Ενόψει καταναλωτισμού…

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από τις ‘χαρμόσυνες’ ημέρες των Χριστουγέννων..
Οι δρόμοι έχουνε φωταγωγηθεί, έχουμε και το μικρό στολισμένο δεντράκι στο Σύνταγμα, με τους Άγιους Βασίληδες, τα αλογάκια του…
Χριστούγεννα! Η γιορτή της μέθης του καταναλωτισμού, η γιορτή των αγορών, των δώρων, των εκκλησιών..
Της διπλής χρέωσης (λόγω των εορτών),
του ενός ακόμα δάνειου (λόγω των εορτών),
των νέων πιστωτικών και χρεωστικών καρτών (λόγω των εορτών),
της παράλογης σπατάλης (λόγω των εορτών),
της χαράς των εμπορικών μαγαζιών (λόγω των εορτών),
των συνωστισμένων τραπεζιών στις πίστες της Ιεράς Οδούς (λόγω των εορτών),
της αδημονίας του 13ου μισθού (..που τελειώνει πριν την άφιξη των εορτών)..
Τα πάντα κινούνται και ζουν γύρω από αυτό.

Όλοι πρέπει να αγοράσουν,

πρέπει να είναι χαρούμενοι,

πρέπει να αγαπιούνται,

πρέπει να ξοδεύουν,

πρέπει να στολίζουν,

πρέπει να περνούν τέλεια...
Ξαφνικά όλοι θυμούνται όσους ανθρώπους γύρω μας υποφέρουν, ενώ τους έχουνε εντελώς ξεγραμμένους όλο το χρόνο..
Το αληθινό νόημα των ημερών?.. Μήπως μας ξεφεύγει?
Αλήθεια υπάρχει πραγματικό νόημα?
Γιατί χαιρόμαστε? Γιατί καταναλώνουμε? Γιατί στολίζουμε?

Το ξέρεις. Όσο κ αν καταναλώσεις, δεν θα αλλάξει τίποτα.
Το κενό δεν θα καλυφθεί, αντίθετα θα δημιουργηθούν κ άλλες υλικές ανάγκες, που δεν θα μπορέσεις να τις ικανοποιήσεις και τότε η θλίψη θα σε ξεκάνει.
Οι διαφημίσεις συνεχώς θα κατακλύζουν με ιδέες αγοράς, με in προτάσεις..
Χωρίς να το συνειδητοποιείς προσπαθείς να πιάσεις την ευτυχία κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα από όσα χρειάζονται.
Δεν χρειάζεται βιασύνη η ευτυχία.
Δεν χρειάζεται πανικό και αγοραφοβία.
Δεν χρειάζεται πιστωτικές και άγχος.
Οσο περισσότερο καταναλώνεις, τόσο πιο πολλά θα θες.
Εσύ πόσα φωτάκια μέτρησες σήμερα?

«Η κύρια πηγή της μελαγχολίας μας είναι ο κορεσμός.» (William James)

Ας καταφέρουμε να ζούμε τη κάθε μέρα σαν να είναι ‘Χριστούγεννα’, ως μια μοναδική ευκαιρία για να κοιτάξει ο καθένας μέσα στην καρδιά του.
Να προσεγγίσει την πραγματική ευτυχία και να τη κρατήσει μέσα του.

Οφθαλμαπάτες..

Σε συνέχεια του χτεσινού μου post και με την άδεια της UTOPIAS σας παραθέτω ένα παλιότερο post της, σχετικό και πάλι με τις εικόνες οφθαλμαπάτης, το οποίο βρήκα εκπληκτικό ..

Άν δείτε τις παρακάτω εικόνες από τη θέση του υπολογιστή σας, ο κ.Θυμωμένος είναι στα αριστερά και η κ. Ήρεμη στα δεξιά. Σηκωθείτε από τη θέση σας και κάντε πίσω γύρω στα 5 βήματα (σχετικά μεγάλα) και δείτε!! Αλλάζουν μεριές!! Αυτή η παραίσθηση δημιουργήθηκε από τους Phillippe G.Schyns και Aude Oliva του πανεπιστημίου της Γλασκώβης.

Ομολογώ οτι όλες αυτές οι εικόνες, με παρακινούν σε σκέψεις.

Έχετε αναλογιστεί οτι ίσως να μη βλέπουμε πάντα αυτό που πραγματικά υπάρχει?

Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί οτι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα γύρω μας για τα οποία ακομα δεν έχουμε ακριβείς ενδείξεις.. δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν άλλες κρυμμένες διαστάσεις..

