"Διαμαρτύρομαι" στην έκθεση για τον Μποστ, @Μουσείο Μπενάκη

Μια παράλληλη "έκθεση των θεατών" παρουσιάζεται στην έκθεση για τον Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη. Οι συντελεστές της έκθεσης καλούν το κοινό να σχεδιάσουν ή/και να γράψουν το παράπονο τους σε ένα φύλλο χαρτί, να βάλουν τον τίτλο "διαμαρτύρομαι" και έπειτα να το κολλήσουν στον τοίχο. Το αποτέλεσμα έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!

Όποιος επισκέπτης θέλει μπορεί να πάρει έναν μαρκαδόρο και να γράψει ότι εκείνος επιθυμεί. Να γίνει έτσι ο ίδιος δημιουργός και να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα με τους υπόλοιπους. Συγχαρητήρια σε όποιον το σκέφτηκε, πολύ όμορφη ιδέα. 

Έξυπνα, εύστοχα μηνύματα σε χαρτιά σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο δίπλα στην έκθεση με τα έργα του Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη . Μεταφέρω εδώ μόνο κάποια απ' όσα ξεχώρισα (μακάρι να μπορούσα να ανεβάσω ακόμη περισσότερα). Όλα ήταν ξεχωριστά και ενδεικτικά της τραγικής κοινωνικής κατάστασης που πλέον βιώνει η χώρα.

Κάποια μηνύματα μιμούνταν σαφώς τη γλώσσα του Μποστ με τις ηθελημένες ασυνταξίες και την ανορθογραφία, που υποδηλώνει το δικαίωμα όλων στην ελευθερία του λόγου. 

Τα δικά μου σχόλια εδώ θα ήταν περιττά, 

οπότε ακολουθούν φωτογραφίες με ελάχιστες δικές μου λέξεις. 

Προσέξτε τα, το αξίζουν. Χώρο στην φωνή όλων.

"...ότι η Αθήνα/Ελλάδα που αγαπώ εξαφανίζεται/συρρικνώνεται"

"τέλος εποχής"

Διαβάστε τα, ξεχωριστά το κάθε ένα...

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση με τα έργα του Μποστ στο Μουσείο Μπενάκη, συνεχίζεται έως τις 19 Μαΐου. 

Με μια διαφορετική ματιά...

Ξέρεις πολλές φορές έχω σκεφτεί πως αν ένας άνθρωπος μπορέσει να δει τη ζωή με άλλη ματιά και παρακινήσει άλλους, τότε θα βρεθούν αρκετοί που θα τον ακολουθήσουν. Η πίστη και το αληθινό όραμα, μπορεί να κάνει θαύματα. Γι' αυτό και το χειρότερο σε αυτή την τραγική ιστορική συγκυρία είναι ότι δεν υπάρχει ένας ηγέτης με πάθος και όραμα για να αλλάξει τη χώρα. 

Ακούστε αυτόν τον άνθρωπο. Είχε μια "δίψα" και απλώς μόλις του δόθηκε η ευκαιρία τη μοιράστηκε με άλλους. Και άλλαξε εντελώς το τοπίο τριγύρω.

Πιστεύω πως ο κόσμος διψά για ουσία, δραστηριότητες. Αρκεί κάποιος να του δείξει αυτό το δρόμο. Αν γνωρίσει έναν άλλο δρόμο και καλύτερη ποιότητα στη ζωή, δε θα επιλέξει να ζει περιτριγυρισμένος από σκουπίδια. Αυτό είναι κάτι που έχω εισπράξει και από τις συζητήσεις που κάνουμε τόσα χρόνια από εδώ. Μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αυτή την άποψη ως "ρομαντική", μα όμως πες μου αλήθεια πως αλλιώς; Δείξε μου εσύ έναν άλλο δρόμο. Δίχως τον αυθεντικό ρομαντισμό, το πάθος, μια δίψα, διαφορετική ματιά προς τη ζωή, τότε που πας;  Πως θα συμπαρασύρεις άλλους μαζί στο ταξίδι σου;

Αφορμή για τις σημερινές σκέψεις η παρακάτω ομιλία αυτού του φωτεινού ανθρώπου. 

