα στον mixed goods, μου άρεσε και το βάζω

ως μια θετική υπενθύμιση για μένα.. μα και για όλους..

Σαν διαφορετικό post-it.. για την αρχή της εβδομάδας.. :)

23 Οκτωβρίου 2010

Το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925.
Σήμερα που συμπληρώνονται 85 χρόνια από τη γέννηση του, θέλησα να ανεβάσω ένα αφιέρωμα για το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι, από την εκπομπή Παρασκήνιο.

Σε μια εποχή τόσο μεταβατική, με ελάχιστα καλά πολιτιστικά προγράμματα, αξίζει νομίζω να μάθουμε οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι.., το πως δημιουργήθηκε το Τρίτο Πρόγραμμα, με τις ξεχωριστές εκπομπές για την ποίηση, το θέατρο, τη μουσική, αλλά και με σημαντικές συναυλίες ανά την Ελλάδα..

Στην εκπομπή παρουσιάζονται συνεργάτες του Μάνου Χατζιδάκι, οι ευκαιρίες και η προστασία που απλόχερα τους παρείχε, το μεράκι, η διαφορετική νοοτροπία και το όραμα όλων για τη δημιουργία ενός σταθμού με κύριους στόχους την Παιδεία, την Τέχνη και την Ενημέρωση.

Θέλω να κλείσω αυτό το ποστ, με μια ευχή: Να υπάρξουν ξανά στην Ελλάδα τόσο ζωντανές σχέσεις δημιουργίας, μα κυρίως άνθρωποι με όραμα, οι οποίοι θα πιστέψουν και θα δουλέψουν για αυτό.

*Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον astronomy1971, που ανέβασε την εκπομπή.

20 Οκτωβρίου 2010

Πιέρ Μπονάρ

«Μια μέρα του 1893 ο Πιέρ Μπονάρ είδε μια κοπέλα να κατεβαίνει από ένα τραμ του Παρισιού και, γοητευμένος από τη χλομή, εύθραυστη ομορφιά της, την ακολούθησε μέχρι τη δουλειά της, σ’ ένα γραφείο τελετών, όπου περνούσε τις μέρες της κεντώντας μαργαριτάρια πάνω σε νεκρώσιμες γιρλάντες. Έτσι, ο θάνατος τύλιξε από την πρώτη στιγμή τη μαύρη του κορδέλα γύρω από τη ζωή τους...

Σύντομα ο Πιέρ έκανε τη γνωριμία – υποθέτω ότι αυτά τα πράγματα διεκπεραιώνονταν με άνεση και υπεροψία στην Μπελ Επόκ – και λίγο αργότερα εκείνη παράτησε τη δουλειά της και καθετί άλλο στη ζωή της και πήγε να ζήσει μαζί του..

Του είπε ότι την έλεγαν Μαρτ ντε Μελινί κι ότι ήταν δεκαέξι χρονών. Στην πραγματικότητα, κάτι που εκείνος θα ανακάλυπτε πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα, όταν επιτέλους αξιώθηκε να την παντρευτεί, το αληθινό της όνομα ήταν Μαρία Μπρουσέν κι όταν την είχε γνωρίσει, δεν ήταν δεκαέξι αλλά γύρω στα εικοσι πέντε, όπως κι εκείνος..

Έμελλε να μείνουν μαζί, στις χαρές και στις λύπες, ή καλύτερα, στις λύπες και στις πιο μεγάλες λύπες, μέχρι το θάνατο της, σχεδόν πενήντα χρόνια αργότερα.

Ο Ταντέ Νατανσόν, ένας από τους πρώτους πατρόνες του Μπονάρ, σε ένα χρονικό για το ζωγράφο, περιγράφει με γρήγορες, ιμπρεσσιονιστικές πινελιές τη νεραϊδίσια Μαρτ,

..μιλώντας για το αγριωπό της βλέμμα πουλιού, τα περπατήματα της, στις μύτες των ποδιών. Ήταν κρυψίνους, ζηλιάρα, νοσηρά κτητική, υπέφερε από μανία καταδίωξης και ήταν μια φοβερή κι αμετανόητη υποχονδριακή.

Το 1927, ο Μπονάρ αγόρασε ένα σπίτι, το Λε Μποσκέ, στη μικρή, απρόσωπη κωμόπολη Λε Κανέ της Κυανής Ακτής, όπου έζησε με τη Μαρτ, δεμένος μαζί της σε μια συχνά βασανιστική απομόνωση, μέχρι το θάνατο της, δεκαπέντε χρόνια μετά....