Έχετε ποτέ σκεφτεί οτι τα "μάτια" μας δεν είναι και τόσο ικανά τελικά για να "δουν" τα πάντα? Ότι ίσως δεν είμαστε τίποτα περισσότερο απο θύματα ενός Μάτριξ που υπαγορεύει τον κόσμο που βλέπουμε στις αισθήσεις μας?..

Η γύρω μας πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι αρκετή...

Παρακάτω κάποιες φράσεις απο τη ταινία "the Matrix":
Morpheus: "Είναι αυτή η αίσθηση που είχες όλη σου τη ζωή ότι κάτι ήταν λάθος με τον κόσμο. Δεν ξέρεις τι είναι, αλλά βρίσκεται εκεί, σαν μια αγκίθα στο μυαλό σου που σε τρελαίνει [...] Ο Matrix βρίσκεται παντού, είναι γύρω μας, ακόμα και σ' αυτό εδώ το δωμάτιο [...] Είναι ο κόσμος που σου σκεπάζει τα μάτια για να σε κάνει τυφλό στην αλήθεια".

Neo: "Ποιά αλήθεια;" .

Morpheus: "΄Οτι είσαι ένας σκλάβος, Νέο. Ότι κι εσύ, όπως και όλοι οι άλλοι, γεννήθηκες δούλος... κρατούμενος σε μια φυλακή που δεν μπορείς να μυρίσεις, να γευθείς ή να αγγίξεις. Μια φυλακή του νου σου".

The Brain

Στον Ελληνικό Κόσμο παρουσιάζεται έως και τις 16 Μαρτίου, η έκθεση ‘The Brain’. O επισκέπτης μέσα από 42 δραστηριότητες, ξεναγείται στις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, του σημαντικότερου οργάνου του σώματός μας. Παράλληλα εξοικειώνεται με τον τρόπο λειτουργίας του, επηρεάζοντας τις κινήσεις, τα συναισθήματα και τις σκέψεις.
O εγκέφαλος μοιάζει με χυλό βρώμης με παράξενες πτυχώσεις. Είναι όμως το πιο εντυπωσιακό πράγμα του σύμπαντος. Μπορεί να μάθει κινέζικα, ισπανικά ακόμα και σουαχίλι, ανάλογα με το ποιος του μιλάει. Μπορεί να ανακαλύψει και να κατασκευάσει διαστημόπλοια, μικροσκόπια, πυραμίδες και βηματοδότες. Μπορεί να μάθει να ισορροπεί και να κατευθύνει το σώμα πάνω σε ακροβατικό σκοινί ή να συνθέτει μουσική.
Αν και είναι κλεισμένος μέσα στο κρανίο, μπορεί να στέλνει τις σκέψεις του στο εσωτερικό της γης, στα μακρινότερα αστέρια, ή πίσω στην εποχή των ανθρώπων των σπηλαίων.
Η έκθεση απευθύνεται στο ευρύ, αλλά και στο πιο εξειδικευμένο κοινό.
Προσωπικά πάντα με γοήτευαν οι παραπλανητικές εικόνες.. σας παραθέτω μερικές από όσες παρατίθενται στην έκθεση. (http://www.thebrain.gr)

Nouvelle Vague

Μόλις ήρθα απο τη συναυλία των Novelle Vague στο Gagarin.
Οι συναυλίες μέσα στο χειμώνα έχουνε τη δική τους γλύκα.
Είναι σαν να σε πέρνει κάποιος απο το χέρι και να σε μεταφέρει σε ένα άλλο κόσμο μακριά απο αυτό της Αθηναϊκής νύχτας..και να σε κάνει να ξεχνάς ότι σε "γειώνει".
Στην Ελλάδα ο δίσκος των Nouvelle Vague διαδόθηκε αρχικά απο χέρι σε χέρι, καθώς καμία δισκογραφική εταιρεία δεν ήθελε να τον κυκλοφορήσει. Σταδιακά όλοι ξεκίνησαν να απορούν "μα ποια ειναι αυτή που τραγουδάει έτσι θεϊκά το love will tear us apart", "τι ακους τωρα", "τι φωνάρες.."..
Με το καιρό οι διασκευές τους άρχισαν να παίζουν στις εναλλακτικές συχνότητες και σε μικρά μπαράκια..Τώρα κάνουν περιοδίες σε όλο το κόσμο και έχουνε το φανατικό κοινό τους. Οι Nouvelle Vague ουσιαστικα συντηρούν το μελωδικό πυρήνα κάθε σύνθεσης και διασκευάζουν τις μελωδίες, με απλές ενορχηστρώσεις που παραπέμπουν στην τεχνοτροπία της bossa nova, της jazz της δεκαετίας του ’50 και της pop των 60s.
Τα τραγούδια τα παίζουν, σαν να τα έχουνε ξανασυνθέσει οι ίδιοι από την αρχή.
Αν δεν έχετε κανονίσει κάτι για Σάββατο βράδυ.. έχουνε ακόμα μία τελευταία συναυλία.
Καλό σκ με μερικά απο τα τραγούδια που άκουσα σήμερα.