Αξίζει να αφιερώσετε το χρόνο να την ακούσετε. 

* Λίγα πράγματα απ' όσα κατάφερε : Δημιούργησε μια διαφορετική αίσθηση του σχολείου, ως εργαστήρι. Έφτιαξε ομάδες εκτός σχολείου / Καλλιέργεια γης, δεντροφυτεύσεις με τους μαθητές. Βιοκαλλιέργειες / Εκτροφή πέρδικας / Συνεταιριστικό κυλικείο / Ορειβατική ομάδα / Ανακύκλωση υλικών / Αθλητικό κέντρο / Σκοτεινό θάλαμο (αίθουσα εκτύπωσης φωτογραφιών) / Ποδηλατική ομάδα / Δημιουργία Δανειστικής Βιβλιοθήκης / Αγορά επαγγελματικής μηχανής προβολής  κινηματογραφικών ταινιών / Δημιουργία ξενώνα / Υπήρξε εμψυχωτής σε φυλακές / Δημιούργησε μαθήματα αυτομόρφωσης, ημερίδες / Λέσχη ανάγνωσης βιβλίων / Ομιλίες γνωστών συγγραφέων. 

Το σημαντικότερο... ενέπνευσε και χάραξε δρόμους στις ζωές άλλων ανθρώπων.

πέρασμα

 Το Πάσχα για μένα σημαίνει πέρασμα για λίγες μέρες από την πόλη στη φύση.  

 Παρατήρηση της φύσης και των υπέροχων πλασμάτων της...

να τα παρατηρώ, να τα φωτογραφίζω...

να μαθαίνω από την ακόπιαστη (συν-) εργασία τους...

Συνειδητοποιώντας πόσο μου λείπουν τα χρώματα, τ' αρώματα της άνοιξης.

Σημαίνει ξύπνημα παιδικών αναμνήσεων...

Βιβλία που θα διαβαστούν στην ηρεμία...

...Κλεφτές ματιές στα έθιμα των ημερών,

όσο γίνεται πιο ήρεμα, απλά, λιτά.

Σας αφήνω ευχές για υγεία, αγάπη, δύναμη ψυχής, ότι καλύτερο σε όλους!

καλή Άνασταση

Φίλοι μου,
Να περάσετε όμορφα τις επόμενες μέρες, όπως ακριβώς ποθεί ο καθένας σας.
Χαρείτε τη φύση, τη θάλασσα, την άνοιξη, όλα και όλους όσους αγαπάτε.
Εύχομαι να γεμίσετε τις ψυχές σας με δύναμη.

Τα σχόλια μένουν κλειστά. Από εδώ θα τα ξαναπούμε μετά τις γιορτές του Πάσχα. 
Καλή Ανάσταση, όπως την επιθυμεί και την καταλαβαίνει ο καθένας από εσάς!

Ο Μποστ του Τύπου, στο Μουσείο Μπενάκη έως 19/5

Την Παρασκευή επισκέφτηκα την έκθεση «Cherchez να φαμ! Ο Μποστ του Τύπου» 

που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, αφιερωμένη στο Χρύσανθο (Μέντη) Μποσταντζόγλου, γνωστό και ως Μποστ. 

Ιδιαίτερη η έκθεση του Μουσείου Μπενάκη. Κοιτάζοντας τα σατιρικά σκίτσα του Μπόστ, επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε, συνειδητοποιείς ακόμη μια φορά πως τίποτα δεν αλλάζει στη χώρα.