Στο Λε Μποσκέ εκείνη απόκτησε τη συνήθεια να μένει στην μπανιέρα της με τις ώρες κι εκεί τη ζωγράφισε ο Μπονάρ, ξανά και ξανά, συνεχίζοντας τη σειρά ακόμα και αφού αυτή είχε πεθάνει. Τα Λουτρά αποτελούν τη θριαμβευτική κορύφωση του έργου της ζωής του.

Στον πίνακα Γυμνό στο λουτρό, με σκυλάκι, που άρχισε το 1941, ένα χρόνο πριν από το θάνατο της Μαρτ και που δεν ολοκλήρωσε παρά το 1946, εκείνη κείτεται εκεί, ροδαλή, μοβ, χρυσαφένια, μια θεά που επιπλέει στον κόσμο, ανάλαφρη, διαχρονική, εξίσου νεκρή όσο και ζωντανή, ενώ δίπλα της, στα πλακάκια, είναι κουλουριασμένο το μικρό καφέ σκυλί της, το δικό της, ένα ντάσχουντ νομίζω, άγρυπνο πάνω στο χαλάκι του ή μπορεί να μην είναι χαλάκι μα ένα τετράγωνο κομμάτι ηλιόφωτος που πέφτει από ένα αθέατο παράθυρο..»

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η θάλασσα", του Τζων Μπανβιλ, εκδόσεις Καστανιώτη

και πίνακες του Pierre Bonnard (1867-1947)

Βίντεο με έργα του P. Bonnard

18 Οκτωβρίου 2010

..τα παιδιά του Πειραιά..

..εδώ η Μελίνα με το Μάνο..

Μεσημέρι της Παρασκευής, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, βυθισμένη σε διάφορες σκέψεις.. Στάθηκα για λίγο.. Ένας πλανόδιος μουσικός έπαιζε με τη λύρα του το παρακάτω τραγούδι. Κυριολεκτικά αμέσως, με 'πήρε' μαζί του!..

Τα παιδιά του Πειραιά..

Στίχοι/Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Η Μελίνα Μερκούρη.. γεννήθηκε σαν σήμερα..

Περασμένες αναφορές:
Μελίνα Μερκούρη (18/10/1920 – 6/3/1994)
η Ελληνίδα Μελίνα Μερκούρη

15 Οκτωβρίου 2010

συνηθίσαμε;...

Δεν υπάρχει περίπτωση σε αυτή τη χώρα να μάθουμε να εκτιμάμε, να αγαπάμε και να σεβόμαστε τόσο τον πολιτισμό μας (που φυσικά αλλού, αφενός θα τον αναδείκνυαν περισσότερο, αφετέρου θα τον εκτιμούσαν πιο αληθινά), μα όσο και τους ανθρώπους του.

Εικόνες που πληγώνουν.. Μα για τι να ..προβληματιστείς..

Για τους απλήρωτους επί τόσους μήνες υπαλλήλους, για την ιεροσυλία στο βράχο της Ακρόπολης ή για αυτή την παραπάνω φαρσοκωμωδία που συντελείτε μπροστά στα μάτια σου;

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο.. είναι ότι σαν "να συνηθίσαμε" τα επεισόδια, "να συνηθίσαμε" τη βία, "να συνηθίσαμε" την απλήρωτη εργασία, "να συνηθίσαμε" τα μνημεία που αξιωθήκαμε να έχουμε στην γειτονιά μας.. και ως επακόλουθο να παύουμε να τα σεβόμαστε..

Ακολουθεί μια εκπληκτική 3D παρουσίαση της Ακρόπολης, από το University of Santiago de Compostela.

Αξίζει να τη δείτε. Φαντάζει αντιφατικό και τουλάχιστον ..ειρωνικό στα σημερινά γεγονότα.. Μα η ιστορία διαρκώς μας προσπερνά..

Φωτό: Νέα

13 Οκτωβρίου 2010

..graffiti με ποδήλατα..

Ακολουθεί αναδημοσίευση μιας ανάρτησης που μου άρεσε πολύ..
Από το zoi-podilato

Τα ποδήλατα ομορφαίνουν τις πόλεις μας.
Με διάφορους τρόπους...