παράθυρο δίχως θέα

Μια οφθαλμαπάτη μπορεί να είναι όλα..

Ίσως ποτέ δε πέρασες από εδώ,

ή ίσως να πέρασες,

μα τα βήματα σου

θα τα σβήσει άμεσα ο καιρός.

Οι άνθρωποι ξεχνούν

το ίδιο και οι τόποι.

Ένας τοίχος με ένα παράθυρο ζωγραφισμένο.

Δεν υπάρχει ανοικτός ορίζοντας,

καθώς κοιτάς το παράθυρο

έχει ένα τοίχο από πίσω του.

Μια οφθαλμαπάτη

μια στιγμιαία ψευδαίσθηση

όπως τόσες άλλες.

Τι προτιμάς;

Την ψευδαίσθηση της προσωρινότητας

ή την αλήθεια και ας πονάει;

Τι επιλέγεις;

Να ζωγραφίζεις παράθυρα για να ξεγελάς τον τοίχο,

να ξεγελάς προσωρινά έστω, την πονεμένη σου καρδιά,

ή να σπάσεις τον τοίχο, όσο και αν θα ραγίσεις;

Ετοιμόρροπες ελπίδες

σε ουρανό μολυβένιο.

Και στην άκρη του ονείρου

μια φιλική ματιά.

Μα υπάρχει; Όντως είναι αληθινά φιλική;

Μήπως είναι μια ψευδαίσθηση και αυτή;

Δε ξέρεις αν αισθάνεται

δε ξέρεις τι καταλαβαίνει.
Σωστά,

"ο καθένας κουβαλάει το δικό του σταυρό".

Να εμπιστευτείς;

Άλλοι με τις πέτρες χτίζουν γέφυρες,

άλλοι σχηματίζουν παράθυρα,

άλλοι μεγάλους τοίχους..

Αγωνία. Φόβος. Αγάπη.

Δυσδιάκριτα μεγέθη. 

Δεν χωράνε αυτά
σε ψευδαισθήσεις.

Σε διακατέχουν.

Θες να φωνάξεις, θες να μοιραστείς,

μα σωπαίνεις.

Θες να προστατεύσεις την καρδιά σου,

στέκεσαι, αγγίζοντας το τοίχο.

Θα το δεις ως παράθυρο

θα το δεις ως πέρασμα,

θα το δεις ως εμπόδιο,

θα προλάβεις να το συντρίψεις;

Αγώνας μη χάσεις την περηφάνια σου,
κανένα να μην κουράσεις.
Κλείνοντας τα αυτιά σε όσα -από επιλογή- διαφέρεις,

δε θες να μοιάσεις.

Ξανά πίσω.

Ξανά στο πριν.
Ξανά εδώ.

Στα βιβλία, στην ακρόπολη, 

στο θέατρο, στην ομορφιά της ψυχής,

στην αιώνια αμετάβλητη αλήθεια,

στην κούραση, δίχως δικαιολογίες,

και ας μη τα αισθανθεί κανείς.

Στρέφεις το βλέμμα ψηλά

κοιτάς τον ουρανό

έτσι και για πάντα

καλώς ή κακώς.

Το όνομά μου είναι Rachel Corrie

Η παράσταση "Το όνομά μου είναι Rachel Corrie",

 σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου, 

συνεχίζεται για 2η χρονιά 

και για ένα μόνο μήνα, από 1η έως 30 Οκτωβρίου.

Το όνομά μου είναι Rachel Corrie

ένα έργο βασισμένο στα ημερολόγια και τα emails της Rachel Corrie που επιμελήθηκαν οι Alan Rickman και Katharine Viner.

Μία αληθινή ιστορία. Μία παράσταση που απαγορεύτηκε στη Νέα Υόρκη. 
Ένα θέατρο ντοκουμέντο που «μιλάει» την αλήθεια. 
Η 23χρονη αμερικανοεβραία Rachel Corrie βρήκε το θάρρος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει την αλήθεια της άλλης πλευράς με τα δικά της μάτια… 
Την αλήθεια του παλαιστινιακού λαού που εδώ και 60 χρόνια βρίσκεται σε απόγνωση…Και συνάντησε το θάνατο…Ήταν ηρωίδα; Ήταν τρελή;

Λίγα λόγια για την ιστορία του έργου

Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Royal Court Theater του Λονδίνου το 2005, σε σκηνοθεσία του Alan Rickman, όπου και σημείωσε τεράστια επιτυχία, αποσπώντας το βραβείο «London Theatergoers’ Choice Award» για την «Καλύτερη Θεατρική Παράσταση», «Καλύτερη Σκηνοθεσία» και «Καλύτερη Σόλο Ερμηνεία». 