Love will tear us apart (LIVE)



"Don't go"



"dance with me"

Τραγούδια που με αγγίζουν

Μετά από την πολύ ευγενική πρόσκληση της ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ να παρουσιάσω κάποια από τα τραγούδια που με «αγγίζουν»..
Δύσκολη η επιλογή, γιατί υπάρχουν αρκετά. Καθώς η μουσική είναι καθημερινό (αναπόσπαστο) κομμάτι της ζωής μου. Όπως και να έχει, τα παρακάτω τραγούδια είναι κάπως πιο ιδιαίτερα για εμένα γιατί έχουνε ταυτιστεί με συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου.

Coldplay "Clocks" music video



U2 - With Or Without You



Astro - Konstantinos Bhta




Προσκαλώ να παρουσιάσουν τα δικά τους οι red rose, a.g., meteoritis, gerasimos, adonios, lockheart, mad, exilio, katyatida, vassia, S , blueprints, και φυσικά όποιος άλλος επιθυμεί!...Θέλω πολύ να ακούσω τα αγαπημένα όλων!

"Koop Islands Blues" - Koop

Υπέροχο τραγούδι, καταπληκτικός συνδιασμός με φωτογραφίες.....

Φιλοζωϊκό Bazaar

Μερικές από τις πιο όμορφες και γλυκείες υπάρξεις αυτής της πόλης κυκλοφορούν αδέσποτες και πεινασμένες. Οι ψυχές τους είναι πολύ πιο αληθινές από πολλών από εμάς, η αγάπη που μπορούν να σου χαρίσουν είναι σίγουρα μεγάλη, ενώ η φιλία τους αποδεδειγμένα καλύτερη και πιο αληθινή από όλη όση έχεις εισπράξει από κάθε άνθρωπο στη ζωή σου.
Αν πραγματικά θες κάποιον που θα κάνει τρέλες μόνο και μόνο που θα σε βλέπει…
Αν θες κάποιον που θα τρώει οτιδήποτε του βάζεις στο πιατάκι του… και θα νιώθει βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτό…
Αν θες κάποιον που θα θέλει να βγαίνει έξω οποιαδήποτε στιγμή, για όσο και όποτε το θελήσεις εσύ...
Αν θες κάποιον που δεν θα αγγίζει ποτέ το τηλεκοντρόλ, θα βλέπει μαζί σου όποια ταινία σου αρέσει εσένα, θα ακούει πάντα το δικό σου αγαπημένο cd, δεν θα σε κριτικάρει ποτέ, αλλά θα ζητά μονάχα μια αγκαλιά σου…
Αν θες κάποιον που θα χαίρεται να σου ζεσταίνει τα πόδια στο κρεβάτι…
Τότε πάρε ή βοήθησε όπως μπορείς κάποιο από τα αδέσποτα αυτής της πόλης..

Θα τα βρεις στη βόλτα σου στη πόλη..

Θα τα βρείς έξω απο το σταθμό του μετρό..

Θα τα βρεις έξω από την νυχτερινή σου έξοδο…

Φιλοζωικό Χριστουγεννιάτικο Bazaar - 16 Δεκεμβρίου 2007 - Ηρακλειδών 16

Μέγαρο Πάλλη - Public

Το πρωί του Σαββάτου βρήκα λίγο χρόνο για να περάσω από τη πλατεία του Συντάγματος, όπου άνοιξε το public. Κατέφθασα αρκετά περίεργη για το τι ακριβώς θα αντικρίσω. Προσωπικά δεν με ιντριγκάρουν ιδιαίτερα οι παρόμοιες αλυσίδες πολυκαταστημάτων, ειδικά για τις αγορές βιβλίων προτιμώ πιο μικρά κ εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία. Ήθελα πολύ όμως να το επισκεφτώ κυρίως για το κτίριο. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό ότι ένα από τα ομορφότερα κτίρια της Αθήνας, επιτέλους μετά από σχεδόν 15 χρόνια εγκατάλειψης, παίρνει ξανά «ζωή» και δίνεται στο κόσμο της πόλης. Τελικά η βόλτα άξιζε, αρκεί να σας πω ότι βγήκα από το κτίριο μετά από κανένα 3ωρο!!

