more than medication..

..Be brave..

..roadartist in...florence!!! (b)

Μετά από το roadartist...in florence (a), ήρθε ο καιρός και για ένα δεύτερο μέρος.. Και αυτή τη φορά με φωτογραφίες από στιγμιότυπα στους δρόμους της πόλης, όπου με μάγευαν.. και..κολλούσα.. Πάμε για μια βόλτα στους δρόμους της Φλωρεντίας, μεσω φωτό και δίχως πολλά λόγια!!

Χρώματα και πινέλα περιμένουν κάποιον καλλιτέχνη να ζωγραφίσει...
Περπατάς, σε κάθε γωνιά και ένας άλλος πίνακας..
Κι όμως!! Ένας εκπληκτικός καλλιτέχνης του δρόμου, μούμια!!
Εξω από το uffizi, ενας πειρατής!!!
Ακόμη ένας artist...
..μελωδίες κιθάρας..

Αυτός ο τύπος είναι κάτι σαν τη 'μασκότ' της Φλωρεντίας..
Περπατάει στα σοκάκια της, απαγγέλωντας ποιήματα..
Πιστεύει πως είναι κάποιος διάσημος ποιητής..
Κάθε μέρα πιστεύει πως είναι 'άλλος'.. :)

Σκίτσα.. σε περαστικούς..

..ή απλά περιμένοντας..

..το επόμενο 'μοντέλο' του..

...και η μέρα περνάει...

..ενίοτε με συζητήσεις..

...είτε απλά δημιουργώντας...

Από ένα τοίχο της πόλης.... με νόημα πιστεύω!! :)

Και για τέλος ένα μικρό βιντεάκι έξω από το uffizi, με τον πειρατή του δρόμου, να σας χαιρετά..

Γιάννης Ρίτσος

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1909, ταιριαστή ημερομηνία με τη στάση της ζωής του, ημέρα της εργατικής τάξης, και πέθανε σαν σήμερα, πριν από 18 χρόνια, στις 11 Νοεμβρίου του 1990.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής ποίησης. Πολυγραφότατος, καθώς μάς άφησε περισσότερες από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα πεζογραφήματα, τέσσερα θεατρικά, αρκετές μελέτες, μεταφράσεις και δημοσιεύματα.
Αναλυτικότερα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του : Εδώ .


Ακολουθούν μερικά αγαπημένα αποσπάσματα από το έργο του…

"Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ηλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μες απ᾿ τ᾿ αγρια γένεια τους
όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν άπ᾿ τις άδειες τσέπες τους
όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα"
(απόσπασμα από τη "Ρωμιοσύνη")


"Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
Έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα.
"Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει."
(Απόσπασμα από το "Καπνισμένο Τσουκάλι")


"Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα
χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,
για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα.
Την ομορφιά
Ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια.
Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ᾿ ἕνα κρινάκι του αγρού
τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.
Και συγχωράτε μου αυτή την τελευταία μου θλίψη:
Θάθελα
ακόμη μια φορά με το λεπτό δρεπανάκι του φεγγαριού να θερίσω
ενα ώριμο στάχυ. Να σταθώ στο κατώφλι, να κοιτάω,
και να μασώ σπυρί σπυρί το στάρι με τα μπροστινά μου δόντια
θαυμάζοντας κι ευλογώντας τούτον τον κόσμο που αφήνω,
θαυμάζοντας κι Ἐκείνον που ανεβαίνει τα λόφο στο πάγχρυσο λιόγερμα. Δέστε:
Στο αριστερό μανίκι του έχει ένα πορφυρό τετράγωνο μπάλωμα. Αυτό
δεν διακρίνεται πολύ καθαρά. Κι ήθελα αυτό προπάντων να σας δείξω.
Κι ίσως γι᾿ αυτό προπάντων θ᾿ άξιζε να με θυμάστε."
(Γιάννης Ρίτσος - Επιλογικό)

Όποιος επιθυμεί μπορεί να κατεβάσει σε μορφή ebook ένα από τα ομορφότερα έργα του Γιάννη Ρίτσου, τη "Σονάτα του Σεληνόφωτος".


------

Υ.Γ. Για λίγες μέρες ακόμα, ως και τις 16/11, θα διεξάγεται η έκθεση για τον Κάρολο Κουν που διοργανώνει το Μ. Μπενάκη, με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του. Δεν πρόλαβα να πάω νωρίς, για να σας μεταφέρω εντυπώσεις, σίγουρα όμως θα αξίζει, όποιος επιθυμεί να τη δει, ας προλάβει.. Σας παραπέμπω στην παρουσίαση του 6ου Λυκείου Καλλιθέας, όπου μπορείτε να ενημερωθείτε σχετικά.