Παίχτηκε έκτοτε σε πολλά θέατρα της Αγγλίας και της Αμερικής, καθώς και σε πολλές άλλες χώρες παγκοσμίως, όπως την Αυστραλία, το Μεξικό ακόμα και το Ισραήλ.  Το έργο τιμήθηκε με πολλά βραβεία και διακρίσεις ανά τον κόσμο, ενώ αξιοσημείωτη παραμένει η ακύρωση - για το φόβο πολιτικών αντιποίνων - προγραμματισμένων παραστάσεων στη Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι και το Τορόντο.

Συντελεστές
Μετάφραση: Νάνσυ Τρικκαλίτη
Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάρω Αγρίτη
Σκηνικά: Άρτεμις Θεοδωρίδη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια Κίνησης: Πάρης Μαντόπουλος
Video: Αγγέλα Δεσποτίδου
Φωτογραφίες: Θάνος Χόνδρος
Παίζουν: Δήμητρα Σύρου, Μάρω Αγρίτη


Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη - Σάββατο: 21.15
Κυριακή:   19.00
Διάρκεια: 70 λεπτά.


Trailer-My Name is Rachel Corrie


Σχετικά links:
theatroneoukosmou
rachel corrie foundation
to-onoma-mou-einai-rachel-corrie.blogspot.

Χίμαιρα, Ναγκίμπ Μαχφούζ

"Αλήθεια, γιατί φροντίζουμε να κόβουμε τα άρρωστα κλαδιά από τα δέντρα και δεν κάνουμε το ίδιο με τους ανθρώπους; Γιατί δεν ακρωτηριάζουμε τα σαθρά μέλη της κοινωνίας και όσα από τα μέλη της δεν ταιριάζουν σε αυτό τον κόσμο; Γιατί τους ανεχόμαστε και επιμένουμε να συμφιλιωνόμαστε μαζί τους, κι όχι μόνο αυτό, τους επιβάλλουμε στη ζωή και επιβάλλουμε τη ζωή σε αυτούς, ακόμα κι όταν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν;"

"Αν το παρελθόν ήταν ένας τόπος χειροπιαστός, θα έτρεχα με όλη μου τη δύναμη να απομακρυνθώ, όμως αυτό με ακολουθεί σαν τη σκιά μου, είναι παντού όπου κ αν βρίσκομαι. Δεν υπάρχει σωτηρία, ούτε λυτρωμός, δεν έχω λοιπόν άλλη επιλογή από το να το αντιμετωπίσω καταπρόσωπο, με μάτια ορθάνοιχτα και σθεναρή καρδιά. Κι όπως και να'χει, ο φόβος του θανάτου δεν είναι λιγότερο οδυνηρός από τον ίδιο το θάνατο.."

"Είναι αλήθεια πως μου είχε εξασφαλίσει όλα τα αγαθά, αλλά τι άραγε μου είχαν προσφέρει αυτά τα αγαθά; Αυτό που μου έλειπε ήταν τόσο σημαντικό, που δεν μπορούσα να απολαύσω ό,τι άλλο μου πρόσφερε η ζωή, ήμουν ένας άνθρωπος που του είχαν στερήσει την ευκαιρία να γνωρίσει τη σοφία της ζωής, μου ήταν αδύνατον να υπερβώ το στενό κύκλο του εαυτού μου. Και εδώ ακριβώς κρυβόταν το μυστικό της έξης μου, αυτό στεκόταν ανάμεσα σε μένα και τις χαρές της ζωής και όλα όσα η ζωή έκρυβε στις πτυχές της - έννοιες όπως η αρετή, η φιλία και η αλήθεια. Η έξη αυτή ευθυνόταν για την αποστροφή και το φόβο μου για τους ανθρώπους, με έκανε να πιστέψω πως η ζωή ήταν ο εχθρός που καραδοκούσε στη στροφή του δρόμου για να με βλάψει.."