Πριν αναφερθώ όμως στις αρχικές εντυπώσεις μου, νομίζω ότι αξίζει μια αναφορά στην ιστορία του κτιρίου. Το κτίριο χτίστηκε το 1911 από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Μεταξά (ο οποίος αναδιαμόρφωσε το Καλλιμάρμαρο για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας). Στέγασε στις αρχές του 20ου αιώνα διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, από υπουργεία (Συγκοινωνίας και Δημοσίων Έργων) μέχρι τεχνικές σχολές, φροντιστήρια και μια τράπεζα. Το 1960 φιλοξένησε στο ισόγειο το καφενείο «Διόνυσος» το οποίο εθεωρείτο «αδελφάκι» του Zonar's, με θαμώνες τον Αυλωνίτη, τον Σακελλάριο και άλλους διάσημους καλλιτέχνες της εποχής λόγω της γειτνίασής του με το θέατρο Κυβέλη. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι εξώστες του κτιρίου έχουν φιλοξενήσει αρκετούς πολιτικούς, με σημαντικότερο εκπρόσωπο τον Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος από εκεί μίλησε προς τον ελληνικό λαό που πανηγύριζε για την Απελευθέρωση της Αθήνας από τη γερμανική κατοχή, γεγονός που σημειώνεται με ειδική μαρμάρινη πλάκα επί του κτιρίου, στην όψη προς την πλευρά της πλατείας Συντάγματος.

Η κατασκευή του Μεγάρου Πάλλη είναι πολυτελής, όπως συνηθιζόταν άλλωστε σε όλα τα οικοδομήματα δημόσιου χαρακτήρα. Αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα του εκλεκτικιστικού στυλ στο κέντρο της πόλης, με έναν γλυπτικό διάκοσμο εξωτερικά, ο οποίος αν και πλουσιότατος δεν είναι κακόγουστος ή υπερφορτωμένος. Με μαρμάρινα πατώματα, εντυπωσιακές σκάλες, ανάγλυφες παραστάσεις, παραστάδες, περίτεχνα σιδερένια κιγκλιδώματα, πεσσούς, φουρούσια κτλ., τα οποία δημιουργούν ένα αισθητικά άρτιο έργο της αρχιτεκτονικής της εποχής του.. Επίσης, ίσως είναι ένα από τα πιο σημαντικά από πλευράς μεγέθους, με συνολικό εμβαδόν περίπου 4.500 τ.μ.

Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο από το ΥΠΠΟ ως προς τις όψεις του επί των ρυμοτομικών γραμμών και ως προς τα ενδιαφέροντα εσωτερικά μορφολογικά του στοιχεία. Στόχος είναι η ανάδειξη, ο εκσυγχρονισμός και η αναβίωση του κτιρίου, με γνώμονα την αποκατάσταση του κτιρίου ως κέντρου αναφοράς της πλατείας Συντάγματος.

Όσον αφορά το public προσωπικά με κέρδισε το χάζεμα στο τμήμα των κόμικς, με πολύ μεγάλη ποικιλία σε ελληνικές εκδόσεις. Η θέα από τους πάνω ορόφους, ίσως να είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία στη Πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς δεν κάλυψαν τα παράθυρα, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχα καταστήματα, με τη λογική να μη αποσπάει τη προσοχή του πελάτη η θέα.. από το εμπόρευμα.. Ο χώρος με τα επιλεγμένα βινύλια. Τα διάφορα audio points, όπου μόλις επιλέξεις το αγαπημένο σου μουσικό κομμάτι, εμφανίζεται μια αντίστοιχη βάση δεδομένων με τραγούδια, τα οποία ταιριάζουν με την αρχική σου επιλογή. Επίσης... μου άρεσε & η βόλτα στο τμήμα των βιβλίων..

Έφυγα ικανοποιημένη. Όταν ένα τόσο όμορφο και μεγαλοπρεπές κτίριο αποκτά επιτέλους και πάλι ζωή, αυτό το γεγονός από μόνο του είναι ικανό να σε γεμίσει αισιοδοξία. Ελπίζω να ακολουθήσουν ανάλογες ενέργειες και μελλοντικά.

Αν επιθυμείτε μια περιήγηση μέσω διαδικτύου πατήστε στο:

http://www.public.gr/opening/syntagma_store/

Το Μέγαρο Πάλλη στη Πλατεία Συντάγματος το 1960

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15190&m=D10&aa=1