Guerrilla Gardeners, Κηπουροί Ακτιβιστές στην Αθήνα

Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τα μεσάνυχτα. Η φιγούρα του άνδρα, που φοράει τη μάσκα του Darth Vader και κρατάει στα χέρια του γλαστράκια με λουλούδια, τραβά τα βλέμματα των μοναχικών περαστικών. Πίσω από τη μάσκα του ήρωα των «Star Wars» κρύβεται ένας αντάρτης της πόλης. Ο Γιώργος, ο ιδρυτής της ομάδας Αθηναίων των Guerrilla Gardeners, ετοιμάζεται για μια νέα φύτευση σε δημόσιο χώρο.

Υπακούοντας στις αρχές του διεθνούς κινήματος των Guerrilla, οι ακτιβιστές κηπουροί της Αθήνας αναγνωρίζουν σε κάθε παρτέρι -παραμελημένο ή μη- μια νέα τράπεζα γης προς αξιοποίηση. Επαναστάτες με αιτία, οι κηπουροί της πόλης διεκδικούν το δικαίωμα παρέμβασης στο αστικό τοπίο.

«Το δέντρο είναι αναγκαίο, αλλά δεν είναι αρκετό», λέει ο ιθύνων νους της ομάδας. Το σκάψιμο ξεκινάει κάτω από τους προβολείς του ιερού λόφου - επιλογή καθόλου τυχαία. «Δεδομένου ότι είναι μία από τις πρώτες μας φυτεύσεις, θέλαμε να γίνει σε ένα σημείο αναφοράς για την πόλη και με μεγάλη επισκεψιμότητα. Επίσης, τα συγκεκριμένα παρτέρια βρίσκονται στο κατώφλι ενός αμφιλεγόμενου δημόσιου χώρου της», εξηγούν δείχνοντας τα δύο νεοκλασικά της Αρεοπαγίτου που κινδυνεύουν με κατεδάφιση.

Αν και στo ξεκίνημα του-καθώς δεν μετράει περισσότερους από τέσσερις μήνες ζωής-, το κίνημα των Αθηναίων Guerrilla αντιλαμβάνεται πως η πόλη είναι ήδη περιουσία τους.
«Οι πλατείες, τα παρτέρια μάς ανήκαν και πριν από τη φύτευση. Μετά, όμως, γίνονται καλύτεροι χώροι για όλους», λέει η Αρτεμις.

Υπό αυτό το πρίσμα, το να φυτέψουν, στη σκιά των πλατάνων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, λουλούδια από δέκα γλαστράκια αποτελεί πολιτική πράξη, ενδεχομένως και μια παρέμβαση στην αισθητικά ταλαιπωρημένη πόλη.

"Δεν φυτεύουμε μόνο λουλούδια, αλλά και γνώση. Θέλουμε να ενεργοποιηθεί η τοπική κοινωνία για να τα συντηρήσει και αργότερα να κάνει το ίδιο σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης".Φορώντας κουκούλες και μάσκες -γιατί «δεν μας ενδιαφέρει να φανεί το πρόσωπό μας αλλά το πρόσωπο της πόλης»- μοιάζουν να αγνοούν το βλέμμα του αστυνομικού που παρακολουθεί από το φυλάκιο της γειτονικής πρεσβείας.

Η φύτευση, ωστόσο, θεωρείται παράνομη, εν είδει ζημιάς στη δημόσια περιουσία – κατηγορία που έχει αποδοθεί σε πολλούς Guerrilla στο εξωτερικό. «Και τα σκουπίδια στο δρόμο συνιστούν παρανομία, δεν βλέπω κανέναν να συλλαμβάνεται», απαντά η Δανάη. «Ποιος, όμως, μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι βάνδαλος εκείνος που προσπαθεί να ομορφύνει το χώρο όπου ζει;».

Αν η αναρχία του πράσινου είναι μία από τις συνιστώσες της συνολικής αναρχίας που χαρακτηρίζει τη δόμηση της πρωτεύουσας, η παρανομία εμφανίζεται μονόδρομος στα μάτια των Guerrilla.

«Οταν ο πολίτης έρχεται αντιμέτωπος με την αυθαιρεσία του κράτους και τα σύμφυτα σε αυτό μονοπώλια, ξεσπά και παίρνει το νόμο στα χέρια του». «Πρέπει να είμαστε υπέρ κάθε μορφής αντίστασης μικρής ή μεγάλης εμβέλειας».

Οι κηπουροί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πάντως, δεν έχουν αυταπάτες.

«Δεν θα αλλάξουμε την Αθήνα σε μία νύχτα», παραδέχονται. Η συμμετοχή τους στον (επανα)σχεδιασμό της, όμως, υπενθυμίζει πως η πόλη είναι κοινωνικός οργανισμός.