H "Χίμαιρα", ένα βιβλίο με απίστευτα μηνύματα για τη συχνά ασφυκτική μητρική αγάπη που μπορεί να μετατραπεί σε θηλιά, τον έρωτα, την οικογένεια, τις αληθινές και τις συμβατικές σχέσεις, την ομορφιά, την ασχήμια και την αξία που εντέλει αυτά μπορεί να παίζουν στον αληθινό, πηγαίο έρωτα.

Ο τεχνίτης της γραφίδας Ναγκιμπ Μαχφουζ με τη "Χίμαιρα" δημιούργησε ένα εκπληκτικό ψυχογράφημα, το οποίο μας ξεναγεί στα πιο κρυφά μονοπάτια του ανθρώπινου μυαλού, της ψυχής, της καρδιάς.. Περιγράφοντας μοναδικά τις ιδιαιτερότητες, τις αδυναμίες.. Αναδεικνύοντας ενδόμυχα μυστικά που λίγοι τολμούν να θίξουν..

ΝΑΓΚΙΜΠ ΜΑΧΦΟΥΖ, 

ΧΙΜΑΙΡΑ

Εκδόσεις Καστανιώτης

Μτφρ. Πέρσα Κουμούτση

Σελ. 416

..10 (;) αγάπες..

Αγαπώ..

τη ζωή.

-Υπάρχουν δύσκολες στιγμές που λυγίζω, μα πάντα κάτι μου υπενθυμίζει πως η ζωή είναι ένα παιχνίδι, που σε κάθε περίπτωση αξίζει να τη ζήσεις-

την ευθύτητα, τη διακριτικότητα, την εχεμύθεια, την ευαισθησία,

την προσφορά, την αποδοχή της αγάπης!

-..Αυτά τα στοιχεία είναι το μεγαλείο στη ζωή.

Αυτά είναι τα πλέον σπάνια στη σημερινή εποχή..

Έχοντας προδοθεί από ανθρώπους, δε μπορώ να μην εκτιμώ πραγματικά, όποτε συναντώ το μεγαλείο, εκείνους που - αν και αληθινά σπανίζουν - είναι ακόμη όμορφοι Άνθρωποι. Εστιάζω στους ανθρώπους που απλώνουν το χέρι στις δυσκολίες, που ξέρουν να τιμούν τη φιλία και να σέβονται-

τις τέχνες, τη δημιουργικότητα.

-Αγαπώ κάθε εμπνευσμένη, ειλικρινή εκδοχή της.

Από την τέχνη που βρίσκεται στα μουσεία, μέχρι την τέχνη του δρόμου!

την ποίηση, τα παραμύθια, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη μουσική, εκείνα που ταξιδεύουν την ψυχή και το μυαλό..-

να μαθαίνω την ιστορία του κάθε πράγματος, τις εποχές,

το πως δημιουργήθηκε και γιατί..

την καινοτομία, δημιουργική περιέργεια

-Μάλλον όσο μεγαλώνω, θα τα αναζητώ και περισσότερο..-

τη φύση, όσο μπορώ να βρίσκομαι κοντά της..

-Ιδιαίτερη αδυναμία μου η θάλασσα, από μικρή, σε στιγμές καλές,

είτε δύσκολες πάντα πήγαινα κοντά της-

την πόλη!

-Αγαπώ πολύ την Αθήνα. Δε θα πάψει ποτέ να με μαγεύει, να με εκπλήσσει..-

τα ταξίδια..

-με κάθε μέσο..-

το ποδηλατάκι μου..

-...-

εμένα.

-Παρ' όλες τις δυσκολίες..

παρ' όλους τους ατέρμονους προβληματισμούς μου,

τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, τις ανασφάλειες και τις αβεβαιότητες μου,

με αγαπώ.-

Ευχαριστώ την Kaya και την Γιώτα για την πρόσκληση..

Καλώ να παίξουν τους παρακάτω φίλους: quartier libre, Ερατώ , νεφέλια μέθη , nikiplos , pan , ceralex , borrachera , paramythou , littlebeautifulthings , elva , butterfly, και φυσικά όποιος άλλος το επιθυμεί!