Όπως ακριβώς δηλώνει και η συγκεκριμένη επιγραφή στον τοίχο :

"Η Ελλάδα ποτέ δεν μαθαίνει"

H έκθεση ξεκινά με τα βιογραφικά στοιχεία του Μποστ και συνεχίζει με ένα τιμητικό αφιέρωμα από σύγχρονους γελοιογράφους. Παραπάνω ένα χαρακτηριστικό σκίτσο.

Έπειτα ακολουθούν ιδιοφυή σκίτσα από την (ανορθόγραφη) γελοιογραφική σάτιρα του καλλιτέχνη στον ημερήσιο & περιοδικό τύπο, κατά την περίοδο 1950-1980.

Τονίζεται η πιο δημιουργική φάση του Μποστ από το 1959 έως το 1966. Τα ηθελημένα και με χαρακτηριστικό τρόπο ανορθόγραφα σχόλια στα σκίτσα του έχουν αφήσει εποχή...

Η γλώσσα του Μποστ, μια σύνθεση από καθαρεύουσα με στοιχεία δημοτικής, ασυνταξίες και ανορθογραφίες, υποδηλώνει το καθολικό δικαίωμα για ελευθερία στην έκφραση.

Η σάτιρα του Μποστ υπήρξε αιχμηρότατη. Δεν είναι τυχαίο ότι τις πρώτες μέρες της δικτατορίας του 1967 η ασφάλεια εισέβαλε στο σπίτι του και κατάσχεσε το σύνολο του έργου του, το οποίο μάλιστα δεν του επεστράφη ποτέ. 

Όπως είχε αναφέρει ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μποστ στα σκίτσα του τοποθετεί την πολιτική, 

σαν σε μια μεγάλη θεατρική σκηνή. Με αυτό τον τρόπο, μας ωθεί να γνωρίσουμε 

μέσα από την τέχνη, την βαθύτερη ουσία του δημόσιου βίου.

Μου άρεσε πολύ το στήσιμο της έκθεσης, καθώς όλες οι γελοιογραφίες συνοδεύονται από αντίστοιχα κατατοπιστικά ιστορικά κείμενα, που αποσαφηνίζουν τη σχέση με την εποχή.  Γελοιογραφίες και από κάτω η αντίστοιχη σύνδεση με την ιστορία μέσα από εφημερίδες και άρθρα της αντίστοιχης εποχής. Τα σκίτσα συνθέτουν ένα χρονικό της μεταπολεμικής ιστορίας της Ελλάδας. 

Σκιτσογράφος, αιχμηρός πολιτικός γελοιογράφος, χρονογράφος, εικονογράφος...

ζωγράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, στιχουργός... 

Χαρακτηριστικοί οι τρεις εμβληματικοί χαρακτήρες των έργων του που σημάδεψαν τη μεταπολεμική Ελλάδα και σήμερα δυστυχώς είναι ξανά επίκαιροι: η καθημαγμένη Μαμά Ελλάδα, η Ανεργίτσα και ο Πειναλέων.

Ελαιογραφίες σε ξύλο.

Πάνω ο Μάνος Χατζιδάκις, δεκαετία του 1960.

Η γραφομηχανή, τα γυαλιά του Μποστ.

Δακτυλόγραφο κείμενο του έργου «Όμορφη πόλη», το οποίο  

έγραψε σε συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη το 1962.

(*Μετά το Πάσχα θα ακολουθήσει ακόμη μια ανάρτηση για τον Μποστ, με μια παράλληλη, 

λίγο διαφορετική "έκθεση" αυτή τη φορά του κοινού, που μου άρεσε πολύ.
Νομίζω θα σας αρέσει.)

INFO : «CHERCHEZ ΝΑ ΦΑΜ! Ο Μποστ του Τύπου», στο Μουσείο Μπενάκη 
5 Απριλίου έως 19 Μαΐου. Κτήριο Οδού Πειραιώς

Επιμελήτρια της έκθεσης είναι η θεατρολόγος Μαρίνα Κοτζαμάνη.