Η ιστορία του Guerrilla Gardening ξεκίνησε στους δρόμους της Νέας Υόρκης από μια παρέα φίλων με επικεφαλής την καλλιτέχνιδα Λιζ Κρίστι. Από τότε πέρασαν 35 χρόνια, φτιάχτηκαν περισσότεροι από 600 «κοινωνικοί» κήποι στην πόλη και οι Green Guerilla -όπως αυτοαποκαλείται το κίνημα- αποτέλεσαν ενεργό σπινθήρα για εκατοντάδες επαναστατικές ομάδες κηπουρών σε περισσότερες από 30 πόλεις του κόσμου.

Αφετηρία για παλιούς και νέους Guerrilla είναι ότι βλέπουν καινούργιες δυνατότητες στο αστικό σκηνικό. «Παλεύουμε για τη δημόσια γη, την παίρνουμε στον έλεγχό μας και της επιστρέφουμε την αγάπη που της αξίζει», λέει ο Ρίτσαρντ Ρέινολντς, ο Βρετανός αρχηγός του Guerrilla Gardening, υπεύθυνος για πολλές δράσεις ανά τον κόσμο -από το Λονδίνο και το Λίβερπουλ έως τη Μόσχα, τη Λινζ και το Μιλάνο- και δημιουργός του δημοφιλούς blog, Guerrilla Gardening.org.
Την ίδια ώρα, ο διαδικτυακός τόπος του YouTube είναι γεμάτος από χιλιάδες Guerrilla video. Πρωταγωνιστές νέοι πίσω από μάσκες ή με το πρόσωπό τους σε κοινή θέα, άλλοτε κατά ολιγάριθμες ομάδες κι άλλοτε ζητώντας τη συνεργασία των κατοίκων όπου γίνεται η φύτευση. Η κάμερα συχνά καταγράφει παρεμβάσεις της Αστυνομίας, που συνήθως αναγκάζει τους Guerrilla να διακόψουν τη δράση τους, ενώ σπανιότερα τους συλλαμβάνει. «Δεν είμαστε εγκληματίες. Ποιος θα διαφωνήσει με αυτό που κάνουμε;», λένε.

Τι κάνεις όταν βρεις ένα κομμάτι χώμα μέσα στο τσιμέντο; Αυτό ακριβώς αναρωτήθηκε την άνοιξη μια ομάδα κατοίκων των Εξαρχείων και «υιοθέτησε» ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο κοντά στον πεζόδρομο της Τσαμαδού φυτεύοντάς το και μετατρέποντάς το σε κοινωνικό χώρο. «Εχοντας επιθυμήσει το πράσινο και βρομίζοντας τα χέρια τους με χώμα», οι κάτοικοι της γειτονιάς έγιναν Guerrilla Gardeners εν αγνοία τους. Εδώ και έξι μήνες «το κηπάκι της Τσαμαδού», όπως ονόμασαν το αποτέλεσμα των κόπων τους, είναι δείγμα αυτοδιαχείρισης του αστικού χώρου, «μια απάντηση στις επιθέσεις που δέχονται οι κινήσεις των πολιτών».

Αλλά και στην άλλη άκρη της πόλης, στην Κερατέα, όπου ήθελαν να κάνουν χωματερή στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου ( οι κάτοικοι ακόμη αγωνίζονται για να μη γίνει), ο φυσικός καλλιεργητής Παναγιώτης Μανίκης «διδάσκει» μια άλλη τεχνική του Guerrilla Gardening, το seed bombing (βόμβες σπόρων). Πρόκειται για σπόρους που πλάθονται σε σχήμα σβόλου μέσα σε άργιλο, τους οποίους ο καθένας μπορεί να παρασκευάσει και να πετάξει στο δημόσιο χώρο σαν άλλος… τρομοκράτης περιμένοντας να ανθίσουν.

Η δράση στη Κερατέα στην οποία πρωτοστατεί ο κ. Μανίκης σχετιζόταν με πυρόπληκτες περιοχές, το seed bombing όμως εφαρμόζεται διεθνώς από πολλές ομάδες Guerrilla και μέσα στον αστικό ιστό.

Ο κάτοικος της σύγχρονης πόλης, υποστηρίζουν οι Guerrilla Gardeners, ζει σε μια εμπόλεμη ζώνη. Οφείλει «να πολεμήσει την ασχήμια με όπλα δικράνια και λουλούδια».

Αυτές είναι πραγματικές επανάστασεις στη σύγχρονη εποχή.. Αν τους δείτε κάποιο βράδυ στο δρόμο σας.. δώστε ένα χεράκι στο σκάψιμο!!! :)))

Πηγή άρθρου, φωτο: e-tipos, Σ.Χαραμη, Σ.Αξιωτης